HOME STUDIO: εξοπλισμός vs εμπειρίας χειρισμού του

[npap]

Διαχρονικά, εισπράττω μια αγωνιώδη προσπάθεια φίλων (και στο περιβάλλον μου και εδώ) για την απόκτηση του “άγιου δισκοπότηρου” στον εξοπλισμό του προσωπικού τους studio που θα μετουσιώσει “μαγικά” σε επαγγελματική παραγωγή, το κάθε τους πόνημα…

 

Βρίσκεται άραγε στον ακριβό εξοπλισμό η “πανάκεια” για την υλοποίηση του ηχητικού μας οράματος και σε ποιο ποσοστό σε σχέση με την γνώση χειρισμού του?... και σε δεύτερο χρόνο χωράει στα “τσουβαλιάσματα” της audio αρβύλας?  (πχ. πάρε φίλος 6 ίντσαι ότι νάναι, γιατί το bass dream σου στις 5 ότι νάναι  αργοπεθαίνει βασανιστικά στο δωμάτιό σου που δεν ξέρω καν που και πως βρίσκεται…  α και μη ξεχάσω… μακριά από τις 8 ίντσαι  ότι νάναι φίλος… αυτές είναι για τα στούντια)…

 

Ως έναυσμα για μια χαλαρή κουβεντούλα (αλλά σημαντικότατη για την τσέπη όλων μας), παραθέτω ένα κομμάτι και ένα remix του σε δεύτερα χρόνο από μένα…

 

Waltz For Vee – Jazzjoker (original)

https://app.box.com/s/kwfj8kqrdy79qnt9ynlngbv1tf6yqrg8

 

Waltz For Vee - Npap mix

https://app.box.com/s/sjdcch5v625nymeewws06xtnkuo4js8g

 

(είναι σε wav για να είναι πιο αντικειμενική η σύγκριση)

 

Πριν λίγο καιρό o φίλος Σπύρος (κατά noiz ο προσφιλής γνωστός και μη εξαιρετέος Jazzjoker)  ανέβασε αυτό το πολύ όμορφο κομμάτι στα clips… επειδή ήθελα να το ακούω συχνότερα και λόγω επαγγελματικής διαστροφής τα κακομαθημένα αυτάκια μου ήθελαν λίγο καλύτερη παραγωγή, του ζήτησα τα track και προσφέρθηκε ευγενικά να μου τα στείλει…

 

ο αρχικός μου σκοπός ήταν όταν βρω χρόνο να τα επεξεργαστώ εκ νέου σε ένα studio…

 

πριν κάνα 20ήμερο όμως, έχοντας λίγο χρόνο και επηρεασμένος από κάποια καλοπροαίρετα αλλά “απαίδευτα” ποστ audio αρβύλας, που για πολλοστή φορά διάβασα, αποφάσισα να υποβάλλω τον εαυτό μου σε μια “δοκιμασία” που το αποτέλεσμα της, θα μπορούσε να αποτελέσει μια αφορμή για μια εποικοδομητική κουβέντα για τα home studio, που δεν θα έχει ανάγκη μια δασκαλίστικη τεχνική παρέμβαση (ενοχλητική σίγουρα από μένα ή κάποιον άλλο επαγγελματία σαν εμένα, απριόρι “αλαζόνα” και έξω από την παρέα) ώστε να βγουν κάποια χρήσιμα και αξιοποιήσιμα από τους πολλούς συμπεράσματα…

 

κάθισα λοιπόν στο γραφείο μου μόνο με την on board κάρτα, τα 4" MA-150 της cakewalk που χρησιμοποιώ ως multimedia ηχεία, το sonar, το console emulator της μηχανής του και μερικά plug in της waves, για να δω τι ψάρια πιάνω και χωρίς εξεζητημένο στουντιακό εξοπλισμό...

