Κακό live - Πώς το αντιμετωπίζετε;

[Yannis Methenitis]

Πολλάκις, σε σημείο να αναρωτιόμαστε ΟΛΟΙ στην μπάντα :  Τι στου διάουλου άκουαν οι αποκάτου !!!!!!!!

Εγώ κάποιες φορές σκέφτομαι πως κάποιοι "φαν" έρχονται απο υποχρέωση και είναι προετοιμασμένοι για τα χειρότερα. Οπότε όταν το πρόγραμμα τραβάει πάνω απο το 50% σε απόδοση, κάνουνε τούμπες! ;D

[ychris]

είναι πολύ πιθανό ότι στις πρώτες σας ζωντανές εμφανίσεις, πολλοί από εσάς, θα είχατε ανάλογες, κακές εμπειριες.

μπα, όλοι έχουν γεννηθεί ταλέντα και στις πρώτες εμφανίσεις σκίσανε.

αγαπητέ συμφορουμιτη, αυτό που περιγραφής μάλλον είναι σύνηθες.

 

Πώς τις ξεπεράσατε, ώστε να μην έχετε άγχος για την επόμενη φορά;

με το επόμενο πετυχημένο.

 

Πώς αντιμετωπίζετε τυχόν προβλήματα (λάθος νότες, κοκομπλόκο του εξοπλισμου), on stage;

με λιγότερο άγχος, καλύτερη προετοιμασία, ψυχολογία και χαρά.

 

αισθάνομαι, παντελώς, απογοητεύμενος, σε φάση "είμαι ατάλαντος και θα 'πρεπε να τα παρατήσω".

Johnnie Walker keep walking και αυτοπεποίθηση.

[Nestoras]

1. αν κάτι δεν πηγαίνει καλά στον ήχο μου, στο στήσιμο της μπάντας ή στον συνολικό ήχο, σίγουρα θα κάνω κάποιο παιδαριώδες λάθος στο παίξιμο αφού χάνω την αυτοσυγκέντρωση μου και χαλιέμαι αφάνταστα. Και δεν παύει αυτή η "ψυχολογία" (!!!) αν δεν διορθώσω κάπως την κατάσταση. Υπολόγισε 2-3 κομμάτια ζημιά. Ο απόλυτος ερασιτεχνισμός θα έλεγα αλλά έτσι αντιδρώ...

 

2. μετά απο κάθε live και για 2 μέρες περίπου δεν θέλω να ακούσω τίποτα σχετικό. Εμετός... Η αυτοκριτική στο ζενιθ της.

 

Αλλά ευτυχώς είμαστε άνθρωποι και ως γνωστόν επιπόλαια όντα (ιδιαίτερα στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας) και αφού περάσει το διήμερο, ξανά προς τη δόξα τραβάς.

 

Διότι όποιος δεν εκτίθεται, είτε λουφάζει, είτε απλά κομπορρημονεί για το τι ήταν κάποτε ή θα έκανε αν ήταν σήμερα. So just Do it!

Σαν να τα είχα γράψει εγώ. Ακριβώς όμως.

[stamkosk]

Σκέψου πως σε κάθε επόμενο live, θα κάνεις νέα λάθη!

 

Το αστείο της υπόθεσης (γιατί σαν αστείο πρέπει να το βλέπεις) είναι πως όσο κι αν έχεις/έχετε προετοιμαστεί, όσο κι αν έχετε διοθρώσει λάθη, όσο κι αν έχετε βελτιώσετε μέρη του κομματιού, θα κάνεις λάθος εκεί που δεν είχες κάνει ποτέ, σε ένα σημείο που παίζεις με κλειστά μάτια για την πλάκα σου, σε ένα σημείο που θα είναι τόσο παιδαριώδες που θα αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν να γίνει λάθος. Ε ναι, είναι δυνατόν....

 

Το ποτηράκι πριν όντως βοηθάει...

[Miltos23]

Σκέψου πως σε κάθε επόμενο live, θα κάνεις νέα λάθη!

 

Το αστείο της υπόθεσης (γιατί σαν αστείο πρέπει να το βλέπεις) είναι πως όσο κι αν έχεις/έχετε προετοιμαστεί, όσο κι αν έχετε διοθρώσει λάθη, όσο κι αν έχετε βελτιώσετε μέρη του κομματιού, θα κάνεις λάθος εκεί που δεν είχες κάνει ποτέ, σε ένα σημείο που παίζεις με κλειστά μάτια για την πλάκα σου, σε ένα σημείο που θα είναι τόσο παιδαριώδες που θα αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν να γίνει λάθος. Ε ναι, είναι δυνατόν....

 

Το ποτηράκι πριν όντως βοηθάει...

 

+1.000.000

[RayDTutto]

Ντάξει μωρέ.

Μια χαρά είστε.

Εγώ έχω πάθει σεντόνι.

Ξέρεις τι είναι να παίζεις ένα πασίγνωστο κομμάτι και ξαφνικά να μην ξέρεις τι νότα να παίξεις παρακάτω;

Και να αρχίζεις να παίζεις άλλαντάλλα;

 

Το ξεπερνάς και συνεχίζεις.

[X-minor]

Rock out with your -bleep- out.  8)

[Kanimothrios]

Εγώ θα αναφέρω μια κατηγορία μουσικών(τρελή μειοψηφία θεωρώ)που είναι εκνευριστικα καλοί στο live χωρίς τρελή προετοιμασία ή χωρίς να το ψυριζουν πολύ το θέμα.

Είναι οι ίδιοι που θα ηχογραφήσουν με τη μια ή που θα βάλουν την καμερουλα και δε θα μπλοκάρουν σε κομμάτι που παίζουν αερατα χωρις καμερουλα.

