10 Κρυμμένοι (?) "Θησαυροί" σας... μοιραστείτε τους...

[npap]

Pacific Gas & Electric - PG&E

 

 

λατρεμένο από τα 13 μου...

[fusionakis]

- Eric Johnson φαντάζομαι πως έχουν ακούσει οι περισσότεροι (το "Ah Via Musicom" πολλοί, το "Tones", το "Venus Isle" και το "Up Close" λιγότεροι, και τα υπόλοιπα ακόμα λιγότεροι)... Στο live album με το τρίο του ονόματι Alien Love Child, που μάλλον ανήκει στην τρίτη κατηγορία της παρένθεσης, υπάρχουν 2-3 στιγμές που οι ήχοι, η μουσικότητα, η παιχτικότητα, και τέλος και η φωνητική ερμηνεία, τερματίζουν. Bonus το υπέροχο artwork στο cd.

 

Το πρώτο κομμάτι που μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι Eric Johnson. Απλά καθηλωτική μαγεία.

 

Από τις πιο ωραίες slow blues μπαλάντες που έχω ακούσει ποτέ μου. Στα φωνητικά ο τεράστιος Malford Milligan.

 

- Allan Holdsworth νομίζω ότι ελάχιστοι έχουν ακούσει πραγματικά (το να ακούσει κάποιος κάποια solos του όπως στο "Devil Take The Hindmost" ή να τον δει σε κάποιο live στο Youtube είναι σταγόνα στον ωκεανό). Αν κάποιος επιθυμεί πραγματικά να κάνει βουτιά στη μουσική του, πρέπει να ακούσει κατά σειρά τα "I.O.U.", "Road Games", "Atavachron", "Secrets", "Hard Hat Area" και "The Sixteen Men Of Tain". Δεν θα βάλω κάποιο από τα πιο κλασικά του κομμάτια, αλλά  κάποια κομμάτια του διαφορετικών περιόδων που περιέχουν φωνητικά.

 

Πρώτα το τελευταίο κομμάτι από το "Secrets"... ένα κομμάτι που σε κάποιους μπορεί να θυμίζει κάτι από soundtrack του Lord Of The Rings, ή ατμοσφαιρικές στιγμές του Sting. Κατ'ουσία είναι ο Allan που έχει γράψει μόνος του με το synthaxe και την κιθάρα του ένα αρκετά συγκινητικό κομμάτι για τον πατέρα του. Τα φωνητικά - στα οποία βρίσκεται ο Craig Copeland - και οι στίχοι δένουν συγκλονιστικά με την υπέροχη αρμονία.

 

Και κατόπιν την ουσιαστική αρχή της προσωπικής δισκογραφίας του... με Paul Williams στα φωνητικά, και το αγγλικό δίδυμο Gary Husband και Paul Carmichael σε ντραμς και μπάσο. Τα πάντα στο άλμπουμ - συνθέσεις, παραγωγή, παίξιμο, ήχος, φωνητικά - είναι τελειότητα. Ακούστε drumming, αρμονία, ήχο (έτος ηχογράφησης 1979 παρακαλώ) και ταυτόχρονα τι φράση πετάει στη γέφυρα ο Allan. Δεν υπάρχουν λόγια...

 

- Ένα από τα προσωπικά παράπονα που είχα από αρκετές μεγάλες μπάντες της funk (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Tower Of Power), είναι ότι κάθε άλμπουμ τους ακολουθούσε την περπατημένη 50 με 60% groove στο Θεό που σε "φτιάχνει", και αντίστοιχα 50 με 40% ψιλογλυκανάλατα slow soul κομμάτια που σε "σβήνει". Όταν πρωτοήρθα σε επαφή - τόσο μέσω live που είναι απίθανοι, όσο και μέσω της δισκογραφίας τους - με το Milo Z και την μπάντα του, χάρηκα γιατί ενώ ήταν ένα συγκρότημα που σαν βάση της είχε το κλασικό funk με horn section α λα James Brown, ούτε είχε τάση για συνδυασμό αυτού με γλυκανάλατες παπάντζες, ούτε πάλι ήταν θιασώτες του psychedelic space funk των 70's α λα Parliament.