 

μόνη μου παρέμβαση, έγινε στην θέση των ηχείων που ήταν ατάκτως ερριμμένα και έπρεπε να έρθουν στο ύψος των αυτιών μου στο ισόπλευρο… βάσεις δεν υπήρχαν,  χρόνος για να αναζητήσω από φίλους ελάχιστος, οπότε επιστρατεύτηκε το αθάνατο ελληνικό δαιμόνιο μεταφρασμένο σε νεοελληνική πατέντα της στιγμής… επιστρατεύτηκαν τρία τσιμεντότουβλα (σαν αυτά των πεζοδρομίων) όρθια κάτω από το κάτω ηχείο και voila (παρεμπιπτόντως αν τα συνδυάσετε με ακίδες και δυο κομμάτια μάρμαρο έχετε πάμφθηνα ένα αποτελεσματικότατο DIY ζευγάρι βάσεις ποιότητας για οποιοδήποτε μόνιτορ)…

 

η όλη διαδικασία, από το να ξαναθυμηθώ λίγο το sonar, να “ψαχουλέψω” τα plug in, το mix και ένα υποτυπώδες mastering (και αυτό στο sonar), κράτησε περίπου 4 ώρες…  

 

σίγουρα πολλά θα βελτίωνα με τα "καθαρά" πλέον αυτιά της επόμενης μέρας… ας πούμε όπως είπα και στον Σπύρο και εγώ θα ήθελα να μην χαθούν στοιχεία από το “σώμα” της κιθάρας, αλλά στους χρόνους αυτούς το leak αντιμετωπίστηκε στα γρήγορα με eq και όχι με χρονοβόρες noise canceling πρακτικές που σίγουρα θα ήταν πιο “ευγενικές” απέναντί της…

 

αλλά το θέμα δεν είναι αυτό… ούτε φυσικά και η κάθε υποκειμενική άποψη πχ για  το reverb και το αν θα ήθελε κάποιος πιο ατμοσφαιρικούς χώρους…

η ακρόαση για να εξυπηρετηθεί και το θέμα της κουβέντας προϋποθέτει “οριζόντια ακρόαση” και όχι “κάθετη” επικεντρωμένη σε επιμέρους στοιχεία τα οποία είναι θέμα κυρίως ματιάς ή αρχικής απόφασης του δημιουργού κατά την ηχογράφηση…

 

επαναλαμβάνω για αποφυγή παρεξήγησης ότι τα κομμάτια είναι απλά παράδειγμα....

 

επανέρχομαι και κλείνω με τον αρχικό μου προβληματισμό…

ο δημιουργός πρέπει να επικεντρώνεται στη μουσική του και να αξιοποιεί τον όποιο εξοπλισμό διαθέτει για την καταγραφή των ιδεών του, αφήνοντας τον παράλληλο χρόνο ανάλογης ποσοστιαίας ενασχόλησης  να δράσει στην άνεση του χειρισμού του μέχρι του σημείου που έχουν θέσει οι αρχικοί του στόχοι?...

 

πρέπει να αποφεύγει τον αποπροσανατολισμό των “σειρήνων” της τεχνολογίας που του υπόσχονται μέσω του marketing και του "σπασμένου τηλεφώνου" της ανώριμης κατανάλωσης, άκοπες μαγικές συνταγές με μόνα θύματα την εμπνευσμένη μουσική δημιουργία και την τσέπη του? (κάποιες φορές δυστυχώς και την ανούσια επώδυνη απογοήτευση για τις εν γένει ικανότητές του)...

 

τελικά πρέπει οι αναβαθμίσεις να γίνονται  με κύριο γνώμονα την αντικειμενική δυνατότητα αξιοποίησης τους?…

 

 

 

ΥΓ. θα χαρώ ιδιαίτερα να ακούσω απόψεις  επί του θέματος που ελπίζω να έχω θέσει σαφώς...

