Gabriel Garcia Marces

[makam]

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, ένα θέμα που είχε ανοίξει ο feather, πρίν από λίγες μέρες εξαφανίστηκε????

Μάλιστα στο θέμα αυτό, κάποιος (δεν θυμάμαι όνομα), είχε παραθέσει ένα απόσπασμα του Gabriel Garcia Marces.

Επειδή θα ήθελα πολύ να ξαναδιαβάσω αυτό το απόσπασμα, όποιος το έχει ,ας το δημοσιεύσει στο forum.

 

Υ.Γ. Θεωρώ πως δεν είναι σωστό να διαγράφονται προηγούμενα posts απ'το forum. Tα posts ανήκουν σε όλα τα μέλη του NOIZ, είτε συμμετείχαν στη συζήτηση ,είτε όχι.

¶λλιώς ,γιατί να αφιερώσεις χρόνο διαβάζοντας μία συζήτηση, που δεν θα την ξαναβρείς αύριο.

Φιλικά,

makam

[Alsofocus]

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δε θα έλεγα όλα αυτά που σκέπτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια μας, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φωτός. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν. Θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν, και πόσο θα απολάμβανα ένα παγωτό σοκολάτα! Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι, και ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στην Σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο στα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν την κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του- για πρώτη φορά- το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα! Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλο από ψηλά, μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που δεν μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς, θα πεθαίνω. Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά, και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω φύλακας της ψυχής σου.

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα, και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά και ξανά, για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που θα σ' έβλεπα, θα έλεγα σ' αγαπώ και δε θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο, και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ, και ότι ποτέ δεν θα ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος, είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για την μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί, και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "Ευχαριστώ", κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα από τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.

[makam]

Alsofocus σε ευχαριστώ ,που έβαλες το κείμενο,καί μου δίνεις την ευκαιρία να απολαύσω γιά μία ακόμα φορά, το στοχασμό του μεγάλου Marces.

makam.

[Affectuoso31]

Ευχαριστώ Alfofocus.

Αυτό ήταν ακριβώς το κείμενο που δημοσίευσα.

Πρόκειται για μία αποχαιρετιστήρια επιστολή του συγγραφέα προς τους φίλους του όταν η κατάσταση της υγείας του ( καρκίνος των λεμφαδένων) τον ανάγκασε να αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή

[Alsofocus]

Το είχα και στο πρωτότυπο, αν και δεν ξέρω Ισπανικά. Είναι απίστευτο το κειμενάκι.................