 

Έχουν το δικό τους νεοϋορκέζικο ήχο με πολλές επιρροές και απλά και δυνατά grooves, η φωνή του Milo θυμίζει έντονα τη φωνάρα του Gil Scott-Heron, και όπως θα ακούσετε και παρακάτω, είναι και hood boys... όλα τα studio albums τους είναι πρώτο πράμα ("Basic Need To Howl", ""Sweet N' Nasty" και "Throwback"), ενώ στο live, σαν κάθε funk μπάντα που σέβεται τον εαυτό της, είναι 100 φορές καλύτερη. Πάρτε μια γεύση.

 

 

 

 

 

 

Το απόλυτο ερωτικό κομμάτι (δώστε βάση σε στίχο και ύφος)...  O0

 

- Ένας δίσκος που θα έπρεπε να υπάρχει λίγο πολύ στη συλλογή όλων των κιθαριστών που γουστάρον Strat και αλητεία, αλλά δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει, είναι ο πρώτος (εκ των 2) των Raging Honkies (τρίο του Mike Landau με τον αδελφό του Teddy στο μπάσο και τον Abe Laboriel Jr. στα ντραμς), που λέγεται "We Are The Best Band".  ;D Ο τίτλος είναι πολύ ειλικρινής, πιστέψτε με, καθώς μιλάμε μάλλον για την πιο δυνατή στιγμή στην πορεία του Landau (το υλικό είναι τέτοιο που αναδεικνύει το πηγαίο ταλέντο του και τους πιο fat ήχους που έχουν βγει ποτέ από Strat, ενώ κατά στιγμές θυμίζει μοντέρνα και πιο επιθετική μετενσάρκωση του Hendrix η όλη μουσική).

 

Δυστυχώς από αυτό το album στο youtube υπάρχει ανεβασμένο μόνο ένα κομμάτι (το πρώτο κομμάτι που ποστάρω), αλλά υπάρχουν κάμποσα από το 2ο τους άλμπουμ (που είναι σαν σύνολο πιο αδύναμο). Πάντως εμπιστευτείτε με, όπου τυχόν βρείτε το "We Are The Best Band" διαδικτυακά, τσιμπήστε το κατευθείαν. Classic.

 

https://www.youtube.com/watch?v=pL_WeOuFwRw

 

https://www.youtube.com/watch?v=U0fRSHjyxUU

 

- Ένα από τα πιο αδικημένα άλμπουμς του Chick Corea είναι το "Mad Hatter", που αφορά θεματικά την περιπλάνηση της "Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων". Συνήθως όταν κάποιος πάει να ψάξει τη μουσική του Corea στα 70's διαβάζει για τις 2 διαφορετικές φάσεις των Return To Forever και πάει στα πιο καλά άλμπουμς του εκεί, όπως και στο τρομερό "My Spanish Heart". Το "Mad Hatter" για λόγους που προσωπικά αδυνατω να καταλάβω έχει αντιθέτως αρκετά πιο χαμηλές κριτικές, ενώ περιλαμβάνει το κλασικό fusion standard "Humpty Dumpty", και τα παρακάτω 2 αριστουργήματα (συν ότι γενικά λόγω του concept ακούγεται πολύ ευχάριστα)...

 

(η πρώτη φράση του Farrell όταν αρχίζει το σόλο στο σαξόφωνο με σκοτώνει κάθε φορά)

https://www.youtube.com/watch?v=IqarVvq5Fz0

 

https://www.youtube.com/watch?v=H5VyNKvuxqI

 

- Και τι πιο ταιριαστό μετά από Chick Corea να πάω σε Scott Henderson (όποιος βολτάρει από το φόρουμ του Scott ξέρει σε τι αναφέρομαι  ;) - όποιος γουστάρει κουτσομπολιό jazz/rock/fusion απλά ας πάει εδώ: http://online-discussion.com/ScottHenderson/index.php και να χρησιμοποιήσει το ψαχτήρι... μπορεί να περάσει ατέλειωτες μέρες ευφορίας)...