ΥΓ2. και δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Σπύρο για την ευγενή του καλοσύνη να μου επιτρέψει να χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα τα κομμάτια παρότι αυτός είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος στις προτεραιότητες που θέτουν οι στόχοι του…

 

[cigaret13]

Npap, με όλο το θάρρος και χωρίς παρεξήγηση, αλλά κατ'εμέ νομίζω ότι το κομμάτι τώρα έχασε κάτι από την "αισθαντικότητά" του. Λίγο η αυξημένη ένταση της lead κιθάρας (βγήκε πολύ μπροστά), λίγο το μπάσο που χαμήλωσε( ; ), λίγο το ταμπούρο που έγινε πιο shot, το κομμάτι πλέον ακούγεται σαν να ανέβασες την περιοχή στο Eq εκεί στο 1 Khz. Εντάξει έγινε πιο ιλουστρασιόν, αλλά όπως προείπα, μάλλον η έκδοση (παραγωγή-μίξη) του Σπύρου αναδικνύει καλύτερα το κομμάτι. Ερώτηση......: Πήρες τα tracks χωριστά ή ολοκληρωμένο το κομμάτι προς επεξεργασία;   Υ.Γ. Τι κιθάρα παίζει αυτό το παλικάρι..... :o                           

    Edit: Τώρα είδα ότι πήρες χωριστά τα tracks..... 

[LK]

Εμφανής η διαφορά και μάλιστα σε ηχεία laptop.

Θα το ξανακούσω και στο studio και σε monitors και σε hi-fi ηχεία.

 

Λογικό.

 

Τόσο το διακριτό των ρόλων, μουσικού / ηχολήπτη, οσό και το δημιουργού / τρίτου.

 

Με το τελευταίο θέλω να πώ, πως ο τρίτος, μηχανικός ήχου , πιο αποστασιοποιημένα μπορεί να κάνει τη μίξη - Mastering (πέρα από τις ειδικές γνώσεις).

 

Ενά απλό παράδειγμα,  εδώ ο μουσικός (Σπύρος) ανεξάρτητα αν ήθελε, γνώριζε δεν ξέρω τι.....όσα ο Νίκος ("παραγωγός") σε θέματα ήχου, έστω και αντανακλαστικά (ως κιθαρίστας) προέκρινε στη μίξη, την κιθάρα, σε αντίθεση με το τύμπανα π.χ., που υπήρχαν δεν υπήρχαν (παίζοντας ίσως  ρόλο μόνο μετρονόμου στο αρχικό Track).

 

Το κομμάτι ανέβηκε, ξελάσπωσε, απέκτησε εύρος συχνοτικά, συνολική ένταση.

[geodimitri]

Στα αυτιά μου η μίξη του npap μου άρεσε περισσότερο. Θεωρώ ότι ανέδειξε συνολικά το κομμάτι και το "γυάλισε". :)

[cos_dr]

Εξαιρετική η εν γενει τοποθέτηση του εκλεκτού συμφορουμιτη npap με την οποία ως ερασιτέχνης home studi-ας (απο την εποχη (1989 περιπου) που το πρωτο μου ας το πουμε home studio σετ-up επισημα ήταν ενα arranger, μια amiga, ενας απλος mixer, ενα πικαπ και για monitoring ενα pioneer στερεφωνικο) με βρισκει απολυτα συμφωνο.

 

Σημερα πιστευω οντως οτι αυτά που έχω για να καταγράφω τις μουσικες μου ιδεες και εκτελέσεις που δεν ειναι state of the art εξοπλισμος hardware (εξαιρουνται τα προγράμματα που χρησιμοποιω που θεωρουνται state of the art αρκετα απο αυτά) ειναι και πλεονασμός για εμενα.

 

Στη δικη μου δουλειά οτι δεν μπορώ να αποδώσω δεν ειναι θεμα εξοπλισμου. Ειναι θεμα ορίων γνώσεων που προσπαθώ να τις εμπλούτιζω οσο δυναμαι να ασχολουμαι.