 

Πως ήταν κάτι συμμαθητές μας που στις πανελλήνιες έγραψαν αδιανόητα καλά,συγκριτικά με την προσπάθεια που είχαν καταβάλει ή γενικα τις δυνατότητες τους.

Έλλειψη άγχους,επίγνωσης της κατάστασής τους,δεν ξέρω..

 

Και το όλοι κανουν λαθη,ισχύει για την συντριπτική πλειοψηφία που συμπεριλαμβάνει κι εμένα.

Έχω δει όμως και μουσικούς που δεν έκαναν ούτε ένα λάθος.

Αυτοί δε θεωρώ ότι είναι στην κατηγορία που προανεφερα.

Αυτοί έχουν μελετήσει,έχουν ταλέντο και γενικά έχουν απ'ολα..

 

Όσο για το πως αντιμετωπίζουμε τα λάθη μας..

Ως μέρος της ολης φάσης και προσπαθούμε να τα βελτιώσουμε όσο είναι δυνατό.

[ThisIsSparta]

Το βασικό σου (μας) πρόβλημα δεν είναι τεχνικό είναι ψυχολογία, Stage fright που λένε και στα Λονδίνα. Αυτό δεν φεύγει με μελέτη αλλά με περισσότερα live και ώρες στο σανίδι, όλοι το είχαμε/έχουμε και είναι κάτι που φεύγει και ξανάρχεται και ξαναφεύγει. Παρ' όλα αυτά υπάρχουν μικρά πραγματάκια που μπορείς να κάνεις για να σε βοηθήσουν να φύγει πιο γρήγορα.

 

Αυτό που με βοηθάει πολύ εμένα είναι να σκέφτομαι το ακροατήριο σαν φίλους που ήρθαν για να περάσουμε όλοι μαζί καλά και όχι σαν κριτικούς που ψάχνουν να βρουν τι κάνω λάθος. Ακόμα και να μην ξέρω κανέναν από κάτω, όσο τους σκέφτεσαι εσύ σαν φίλους που απλά ήρθα να περάσουν καλά και όχι σαν κριτική επιτροπή, θα δεις διαφορά στην ψυχολογία σου. (Το ίδιο ισχύει και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ακροατηρίου, παρουσιάσεις σε δουλειά, public speaking κτλ..).

 

Επίσης κάποια μικρά πραγματάκια που έχω βρει οτι με βοηθάνε:

 

- Είσαι πολύ καλά προετοιμασμένος για το Live όσο αφορά τα τραγούδια (duh..)

 

- Πας στον χώρο αρκετά πιο νωρίς και μιλάς με τους ανθρώπους εκεί, barmen, σερβιτόρους/ες, τον μαγαζάτορα, έστω και δυο τρεις κουβέντες. Αν μπορέσεις να πεις και μια-δυο κουβέντες με καναν πελάτη πριν τον Live, ακόμα καλύτερα, θα δεις οτι θα σου κάνει μεγάλη διαφορά στο πόσο άνετα θα αισθάνεσαι στην σκηνή μετά.

 

- όταν παίζεις προσπαθείς να βρεις κάποιον/κάποιους από το κοινό που φαίνεται οτι γουστάρει την φάση, χαμογελάει, σιγοτραγουδάει, γενικά κάποιον με θετική προδιάθεση και εστίαζε εκεί όταν παίζεις παρά στα χέρια σου ή σε "αδιάφορο" κοινό

 

- (οτ)αν κάνεις λάθος, απλά διασκέδασέ το σε φάση "ωπ μ@λακία" και απλά προχώρα.  Έχω δει live μεγάλου καλλιτέχνη που ξεκινάει μόνος του, κάνει τρελό φάλτσο, σταματάει, κάνει στο μικρόφωνο "oups" και το ξεκινάει από την αρχή. Χειροκρότημα και γέλια από το κοινό, και όλα κυλάνε καλά

 

 

Γενικά θα υπάρχουν καλές και κακές στιγμές, c'est la vie. Το σημαντικό είναι να βγαίνει το feeling οτι περνάτε καλά προς τα κάτω. 99% του κόσμου είναι εκεί για να περάσει καλά και 1% για να γκρινιάξει οτι το μαόνι σου είναι απλό και όχι Ονδούρας.

 

Ε και στο κάτω κάτω, να θυμάσαι το γνωστό ρητό "μια φορά είναι λάθος, δεύτερη μ@λακία, την τρίτη γίνεται Jazz"

 

ΥΓ. αν θες να το αναλύσεις, ψάξε γούγλη για tips παρουσιάσεων,public speaking, stage fright κτλ. Ίδιες αρχές είναι και βοηθάνε.

 

[indie-anos laternative]

Σαν μουσικοί (οι περισσότεροι που ασχολείστε με το θέμα αυτό) ξεχνάτε μια λεπτομέρεια: το 95%+ του κοινού που παρακολουθεί ένα live, ΔΕΝ είναι μουσικοί και το μόνο "λάθος" που υπάρχει περίπτωση να αντιληφθεί, είναι αν σταματήσει η μπάντα να παίζει στη μέση του κομματιού. Τίποτε άλλο! Εγγυημένα!

 

Άρα "ο κόσμος" δεν παίρνει χαμπάρι τίποτε...

 

Αν ξεφύγεις από αυτή την "ανασφάλεια", μένει σε σένα (και κατ' επέκταση σ' εσάς) και για προσωπική σου (σας) ικανοποίηση να βελτιωθείτε σα μουσικοί, σα μπάντα, σαν ήχος και όλα τα υπόλοιπα.