 

Με το Henderson συνέβη το εξής παράδοξο... Είναι τόσο ξεχωριστός παιχταράς και μουσικός, που την περίοδο του με τους Tribal Tech ήταν το σημείο αναφοράς του fusionά αυτοσχεδιαστή μπάντας για την εποχή του, και λίγο πολύ αγαπημένος των φανς του είδους. Όταν ο ίδιος αποφάσισε να αφήσει σταδιακά το κουαρτέτο και να πάει τη φάση σε τρίο, αναδεικνύοντας περισσότερο το blues background του, και αλλάζοντας τόσο την κατεύθυνση του ήχου του, όσο και το παίξιμό του (χρησιμοποιώντας πια πολύ περισσότερο το vibrato bar όπως και τα δάκτυλά του), αρχικά άφησε κάπως μουδιασμένους τους heartcore οπαδούς του. Ευτυχώς οι περισσότεροι κατάλαβαν στην πορεία ότι αυτή η αλλαγή ήταν για το καλύτερο, καθώς τώρα έχει καταφέρει να ακούγεται ακόμα πιο μοναδικός (τεράστιος σε παρουσία, ό,τι πρέπει για το τρίο του), ενώ έχει αφήσει 4 εκπληκτικές στούντιο δουλειές πίσω του.

 

Πρώτη του ήταν το "Dog Party", ολοκληρωτικά αφιερωμένη σε σκύλους (όποιος αγαπάει τα σκυλιά πρέπει οπωσδήποτε να το ακούσει και για τους στίχους του μεταξύ των άλλων), το οποίο παραμένει πολύ διασκεδαστικό σαν ακρόαση. Κατόπιν ήρθε μάλλον η πιο δυνατή του δουλειά μέχρι σήμερα, το "Tore Down House", και λίγο αργότερα το "Well To The Bone". Πέρσι άφησε εντελώς στην άκρη κομμάτια με φωνητικά για τον πρώτο του εντελώς instrumental προσωπικό δίσκο ("Vibe Station") και το αποτέλεσμα ήταν πάλι εντυπωσιακό.

 

Αυτό που για μένα ωστόσο αξίζει μια παραπάνω ιστορική επισήμανση, είναι οι 2 συνεργασίες του στα "Tore Down House" και "Well To The Bone" με την Thelma Houston. Η ποιότητα των συνθέσεων, το γαμηστερό παίξιμο του Scott, και η ανάλογα ταιριαστή με το περιεχόμενο ερμηνεία της Houston άφησε λίγο πολύ κάποια μοντέρνα sophisticated blues/rock αριστουργήματα που αξίζουν πάρα πολύ μεγαλύτερη προβολή. Ιδού...

 

https://www.youtube.com/watch?v=r68Wt99Te-4

 

https://www.youtube.com/watch?v=UaCDTvfukjc

 

https://www.youtube.com/watch?v=FUGH8ncmXAE

[Επισκέπτης]

........................................

Eλα ρε fusionakis, που κρυβοσουν τοσο καιρο? :P

+800 για οτι γραφεις παραπανω.

Απο ενα γρηγορο διαβασμα, και με Χ ποτα στον οργανισμο μου:

 

Για Holdsworth +1. Εχω δισκογραφια. Τεραστιος. Πρεπει να ακουστει. Παντου.

Για Corea τι να πω? Σχεδον δισκογραφια, απιστευτα αγαπημενος μου. :-*

Κακες κριτικες το Mad Hatter? Κλοτσιες απειρες για τους "κριτικους" του κωλου.

Henderson? Δισκογραφια επισης, solo και με Tribal Tech.

 

[fatalv]

 

Exhorder - Slaughter In The Vatican (1990)

 

 

Respect! 8)

Δεν περίμενα κάποιον να ποστάρει κάτι τέτοιο!

 

_{υ.γ: Exhorder και Exumer ήταν πάντα η δυνατή δυάδα που Thrash-οσυντροφεύει 8)}

[fusionakis]

Eλα ρε fusionakis, που κρυβοσουν τοσο καιρο? :P

 

Δώσε μου λίστες και συναφή θέματα και βγαίνω στην επιφάνεια...  :)

[gvour]

Warren Haynes-Ashes & Dust

 

John Hiatt-Dirty Jeans And Mudslide Hymns