 

Ενα  ποσοστό που μπορεί να δώσει ως ηχητικό αποτέλεσμα μπορώ να αποδώσω προσωπικά λοιπον, το αν ειναι μικρο η μεγάλο δεν μπορω να κρινω ευκολα τον εαυτο μου, ειμαι ικανοποιημένος σε γενικες γραμμες.

 

Παντως πιστευω οτι ο συγκεκριμενος εξοπλισμος που εχω για να δουλευω στο σπιτι θα αλλάξει αν ποτε χαλάσει και οχι επειδη δελεάστηκα απο το μάρκετινγκ για να παρω κατι που μου λειπει και αν το ειχα θα βελτιωνε δραματικα τις μιξεις μου πιστεύοντας οτι αυτό φταιει τελικως, γιατι απλα ........... εγώ φταίω για το κατι παραπάνω και αμα παρω κατι παραπάνω για το σπιτι μου θα πετάξω τα λεφτά μου τσάμπα και μονο hype και ψευτομαγκία μπορω να κερδισω για να λενε οι φιλοι μου oυαου γιατι αντικειμενικά δεν θα εχω τη δυνατοτητα να τα αξιοποιήσω. Ακομα και να χα ποιός ο λογος?

Οποιος θελει να βγαλει το μεγιστο απο τις μιξεις του και εχει καποιο σκοπο π.χ. να προωθήσει τη δουλειά του ας παει στον ειδικό που εμπιστευεται, θα κερδισει και χρονο και χρήμα και θα εχει αντικειμενικα το βελτιστο αποτέλεσμα.

 Οι υπόλοιποι νομιζω οτι ειναι σοφό να ακολουθήσουμε τη συμβουλή του npap

 

Παλλά ειπα.

......................................................................................

 

Τωρα για τα δυο remix που παρατεθηκαν.

 

Τα συγχρονισα σε δυο διαφορετικα media player για να ακουσω.

 

 Εγω ακουσα πιο διακριτα τα οργανα απο την αρχικη μιξη και πιο ισοσταθμισμενα το κομμάτι, σαφως ανώτερο, σαφέστατα , θα εχω ομως μια ενσταση οτι οι μπασες συχνοτητες επεσαν ελαχιστα λιγο παραπανω απο οτι επρεπε για το τέλειον.

 

αυτα ειχα να πω για το θεμα

Ευχαριστώ πολυ, γειά σας.

[Παστίτσιός]

τελικά πρέπει οι αναβαθμίσεις να γίνονται  με κύριο γνώμονα την αντικειμενική δυνατότητα αξιοποίησης τους?…

 

Θεωρώ ότι οι αναβαθμίσεις θα πρέπει να γίνονται με μοναδικό γνώμονα την αυτογνωσία. Προτού σκεφτεί κάποιος να αναβαθμίσει θα πρέπει να γνωρίζει πραγματικά τί είναι αυτό που θέλει να κάνει και γιατί αναβαθμίζει.

Αν δεν γνωρίζει αλλά νομίζει ότι γνωρίζει τότε θα αναβαθμίσει και μετά από λίγο θα βάλει αγγελία κάπου ότι πουλάει τις αναβαθμίσεις του για τον όποιο χ λόγο. Γνωρίζουμε τί θέλουμε και φυσικά γνωρίζουμε και τις δυνατότητες μας σε σχέση με αυτό που θέλουμε; Αν όχι λάθη θα γίνονται, αν ναί βαδίζουμε ορθώς.

Πρίν μήνες ήθελα να πάρω μία κάρτα ήχου για να ηχογραφώ στα 24/96 αλλά γνώριζα πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να πάρω επαγγελματικό αποτέλεσμα από μία κάρτα των π.χ. 150 ευρώ πόσο μάλλον των λιγότερων ευρώ και δεν μπορούσα να δώσω τέτοιο ποσό. Επίσης γνώριζα ότι το επαγγελματικό αποτέλεσμα δεν έρχεται μόνο από την κάρτα ήχου αλλά από πολλές παραμέτρους μαζεμένες αλλά και δεν είχα σκοπό να πάρω επαγγελματικό αποτέλεσμα.

