Μια αποψη για τα Μπλουζ

[gvour]

με το 2ο χεζομαι κανονικα πανω μου

Eιναι ρε φιλε να μη χεστεις?

 

Ο Trucks ειναι μια κατηγορια μονος του.

Και οχι μονο για αυτα που παιζει αλλα και για τον τροπο.

"Τραγουδαει",ανατριχιλα!

[TamTam]

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι πού θα βρισκόταν, και τί αλλο θα είχε καταφέρει ο srv αν δε είχε πεθάνει...

 

Και αυτός, και ο jimi, και γενικά ολοι τους...

 

Να σε λιγο, θα χαιρετίσουμε και τον Walter Trout απο ο,τι βλέπω, αν και πήγε καλά η μεταμόσχευση ήπατος...

 

Aυτο το ειχες προλαβει?

 

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

Η αλήθεια είναι ότι το bend 3η μικρή προς 3η μεγάλη είναι πολύ συχνό αλλά σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει κάποιος νόμος που να το επιτάσσει ή να απαγορεύει το αντίθετο. Γενικώς η κατάσταση είναι μάλλον "απαγορεύονται οι νόμοι" όπως άλλωστε απεδείκνυαν ανελλιπώς με το lifestyle τους πολλοί κολοσσοί του ιδιώματος.  ;D

 

Και όμως υπαρχουν και νομοι στο μπλουζ. Αν θες μην το πεις νομο, αλλα είναι τοσο συχνο και τυπικο που de facto είναι νομος. Είναι μερος του ιδιωματος των Μπλουζ και βασικο συστατικο της επιχειρηματολογιας μου υπερ του ότι τα μπλουζ "ματζοριζουν" και εν τελει είναι αγαλιαση.

 

Γιατί αυτό γίνεται πασιφανές σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον όπως λες; Δεν το καταλαβαίνω καθόλου.

 

Γιατι τα Μπλουζ δεν ζουν στον κοσμο τους και όπως όλα τα στυλ συνδεονται και αυτά με ολη την υπολοιπη μουσικη. Είναι τυχαιο πως ακουγονται απ'τον Johnson, μεχρι ποπ μεχρι Τουρκο που παιζει μακαμι και τα βαζει μεσα? Το παράδειγμα το εφερα γιατι κωδικοποιεί το ηθος των Μπλουζ, για μενα, του περνα η μελωδια από μινορε σε ματζόρε.

 

Θες να επεκταθείς λιγάκι στο παραπάνω; Δεν κατάλαβα τίποτα. Ειδικά εκείνο το 4-5-6-7

 

Είναι ο λογος των νοτων μιας Dom7 σε φυσικο συγκερασμο (just intonation). Γκουγκλαρε 'harmonic seventh'.

 

Αν κατάλαβα καλά τι είναι το picardy και τι εννοείς με το "περίληψη", το παραπάνω δεν ισχύει. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τα μινόρε κλείνουν ως μινόρε. Μεγάλη τρίτη δεν ακούγεται στην αρμονία πουθενά.

 

Ακομα και αν δεν ακούγεται, υπαρχει η εντυπωση πως από στιγμη σε στιγμη θα μπουκαρε η ματζόρε τονικη. Υπαρχουν απειρα παραδείγματα τραγουδιων που πανε από μινορε σε ματζόρε (στην ιδια τονικη). Το αντιθετο ειναι απιθανο.

 

Εννοείς ότι η μπλουζ μελωδία σχηματίζει ελαττωμένα διαστήματα σε σχέση με την αρμονία; Ή ότι η μελωδία σχηματίζει ελαττωμένα διαστήματα κινούμενη από τη μία νότα στην επόμενη; Από ποιον "λέγεται" το παραπάνω;

 

Ναι, γενικα ελαττωμένα, όπως το τριτονο στην μπλουζ μινορε και η μικ.3η στην μπλουζ ματζόρε. Αυτό το λεει η θεωρια. Και αν σταματήσουμε εκει δημιουργείται, λανθασμένα, η εντυπωση πως τα Μπλουζ ειναι κατά βαση μινορε.

 

Θα διαφωνήσω.

 

Δεκτο, ειναι ψυχολογικο. Θα επρεπε να πω για μενα τεινουν, στα αυτια μου.

