'Ενας κλασικός εναντίον λαϊκού-ρεμπέτικου

[Nikolas]

Φαίνεται ότι έχετε δίκιο. Από μία σελίδα διάβασα τα εξής:

 

"Αγαπητέ Γιάννη, Οι περιπτώσεις αποφυγής στράτευσης είναι οι εξής: (Α) Ο μόνος νόμιμος τρόπος είναι η απαλλαγή από τη στράτευση λόγω κρίσης ότι κάποιος είναι ακατάλληλος για στράτευση λόγω νοσήματος, πάθησης ή άλλης σωματικής ή ψυχολογικής βλάβης ( η γνωστή κατηγορία ικανότητας Ι5) (Β) Κατά τα λοιπά, οι ανυπότακτοι αντιμετωπίζουν κυρώσεις. Η ανυποταξία είναι πλημμέλημα και τιμωρείται με φυλάκιση και πρόστιμο 6.000 ευρώ ή/και με επιπλέον υποχρέωση στρατιωτικής θητείας. Οι συνέπειες της ανυποταξίας αίρονται μόλις κάποιος συμπληρώσει τα 45 χρόνια που είναι και το όριο ηλικίας των στρατεύσιμων. Ο ανυπότακτος που συμπλήρωσε το 35ο έτος ηλικίας μπορεί επίσης να υπηρετήσει 30 μέρες θητεία και να εξαγοράσει το υπόλοιπο. Υπάρχει διαφορά μεταξύ ανυποτάκτων εσωτερικού (που μένουν στην Ελλάδα) και ανυποτάκτων εξωτερικού. Αν μένεις στο εξωτερικό δικαιούσαι να έρχεσαι στην Ελλάδα 30 ημέρες το χρόνο καθώς και σε περιόδους εκλογών. (Γ) Εάν ο λόγος που θέλεις να αποφύγεις τη στράτευση είναι ότι είσαι αντιρρησίας συνείδησης, ο στρατός πλέον δίνει τη δυνατότητα σε όσους το επιθυμούν αντί για τη στρατιωτική τους θητεία, να εκπληρώσουν τη λεγόμενη «εναλλακτική θητεία»."

 

Έχω γνωστούς μου που ήταν ανυπότακτοι και τελικά μετά τα 35 εξαγοράσανε την θητεία τους...

 

Αυτά...

 

Πάω πίσω στο καβούκι μου.

[Παστίτσιός]

Νομίζω ότι η νομοθεσία έχει προβλέψει τέτοια θέματα. Δεν είναι "απλά" ένας βιολιστής. Είναι ένας από τους καλύτερους και γνωστότερους βιολιστές τους κόσμου, και πρεσβεύει την Ελλάδα μέσω αυτού. Νομίζω ότι τα στρατά μπορούν να κάνουν με 10-20 λιγότερους ανθρώπους το χρόνο, αν αυτοί φροντίζουν τόσο πολύ για τη χώρα τους (λέω τώρα... αν και υπερβάλο, ολίγον πάλι).

 

Σε αυτή την τοποθέτηση διαφωνώ. Το θέμα δεν είναι η ποσότητα των ενεργών στρατιωτών, ούτε η ποιότητα αυτών. Το θέμα είναι ότι όταν πηγαίνει κάποιος στον στρατό, βάζει τον εαυτό κάτω από την χώρα του. Φυσικά το κάτω δεν είναι υποτιμητικό απλώς σημαίνει ότι σε κάποια πράματα μπορεί να θέσει τον εαυτό του υπό την υπηρεσία ανώτερων ιδανικών αφήνοντας στην άκρη τις προσωπικές του επιδιώξεις.

Εφόσον ο όποιος Καβάκος, απέφυγε την θητεία του για να...παίζει το βιολί του (ή όποιο άλλο λόγο), τότε αυτό σημαίνει ότι έθεσε τον εαυτό του πάνω από τη χώρα του. Άρα, σε μία περίοδο πολεμικής τρέλας, πόσο μπορεί κάποιος να εμπιστευθεί την υπεράσπιση της χώρας του σε αυτόν;

Ακόμα και ο Σωκράτης που θεωρείται ο μεγαλύτερος φιλόσοφος, όταν έπρεπε να πολεμήσει, πολέμησε. Οι μόνοι άνθρωποι που αποφεύγουν την θητεία τους (εκτός από τους σωματικά ασθενείς), είναι οι δειλοί και οι υπερεγωιστές, άσχετα με το τί δικαιολογία βρίσκει ο καθένας για να κρύψει την ασχήμια του.