Έτσι με μοναδικό γνώμονα την ορθή λογική, τονίζω το ορθή, και έχοντας σώας τας φρένας ακόμα μιας και δεν κατάφεραν οι αισχρές συνθήκες ζωής να με πάρουν από κάτω και ευτυχώς δεν με πήραν ούτε από πίσω πράγμα πολύ σημαντικότερο :-[, κατέληξα ότι το ορθόν ήταν να πάρω μία φθηνή κάρτα ήχου που να μου δίνει ακριβώς τα χαρακτηριστικά που θέλω με όσο το δυνατόν καθαρότερο ήχο.

Και έτσι πήρα μία κάρτα ήχου με 25 ευρώ καινούρια, που υποστηρίζει και asio drivers, ηχογραφεί και αναπαράγει στα 24/96 και με τους asio4all έχει χαμηλό latency και γράφει καθαρότατα επίσης. Τί θα κέρδιζα αν έπαιρνα κάρτα ήχου με π.χ. 150 ευρώ; Θα κέρδιζα την δυνατότητα να κλαίω τα 125 ευρώ παραπάνω που θα έδινα και το μόνο που θα κατάφερνα με αυτή την σπάταλη αγορά θα ήταν να κοροιδεύω τον εαυτό μου ότι με τέτοια κάρτα ήχου θα είχα επαγγελματικό αποτέλεσμα...

Αλλά είχα αυτογνωσία και δεν έκανα την σπατάλη. Και έχω ακόμα σώας τας φρένας. Πρός το παρόν...

[npap]

Npap, με όλο το θάρρος και χωρίς παρεξήγηση, αλλά κατ'εμέ νομίζω ότι το κομμάτι τώρα έχασε κάτι από την "αισθαντικότητά" του. Λίγο η αυξημένη ένταση της lead κιθάρας (βγήκε πολύ μπροστά), λίγο το μπάσο που χαμήλωσε( ; ), λίγο το ταμπούρο που έγινε πιο shot, το κομμάτι πλέον ακούγεται σαν να ανέβασες την περιοχή στο Eq εκεί στο 1 Khz. Εντάξει έγινε πιο ιλουστρασιόν, αλλά όπως προείπα, μάλλον η έκδοση (παραγωγή-μίξη) του Σπύρου αναδικνύει καλύτερα το κομμάτι

 

σίγουρα πολλά θα βελτίωνα με τα "καθαρά" πλέον αυτιά της επόμενης μέρας… ας πούμε όπως είπα και στον Σπύρο και εγώ θα ήθελα να μην χαθούν στοιχεία από το “σώμα” της κιθάρας, αλλά στους χρόνους αυτούς το leak αντιμετωπίστηκε στα γρήγορα με eq και όχι με χρονοβόρες noise canceling πρακτικές που σίγουρα θα ήταν πιο “ευγενικές” απέναντί της…

 

αλλά το θέμα δεν είναι αυτό… ούτε φυσικά και η κάθε υποκειμενική άποψη πχ για  το reverb και το αν θα ήθελε κάποιος πιο ατμοσφαιρικούς χώρους…

η ακρόαση για να εξυπηρετηθεί και το θέμα της κουβέντας προϋποθέτει “οριζόντια ακρόαση” και όχι “κάθετη” επικεντρωμένη σε επιμέρους στοιχεία τα οποία είναι θέμα κυρίως ματιάς ή αρχικής απόφασης του δημιουργού κατά την ηχογράφηση…

 

επαναλαμβάνω για αποφυγή παρεξήγησης ότι τα κομμάτια είναι απλά παράδειγμα...

