Τι είναι χειρότερο?

[PlasmaPool]

Η εξελιξη του ελληνικου χιπ χοπ ( ή αλλιως απο τον μπαναλ μπαφο στο  swag κοκορετσι ).

 

 

 

 

 

[LK]

@EZ

Δεν διαφωνούμε , απλά έλεγα στον Σπύρο την άποψή μου.

Ότι δεν χρειάζεται να έχεις ζήσει στον χρονο-χώρο που δημιουργήθηκε ή εξελίχθηκε ένα μουσικό είδος για να το ασπαστείς.

Όπως μπορεί να αισθανθεί τα μπλούζ ένας Έλληνας, κατά τον ίδιο μηχανισμό μπορεί να αισθανθεί και την hip-hop.

 

Ειναι απο τα λιγα ειδη οπου θα βρεις αξιολογες ισως αποπειρες σε καθε γωνια του πλανητη, "κουρδισμενες" στην εκαστοτε εποχη, κοινωνια και γλωσσα, συμπεριλαμβανομενης και της δικης μας.

 

Ισχύει.

[LK]

 

 

"Κοινωνικός καθρεφτισμός του εαυτού μας (κατοπτρικός εαυτός)" .

 

 

H θεωρία του  «κατοπτρικού εαυτού» νομίζω είναι κάτι άλλο.

Συμπεριφερόμαστε έναντι των τρίτων , όπως νομίζουμε ότι αναμένουν να συμπεριφερθούμε. 

Μπορεί και να κάνω λάθος.

 

[Rebel_Of_South]

Γκόμενες, άφθονα ναρκωτικά, ακριβά αμάξια, τεράστια σπίτια, υπερβολικά και πολλά κοσμήματα, τατουάζ της φυλακής, ζωή στο κλαμπ και γενικώς να μαμάω όπου βρω και όλοι οι άλλοι να πάνε να μαμηθούνε.

Αυτό είναι εν ολίγοις το όνειρο ενός πάμφτωχου, μαύρου παιδιού που γεννήθηκε σε γκέτο από μητέρα πουτάνα και πατέρα ισοβίτη και φαντάζεται πώς θέλει να είναι η ζωή του όταν μεγαλώσει. Οι επιλογές του, τώρα που είναι 17, είναι κάτι μεταξύ πείνας, φυλακής ή θανάτου πριν κλείσει τα 20.

 

 

Πάντως όλα τα μπολταρισμένα μου έφεραν στο μυαλό 80's Hard rock τύπου Motley Crew, Skid Row, Poison, Def Leppard, Whitesnake, Bon Jovi , Guns n Roses ;D

 

Θέλω να πω ότι αυτά δεν είναιο πρότυπα μόνο μιας κουλτούρας αλλά και του λατρεμένου χαρντ ροκ ( κάποτε τουλαχ.)

 

Πόσα καλά ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΑ ροκ ή μπλουζ π.χ. τραγούδια υπάρχουν σε σχέση με τις απόπειρες πάντα;

 

Διάβασα βιαστικά το θρεντ και δε θυμάμαι την πορεία της συζήτησης. Το point σου μπορεί να είναι άλλο, αλλά για μένα η απάντηση είναι ΠΟΛΛΑ

[fusiongtr]

H θεωρία του  «κατοπτρικού εαυτού» νομίζω είναι κάτι άλλο.

Συμπεριφερόμαστε έναντι των τρίτων , όπως νομίζουμε ότι αναμένουν να συμπεριφερθούμε. 

Μπορεί και να κάνω λάθος.

Στο περίπου έτσι είναι.

Όμως,

η συμμετοχή μας σε πολλές κοινωνικές ομάδες οι οποίες έχουν πολλές φορές μεγάλες αντιθέσεις μεταξύ τους, ή οι ρόλοι που καλούμαστε να "υποδυθούμε" ενέχουν αρκετές αντιφάσεις, ενστερνιζόμαστε συμπεριφορές τέτοιες, που μπορεί να αντανακλούν τα "σύμβολα" μιας άτυπης κοινωνικής ομάδας (αφού είμαστε "μέλος της"), και ταυτόχρονα να υιοθετούμε ασυνείδητα συμπεριφορές που έρχονται σε αντίθεση με αυτά ως μέλη μιας άλλης κοινωνικής ομάδας (πχ Έλληνας gangsta).