[Nikolas]

Καταρχήν: "Υπερβάλο"?!?!?!?!? Ο?!?!?!?!??!?! Αν είναι δυνατόν!

 

Τώρα, στην τοποθέτησή σας. Καταλαβαίνω τι λέτε (και, btw, έχω πάει φαντάρος), αλλά το βλέπω ως εξής: Αν υπάρχουν χαρισματικοί άνθρωποι, στον τομέα τους, ο καθένας, που μπορούν να τεθούν κάτω από τη χώρα, όπως το θέτει ο αχταρμάς, γιατί να μην χρησιμοποιηθούν στον τομέα τους, ο καθένας; Γιατί να υπάρχει αυτός ο τελειωτικός ισοπεδοτισμός τελικά; Γιατί μη μου πείτε ότι ο Καβάκος, και ο κάθε Καβάκος μπορεί να προσφέρει τα ίδια εντός του στρατού και εκτός του! Ακόμη και αν ο στρατός έχει μουσικό τμήμα, κλπ...

[theoctapus]

Καταρχήν: "Υπερβάλο"?!?!?!?!? Ο?!?!?!?!??!?! Αν είναι δυνατόν!

 

Τώρα, στην τοποθέτησή σας. Καταλαβαίνω τι λέτε (και, btw, έχω πάει φαντάρος), αλλά το βλέπω ως εξής: Αν υπάρχουν χαρισματικοί άνθρωποι, στον τομέα τους, ο καθένας, που μπορούν να τεθούν κάτω από τη χώρα, όπως το θέτει ο αχταρμάς, γιατί να μην χρησιμοποιηθούν στον τομέα τους, ο καθένας; Γιατί να υπάρχει αυτός ο τελειωτικός ισοπεδοτισμός τελικά; Γιατί μη μου πείτε ότι ο Καβάκος, και ο κάθε Καβάκος μπορεί να προσφέρει τα ίδια εντός του στρατού και εκτός του! Ακόμη και αν ο στρατός έχει μουσικό τμήμα, κλπ...

 

Ας πήγαινε στο μουσικό τμήμα, δεκτό. Αυτός δεν πήγε καν. Ρωτάς γιατί αυτός ο ισοπεδωτισμός. Μα αν έμπαινε το σύστημα στην διαδικασία να κρίνει ποιος είναι χαρισματικός και ποιος όχι, ποιος προσφέρει και ποιος όχι, θα άνοιγαν οι ασκοί του Αιόλου. Ο κάθε πικραμένος θα το έπαιζε περίπτωση. Άσε που αυτομάτως θα γινόντουσαν άκυρες ή/και προσβλητικές συγκρίσεις (του τύπου γιατί αυτός και όχι εγώ). Όπως καταλαβαίνεις δεν γίνεται αυτό. Και μην ξεχνάς πως στον στρατό πας με την λογική (ακύρη ομολογουμένως για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας) της επαρκούς στελέχωσης του στρατεύματος ώστε αν γίνει πόλεμος να υπάρχει κόσμος να πολεμήσει. Σκέψου το, απίθανο, σενάριο να είσαι εσύ με το όπλο στα χαρακώματα κι ο άλλος να είναι σπίτι του για να μην πάθουν τίποτα τα δακτυλάκια του. Ή σκέψου το πιο πιθανό σενάριο να είσαι εσύ σκοπιά και να ξέρεις πως ο άλλος είναι σπίτι του για να μην πάθουν τίποτα τα δακτυλάκια του. Λες και στον στρατό περπατάμε με τα χέρια.

