Τι είναι χειρότερο?

[Jazzjoker]

η ίδια απορία θα έπρεπε να δημιουργείται και για το πώς ένας Βρετανός π.χ (λέμε τώρα Eric Clapton – με κουλτούρα Βρετανική σε όλα- π.χ.) ασπάστηκε τα μπλουζ.

 

Μα δεν είπα ότι είναι η μόνη απορία που έχω. ;D. Απλώς η συγκεκριμένη που εκφράζω, είναι μια από τις μεγαλύτερες για τον συγκεκριμένο τομέα. Πώς γίνεται δηλαδή να παίρνεις τη φαντασίωση ενός τραγικά στερημένου ανθρώπου και να τη μετατρέπεις σε παγκόσμιο χιτ, με την έμφαση στο παγκόσμιο. Γιατί αν το συγκεκριμένο ύφος ήταν δημοφιλές μόνο μέσα στο γκέτο του Ντιτρόιτ π.χ., θα το καταλάβαινα απολύτως. Αλλά πώς γίνεται να βρίσκει θετικό αποδέκτη π.χ. μια κοπελίτσα που έζησε την ως τώρα ζωή της σε γυάλινο πύργο και αν την πας κάτω απ' το Νέο Ψυχικό, νομίζει ότι είναι σε άλλη χώρα; Ποιο είναι το στοιχείο ταύτισης που υπάρχει εκεί;

 

Αυτό είναι που επιδεικνύεται, ο πλούτος, όχι αυτά που αποκτήθηκαν με τον πλούτο.

 

Εδώ διαφωνώ. Γιατί αν ήταν έτσι δε θα βλέπαμε σε όλα τα κλιπ του είδους τα ίδια και τα ίδια αμάξια, δαχτυλίδια, γκόμενες, πισίνες και γούνες. θα βλέπαμε ξέρω γω και κανά ιταλικό εστιατόριο, τίποτα μοντέρνα πλυντήρια ρούχων και μηχανές του γκαζόν που κουρεύουν μόνες τους.  ;D

[theoctapus]

Εδώ διαφωνώ. Γιατί αν ήταν έτσι δε θα βλέπαμε σε όλα τα κλιπ του είδους τα ίδια και τα ίδια αμάξια, δαχτυλίδια, γκόμενες, πισίνες και γούνες. θα βλέπαμε ξέρω γω και κανά ιταλικό εστιατόριο, τίποτα μοντέρνα πλυντήρια ρούχων και μηχανές του γκαζόν που κουρεύουν μόνες τους.  ;D

 

Κάτι μου λέει πως τα καλογυμνασμένα γυναικεία σώματα και τα ακριβά σπορ αυτοκίνητα κάνουν πιο cool βιντοκλιπ σε σχέση με τα ιταλικά εστιατόρια και τις περίεργες μηχανές γκαζόν.  ;D Να σου πω, κι εγώ τα προτιμάω.

[LK]

Αλλά πώς γίνεται να βρίσκει θετικό αποδέκτη π.χ. μια κοπελίτσα που έζησε την ως τώρα ζωή της σε γυάλινο πύργο και αν την πας κάτω απ' το Νέο Ψυχικό, νομίζει ότι είναι σε άλλη χώρα; Ποιο είναι το στοιχείο ταύτισης που υπάρχει εκεί;

 

 

 

Συγνώμη ειλικρινά που το κάνω προσωπικό, το κάνω χάριν του επιχειρήματος, ξέρω ότι ΕΣΥ δεν με παρεξηγείς, και ξέρεις ότι σε εκτιμώ και σαν μουσικό και κυρίως σαν τύπο (και αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία για εμένα).

 

Πώς γίνεται λοιπόν;

Με τον ίδιο τρόπο που εσύ παίζεις τα μπλουζ (και μάλιστα πολύ καλά) και το κοινό στα live σας έρχεται να σας ακούσει (και πολύ καλά κάνει).

