Περι μπαντών το... μοχαμπέτι!

[X-minor]

Είπα ν'ανοίξω θεματάκι με αφορμή ένα ποστ του φίλτατου Περικλή...

 

Δυσκολα φτιαχνεις οποιαδηποτε μπαντα σε ηλικια σαν αυτη του Blackmore!!Eχεις τις παραξενιες σου (φυσικο ) ,τις αρρωστιες σου κλπ.Μονο καμια συνεργασια με αλλους με παρομοια προβληματα και εμπειριες μπορεις να κανεις!! ;)Ιδιαιτερα ο Blackmore που ειναι πολυ παραξενος απο πολλα χρονια !!Κατα την γνωμη μου ομως αν δεν ηταν ετσι δεν θα εκανε αυτην την τεραστια και Δημιουργικη καριερα !! ;D

 

... όπου μιλάει για την παραξενιά του Μαυροπερισσότερου, την ηλικία κτλ. Εγώ, λοιπόν, που είμαι και πιτσιρίκος ακόμα (πρώτα -άντα) δε νομίζω πως θα την πάλευα να μπω πάλι σε φάση μπάντας. Γενικά δεν μπορώ να πω πως είχα τραγικά απίστευτα εξαιρετικά κακές εμπειρίες, αλλά πέραν από ορισμένες απόπειρες με φίλους, όλες οι υπόλοιπες συμμετοχές μου σε μπάντες ήταν ολίγον τι... ας μην πω ανυπόφορες, θα πω "όχι ευχάριστες".

 

Περισσότερο σαφώς ως μπασσίστας, ελαφρώς λιγότερο ως κιθαρίστας, αλλά ΠΑΝΤΑ κάποιος εγωμανής "chief" θα υπήρχε που δεν υποφερόταν, κάποιος στραβομούτσουνος με μόνιμη κλιμακτήριο, κάποιος "χαμήλωσε μέχρι να φτάσεις σε -39db αλλιώς δεν αντέχω"...

Μην αρχίσω να μιλάω για ξεκίνημα μπάντας, όπου πετυχαίνεις κάθε καρυδιάς καρύδι και τραβάς ότι τρίχα υπάρχει στο τομάρι σου απ'την απελπισία! Όπου και να κάτσει, μετά από 38 πρόβες κάποιος βγάζει τον κακό του εαυτό και φτου κι απ'την αρχή, και στο τέλος το διαλύεις και τα λέγαμε.

 

Μ'όλα αυτά λοιπόν, βρίσκω τον εαυτό μου να διασκεδάζω περισσότερο κάνοντας τα τζαμαρισματάκια μου σε βιντεάκια στο youtube ή στα δικά μου κομμάτια που τα γράφω όλα μονάχος με την πάρτη μου, που τουλάχιστον οριακά βγάζουμε συνεννόηση  ;D. Παρ'ότι βέβαια μου έχει λείψει απίστευτα πολύ το σανίδι και οι fun μπάντες που ζούσα στα 17 έως 20κάτι μου...

 

Απόψεις/εμπειρίες/γνώμες/μοχαμπέτι;

[dimsonic]

έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που "είμασταν μπάντα" και πολλά έχουν αλλάξει.

Ακόμα και σήμερα με τα ίδια μέλη με μόνο χρόνια στην καμπούρα τίποτα δεν είναι ίδιο.

Κύρια ο καθένας έχει αλλάξει στα χρόνια που πέρασαν. Πόσο περισσότερο και μεγαλύτερο είναι το συναίσθημα αυτό με ...τρίτους.

Συμφωνώ ότι σήμερα πιό καλή είναι μη μοναξιά και το κάντο μόνος σου.

Δεν σ αρέσει, κατεβάζεις ένα ποτ, πατάς ένα erase και από δω παν' κι άλλοι.

Φυσικά για κανα δυό ωρίτσες καλά θα ήταν μια μπαντούλα...λέμε τώρα, αλλά καλύτερα στην ηλικία μας γενικά να είμαστε on the safe side...