[Παστίτσιός]

Τώρα, στην τοποθέτησή σας. Καταλαβαίνω τι λέτε

 

Αν αυτό απευθύνεται σε εμένα, προτιμώ να μου μιλάει ο οποιοσδήποτε στον ενικό. Είμαι ένας και όχι πολλοί και ο πληθυντικός δεν δείχνει σεβασμό, άσχετα από το τί θεωρούν ορισμένοι, ο πληθυντικός αποτελεί προσβολή της ίδιας της φύσης και της ελληνικής γλώσσας όταν απευθύνεται σε ένα άτομο. Φυσικά έξω όλοι τον χρησιμοποιούμε μιάς και είναι αδύνατον να καθόμαστε να εξηγούμε στον καθένα που μας μιλάει στον πληθυντικό το λάθος επ'αυτού, αλλά αφού σε ένα φόρουμ τα γραπτά είναι...γραπτά και μένουν, μένει διά παντός καταγεγραμμένη η αλήθεια ή η άποψη ή η εντύπωση κ.λ.π. Άρα, προτιμώ την ουσία και όχι τα ψευδοσεβάσματα.

 

Αν υπάρχουν χαρισματικοί άνθρωποι, στον τομέα τους, ο καθένας, που μπορούν να τεθούν κάτω από τη χώρα, όπως το θέτει ο αχταρμάς, γιατί να μην χρησιμοποιηθούν στον τομέα τους, ο καθένας; Γιατί να υπάρχει αυτός ο τελειωτικός ισοπεδοτισμός τελικά; Γιατί μη μου πείτε ότι ο Καβάκος, και ο κάθε Καβάκος μπορεί να προσφέρει τα ίδια εντός του στρατού και εκτός του! Ακόμη και αν ο στρατός έχει μουσικό τμήμα, κλπ...

 

Με αυτό το σκεπτικό κανείς δεν πρέπει να πηγαίνει στον στρατό. Όλοι μπορούν να προσφέρουν διαφορετικά εντός και εκτός στρατού, όλοι έχουν χαρίσματα, άσχετα αν είχαν την τύχη να τα αντιληφθούν και να τα καλλιεργήσουν σε επαγγελματικό - υψηλό επίπεδο αντίστοιχο του όποιου Καβάκου και κανείς δεν αφαιρεί το δικαίωμα του Καβάκου να "χρησιμοποιηθεί" στον τομέα του αφότου ολοκληρώσει την θητεία του.

Αυτό το σκεπτικό είναι και επικίνδυνο επειδή φέρνει στο νού εικόνες από ταξικές κατηγοριοποιήσεις και μας πάει αλλού. Οι γιατροί π.χ. προσφέρουν πολύ πιό τεράστιο έργο από τον Καβάκο αλλά υπηρετούν και την θητεία τους (η πλειοψηφία έστω). Εάν ο Καβάκος ήταν κάποιος συνθέτης μεγέθους Μότσαρτ, ίσως να δικαιολογείτο επειδή θα ήταν δημιουργός και εκεί ίσως αλλάζει το πράμα, αλλά είναι εκτελεστής και όχι δημιουργός.

Επειδή λοιπόν, τα έργα που εκτελεί, τα εκτελούν και άλλοι υποθέτω και μάλιστα τα εκτελούν επιτυχώς, τελικά δεν είναι και τόσο κρίσιμη η παρουσία του στον μουσικό χώρο πράγμα που καθιστά την απουσία του από την θητεία ακόμα βαρύτερης σημασίας.

[kwstas79]

Όταν όμως πετάει ένα "η ροκ δεν είναι μουσική" εε πως να το κάνουμε, ένα μικροεγκεφαλικό το παθαίνω. Μάλλον εδώ μιλάει πιο πολύ η έπαρση παρά η γνώση. Παρόλ' αυτά δεν μπορώ να τον δικαιολογήσω.

 

Αυτό ανοίγει ένα άλλο πάρα πολύ ενδιαφέρον θέμα, σχετικά με το πόσο "ποιοτικό" θεωρεί ο καθένας μας πως είναι το κάθε είδος μουσικής (και ειδικά τα είδη στα οποία έχει μηδενική ή ελάχιστη έκθεση). Αλλά αυτές οι κουβέντες είναι για πολιτισμένους λαούς. :P

[Nikolas]