 

 

Ποιο είναι το στοιχείο ταύτισης που υπάρχει εκεί;:

Μπορεί να είναι η μόδα, μπορεί να είναι η αγάπη για το μουσικό ιδίωμα....μπορεί να σου αρέσει το Lifestyle (κατά τα γραφόμενα του theoctapus)....1002...μπορεί.

 

[RayDTutto]

Εν αρχή ην το μάρκετινγκ... Μετά βρήκαμε ένα προϊόν το οποίο το φτιάξαμε και το προωθήσαμε σωστά... και μετά δεν θέλει πολλά... λιγο τα λεφτά, λίγο η μαγκιά, λίγο η δαρβινική σεξουαλικότητα, λίγο το αρχέτυπο μπιτ...

[LK]

τίποτα μοντέρνα πλυντήρια ρούχων και μηχανές του γκαζόν που κουρεύουν μόνες τους.  ;D

 

Μην το παίρνεις στην πλάκα.

Έχει τύχει να δεις σε mtv cribs σπίτι ράπερ/hip-hopper;

 

Θα σου φανεί πολύ περίεργο με τί είναι υπερήφανοι από την οικοσκευή τους ;D ;D ;D ;D

[odis13]

Υπαρχει νομιζω και αλλος ενας  λογος που το συγκεκριμενο εγχειρημα τρωει τοσο κραξιμο.  Ακομη και -ισως και ειδικα- για καποιον που εχει μια καποια επαφη με αυτο το ειδος, ξερει τι ακουγεται αυτο τον καιρο, ηξερε τη λεξη dab και απο χτες, εχει δει αλλους χιλιους να χωρευουν αλα Drake κλπ, το κομματι ειναι σχεδον κωμικο, ειναι αυτο που λεμε cringe-worthy, σε κανει να νιωθεις αβολα.

 

Δε ξερω πως να το εκφρασω αυτο ακριβως με λογια, ειναι το υπερβολικο bling που σε αυτους βγαινει ως κακο κιτς? Το οτι ξερουμε οτι ειναι Ελληνες και μαλλον θα πανε να φανε παστιτσιο και να βαλουν σκουπα μετα τα γυρισματα, κανωντας τους "χαρακτηρες" τους paper thin? Ειναι το οτι ηρθαν καθυστερημενοι στο παρτυ και χαιρονται,  ειναι η τελειως βεβιασμενη αποπειρα να κανουν connect με το μοντερνο digital culture (σνααααπτσααααατ), το cultural appropriation με τη χαρη ταυρου σε υαλοπωλειο?

 

Εν ολιγοις μπορει να ειναι τεχνικα οκ η ολη παραγωγη αλλα το αποτελεσμα ειναι για τον καδο και νομιζω σε αυτο θα συμφωνησουν και ατομα που τους αρεσει οντως αυτη η μουσικη & κουλτουρα.

 

 

(edited for clarity, εγραφα βιαστικα)

 

[LK]

 

 

Δε ξερω πως να το εκφρασω αυτο ακριβως με λογια, ειναι το υπερβολικο bling που σε αυτους βγαινει ως κακο κιτς?

Δεν νομίζω, το ίδιο "ύφος" , υπάρχει σε όλα τα ανάλογα videos.

 

 

Το οτι ξερουμε οτι ειναι Ελληνες και μαλλον θα πανε να φανε παστιτσιο και να βαλουν σκουπα μετα τα γυρισματα, κανωντας τους "χαρακτηρες" τους paper thin?

 

 

 

Σαφώς και ναι. Χωρίς να γνωρίζω ούτε που μένουν, ούτε τι τρώνε, ούτε αν είναι νοικοκύρηδες, και μόνο που είναι Έλληνες , «Υιοθετώντας» στιχουρικά και στυλιστικά ξενόφερτο είδος, μπορεί να το κάνει σαν καρικατούρα. (Το ίδιο συμβαίνει και σε 'Ελληνες ροκερς, τζαζίστες, μπλουζίστες και pop- artists κ.ο.κ. πολύ συχνά).

 

τελειως βεβιασμενη αποπειρα να κανουν connect με το μοντερνο digital culture (σνααααπτσααααατ), το cultural appropriation με τη χαρη ταυρου σε υαλοπωλειο?