[kwstas79]

Το να φτιάξεις μπάντα και να σε ικανοποιεί 100% πολύ απλά είναι αδύνατο, κυρίως επειδή πρέπει να ικανοποιηθούν 100% παραπάνω του ενός άτομα. Το θέμα καταλήγει στο κάποιοι να κάνουν τον μάγκα και κάποιοι τον μαλάκα, αλλά αυτό κάπου ξεσπάει και τα πράματα παίρνουν τον κατήφορο, εκτός αν υπάρχει πού χρήμα, παγκόσμιες περιοδείες, κόκα, γκόμενες, γκουρμέ πιάτα κλπ τα οποία βοηθούν στο να συνεχίσεις να κάνεις τον μαλάκα.

 

 

Γενικά δεν μπορώ να πω πως είχα τραγικά απίστευτα εξαιρετικά κακές εμπειρίες, αλλά πέραν από ορισμένες απόπειρες με φίλους, όλες οι υπόλοιπες συμμετοχές μου σε μπάντες ήταν ολίγον τι... ας μην πω ανυπόφορες, θα πω "όχι ευχάριστες".

 

 

Εγώ αντιθέτως κόντεψα να φτάσω σε δικαστήρια κλπ με το υπόλοιπο γκρουπ, και ο λόγος δεν ήταν το ότι δεν με άφηναν να κάνω σόλο. Έχω πει πως αν ποτέ κάνω πάλι κάτι σε φάση μπάντας, δεν θα έχει σίγουρα τραγουδιστή και κατα 90% κιθαρίστα.

[pericles]

Απο τα 17 μου τραβιεμαι με μπαντες ,ορχηστρες ,προβες ,live ,μερικα στουντιο κλπ

Η πρωτη μου μπαντα  ηταν και ειναι ακομη μεσα στη θυμηση μου ,ειμαστε φιλοι με τα παιδια (τροπος του λεγειν παιδια πλεον 8)) βρισκομαστε σχεδον 1-2 φορες το μηνα για κουβεντα ,καφε η φαγητο <<ποτε δεν στραβομουτσουνιασαμε μεταξυ μας παντα με το γελιο στα ασχημα και στα καλα.Ειναι να σου τυχει !!Με αυτην μπαντα καναμε τα πρωτα μας βηματα σαν επαγγελματιες και ο ενας απο τους τρεις μας ειναι ακομα επαγγελματιας με γνωστα ονοματα !

Δεν εχω παραπονα γενικως απο την ενασχοληση μου με το επαγγελμα (αλλοι ισως να εχουν απο εμενα γιατι ημουν και μεγας χαβαλες &τρελλος καυγατζης).Μετα απο 43 χρονια διαδρομης δεν μετανοιωνω για τιποτα (οσον αφορα την μουσικη μου ενασχοληση) και μεχρι να την κανουμε απο τον κοσμο αυτο παντα θα θυμομαστε ο ενας τον αλλον και τα ωραια πραγματα που ζησαμε και την φιλια που κραταει ακομα!!Αυτα που εγραψα στο ποστ μου και πηρε αφορμη ο x-minor ειναι η πικρη αληθεια για πολυ κοσμο αλλα δεν γινεται κι'αλλοιως ;)

[Jazzjoker]

Ωραίο θέμα x-minor και τα περί μπαντών έχουν συζητηθεί μάλλον λίγο εδώ μέσα.

 

Προσωπικά θεωρώ ότι η σοβαρή ενασχόληση με τη μουσική ολοκληρώνεται με τη συμμετοχή σε σχήμα. Και λέγοντας ολοκληρώνεται δεν εννοώ ότι κλείνει τον κύκλο της αλλά ότι βρίσκει τον σκοπό της. Ό,τι και να κάνουμε, αυτό που συμβαίνει όταν είσαι με άλλους 4-5-15 ανθρώπους και ενώ ο καθένας παίζει το part του, λειτουργείτε τελικά σα μια οντότητα και φτιάχνετε μουσική, δεν μπορείς να το βρεις με άλλον τρόπο. Για να μην αναφέρω το ζήτημα της εμπειρίας συμμετοχής σε σχήμα και πόσο πολύτιμη είναι αυτή. Σε πολλά επίπεδα.

 

Η συμμετοχή σε μια μουσική μπάντα διέπεται από τους ίδιους κανόνες που ισχύουν και για όλες τις άλλες σχέσεις στη ζωή μας. Η διαφορά εδώ είναι ότι δεν έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο αλλά με περισσότερους. Το λέω αυτό διότι τις διαπροσωπικές μας σχέσεις τις αντιμετωπίζουμε συνήθως man to man ενώ στις μπάντες αυτό δεν ισχύει.

