πως παω το παιξιμο μου στο επομενο επιπεδο?

[stolzer]

εχω παρατηρησει οτι πλεον μπορω με σχετικη ευκολια να παιξω σχεδον οποιο τραγουδι μου αρεσει εκει ομως που κολλαω ειναι στο μερος του σολο (στα αρκετα δυσκολα σολο).Ας πουμε ενα τετοιο σολο

 

 

για να το βγαλω μου πηρε εναμισι μηνα ισως και λιγο παραπανω το εχω μαγνητοσκοπησει κιολας αλλα και παλι δεν το επαιξα τοσο καλα.η ερωτηση μου ειναι τι χρειαζεται να μελετησω για να χωνω τρελα σολιδια? ηλεκτρικη κιθαρα εχω κανει κατι λιγοτερο απο δυο χρονια και αυτα εναλαξ με κλασσικη δηλαδη 1 φορα την εβδομαδα ηλεκτρικη και μια κλασσικη στην κλασσικη ο δασκαλος απλα με εβαζε να ''παπαγαλιζω'' κομματια χωρις σχεδον καθολου θεωρια μονο νοτες και ηλεκτρικη παλι τα βασικα μονο.υπαρχει καποια σειρα απο βιντεο στο youtube που να μπορει να με βοηθησει να ξεκολισω?η απλα ειναι θεμα εξασκησης?δηλαδη οσο πιο πολλα σολο παιζεις τοσο πιο ευκολα θα μαθεις γιατι το εχω παρατηρησει και αυτο υπαρχουν καποια ''σχηματα'' που σου μενουν στο μυαλο.επισης εχω μεινει εκπληκτος με μερικους κιθαριστες απο διασημες μπαντες τη δεκαετια του 90 και γενικα προτου ερθει το ιντερνετ οι οποιοι σε ηλικιες λιγο πιο πανω απο 20 μπορουσαν και ειχαν τρελο ηχο στα λαιβς και αυτοσχεδιαζαν παρα πολυ καλα και βλεπω τωρα σε λαιβαδικα μεγαλους ανθρωπους 30 και 40 χρωνων να παιζουν δυο τρια ακορντα και αυτα με το ζορι.εγω προσωπικα δεν ξερω πως θα επαιζα χωρις το songsterr και το youtube.πως μπορω να παιζω τα τραγουδια που θελω χωρις να τυρανιεμαι ωρες ατελειωτες?

[Ledge]

Καλημέρα!

Κλείνεσαι στο δωμάτιό σου, κρεμάς μία αφίσα του Χέντριξ και μία  του Χιώτη (της Λίντα απέναντι. Είναι καρμικό να συναντηθούν πρώτη φορά τα μεγάλα πνεύματα) και ξεκινάς. Δεν παίζεις. Μελετάς. Με μετρονόμο, αργά και σταθερά. Και προσέχεις μην πάθεις τενοντίτιδα. Όταν πονάς, σταματάς. Ο Dimebag π.χ. είχε πει ότι όταν βγήκε ο Ozzy με τον Randy Rhoads, ένα μήνα δεν πήγε σχολείο. Υπάρχει όμως ένα "αλλά": ήξερε γιατί το έκανε. Γι' αυτό δεν παραμελείς και σημαντικά πράγματα οπως επιβίωση, κοινωνική ζωή.

Και επίσης να βάζεις τόνους και να μάθεις ορθογραφία. Θα χρειαστεί στην αλληλογραφία με τους φαν.  Γι' αυτό λοιπόν πρέπει να ξεκινήσεις να διαβάζεις βιβλία. Λογοτεχνία, φλοσοφία. Πρέπει να γίνεις ένας meister της κιθάρας. Πρόσεχε! Ένας meister της κιθάρας χωρίς υπόβαθρο, είναι βίντεο Rotting Christ στο Youtube χωρίς Έλληνες να βρίζονται στα σχόλια. Πρέπει να εμβαθύνεις. Τότε θα μάθεις να μην κρίνεις τόσο εύκολα τους μεγάλους ανθρώπους 30 και 40 χρονών που παίζουν δύο και τρία ακόρντα. Και διάσημοι κιθαρίστες παίζουν δύο και τρία ακόρντα, αλλά δε θα πιάσεις ποτέ το feeling τους. Γι' αυτό λοιπόν παίζεις ακουστική ή κλασική. Για να καταλάβεις το όργανο, να νιώσεις τις δυναμικές του. Γι' αυτό λοιπόν θα δεις το Karate Kid Νο1. Πρέπει να βάψεις όλο τον φράχτη ως άλλος Daniel Larusso, να πιαστεί το χέρι σου, να ψηθείς και μετά θα μάθεις Karate. Τα αγαθά κόποις κτώνται. "Karate is here (μυαλό, καρδιά), not here (μύες)". Αλλιώς, απλά κάτσε και σκέψου, τί θα έκανες αν κοβόταν το ρεύμα για μια βδομάδα ή ακόμα καλύτερα το ενδεχόμενο να σολάρεις ατελείωτα και το κοινό να θέλει να ακούσει Βέρτη.

May the Brian be with you.

 

υ.γ. Αλήθεια 30 και 40 μεγάλοι άνθρωποι; Ένα σκ δρόμος...