 

 

 

Και ναι* και όχι**.

 

*βλ. σημείωσις 2  ;D

 

** Όχι, γιατί το ίδιο θα ίσχυε και για Κροάτες ράπερς  ;D

[fusiongtr]

Γκόμενες, άφθονα ναρκωτικά, ακριβά αμάξια, τεράστια σπίτια, υπερβολικά και πολλά κοσμήματα, τατουάζ της φυλακής, ζωή στο κλαμπ και γενικώς να μαμάω όπου βρω και όλοι οι άλλοι να πάνε να μαμηθούνε.

 

Αυτό είναι εν ολίγοις το όνειρο ενός πάμφτωχου, μαύρου παιδιού που γεννήθηκε σε γκέτο από μητέρα πουτάνα και πατέρα ισοβίτη και φαντάζεται πώς θέλει να είναι η ζωή του όταν μεγαλώσει. Οι επιλογές του, τώρα που είναι 17, είναι κάτι μεταξύ πείνας, φυλακής ή θανάτου πριν κλείσει τα 20.

 

Πώς και γιατί ο παραπάνω εφιάλτης μετατράπηκε σε υπέρτατο, διαπολιτισμικό κουλ από την αμερικάνικη show biz, είναι για μένα άξιο θαυμασμού και μόνιμη απορία.

Αν αφαιρεθεί το κομμάτι των κοσμημάτων, δεν βλέπω καμία διαφορά με το "όνειρο" (και τα βιντεοκλιπ) κάποιων ροκ-μέταλ γκρουπ στα 80s και 90s.

 

Και σαφώς δεν απευθύνονταν σε ένα κοινό με τα χαρακτηριστικά που περιγράφεις.

 

Υπάρχει και μια πολύ ωραία ταινία σχετικά με αυτό, που λέγεται Rock Star νομίζω, όσοι δεν την έχετε δει είναι must see.

 

 

[Jazzjoker]

Με τον ίδιο τρόπο που εσύ παίζεις μπλουζ (και μάλιστα πολύ καλά) και το κοινό στα live σας έρχεται να σας ακούσει (και πολύ καλά κάνει).

 

Λάκη κατ' αρχήν δεν τίθεται θέμα παρεξήγησης. Κατά δεύτερον δε με καλύπτεις. Δηλαδή εγώ ξέρω 10 τουλάχιστον credible λόγους που κάποιος μπορεί να ταυτίζεται με κάποιο μουσικό ιδίωμα ή τραγούδι. Οι πιο σημαντικοί από αυτούς έχουν να κάνουν με τον παραλληλισμό των βιωμάτων. Δηλαδή αυτό που τραγουδάς τόσο ωραία εσύ, σε κάποιο όχι πολύ μακρινό επίπεδο, το έχω περάσει κι εγώ. Η ιστορία σου δηλαδή, είναι κοντά στην ιστορία μου.

 

Π.χ. εξαιρετικά πόπιουλαρ κομμάτι με συγκεκριμένο μήνυμα (έστω εκπεφρασμένο χιουμοριστικά):

 

 

Εδώ είναι προφανές γιατί έχουμε 1,5 δις (!) βιουζ. Όλα τα παχουλά κοριτσάκια της υφηλίου, ταυτίστηκαν με την ιστορία.

 

Στην περίπτωση της gangsta αισθητικής και του όλου ιδιώματος, δεν μπορώ να εντοπίσω αναλόγου ισχύος ταύτιση. Γι' αυτό ακριβώς το όλο θέμα με κάνει να απορώ και να υποψιάζομαι ότι σε κάποια στυλ πια, έχει εξελιχθεί και ο τρόπος "πλασαρίσματος" αλλά και ο στόχος. Μια υπόθεση είναι ότι εδώ δεν τίθεται θέμα ταύτισης με την ιστορία (εκ των πραγμάτων) αλλά μετάδοσης, κατά κάποιον τρόπο, της φιλοδοξίας (για λεφτά, αμάξια, σπίτι κλπ) χωρίς να προϋπάρχει το έδαφος στο οποίο κανονικά θα επέτρεπε την καλλιέργεια της φιλοδοξίας αυτής. Οι βαθύτεροι μηχανισμοί που μπαίνουν σε λειτουργία είναι που με ενδιαφέρουν πολύ εδώ.