 

Στην πραγματικότητα, έχουμε πολλαπλούς κοινωνικούς εαυτούς, ανάλογα με αυτό που είπες (την "αναμενόμενη συμπεριφορά" ως μέλος κοινωνικής ομάδας).

 

Υπάρχει άραγε εκεί χώρος για τον δικό μας ατομικό εαυτό?

 

Ποιός είναι αυτός (ως άτομα και ως μέλη κοινωνικών ομάδων υιοθετώντας ρόλους συχνά αντιφατικούς)?

 

Ο "κατοπτρικός εαυτός" είναι ο κοινωνικός μας εαυτός, σε αντίθεση με τον εαυτό μας ως άτομα.

 

Πολύ ενδιαφέρουσα θεωρία οφείλω να ομολογήσω, που περιγράφει (θεωρώ) αρκετά καλά την υιοθέτηση συμπεριφορών που φαινομενικά δεν είναι συμβατές με το ευρύτερο περιβάλλον μας (κοινωνία) αλλά εκφράζουν κάποια "κοινωνικά σύμβολα" (σύμφωνα με την θεώρηση της κοινωνικής μας ζωής ως θεατρικής παράστασης) κάποιας κοινωνικής ομάδας στην οποία μπορεί να ανήκουμε (στην πραγματικότητα αυτό είναι το αντικείμενο της συζήτησης σχετικά με το βίντεο).

 

Εδώ δεν παίζει και το θέμα της ταύτισης βιωμάτων που έθιξε ο φίλτατος JJ.

 

Πω πω, τί έγραψα ο φούστης! :D

[schreivox]

Γκόμενες, άφθονα ναρκωτικά, ακριβά αμάξια, τεράστια σπίτια, υπερβολικά και πολλά κοσμήματα, τατουάζ της φυλακής, ζωή στο κλαμπ και γενικώς να μαμάω όπου βρω και όλοι οι άλλοι να πάνε να μαμηθούνε.

 

Αυτό είναι εν ολίγοις το όνειρο ενός πάμφτωχου, μαύρου παιδιού που γεννήθηκε σε γκέτο από μητέρα πουτάνα και πατέρα ισοβίτη και φαντάζεται πώς θέλει να είναι η ζωή του όταν μεγαλώσει. Οι επιλογές του, τώρα που είναι 17, είναι κάτι μεταξύ πείνας, φυλακής ή θανάτου πριν κλείσει τα 20.

 

Πώς και γιατί ο παραπάνω εφιάλτης μετατράπηκε σε υπέρτατο, διαπολιτισμικό κουλ από την αμερικάνικη show biz, είναι για μένα άξιο θαυμασμού και μόνιμη απορία.

 

 

Έγραψες!

[schreivox]

[ftp=ftp://www.youtube.com/watch?v=n6lxQ6JwlVY]https://www.youtube.com/watch?v=n6lxQ6JwlVY[/ftp]

 

Να ένα κομμάτι χωρίς ''αλητείες'' αλλά πολιτικό(κοινωνικό)  μήνυμα  O0

[harilatron]

Γιατί θεωρείται τόσο σημαντικό ένα καλλιτεχνικό (π.χ. μουσικό) ιδίωμα να "καταφέρνει να προσεγγίσει τα λαϊκά στρώματα" και να "μιλήσει στη γλώσσα τους"?

Λαϊκή απήχηση είχαν και ο Θεοδωράκης και ο Χατζηδάκις αλλά έδωσαν ποίηση του Ελύτη και του Γκάτσου, όχι γούνες και κώλους.

Κατά τη γνώμη μου αυτό που παρακολουθούμε στο video είναι καλλιτεχνικός λαϊκισμός και επαγγελματικό yolo. 

[Superfunk]

αλλά τα λεφτά κανείς δεν μίσησε.

 

Ακριβως

 

Το εχει πει και το αφεντικο αλλωστε

 

He said "C'mon don't tell me that the rich don't know

Sooner or later it all comes down to money"

 

 

[ex-mauromouris]

To "χρυσό" ρολόι εκεί γύρω στο 2:00 είναι αυτό

http://www.skroutz.gr/s/376165/Casio-DB-360GN-9AEF.html

 

οπότε έχω αρχίσει να υποπτεύομαι ότι η κόκα στην αρχή του βίντεο είναι αλεύρι  ;D

 

Ντααααμπ, σναπτσαα