Μια κριτική ματιά στο σκυλάδικο

[otto##]

Μπαααα.....

Ολα ειναι_κυριως_θεμα μουσικης παιδειας και ακουσματων. Η γενικοτερη παιδεια δεν εχει σημασια. Τα σκυλαδικα ακουγονται απο τους πιο αγραμματους μεχρι τους πλεον παρα-μορφωμενους. Κι αυτο γιατι ο μεσος ακροατης_η πλειοψηφια δηλαδη_ακουει/καταλαβαινει δυο πραγματα μονο, τον ρυθμο και μετα τον ευκολο στιχο. Ολα τα υπολοιπα θελουν καποια εκπαιδευση του αυτιου για να ακουστουν.

 

 

Ακριβώς έτσι. +1Ε37

[audiokostas]

Το κακό είναι ότι το ίδιο ισχύει και για την κοινωνική/οικονομική κατάσταση της χώρας μας.

Τα ίδια λέμε

Αυτό είναι άλλο, παράλληλο θέμα. Γιατί δεν υπάρχουν άλλες συνθήκες να εργαστούν αυτοί οι άνθρωποι? Είναι σα να λέμε  "πάλι καλά που υπάρχουν τα συνεργεία βαψίματος και απασχολούνται οι ζωγράφοι".

Μπούρδα (φιλικά το λέω έτσι; ) είπες. Μιλάω για μουσικό σήμερα στην Ελλάδα που θέλει να θρέψει οικογένεια ως μουσικός.

 

Αυτό όμως δε το καταλαβαίνω. Γιατί να μην είναι καλά παιδιά; Δηλαδή, με την ίδια λογική θα περίμενες ότι όλοι οι γιατροί και δικηγόροι είναι παιδιά μάλαμα;

Μεγάλη κουβέντα.

Μιλάμε για νύχτα, καταχρήσεις, μέχρι πρότινος μεγάλες αποδοχές, πειρασμοί κλπ

Άστο σου λέω....

 

Κι αυτο γιατι ο μεσος ακροατης_η πλειοψηφια δηλαδη_ακουει/καταλαβαινει δυο πραγματα μονο, τον ρυθμο και μετα τον ευκολο στιχο.

Μιλάς για τις λαϊκές μουσικές ανά την υφήλιο...... ;)

Τώρα τι είναι μόρφωση, θα το πάμε μακριά.

Θα προτιμήσω την επονείδιστο (για την ημεδαπή) λέξη "ευρεία κουλτούρα".

[Jazzjoker]

Νομίζω ότι πρέπει να συγκεκριμενοποιήσουμε πρώτα τι εστί "σκυλάδικο".

 

Σύμφωνα με την ιστορία του όρου, κάπου μέσα στη δεκαετία του 50 αν δεν κάνω λάθος, η αστυνομία έκανε μια επιχείρηση στη θρυλική Τρούμπα και έκλεισε όλους τους οίκους ανοχής που λειτουργούσαν παράνομα βέβαια. Επειδή η ζήτηση όμως για τις υπηρεσίες των κοριτσιών υφίστατο ακόμα και κάπως έπρεπε να ξαναμπεί στην αγορά το επάγγελμα, δημιουργήθηκαν "κέντρα διασκέδασης" όπου οι κοπέλες τραγουδούσαν (για ξεκάρφωμα) και παράλληλα, κρυφά, έκαναν την κανονική δουλειά τους. Επειδή λοιπόν η πλειοψηφία των κοριτσιών ήταν παράφωνες, τους βγήκε το όνομα "σκύλες" και τα μαγαζιά που δούλευαν ονομάστηκαν σκυλάδικα. Τα τραγούδια που έλεγαν δε ήταν στην αρχή ρεμπέτικα και λαϊκά της εποχής, αλλά αργότερα με την άνθηση του ιδιώματος, άρχισαν να γράφονται κομμάτια ειδικά για αυτά τα μέρη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι γνωστές λαϊκές τραγουδίστριες που έκαναν και mainstream καριέρα, παραδέχονται ότι έκαναν κονσομασιόν όσο θήτευσαν στα τότε σκυλάδικα