Αν αυτό απευθύνεται σε εμένα, προτιμώ να μου μιλάει ο οποιοσδήποτε στον ενικό. Είμαι ένας και όχι πολλοί και ο πληθυντικός δεν δείχνει σεβασμό, άσχετα από το τί θεωρούν ορισμένοι, ο πληθυντικός αποτελεί προσβολή της ίδιας της φύσης και της ελληνικής γλώσσας όταν απευθύνεται σε ένα άτομο. Φυσικά έξω όλοι τον χρησιμοποιούμε μιάς και είναι αδύνατον να καθόμαστε να εξηγούμε στον καθένα που μας μιλάει στον πληθυντικό το λάθος επ'αυτού, αλλά αφού σε ένα φόρουμ τα γραπτά είναι...γραπτά και μένουν, μένει διά παντός καταγεγραμμένη η αλήθεια ή η άποψη ή η εντύπωση κ.λ.π. Άρα, προτιμώ την ουσία και όχι τα ψευδοσεβάσματα.

Λες και δεν έχουμε ξαναμιλήσει.

 

Φυσικά και δεν πάει για σένα μόνο... Αν είναι δυνατον...

 

Με αυτό το σκεπτικό κανείς δεν πρέπει να πηγαίνει στον στρατό. Όλοι μπορούν να προσφέρουν διαφορετικά εντός και εκτός στρατού, όλοι έχουν χαρίσματα, άσχετα αν είχαν την τύχη να τα αντιληφθούν και να τα καλλιεργήσουν σε επαγγελματικό - υψηλό επίπεδο αντίστοιχο του όποιου Καβάκου και κανείς δεν αφαιρεί το δικαίωμα του Καβάκου να "χρησιμοποιηθεί" στον τομέα του αφότου ολοκληρώσει την θητεία του.

Αυτό το σκεπτικό είναι και επικίνδυνο επειδή φέρνει στο νού εικόνες από ταξικές κατηγοριοποιήσεις και μας πάει αλλού. Οι γιατροί π.χ. προσφέρουν πολύ πιό τεράστιο έργο από τον Καβάκο αλλά υπηρετούν και την θητεία τους (η πλειοψηφία έστω). Εάν ο Καβάκος ήταν κάποιος συνθέτης μεγέθους Μότσαρτ, ίσως να δικαιολογείτο επειδή θα ήταν δημιουργός και εκεί ίσως αλλάζει το πράμα, αλλά είναι εκτελεστής και όχι δημιουργός.

Επειδή λοιπόν, τα έργα που εκτελεί, τα εκτελούν και άλλοι υποθέτω και μάλιστα τα εκτελούν επιτυχώς, τελικά δεν είναι και τόσο κρίσιμη η παρουσία του στον μουσικό χώρο πράγμα που καθιστά την απουσία του από την θητεία ακόμα βαρύτερης σημασίας.

Απαντώ εδώ ΚΑΙ στον χταπόδη!

 

Δηλαδή, για παράδειγμα, οι υποτροφίες (ΙΚΥ, που είναι κρατικό) διαλέγουν κάθε χρόνο τους 100-200 καλύτερους στους τομείς τους και τους δίνουν χρήματα και αυτό είναι εντάξει;

 

Κάτσε ρε παιδιά. Μιλάμε για ΤΟΝ Καβάκο. Και κουταμάρες για δημιουργούς vs εκτελεστές δε μπορώ να διαβάζω (αχταρμά. Αν δεν έχεις σχέση με τον χώρο, μη πετάς ότι νά'ναι). Στο κάτω κάτω μουσική γράφουν πολλοί, όχι μόνο ο Μότσαρτ (ΘΕΕ ΜΟΥ!!! Τι άλλο θα πω σε αυτό το θρεντ?!?!?)

 

Το "τεράστιο" έργο του Καβάκο, προφανώς εσύ δε μπορείς να το κρίνεις, αλλά εγώ που μπορώ, μπορώ να σου πω ότι είναι σημαντικότατο στον τομέα του (του πολιτισμού) και πολύ παραπάνω από το έργο του κάθε γιατρού (μα είναι σύγκριση αυτή?). Αντίστοιχα θα ήθελα τον μεγαλύτερο ερευνητή της Ελλάδας, να μην τον πετάξουμε στα ΚΨΜ, ή στο 401, αλλά να αφεθεί να κάνει την έρευνά του, ακόμη και αν τελικά δεν ανακαλύψη το φάρμακο για το καρκίνο (και καλά).