 

Αυτό είναι αυθαίρετο δικό σου συμπέρασμα. Καμία κλίμακα δεν "ανήκει" στα μπλουζ. Οι Μιξολύδιος και Δωρικός τρόποι (δεν είναι κλίμακες) είναι προϊόντα προσπάθειας αρμονικής απόδοσης του ιδιώματος που έγινε μετέπειτα. Για του λόγου το αληθές, σε country blues, αλλά και όχι μόνο, θα ακούσεις και ιωνικό και αιολικό στις μελωδίες. Αλλά οκ, όντως φρύγιο ακούμε μόνο στα ελληνικά μπλουζ.  ;D

 

Δεν ειναι δικο μου. ΕΙΔΙΚΑ ο Δωρικος (πες το τροπο, πες το κλιμακα, ακαδημαϊκο ερωτημα ειναι ούτως η αλλως) παντρεύεται ολη την ωρα με το μινορε μπλουζ. Οσο για τον Μιξολυδιο, για πες μηπως πανω από 7 συγχορδια προτιμάς απ'τους διατονικούς τροπους το ματζόρε (Ιωνιο) ή μηπως Λυδιο? Αυτά ειναι γνωστα.

 

Μα πώς μπορεί ο ρυθμός να "ματζορίζει" ή "μινορίζει" κάτι; Μήπως θέλεις να πεις ότι η ματζόρε ή μινόρε ποιότητα ενός κομματιού δεν ορίζει απαραίτητα τη διάθεσή του; Αυτό όντως ισχύει αλλά για όλα τα είδη μουσικής.

 

Αυτό εννοω. Αλλα ειναι σχετικο και εδώ με το θεμα μας γιατι τα Μπλουζ αν μη τι άλλο εχουν ρυθμικο ενδιαφερον. Ουτε ληθαργικα ειναι, ουτε μετρονομικα, εχουν ρυθμικη ενεργεια.

 

Γενικώς, αυτό που λες και ξαναλές με άλλα λόγια, ότι δηλαδή τα μπλουζ τείνουν τελικά στο ματζόρε, δεν υφίσταται.

 

Αυτο ειναι το ηθος που μου δινουν. Ας συμφωνήσουμε πως διαφωνούμε.

 

Επίσης, αφού μιλάς και τόσο στοχευμένα θεωρητικά, καλό θα ήταν χάριν διευκόλυνσης, να παρέθετες και μερικά γιουτιουμπικά παραδείγματα.

 

Είναι τοσα πολλα τα παραδείγματα που τι να πρωτοβαλει κανεις.

 

Εν κατακλείδι η προσωπική μου άποψη για τις ενδιαφέρουσες σκέψεις σου:

 

Η εντύπωσή μου είναι ότι η διαλεκτική σου λειτουργεί ανάποδα. Δηλαδή ξεκίνησες από ένα συμπέρασμα και μετά "έκαμψες" τα επιχειρήματα προκειμένου να το δικαιολογήσεις. Τα μπλουζ, όπως έγραψε και ο Σπύρος, είναι όλα τα συναισθήματα και βάλε. Και οδύνη και αγαλλίαση και ελπίδα και απελπισία και χαρά και θάνατος και ζωή και σεξ και ποτό και ναρκωτικά και τα πάντα όλα γενικώς.

 

Πρωτον, στο συμπερασμα εφτασα διαισθητικα, μετα ειδα και την θεωρια και ειδα πως ταιριαζει. Δεν εκαμψα τιποτα.

Και παλι θα διαφωνησω πως τα Μπλουζ κανουν τα παντα. Είναι πλουσια παραδοση αλλα δεν ξεκιναει και τελειωνει η μουσικη με τα Μπλουζ. Οσο και να τα αγαπαω για μενα αυτό ειναι πασιφανες.

[ex-VangelisV]

Μηπως εισαι δευτερο ακαουντ του κυρ Στεφανου?

[gvour]

Μηπως εισαι δευτερο ακαουντ του κυρ Στεφανου?

 

;D ;D ;D ;D ;D

 

 

 

[Jazzjoker]

Αγαπητέ ΚΛ, δε θα ήθελα να μπω σε μακροσκελείς αρμονικές αναλύσεις γιατί κουράζουν τον πολύ κόσμο και καταλήγουμε ουσιαστικά σε διάλογο μεταξύ μας ενώ το νήμα είναι δημόσιο.

 

Θα αρκεστώ να πω με κάθε καλή πρόθεση, πίστεψέ με, ότι νομίζω πως τα έχεις μπερδέψει τα πράγματα. Δεν ξέρω ποιες είναι οι πηγές σου αλλά ανακατεύεις αρμονικούς νοτών (αντικείμενο πολύ περισσότερο της φυσικής παρά της αρμονίας) με το μινόρε και το ματζόρε, διαστήματα (δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι έχεις καταλάβει καλά τι είναι τα ελαττωμένα διαστήματα και οι αντίστοιχες συγχορδίες π.χ.) και τρόπους και φτιάχνεις έναν ωραιότατο αχταρμά.