 

Σκυλάδικα λοιπόν ήταν ουσιαστικά μπουρδέλα με λάιβ μουσική. Τα τραγούδια, η ατμόσφαιρα και οι θαμώνες ήταν κατ' αναλογία με τις υπηρεσίες του μαγαζιού. Λούμπεν, περιθώριο και μετά οργανωμένο ή μη έγκλημα σε αφθονία. Και είναι απολύτως φυσικό αφού η όλη επιχείρηση ήταν ουσιαστικά βιτρίνα για την, πίσω απ' τις πόρτες παράνομη δραστηριότητα.

 

Τυπικά παραδείγματα του είδους, μπορεί να βρει κανείς περισσότερο στην επαρχία και σίγουρα ο Κιάμος ή η Πάολα δεν είναι σκυλάδες με την αυθεντική έννοια. Η μεγάλη έκρηξη πρέπει να έγινε γύρω στις αρχές δεκαετίας 80 όταν κάποιοι ξύπνιοι προφανώς επιχειρηματίες είδαν ότι για αυτό το είδος διασκέδασης έχει πολύ ψωμί και άρχισαν να ανοίγουν μαγαζιά και στις μεγάλες πόλεις. Τότε είναι που μπολιάστηκε η όλη σκυλάδικη μεν αλλά απολύτως ορίτζιναλ αισθητική, με την ιδιοσυγκρασία του νεοαστικού ελληνικού κοινού και έγινε αυτό που ονομάζουμε σήμερα "σκυλάδικο" με τη mainstream έννοια. Με άλλα λόγια, άλλο ένα μάλλον λαογραφικό φαινόμενο (δεν εξετάζω ποιοτικά στοιχεία) δηλητηριάστηκε από τη νεοαποκτηθείσα δηθενιά του πληθυσμού των μεγάλων πόλεων που είχε αρχίσει να βγάζει πολλά λεφτά και να ονειρεύεται ότι είναι αριστοκράτης. Η αυτοκρατορία του κιτς δηλαδή. Η συνέχεια είναι γνωστή. Έπεσε πολύ χρήμα, γράφτηκαν άπειρα τραγούδια, ανέβηκαν και κατέβηκαν εκατοντάδες τραγουδιστές, έσπασαν χιλιάδες πιάτα και ερρίφθησαν μάλλον εκατομμύρια γαρδένιες.

 

Η βασική αισθητική και το όνομα παρέμειναν αλλά πέρασαν και σπουδαίες φωνές και γράφτηκαν και σπουδαία τραγούδια. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως ήταν και είναι κονσέρβα. Ωραίες γκόμενες, παιδαράδες "αρσενικοί", χαζά τραγούδια με ανόητους στίχους και μουσική στο πόδι. Όλα στο βωμό του νέου τρόπου διασκέδασης που πρόσταζε τσιφτετέλι απ' τη μια και Πόρσε απ' την άλλη.

 

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα για τη σχέση μας με αυτή τη διασκέδαση και πώς καθρεφτίστηκε στην καθημερινότητά μας η όλη αισθητική και ο τρόπος αντιμετώπισης της πραγματικότητας αλλά δε θα τελειώσω ποτέ, οπότε το αφήνω εδώ προς το παρόν.