 

Φώτη όπως βλέπεις σε είχα προλάβει για να προλάβω παρεξήγηση... οπότε δεν τίθεται φυσικά τέτοιο θέμα...  ;D

 

από την άλλη έπεσες στην "παγίδα" της κάθετης ακρόασης (μάλλον από την δημιουργική  ασάφεια του σεντονιού μου) και στο τι μας αρέσει προσωπικά... όμως η όλη "παρέμβαση" είχε ως κύριο στόχο το "ξελάσπωμα" όπως το ανέφερε ο Λάκης (ή "γυάλισμα" όπως το είπε ο geodimitri ή και το διακριτό των οργάνων κατά cos ή και το "ιλουστρασιόν" κατ εσέ) που είναι και η ειδοποιός διαφορά μιας καλής "επαγγελματικής" παραγωγής από μια συνήθη σπιτική ενός μουσικού που κατά συνθήκη αναγκάζεται να γίνει και ηχολήπτης (αυτό είχα πει και στον Σπύρο πριν μου το στείλει)...

 

το ότι ένας επαγγελματίας μπορεί εν δυνάμει να "γείρει" την πλάστιγγα προς τα εκεί με on board και ηχεία των 150€ νομίζω ότι θέτει βάση κουβέντας για την πραγματική αξία και τον ρόλο του ακριβού εξοπλισμού στην εποχή μας πλέον.. (amiga... που τη θυμήθηκες ρε τρελέ?)...

 

και φαντάζομαι καταλαβαίνεις, ότι αν ήμουν από την αρχή παρέα με τον Σπύρο σε όλα τα στάδια, το αποτέλεσμα θα ήταν ένα άλλο τρίτο κομμάτι που θα καθοριζόταν και από αρκετά θέματα που σοφά έθεσε ο Λάκης...

 

με αφορμή το σχόλιο σου να ξεκαθαρίσω λοιπόν ότι ως πρόθεση μου το κομμάτι στην κουβέντα έχει ενδεικτικό βοηθητικό ρόλο για να αναπτυχθούν σκέψεις επάνω στα ερωτήματα που έθεσα και όχι να επικεντρωθούμε σε αυτό που λογικά σε κάποιους θα αρέσει περισσότερο έτσι και σε άλλους αλλιώς (ή που μπορούμε σε κάποιο άλλο θέμα να ασχοληθούμε πχ με το γιατί η κιθάρα ακούστηκε δυνατότερα και το μπάσο χαμηλότερα εμπλέκοντας την άποψη με την έλλειψη "βρωμιάς" χαμηλά, την ψυχοακουστική και άλλα όμορφα)...

 

ΥΓ. περίμενα τον Σαμ (με μαχαίρι στο στόμα βέβαια αυτός) να προσεγγίσει από αυτή την σκοπιά... αλλά μάλλον δεν είναι σε φόρμα... τον μαλάκωσαν τα φρικιά...  ;D

 

[belzrebuth]

Νομιζω πως ειναι αυτονόητο οτι ο εμπειρος μαστορας θα κανει καλη δουλεια με ο,τι έχει.

 

Αυτο δεν αναιρεί τη σημασία του εξοπλισμου ουτε την εμπειρία που επιφέρουν οι "λάθος" αγορές.

Σαφώς ο χρόνος κάποιου αρχάριου θα μπορούσε να αξιοποιήθει καλύτερα αλλα θεωρω οτι καποια στιγμη το άτομο κατασταλάζει/ωριμάζει και βρίσκει το δρομο του οσον αφορά το θεμα του εξοπλισμόυ.

Και αυτο μπορεί να γίνει με πολλούς τροπους.

Ενας απο αυτούς ειναι να ακολουθήσει το δογμα "δεν χρειάζεσαι τιποτα,μονο γνωση και δουλειά" και ενας αλλος ειναι "δοκίμασε τα παντα ενω μαθαίνεις".

Το δευτερο ειναι φυσικά πιο ακριβό και πιο χρονοβόρο αλλα δεν θεωρώ οτι ειναι άχρηστο να μάθει κανείς απο πρώτο χέρι τι τελικά του κάθεται και τι όχι,και αυτο προφανώς δεν ισχύει για κάποιον που ξεκινά αλλα για όλους.

