Τελικά είναι φαιδροί όσοι παίζουν mainstream pop;

[RayDTutto]

H Ariana τις έχει όλες (ταλεντάρα):

 

https://www.youtube.com/watch?v=1YlGpW4t4Xs

[fusiongtr]

Η δε Αγκιλερα ειναι ΤΟ λαρυγγι!!!

Κοίτα να δεις που δεν το είχα πάρει χαμπάρι μέχρι που έτυχε να δω την ταινία Bourlesque.

Έψαξα και όταν είδα ότι πρωταγωνιστεί αλλά και τραγουδάει έμεινα σέκος.

[noe13]

Κοίτα να δεις που δεν το είχα πάρει χαμπάρι μέχρι που έτυχε να δω την ταινία Bourlesque.

Έψαξα και όταν είδα ότι πρωταγωνιστεί αλλά και τραγουδάει έμεινα σέκος.

AN δεις σε παρα πολλα βιντεο φαινεται η φωναρα της,μονο που καμια φορα χανει λιγο το μετρο με τα γυρισματα!!!

[samy paraga]

Κοίτα να δεις που δεν το είχα πάρει χαμπάρι μέχρι που έτυχε να δω την ταινία Bourlesque.

έμεινα σέκος.

 

Ο άλλος ο μπουρλεσκ ο νεοφριλελές μπασίστας να δεις τι θα πάθει, στα κάτεργα του Γκουαντάναμο θα τον στείλω να αισθανθεί τας αγοράς σε πλήρη λειτουργία λαίμαι ο αναρχοφιλελές  :-*

  Φαιδροί είναι όσοι μέιν στριμε δεν με αρέσουν

[npap]

H Ariana τις έχει όλες (ταλεντάρα):

 

https://www.youtube.com/watch?v=1YlGpW4t4Xs

 

ναι.... και οι υπόλοιποι πλην των ανιψιών μου, θεωρούν "παράπλευρη απώλεια" την παρακολούθηση του nickelodeon όταν τα προσέχω...  ;) ;D

[Jazzjoker]

Κανένας διάσημος καλλιτέχνης δεν είναι τυχαίος, αν η διασημότητα έχει διάρκεια. Μπορεί να μην είναι ταλαντούχος στο αντικείμενό του αλλά σίγουρα έχει άλλα χαρίσματα που του επιτρέπουν να συντηρεί το μύθο του. Π.χ. μια χαρισματική προσωπικότητα, ένας εξαιρετικός μάνατζερ του εαυτού του ή κάποιος που έχει φυσικό ταλέντο στο να ξέρει πώς λειτουργεί και να μπορεί να χειριστεί προς όφελός του, τον κόσμο των γνωριμιών. Και διάφοροι συνδυασμοί φυσικά.

 

Κατά τ' άλλα, ας κρατάμε τα αυτιά μας ανοιχτά στα πάντα και ας προσπαθούμε, όσο γίνεται, να κρίνουμε την ουσία και όχι το περιτύλιγμα. Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι αυτό καμιά φορά μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολο, ειδικά σε περιπτώσεις τύπου φόρεμα με μπριζόλες. Αλλά η Γκάγκα σίγουρα δεν είναι η μόνη. Ο Όζι δεν αποκεφάλιζε νυχτερίδες ή περιστέρια ή ό,τι άλλο ξέρω γω; Κι ένα σωρό άλλοι, από διαφορετικά είδη που ξεπερνούσαν τα όρια της όποιας αισθητικής για να προκαλέσουν.

 

Τι να κάνουμε; Η show biz έχει ανάγκη το περιτύλιγμα. Εμείς, αν θέλουμε να θεωρούμαστε συνειδητοποιημένοι ακροατές, οφείλουμε να ακούμε από κάτω.

[Sami Amiris]

Θα διαφωνήσω με το φίλο trolley σε αρκετά σημεία, κυρίως σε θέματα αρχής.