 

 

 

[otto##]

Ακούστε τι βίωσα τις προάλλες σε σπίτι φίλου, όπου πήγα καλεσμένος σε μία γιορτή. Υπήρχε πολύς κόσμος και άρχισαν οι χοροί και τα τραγούδια. Ανέλαβε λοιπόν ένας τύπος να κάνει τον DJ και άρχισε να βάζει Πάολα και Γονίδη. Το πλήθος ξετρελάθηκε και ανέβηκαν στα τραπέζια. Κάποια στιγμή τους λέω:

"Ρε παιδιά, εντάξει καλά όλα αυτά αλλά δε βάζετε και κανα ωραίο τραγουδάκι Μητροπάνο, άντε Σφακιανάκη. Με πονέσαν τα μυαλά μου". Η απάντηση ήταν ότι είναι ξενέρωτα αυτά και μετά ο DJ έβαλε κάποιον Ρωμανό. Δε τον είχα ξανακούσει. Εκεί τερμάρτισε. Τέτοια γυφτιά συκρίνεται μόνο με Σώτη Βολάνη. Τελικά αισθάνθηκα ο "και καλά κουλουρτιάρης" της βραδιάς.  

 

Δεν ξέρω αν γενικώς "με  Steve Vai δε γ...σε κανείς"" αλλά σε αυτό το πάρτυ σίγουρα.

[Επισκέπτης]

Μιλάς για τις λαϊκές μουσικές ανά την υφήλιο...... ;)

Μιλαω για τη φυση του ανθρωπου, η οποια εχει μεσα της τον ρυθμο και το τραγουδι. Γεννιομαστε με τον ρυθμο μεσα μας, γεννιομαστε με την ικανοτητα να τραγουδαμε. Ενα τσιφτετελι πχ ή καποιος αλλος απλος ρυθμος ειναι πολυ πιο κοντα στη φυση μας απ'οτι μια Toccata του Bach ή ενα Free Jazz κομματι του Archie Shepp. Oι απλοϊκοι/ευκολοχωνευτοι ρυθμοι και στιχοι γινονται παντα πιο ανεκτοι/αποδεκτοι στο μεσο_μουσικα απαιδευτο_αυτι καποιου ακροατη.

 

Ειναι ευκολο και φυσικο για ολους να χτυπανε το ποδι τους πανω σε ενα ευκολο ρυθμο, να χτυπανε παλαμακια και να σιγοτραγουδανε/παπαγαλιζουν στιχακια τυπου "'Τέλειωσε' μου'πες κάποια μέρα, χάθηκες κι ούτε καλημέρα, πνίγομαι μες στα δάκρυά μου, έφυγες κι έσβησ’ η χαρά μου..." (Καρβελας :P). Οτιδηποτε πιο πολυπλοκο απ'τα παραπανω προϋποθετει καποια ελαχιστη εκπαιδευση του αυτιου, λιγο "ψαξιμο" και ενασχοληση παραπανω, κατι που δεν εχουν ολοι την διαθεση να κανουν, ειτε γιατι δεν μπορουν ειτε γιατι απλα δεν τους ενδιαφερει.

 

Τώρα τι είναι μόρφωση, θα το πάμε μακριά.

Γιατι να το παμε μακρια? Η μορφωση ειναι μορφωση, 1+1=2. Η "ευρεια κουλτουρα" ειναι η ευρεια παιδεια. Υπαρχουν απειροι ανθρωποι με απιστευτη μορφωση, αλλα απο γενικη παιδεια δεν...Υπαρχει και το αντιθετο φυσικα. Πιο πιθανο ειναι για καποιον με ευρεια παιδεια να ακουσει 5-6-10 διαφορετικα μουσικα ειδη, κι ας εχει βγαλει μονο το Δημοτικο, παρα για καποιον με μεγαλη θεωρητικη μορφωση. Το να λεμε οτι καποιος δεν ακουει σκυλαδικα λογω της μεγαλης μορφωσης του ειναι εντελως ακυρο.

 

Ανέλαβε λοιπόν ένας τύπος να κάνει τον DJ και άρχισε να βάζει Πάολα και Γονίδη. Το πλήθος ξετρελάθηκε και ανέβηκαν στα τραπέζια. Με πονέσαν τα μυαλά μου.