 

Τώρα οσον αφορά τις απόψεις που διαβάζει κανείς στο ίντερνετ ή ακούει απο δω και απο κεί οπως και τις δογματικές στάσεις θεωρώ οτι θα πρέπει να καταρρίπτονται ή να επαλήθευονται απο το ιδιο το ατομο απο "πρώτο χέρι" και αυτο μπορει να γίνει μόνο αν το άτομο αυτο μαζί με τα σωστά κάνει και κάποια λάθη.

 

[Superfunk]

Εγω δεν ακουω ουτε "γυαλισμα" ,ουτε ξελασπωμα  :)

 

Ακουω στο Original ενα demo & σε αυτο του Νικοδημου ενα ετοιμο για κυκλοφορια κομματι.

 

Η διαφορα ειναι πολυ μεγαλη τοσο στην ισορροπια των ηχων και συχνοτητων οσο και στη συνολικη δυναμικη του κομματιου το οποιο κινειται και αναπνεει μετα τη μιξη του Nικου

[gvour]

To καλο με τα κομματια του Σπυρου σε οτι αφορα το ηχητικο μερος,ειναι οτι δεν τα φορτωνει με διαφορα "αχρηστα" plugins και ετσι μπορεις να τα ακουσεις,με τις οποιες ατελειες μπορει να εχουν.

Αυτο δειχνει ανθρωπο που ξερει τι κανει και μεχρι που να φτασει στα του ηχου.Σημαντικο,δεν το εχουν ολοι οσοι βρισκονται μπροστα σε μια μειξη.

 

Το λεω ως παθων και εχοντας σκισει ενα καρο κομματια ετσι,βαζοντας οτι να 'ναι.

 

Σε οτι αφορα τη μιξη του Νικου,περα απο το επαγγελματικο του πραγματος και τη μεγαλη βελτιωση στον γενικο ηχο,θορυβο,ισορροπια κλπ,πολυ βασικο νομιζω ειναι το οτι βγαζει μπροστα τα ατου του κομματιου.

Θελω να πω οτι ειναι ενα ομορφο κιθαριστικο μπαλαντομπλουζ,με τον χαρακτηριστικο ηχο και το εξαιρετικο παιξιμο Σπυρου.

Η μειξη λοιπον του npap βγαζει αυτο ακριβως,δηλ.τις δυναμικες του παιξιματος(στο original χανονται πολλες φορες) και αναδεικνυει αυτον τον εξαισιο ηχο που παλι χανοταν καπως.Χωρις να πηγαινουν τα αλλα πισω,γιατι εχει να κανει και με το μπαλανς ολων των υπολοιπων,εβγαλε την ψυχη και την ουσια του πραγματος.

 

Σ'αυτο παιζει ρολο και το γεγονος οτι ειναι πιο δυσκολο αυτος που γραφει τη μουσικη,να βγει απ'εξω και να λειτουργησει ως τριτος στα της μιξης/ηχου κλπ.

Θα υπαρχει παντα αυτο το κατι που σε δενει με το κομματι και σε κανει μερικες φορες να ριχνεις πιο πολυ βαρος στο συναισθημα παρα στο το αυτι.

Αυτος ισως ειναι και ο λογος που πολυ καλοι παραγωγοι που ειναι και μουσικοι,

δινουν "εξω" δουλειες τους και δεν ασχολουνται παντα οι ιδιοι.

 

Για να καταληξουμε λοιπον,νομιζω οτι αυτος που κατεχει τι κανει και γιατι,θα πετυχει

καλυτερο αποτελεσμα ακομα κι αν "παιξει" μονο με τις εντασεις και το πανινγκ.

Εκεινος παλι-του λογου μου λ.χ,οπως ξαναειπα-που δεν "ακουει" και δεν ξερει πως να πετυχει αυτο που θελει,οσο περισσοτερα πλαγκινια και εργαλεια του δωσεις,τοσο το χειροτερο.Θα χαθει και θα τα κανει μανταρα.