 

Πέραν αυτού και χωρίς καμία διάθεση ηθικολογίας: Ανεξαρτήτως μόδας, στυλ, αισθητικής, ύφους κλπ. προσωπικά με ενοχλεί όταν προωθούνται (είτε από το youtube είτε από την τηλεόρασή είτε από οπουδήποτε αλλού) lifestyles με τη σφραγίδα της δηθενιάς. Με άλλα λόγια "κάνε ό,τι μπορείς για να σε βλέπουν και να σε θαυμάζουν οι άλλοι. Το τι πραγματικά σου αρέσει είναι δευτερεύον και μικρής σημασίας".

 

Τελικά αυτό που θέλουμε. καταλήγει να ταυτίζεται με αυτό που θέλουν να βλέπουν οι άλλοι. Το αποτέλεσμα είναι μια δυστυχής κοινωνία που δεν ξέρει καν το λόγο της δυστυχίας της.

 

Τελειώνω γιατί πολλά είπα . Το ραπ και το χιπ-χοπ πάντα μου άρεσαν. Υπάρχουν καλλιτέχνες τους οποίους θεωρώ, εκτός από μουσικούς, πολύ σπουδαίους ποιητές και ορίτζιναλ λαϊκούς φιλοσόφους. Εκεί πιστεύω ότι βρίσκεται και το όποιο μεγαλείο του ιδιώματος. Μίλησε στη χαμηλή τάξη, στη γλώσσα της. Τραγούδησε τα προβλήματά της και σε πολύ μεγάλο βαθμό την ένωσε κάτω από τη στέγη μιας κοινής, σύγχρονης κουλτούρας. Όταν μπήκε στη μέση η show biz και όλα αυτό το έκανε κώλους και πισίνες, το πακέταρε και το έκανε εξαγωγή, ε θεωρώ ότι έπεσε χοντρή υποβάθμιση. Αυτά τα ολίγα.  ;D

[odis13]

Δεν νομίζω, το ίδιο "ύφος" , υπάρχει σε όλα τα ανάλογα videos.

 

 

Yπαρχει μεν, δεν ειναι το ιδιο δε - προφανως το ειδος εχει καποιες στυλιστικες επιταγες που περιλαμβανουν μια κιτς, bling αισθητικη αλλα δε βγαινει σε ολους το ιδιο. 

 

και μόνο που είναι Έλληνες , «Υιοθετώντας» στιχουρικά και στυλιστικά ξενόφερτο είδος, μπορεί να το κάνει σαν καρικατούρα. (Το ίδιο συμβαίνει και σε 'Ελληνες ροκερς, τζαζίστες, μπλουζίστες και pop- artists κ.ο.κ. πολύ συχνά).

 

 

Εδω παει αυτο που ειπα περι ακομψου appropriation - η ραπ, οπως καλη ωρα και η jazz μουσικη πρωτυτερα της, αρχιζει να γινεται ενα "παγκοσμιο" μουσικο ειδος. Υπαρχει μια διαφορα μεταξυ καποιου που εκφραζει τα στυλιστικα χαρακτηριστικα του εκαστωτε ειδους με σεβασμο και μεσα απο το "φακο" που επιβαλλει το δικο του background και αυτου που γινεται ζωντανη καρικατουρα σαν τους λεγαμενους. Δεν ειναι ευκολο να τραβηξεις μια κοκκινη διαχωριστικη γραμμη μεταξυ των δυο αλλα η διαφορα υπαρχει και ειναι ξεκαθαρη στους γνωστες του χωρου (του καθε χωρου). 

 

Ξαναλεω, δεν ειμαι σιγουρος πως μπορω να το εκφρασω αυτο γραπτως, ποσο μαλλον να απαριθμησω ξεκαθαρα τους λογους για τους οποιους το -οπτικο κυριως- κομματι δεν πειθει.