 

Απαντώ ευθέως μόνο εδώ γιατί δεν χρειάζεται να μακρηγορήσω (οκ όχι πολύ ;D):

 

ΕΙΔΙΚΑ ο Δωρικος (πες το τροπο, πες το κλιμακα, ακαδημαϊκο ερωτημα ειναι ούτως η αλλως) παντρεύεται ολη την ωρα με το μινορε μπλουζ. Οσο για τον Μιξολυδιο, για πες μηπως πανω από 7 συγχορδια προτιμάς απ'τους διατονικούς τροπους το ματζόρε (Ιωνιο) ή μηπως Λυδιο? Αυτά ειναι γνωστα.

 

Το ότι ο δωρικός "παντρεύεται όλη την ώρα" όπως λες με το μινόρε μπλουζ από πού προκύπτει; Ναι υπάρχουν παίχτες που τον χρησιμοποιούν. Ε και; Υπάρχουν κι άλλοι τόσοι και περισσότεροι που δεν τον έχουν παίξει πότε πάνω σε μινόρε μπλουζ. Κι άλλοι τόσοι που παίζουν άλλα πράγματα. Γιατί πρέπει να υπάρχει κάποιου είδους εγγενής σύνδεση;

 

Και αν θες να το πάμε αμιγώς αρμονικά: Η συντριπτική πλειοψηφία των μινόρε μπλουζ είναι I-IV-V όλα μινόρε ή I-IV μινόρε και το V dominant. Στην πρώτη περίπτωση είμαστε σε φουλ περιβάλλον φυσικής μινόρε και στη δεύτερη έχουμε και μια συγχορδία από την αρμονική μινόρε. Dorian πουθενά. Άλλο που ένας πρώτος μάγκας κατάφερε και την "κόλλησε" και μετά ακολούθησαν κι άλλοι.

 

Όσον αφορά τις dominant συγχορδίες, ο μιξολύδιος είναι μια εκ των πηγών επιλογής νοτών. Υπάρχουν κι ένα σωρό άλλες κλίμακες αλλά και τρόποι (τρόποι της jazz melodic minor, τρόποι της harmonic minor, συμμετρικές κλπ.) απ' όπου μπορεί κανείς να επιλέξει νότες για να εμπλουτίσει αυτές τις συγχορδίες. Οι τρόποι της ματζόρε κλίμακας σε καμία περίπτωση δεν είναι μονόδρομος. Για την ακρίβεια, ο μιξολύδιος, στην τζαζ π.χ είναι μάλλον παρωχημένο χρώμα όταν ακούγεται πάνω από μια dominant πια.

 

Λες ότι αυτά είναι γνωστά αλλά φαίνεται να μην τα γνωρίζεις και πολύ καλά.

 

Είναι τοσα πολλα τα παραδείγματα που τι να πρωτοβαλει κανεις.

 

Μα έλα τώρα, σοβαρά;

 

Anyway, εύχομαι ειλικρινά καλή συνέχεια στις αναζητήσεις σου.

 

 

[ex-Cream]

και το κρεμμύδι είναι στρογγυλό και απ' όπου και αν το δαγκώσεις θα δακρύσεις

[Επισκέπτης]

Τι να μας πει κι ο Wolf για τα Blues...

 

Δυστυχώς...

το ευρύτερο μέρος του ελληνικού κοινού, αν το ρωτήσεις ΤΙ ειναι τα μπλουζ, θα σου πει:

"Άαα τη δεκαετία του 90 χορευαμε στα πάρτυ μπλουζ! με χαμηλά φώτα κτλ.

Τι Bryan Adams έχω χορέψει, τι total eclipse of the moon! Απίστευτα Μπλουζ έχω χορέψει!!"

Αυτο λιγο χλωμο το κοβω να στο πει καποιος για τα 90s. Αυτη η εννοια του "blues" ειναι πολυ πιο παλια, ξεκιναει απο τη δεκαετια των 60s και φτανει ως και max αρχες/μεσα των 80s.

Αν υπηρχαν καποιοι που ακομα και στα 90s μιλαγαν για blues με αυτη την διαστρεβλωμενη εννοια, σιγουρα ηλικιακα ηταν πανω απο 50.

 

Με το "Ακουω/χορευω blues" εννοουσαν συνηθως κατι slow, τις μπαλαντες πχ. Ενα απο τα πλεον κλασσικα παραδειγματα τετοιου "blues" που χορευοταν κατα κορον στα παρτυ που καναμε εκει στα τελη των 70s/αρχες των 80s και θυμαμαι σαν πιτσιρικι, ηταν το παρακατω κομματι των Barclay James Harvest. Οποτε ακουω καποιον μεγαλυτερο να μιλαει για "blues" (η μανα μου ακομα ετσι τα λεει) αυτο το κομματι ειναι το πρωτο που μου ερχεται στο μυαλο.