 

Να το θέσω και ακόμη πιο απλά: Βρίσκω ότι θα μπορούσε ο νόμος να προβλέπει (ας ήταν με εξετάσεις, όπως γίνεται στο ΙΚΥ) εξαίρεση κάποιων ανθρώπων από το στρατό, οι οποίοι θα μπορούσαν να προσφέρουν στον τομεά τους πολύ παραπάνω απ'ότι στο στρατό (ή σε κοινωνικούς τομείς).

 

Από 'κει και πέρα, για να μη παρεξηγηθώ πιο πολύ αφού ΔΕΝ υπάρχει πρόβλεψη από το νόμο, παρανόμησε και κακώς έκανε κάτι τέτοιο.

[theoctapus]

Αυτό ανοίγει ένα άλλο πάρα πολύ ενδιαφέρον θέμα, σχετικά με το πόσο "ποιοτικό" θεωρεί ο καθένας μας πως είναι το κάθε είδος μουσικής (και ειδικά τα είδη στα οποία έχει μηδενική ή ελάχιστη έκθεση). Αλλά αυτές οι κουβέντες είναι για πολιτισμένους λαούς. :P

 

Οπως είπα και σε προηγούμενο post, από ένα σημείο αποδοχής και πάνω η γνώμη του καθένα μας δεν έχει καμία αξία. Όταν ένα είδος έχει γράψει ιστορία δεκαετιών και έχει επηρεάσει την κοινωνία σε μεγάλο βαθμό και παγκοσμίως, η κουβέντα στην οποία αναφέρεσαι έχει αξία μόνο για να μάθεις τα γούστα του άλλου. Ο Καβάκος λοιπόν θα έπρεπε να το ήξερε αυτό πρίν ανοίξει το στόμα του. Μάλιστα το γεγονός αυτό δεν αλλάζει ακόμα κι αν έχεις εντρυφήσει στο είδος.

 

@Nikolas

Συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Άλλο το ΙΚΥ κι άλλο ο στρατός. Και όπως σου είπα, αν ανοίξει η κουβέντα για εξαιρέσεις βάσει αξίας και ταλέντου ζήτω που καήκαμε. Ποιος θα το κρίνει αυτό και με ποιο τρόπο; Θα μου πεις θα μπορούσαν να βάζουν εξετάσεις αλλά σε τι; Επί παντός επιστητού; Το ΙΚΥ σου λέει δίνω λεφτά για το Χ, το Υ, το Ζ. Εσύ δίνεις εξετάσεις για το Χ, το Υ, το Ζ κι αν περάσεις παίρνεις χρήματα. Στην περίπτωση όμως του στρατού δεν υπάρχει Χ, Υ, Ζ. Αρα ούτε με εξετάσεις μπορούν να κάνουν επιλογή. Κι άντε πες πως διαλέγουν κάποια Χ, Υ, Ζ. Θα βγεί ο άλλος και δικαίως θα φωνάζει "Γιατί όχι το Ω;" και πάμε η κολοκυθιά.

 

Ή θα πρέπει μήπως να ελέγχουν τα βιογραφικά; Π.χ. στην περίπτωση του ερευνητή θα πει κάποιος "Έχει τόσες δημοσιεύσεις, έχει αυτά τα πτυχία, έχει πάρει αυτά τα βραβεία, έχει δουλέψει σ' αυτές τις θέσεις" κ.ο.κ. Αντιλαμβάνεσαι φυσικά πως κάτι τέτοιο οριζόντια για όλους τους άρρενες που μπορούν να πάνε στρατό δεν μπορεί να γίνει στην πράξη.

[Nikolas]

@octapus

 

Άρα για εσένα είναι καθαρά πρακτικό το θέμα;

[theoctapus]

Άρα για εσένα είναι καθαρά πρακτικό το θέμα;

 

Ναι. Αν έβρισκαν τρόπο να το κάνουν χωρίς να δημιουργούνται παρατράγουδα και αδικίες ας το έκαναν. Δεν με νοιάζει. Αρκεί να μην καταλήγαμε σε μεγάλο αριθμό εξαιρέσεων.