 

Αν ένας άνθρωπος βγάζει σκουπίδια, αλλά έχει δυνατότητες για κάτι καλύτερο και το δείχνει, τουλάχιστον δείχνει ότι δεν είναι τυχαία αυτό που είναι, ασχέτως ότι ξεπουλήθηκε. Δυστυχώς ο βιοπορισμός, και ειδικά στην Αμερική, δεν είναι απλό θέμα. Είχε τη δυνατότητα η Lady Gaga να καταλήξει όπως τόσες άλλες στην Αμερική, πιο ταλαντούχες από την ίδια, παντρεμένη μεσοαστή στην απολύτως καλύτερη περίπτωση, ενδεχομένως άστεγη στη χειρότερη, και αντί αυτού έχει περιουσία.

 

Όταν μιλάμε για Αμερική, money talks, bullshit walks. Αν δεν έχεις λεφτά εκεί, δεν μπορείς ούτε συνταγή για φάρμακα να πάρεις (δεδομένου ότι, και λεφτά να έχεις, χωρίς συνταγή γιατρού δεν σου δίνουν τίποτε απολύτως, πέραν του παυσίπονου, οπότε στην τιμή του φαρμάκου υπολογίζεις και την τιμή της επίσκεψης στο γιατρό). Δε συζητώ τα υπόλοιπα. Μην κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια, η (πρωην) Ελληνική πραγματικότητα είναι πολύ μαλακή σε σχέση με εκεί. Άσε που σε λίγα χρόνια και εδώ κάπως έτσι θα είναι, αν όχι αρκετά χειρότερα. Τιμές Λονδίνου και υπηρεσίες Burkina Faso, με προφανή κίνδυνο να προσβάλλω τους φίλους Ουαγκαντουγκουανούς.

 

Με άλλα λόγια, είναι πολύ εύκολο ως έλληνας που μπορεί ενδεχομένως να υποστηρίζεσαι σε κάποιο βαθμό κοινωνικά από την οικογένεια, να κρίνεις το γιατί και πως γίνεται κάποιος "a sell-out" σε πραγματικά κράτη, όπως η Αμερική ή η Αγγλία, αλλά στην πραγματικότητα, αν δεν ζήσεις κάποιο διάστημα εκεί, δεν μπορείς. Οπότε, bottom line: μην κρίνετε αν δεν ξέρετε πραγματικά το πως είναι. Και εννοώ πραγματικά να ξέρετε, να το έχετε φάει στη μάπα, όχι υποθετικά ή από κουβέντες άλλων.

 

Πάντοτε είναι πολύ ελπιδοφόρο να ξέρεις ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν ταλέντο, διότι μπορεί σε κάποια φάση της ζωής τους να προσφέρουν και κάτι ποιοτικό, και ενδεχομένως να επιρρεάσουν την κατάσταση κάπως προς το καλύτερο, σε όποιο βαθμό φυσικά τους επιτρέπεται από την ασύλληπτα αδυσώπητη κρεατομηχανή που λέγεται μουσική βιομηχανία, χωρίς να χάσουν τη βιοποριστική τους ικανότητα ανά πάσα στιγμή. Διότι, π.χ. το παράδειγμα του εξαιρετικού και αδικοεξαφανισμένου Rick Astley το είδαμε. Έβγαλε μερικές χιτ βλακείες, τον έμαθαν όλοι. Μετά έβγαλε έναν πολύ ωραίο δίσκο, Free λέγεται, και εξαφανίστηκε εντελώς. Και ο δίσκος φύσαγε. Δεν τον πήρε χαμπάρι κανείς. Ποιός έχασε; Σαφώς οι ακροατές έχασαν, καινούρια καλή μουσική. Αυτός μια χαρά οικογένεια έκανε έχοντας αποσυρθεί από τη μουσική βιομηχανία. Εμείς όμως δεν ακούσαμε έναν ταλαντούχο άνθρωπο να κάνει ωραία μουσική. Άρα, και εμείς χάσαμε κάτι.

 

Η βιομηχανία δεν αστειεύεται. Και αν δεν είσαι μέσα, δεν μπορείς να κρίνεις εκ του καναπέως.