 

Κλειστε φωτα....

 

[audiokostas]

Στα περι μουσικής αναλύσεως είναι πεδίο για τους γνώστες και δεν μπορώ να συμμετάσχω αλλά θα θελα να πω ότι η ψηφοφορία είναι μάλλον άκυρη.

 

Τα blues, ειδικά του παρελθόντος, στην συντριπτική πλειοψηφία τους μιλάνε για καημό και πίκρα για πατρίδες και αγάπες που φεύγουν.

Η αλήθεια όμως είναι ότι μιλάνε με απλοϊκό τρόπο για την καθημερινότητα των τότε τραγουδοποιών.

 

Όσο η οικονομικο-κοινωνική βάση των τραγουδοποιών του blues επεκτείνεται και ακόμα περισσότερο (ή συνεπακόλουθα; )  όσο η καθημερινότητά τους περιπλέκεται, τόσο και η θεματολογία του σύγχρονου blues αλλάζει και διαφέρει.

Μπορεί να εκφράζουν ένα πόνο αλλά εκφράζουν και χαρές και κωμικοτραγικές καταστάσεις αλλά και πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις.

 

Θεωρώ ότι ο πυρήνας τους όμως, όπως αναζητείται στην ψηφοφορία, παραμένει ένας και αναλλοίωτος και αυτός δεν είναι από την προσωπική έκφραση (λύτρωση; ) του μουσικού.

 

Τώρα γιατί επιλέγει ο εκάστοτε μουσικός ανά τον κόσμο να εκφραστεί μέσω των blues ειδικά όταν αυτό δεν θεωρείται για αυτόν λαϊκό ιδίωμα (άρα και εκτεθειμένος συνεχώς ακόμα και πριν την γέννησή του στο ιδίωμα αυτό) αλλά είναι αποτέλεσμα επιλογής του, θα ήταν μια ενδιαφέρουσα κουβέντα.

 

Βέβαια να μην πω ψέματα, μπορεί να περιέχονται ψήγματα (της τάξεως του ενός κόκκου σε μικρή παραλία με άμμο) αλήθειας σε επιχειρηματολογίες του στυλ "άμα δεν είσαι μαύρος και μισσισιπιανός, είσαι απλώς ένας κουλός κιθαρίστας που πάει για τα ευκολάκια" αλλά με πιάνει μια θλίψη ή/και άρνηση να συνδιαλλαγώ επ' αυτών όταν προέρχονται από κάποιον άνω των 16 και που εκτεθεί σε κάποια ευρύτερη (θέλετε αστική; θέλετε παγκόσμια;) μουσική μόρφωση.

 

Και μην ξεχνάτε, το blues ΔΕΝ είναι μόνο ένα.

Όπως επίσης, θεωρώ την πεντατονική (ή πεντάτονη; ) σαν την πιο παγκοσμιοποιημένη λαϊκή κλίμακα (και με "δικά" μας παραδείγματα)

Ένα αμάγαλμα μπορείτε να δείτε και εδώ

και εδώ

 

Άντε για να μην βάλω όλους τους VIC ....  ;D

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

Jazzjoker, το δευτερο τετραχορδο των μπλουζ είναι παραδοσιακα το 5-6-b7-τονικη, το οποιο υπαρχει και στους Δωριο-Μιξολυδιο τροπους. Τωρα τα περι μελωδικης μινορε, είναι πιο πολύ τζαζ που εχει μπλουζ παρα παραδοσιακα μπλουζ. Live εχω παιξει το The Loner που αρμονικα είναι ένα κανονικο μινορε και όμως το κομματι το τελειωνω με ένα m6 (1 - m3 - 6) ακκορντο (Δωριος) από ενστικτο, δηλαδή απ'τα ακούσματα μου από Μπλουζ.

 

Μια χαρα χωρανε Μπλουζ φρασεις και σε Φρυγια αρμονια, εχω ακουσει μπουζουκτσηδες που το δενουν πολύ ωραια. Απλα μιλαω παραδοσιακα πως ξεκινησε το πραγμα.

At the end of the day οι μικροτονοι οπου μπορουν να γινουν (φωνη-κιθαρα-φυσαρμονικα) ή τα clusters (στο πιανο πχ m3,M3 μαζι) πανω σε πεντατονικες είναι πολύ πιο Μπλουζ απ'το αν παιξεις στα ισια έναν Δωριο ας πουμε. Ελπιζω να συμφωνούμε σε αυτό.  :)