Που να δεις εγω τι επαθα πριν 2-3 μηνες που πηγα καλεσμενος στα γενεθλια του γιου ενος φιλου μου. Ο φιλος αυτος ειναι στα 50+, παλια ειχε δισκαδικο και εχει κολλημα με το Rock και κυριως με ψυχεδελεια. Στο σπιτι εχει περιπου 3500-4000 βινυλια με πολλα σπανια και ακριβα κομματια.

 

Σκαω λοιπον με μια τουρτα στο χερι κατω απο το σπιτι του, που δεν ηξερα ακριβως που ηταν γιατι ειχε αλλαξει γειτονια τα τελευταια χρονια. Καθομαι κατω απο την εισοδο μιας πολυκατοικιας χωρις να ειμαι σιγουρος αν αυτη η εισοδος ειναι η σωστη, και παιρνω τηλ. τον φιλο μου να μου πει ακριβως που μενει. Δεν απαντουσε. Τον πηρα 3 φορες και τιποτα. Στο μεταξυ ηταν 11:30 το βραδυ Παρασκευης, και σε ολο το τετραγωνο ακουγονταν στη διαπασων Ελληνικα τραγουδια και "Ωπα! Δωσεεε! Εεεεελα!" ;D

 

Σκεφτηκα "ποιος σκυλας ακουει τοσο δυνατα μουσικη? Δεν του εχουν φερει ακομα την αστυνομια?" Εκεινη τη στιγμη χτυπαει το κινητο μου, ηταν ο φιλος μου που ειχε δει τις αναπαντητες. Μου λεει σε ποιο οροφο μενει και μου ανοιγει την πορτα της εισοδου. Ανεβαινω πανω, μου ανοιγει, μπαινω μεσα προσπερνωντας ενα limited edition LP box των Poll (με το ταγαρι μεσα) και βλεπω καμια δεκαρια 18χρονους μαζι με καποιους μεγαλυτερους να χορευουν με καποιο σκυλαδικο που δεν θυμαμαι αυτη τη στιγμη. ??? :-X Κι ολα αυτα μεσα στο ιδιο δωματιο με την "ιερη δισκοθηκη" του φιλου μου. ;D

 

Το τι μπινελικι ακουσε δεν γραφεται. Το σπιτι του συγκεκριμενου φιλου μου ηταν ενα απο τα ελαχιστα μερη που δεν μπορουσα να φανταστω οτι θα ακουσω Ελληνικα, και μαλιστα σκυλαδικα.

Παει κι αυτο το καστρο... ;D

[Alter]

Το παράξενο δεν είναι ότι υπάρχουν σκυλάδικα στην Ελλάδα, το παράξενο είναι ότι υπάρχει οτιδήποτε άλλο. Είναι εντελώς ανεξήγητο να υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που δεν είναι σκυλάς. Αλλά φυσικά αυτό είναι το επίπεδο της Ελλάδας, χρωστάμε σε όλον τον πλανήτη, όποιος γουστάρει μπαίνει μέσα και κάνει ότι θέλει, κλείνει ότι θέλει, φακελάκια μίζες λαμογιές πάντα και παντού, έ τι μουσική θα άκουγε αυτός ο λαός, Μπετόβεν; Ποιός είναι αυτός ο Μπετόβεν, 3500 τραγούδια έχουμε τραγουδήσει εμείς, κονσέρτο για σόλο αρκούδα και δυο κιλίμια κλπ  Grin

 

χαχα αρχηγος ετσι ειναι

[Earendil]