 

Για το Malmsteen, ο άνθρωπος άλλαξε την ιστορία της κιθάρας, και της μουσικής γενικότερα. Ας μην πέφτουμε σε φθηνά λογοπαίγνια τύπου «σταθμός, σταθμάρχες» κτλ. Υποβαθμίζει την όλη συζήτηση και είναι κρίμα, διότι αν φύγουν οι νεοελληνικοί ξερόλικοι εγωισμοί από τη συζήτηση εν γένει, από όλους, όχι μόνον από το φίλο trolley συγκεκριμένα, δεν το λέω προσωπικά, κατά τα άλλα είναι μία πολύ ωραία και γόνιμη ανταλλαγή απόψεων, αρκεί κανείς να μην έρχεται να πουλήσει προσχηματισμένη άποψη. Είμαστε μικροί άνθρωποι σε μία μικρή χώρα που μπορεί να μην υπάρχει αύριο, και δεν πρέπει να κρίνουμε με τα δικά μας κοινωνικά μέτρα και σταθμά καταστάσεις σύμπαντα αλλού από μας.

 

Κατά τα άλλα, σαφώς έχουμε δικαίωμα στο γούστο μας. Αλλά δεν είναι κάτι άλλο πέραν από αυτό: γούστο. Δεν μπορεί να μιλά κάποιος για έναν άνθρωπο που άλλαξε την ιστορία της κιθάρας έτσι. Αν μη τι άλλο, τον εαυτό του ως συζητητή υποβαθμίζει έτσι, όχι το Malmsteen. Και είναι κρίμα.

 

Από την άλλη πλευρά, όλα όσα λέει για τον Malmsteen έλεγαν για τον Art Tatum κάποτε. Ποιός αποδείχθηκε δικαιωμένος από την Ιστορία; Μαντέψτε...

[Yannis Methenitis]

Ευχαριστώ Sami που μου θύμησες τον Rick Astley. Εχω και το βινύλιο απο τότε! Είχα πάθει την πλάκα μου.

Αλλη μια παρόμοια περίπτωση.

 

 

Η δε Christina Aguilera είναι πριμαντόνα και την ξεχώρισα απο τα πρώτα βήματα της.

 

Μιας και η κουβέντα τό ΄φερε να διευκρινίσω πως είμαι λάτρης της Pop.

Διότι Pop είναι πολλά διαμάντια και μελωδίες αξεπέραστες. Απο Elton John / Bernie Taupin του τότε, Phil Collins, Whitney Houston μέχρι Jason Mraz του σήμερα. Και πόσα one-hit-wonders!

Και πόσο συμφωνώ για τους Abba... ξερνούσαμε τότε. (εγω συνεχίζω ακόμα). Αλλά ο χρόνος δείχνει αλλιώς τα πράγματα. Eνορχηστρωτικά πιστεύω πως πάμε χειρότερα. Τα ταλέντα όμως υπάρχουν.

[lgbesios]

Παραθέτω  την άποψη του trolley

 

Α) γιατί συμφωνώ  μαζί του 

Β) ρε  sami μήπως είσαι  άδικος …μήπως  τελικά  δεν διαφωνείς και τόσο.

 

Ο Μάλμστην και η Γκάγκα έχουν γίνει διάσημοι για τον ίδιο ακριβώς λόγο : επειδή απευθύνονται σε ανθρώπους που τους αρέσει η υπερβολή, όταν σαν τέτοια υποβαθμίζει το ίδιο το περιεχόμενο της τέχνης που θεωρητικώς υπηρετούν.

 

Κατά τα άλλα, οι περισσότεροι έλληνες (όπως έχω ξαναγράψει) δεν ξέρουν απολύτως τίποτε από ποπ μουσική, σε σημείο του να προσποιούνται ότι δεν υπάρχει. Επιδιώκουν μουσικολογικές αναλύσεις σε κάτι που δεν επιδέχεται τέτοιων αναλύσεων. Η ποπ μουσική είναι το αντίστοιχο της φωτογραφίας γάμων, δηλαδή κάτι που υπάρχει με τους δικούς του κανόνες και δεν θα σε αφορά ποτέ, αν δεν παντρευτείς.

 

Όσο  για το  malmsteen,….  κολοκυθόπιτα  ….(τουλάχιστον ως ακροατές)  ,όπως  και για την Lady

[LK]

Spandau Ballet , Curiosity Killed The Cat, Tears for Fears, Terence Trent D'arby, Arcadia, Duran Duran,…….H Pop στα 80’ς και 90’ς  ήταν υπέροχη.