 

Οπότε, φτάνει κάποια στιγμή που υπάρχει πια αρκετή οικειότητα και άνεση ώστε να βγάζουμε και τον κακό μας εαυτό ή απλά ολόκληρο τον εαυτό μας, στοιχεία του οποίου πιθανότατα έρχονται σε σύγκρουση με τους άλλους. Σε αυτό το σημείο και αναλόγως με τις ισορροπίες οι μπάντες αλλάζουν μέλη, διαλύονται, κάνουν διάλειμμα ή απλά το ξεπερνούν και προχωρούν.

 

Το τελευταίο είναι και το πιο δύσκολο και απαιτεί κάποιοι να αναλάβουν να κάνουν μεγαλύτερους συμβιβασμούς από τους άλλους. Έτσι γίνεται πάντα και σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. Φυσικά στην όλη ισορροπία παίζει ρόλο και το μέγεθος του κινήτρου. Δηλαδή τι μπάντα είμαστε, τι θα χάσουμε αν διαλυθούμε, τι θα μας κοστίσει αν αλλάξουμε μέλος κλπ.

 

Πάντως σέβομαι αυτό που γράφεις ότι κουράστηκες δηλαδή και προτιμάς μόνος σου. Παρόλα αυτά, στα πρώτα άντα είσαι πολύ νέος ακόμα για να κατασταλάξεις. Θα πόνταρα (και μάλλον θα κέρδιζα) ότι αργά ή γρήγορα θα ξαναβρεθείς με άλλους.

 

[Ριχάρδος]

 

Προσωπικά θεωρώ ότι η σοβαρή ενασχόληση με τη μουσική ολοκληρώνεται με τη συμμετοχή σε σχήμα. Και λέγοντας ολοκληρώνεται δεν εννοώ ότι κλείνει τον κύκλο της αλλά ότι βρίσκει τον σκοπό της. Ό,τι και να κάνουμε, αυτό που συμβαίνει όταν είσαι με άλλους 4-5-15 ανθρώπους και ενώ ο καθένας παίζει το part του, λειτουργείτε τελικά σα μια οντότητα και φτιάχνετε μουσική, δεν μπορείς να το βρεις με άλλον τρόπο. Για να μην αναφέρω το ζήτημα της εμπειρίας συμμετοχής σε σχήμα και πόσο πολύτιμη είναι αυτή. Σε πολλά επίπεδα.

 

 

Το πόστ του Σπύρου με εκφράζει απόλυτα. Είναι τόσο σημαντική για μενα η πλήρωση που έρχεται μέσα από μια μπάντα, που αν για κάποιο λόγο μου απαγορευόταν να παίξω με άλλους μουσικούς, κατά 99% θα τα πούλαγα όλα και θα τα παράταγα...

[pericles]

To εχω κανει μια εποχη οχι ομως οτι μου απαγορευτηκε αλλα δεν ειχα χρονο λογω υποχρεωσεων οικογενειακων- μετα απο 2 χρονια τα ξαναγορασα και αρχισε η επαναφορα .Ηταν σαν να μου χαριζαν ενα ακριβο παιγνιδι

και αμεσως αρχισα τις επαφες με φιλους μουσικους για να βρεθουμε να παιξουμε (μωρα παιδια ειμαστε :P) και να τα σπασουμε ::).Ωραια χρονια ,απολαυστικα γεματα ενεργεια .

Τωρα τι κανουμε μαγκες μου  ???

[noe13]

Το πόστ του Σπύρου με εκφράζει απόλυτα. Είναι τόσο σημαντική για μενα η πλήρωση που έρχεται μέσα από μια μπάντα, που αν για κάποιο λόγο μου απαγορευόταν να παίξω με άλλους μουσικούς, κατά 99% θα τα πούλαγα όλα και θα τα παράταγα...

συν χιλια!!! ;D

[trlschrns]

Ακυρο μεταφερω την απαντηση στο σωστο thread

[ex-mauromouris]

Φίλε ΟΡ θα σου πρότεινα να σκεφτείς τη λύση του τρίο. Ευκολότερη συνεννόηση λόγω παρουσίας λιγότερων εγωισμών και περισσότερα χρήματα για τον καθένα.