[dimsonic]

Να πω τη μαύρη αλήθεια αυτο το 30-40 με προβληματισε λιγακι

[ThisIsSparta]

Ένας meister της κιθάρας χωρίς υπόβαθρο, είναι βίντεο Rotting Christ στο Youtube χωρίς Έλληνες να βρίζονται στα σχόλια.

 

Και λίγα λες...

 

Σαν παραλία χωρίς τακα-τούκα από ρακέτες

Σαν χωριάτικη χωρίς παπάρα

Σαν φραπόγαλλο χωρίς καλαμάκι

Σαν trendy γλυφαδιώτη χωρίς πουλοβεράκι στους ώμους

Σαν ερώτηση "τι κιθάρα να πάρω" χωρίς τσακωμό για κσύλα

...

 

;D ;D ;D ;D

[Yannis Methenitis]

Πόσο συμφωνώ με τον Ledge!

Να κάνω κι εγω μια ακόμη παρομοίωση: επειδή έμαθες να γράφεις, νομίζεις πως έγινες και συγγραφέας;

ή μήπως έχεις την εντύπωση πως οι καλοί οι συγγραφείς, κρίνονται απο το πόσο μεγάλο είναι ένα βιβλίο ή πόσες δύσκολες λέξεις χρησιμοποιούν;

[audiokostas]

..... οι καλοί οι συγγραφείς, κρίνονται απο το πόσο μεγάλο είναι ένα βιβλίο ή πόσες δύσκολες λέξεις χρησιμοποιούν;

Υπάρχουν όμως και τέτοιοι που να πάρει, υπάρχουν .....  :-[

[stonedterror]

Η απάντηση είναι η προφανής…συνεχίζεις να κάνεις practise-practise-practise πάντα με μετρονόμο και για ώρες ατελείωτες  Καθώς και να μελετήσεις τους αγαπημένους σου κιθαρίστες όσο αφορά τις τεχνικές τους αλλά και τον εξοπλισμό τους αν θες να πλησιάσεις τον ήχο τους.

[fusiongtr]

1. τι χρειαζεται να μελετησω για να χωνω τρελα σολιδια?

2. εχω μεινει εκπληκτος με μερικους κιθαριστες οι οποιοι σε ηλικιες λιγο πιο πανω απο 20 μπορουσαν και ειχαν τρελο ηχο στα λαιβς και αυτοσχεδιαζαν παρα πολυ καλα

3. βλεπω μεγαλους ανθρωπους 30 και 40 χρωνων να παιζουν δυο τρια ακορντα και αυτα με το ζορι.

4. πως μπορω να παιζω τα τραγουδια που θελω χωρις να τυρανιεμαι ωρες ατελειωτες?

Αυτό το post συγκεντρώνει τους περισσότερους προβληματισμούς που ίσως όλοι μας κάποια στιγμή είχαμε ως πιτσιρικάδες.

Είναι εβαπορέ (συμπυκνωμένο).

 

Φίλε μου OP, το μυστικό είναι στο (4).

Όσο "τυραννιέσαι" τα πράγματα είναι δύσκολα.

Αν αλλάξεις αυτή την λέξη με τα "γουστάρω", "πειραματίζομαι", "περιμένω με αγωνία την στιγμή", "ανακαλύπτω", κλπ, τα πράγματα θα γίνουν ευκολότερα.

 

Στο λέει αυτό ένας πολύ μεγάλος (50 παρά..) που ούτε τρία ακκόρντα δεν μπορεί να παίξει πια.

[cigaret13]

Στο λέει αυτό ένας πολύ μεγάλος (50 παρά..) που ούτε τρία ακκόρντα δεν μπορεί να παίξει πια.

  Ναι καλά...... ::) :-* 

  Κατά τ΄άλλα, αυτό...

 

Φίλε μου OP, το μυστικό είναι στο (4).

Όσο "τυραννιέσαι" τα πράγματα είναι δύσκολα.

Αν αλλάξεις αυτή την λέξη με τα "γουστάρω", "πειραματίζομαι", "περιμένω με αγωνία την στιγμή", "ανακαλύπτω", κλπ, τα πράγματα θα γίνουν ευκολότερα.

[cos_dr]

Εγώ έφτασα 40 και παίζω έξι συγχορδιες.  Στην ηλικία του fusion κανα δύο ακόμα θα τις έχω. Εξάσκηση είναι το κλειδί και καμμια μπύρα για να μην υπάρχει άγχος.  Ποιος βιάζεται....  Χρόνια....  Έχουμε.

 

Εξάσκηση με μεράκι και ρυθμό.

Και πρόγραμμα.

Με στόχους.

Σαν τη πυγμαχία και το καράτε είναι η μουσική. 

Και ισχύει το εξής.

Win, loose no matter.

 

Η θέληση και η προσπάθεια μέσω εξάσκησης θα φέρει και στιγμές καλής απόδοσης που θα προαγουν το σεβασμό.

Χαχαχαχαχα.

Το υπερβολικο άγχος είναι κακός σύμβουλος,  το νορμάλ άγχος βέβαια σε κρατάει σε εγρήγορση.

Και για καλό και μόνιμο, σταθερό και ισορροπημένο αποτέλεσμα εύκολος δρόμος δεν υπάρχει.

 

Και ανοιχτό μυαλό.

Be water my friend όπως είπε και ο Bruce Lee.

Αυτό είναι το επόμενο επίπεδο.  Η απελευθέρωση από τα καθιερωμένο.