Σύμφωνα με την ιστορία του όρου, κάπου μέσα στη δεκαετία του 50 αν δεν κάνω λάθος, η αστυνομία έκανε μια επιχείρηση στη θρυλική Τρούμπα και έκλεισε όλους τους οίκους ανοχής που λειτουργούσαν παράνομα βέβαια. Επειδή η ζήτηση όμως για τις υπηρεσίες των κοριτσιών υφίστατο ακόμα και κάπως έπρεπε να ξαναμπεί στην αγορά το επάγγελμα, δημιουργήθηκαν "κέντρα διασκέδασης" όπου οι κοπέλες τραγουδούσαν (για ξεκάρφωμα) και παράλληλα, κρυφά, έκαναν την κανονική δουλειά τους. Επειδή λοιπόν η πλειοψηφία των κοριτσιών ήταν παράφωνες, τους βγήκε το όνομα "σκύλες" και τα μαγαζιά που δούλευαν ονομάστηκαν σκυλάδικα. Τα τραγούδια που έλεγαν δε ήταν στην αρχή ρεμπέτικα και λαϊκά της εποχής, αλλά αργότερα με την άνθηση του ιδιώματος, άρχισαν να γράφονται κομμάτια ειδικά για αυτά τα μέρη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι γνωστές λαϊκές τραγουδίστριες που έκαναν και mainstream καριέρα, παραδέχονται ότι έκαναν κονσομασιόν όσο θήτευσαν στα τότε σκυλάδικα

 

Θέλω να ρωτήσω από πού προκύπουν τα παραπάνω, με αφορμή ότι τον τελευταίο ένα, ενάμιση χρόνο διαβάζω εντατικά Ηλία Πετρόπουλο ο οποίος παρουσιάζει μια εντελώς διαφορετική εκδοχή.

 

[Εν συντομία, σύμφωνα με τον Πετρόπουλο, σκυλάδικο αρχικά είναι το παράπηγμα όπου διασκεδάζουν οι σκύλοι (βαρύμαγκες/του υποκόσμου). Ταβερνείο μετά μουσικής ουσιαστικά, με ελάχιστα φαγητά και self service λογική, αυστηρά σε απομακρυσμένο/εκτός πόλης σημείο, με τις γυναίκες (ακόμα και τις Τρουμποειδείς δηλαδή) να απουσιάζουν σχεδόν καθολικά.]

[Επισκέπτης]

Θέλω να ρωτήσω από πού προκύπουν τα παραπάνω...

http://alturl.com/532z4

[Jazzjoker]

Θέλω να ρωτήσω από πού προκύπουν τα παραπάνω

 

Τα έχω ακούσει σε παλιά συνέντευξη του Μιχάλη Γενίτσαρη ο οποίος έδινε ιδιαίτερα γλαφυρή περιγραφή της εποχής και της ατμόσφαιρας.

[theoctapus]

Πάντως είναι γεγονός πως οι άνθρωποι που ακούν σκυλάδικα έχουν ένα θράσος, τους φαίνεται περίεργο που κάποιος δεν ακούει π.χ. Πάολα, το θεωρούν κάπως φυσιολογικό να ακούς σκυλάδικα. Θυμάμαι πρίν αρκετά χρόνια είχα βρεθεί σε μάζωξη όπου για κάποιο λόγο κατέληξα να βάζω μουσική, χορευτικά κυρίως Jackson, ABBA κ.α. καθώς και χορευτική 90's. Ο κόσμος χόρευε, γενικά περνάγαμε ωραία. Εγώ τότε μεταλλάς με την μαλλούρα. Μου σκάει ένα τυπάκι, "θα σου φέρω κάτι πολύ καλό", "φέρ' το του λέω" και μου σκάει με ένα CD Κιάμο. Φυσικά και δεν το έβαλα. Που πας ρε φίλε, με κόβεις να ακούω Κιάμο. Και τελικα αφού βλέπεις πως οι άλλοι γουστάρουν, ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις.

 

Περι μόρφωσης. Το να έχεις μόρφωση δεν σε κάνει καλλιεργημενο ακριβώς όπως το να διαβάζεις αθλητικές εφημερίδες δεν σε κάνει αθλητή. Απ' την άλλη βέβαια και η καλλιέργεια απαιτεί μια κάποια προσπάθεια η οποία περιλαμβάνει μελέτη, αρκετή μελέτη. Γι' αυτό όντως στους μορφωμένους βρίσκεις περισσότερους καλλιεργημένους.