Γιατί δεν πάω σε συναυλίες, live, gigs.

[darshan]

Ο άνθρωπος που αγαπά την μουσική και δεν καταλαβαίνει την αξία της συναυλίας, θα πρέπει να είναι πολύ γκαντέμης για να μην έχει πετύχει ούτε ένα καλό live στη ζωή του.

[Marvin+]

Ο άνθρωπος που αγαπά την μουσική και δεν καταλαβαίνει την αξία της συναυλίας, θα πρέπει να είναι πολύ γκαντέμης για να μην έχει πετύχει ούτε ένα καλό live στη ζωή του.

 

Εγω συμφωνώ απόλυτα και ανεπιφύλακτα με τα παραπάνω

 

Όμως... Ως γνωστόν η πλειονοτητα των ενεργειών των ανδρών (και παίδων) καθοριζεται με γνώμονα το sex αποκλειστικα...

 

Επομένως διαφορετικές ειναι οι απόψεις οταν το sex βρίσκεται εις σπάνιν και διαφορετικές οταν ειναι εν αφθονία...

 

Στη δεύτερη περίπτωση μπορει κανείς να αναρωτηθεί: τι θέλω? να δω πως φτιάχνεται μια Barcelona η να ξαπλώσω τη Sally πάνω σε αυτή?

 

Αυτο νομίζω οτι ειναι το διλημμα που θέτει ο ΟΡ με μια τρολλάρια διάθεση βεβαίως βεβαίως

 

Απαντώ: Η ουσία έχει ως ακολούθως:

 

http://youtu.be/lFHW2pjX0RU

 

 

[Nikolas]

Νικόλα συγνώμη αλλα θα στην πω. Αυτά που λες είναι μπαρουφολογία (με τη μορφή ερωτήσεων και καλά ρητορικών).

Δεν μπορείς να αποδείξεις -επειδή δεν προκύπτει από πουθενά- ότι οι σεφ δεν τρώνε φασολάκια, όπως δεν μπορείς να αποδείξεις ότι ένας θεατρικός ηθοποιός δεν πάει κινηματογράφο. Έλεος.

Μα ΕΣΥ κάνεις τέτοιες ερωτήσεις. Εγώ αυτό που είπα είναι ότι αφού θεωρώ ότι η ζωντανή μουσική και η ηχογραφημένη μουσική είναι αυτονόητο ότι μπορεί σε κάποιον να αρέσει το ένα, αλλά όχι το άλλο.

 

Εσύ έχεις πιαστεί τόση ώρα για το τίποτα...

 

Το ότι είναι άλλο η ζωντανή μουσική και άλλο η ηχογραφημένη, είναι προφανές.

Ακριβώς!

 

Το ότι το να γουστάρεις το ένα αποκλείει το άλλο όμως είναι αυθαίρετο και αγνοεί το βασικό ζήτημα που διέπει όλα τα έργα τέχνης από την εποχή των προϊστορικών βραχογραφιών μέχρι την ατονική μουσική: ότι ένα έργο τχνης απευθύνεται πρωτίστως στο συναίσθημά μας.

Το συναίσθημα λοιπόν, αγαπητέ μου, δεν έχει χώρο που ευδοκιμεί. Μπορείς να νιώσεις συναισθήματα αναφορικά με ένα μουσικό έργο, όπου και αν το ακούσεις.

Αυτά όλα είναι δικά σου. Εγώ δεν έχω πεί τίποτε απ'αυτά.

 

Και θα διαφωνήσω επίσης στο ότι "η ζωντανή μουσική ισοδυναμεί με κοινωνικό γεγονός, κακό ήχο με πιθανά λάθη"  μα που ζείτε; Σε καμια χομπιτότρυπα;  

Αυτά είναι αστειωδώς αυθαίρετα -γράφεις: "Ηχογραφημένη μουσική: Μη κοινωνικό γεγονός, τελειός ήχος χωρίς την πιθανότητα λαθών" - τράβα πες το στον Ζάππα αυτό που κυκλοφορούσε live στο studio και στις σύγχρονες παρέες που μαζέυονται να ακούσουν Paolo Nutini και Σωκράτη Μάλαμα από το CD ή σερφάροντας στο Youtube (το οποίο είναι συνδεδεμένο με την ευρεία οθόνη του μπαμπά στο σαλόνι).  

Καλά... κι εσύ κάτσε να δεις τι ποσοστό Live ηχογραφήσεων υπάρχουν σε σχέση με τα live που γίνονται, πόσο πειραγμένα είναι (στο στούντιο μετα), και τι αξία έχουν.

 

Για τα λάθη, κλπ, είπα να προσέξεις τι εννοώ, αλλά το προσπέρασες. Τέλος πάντων. Σε μία ζωντανή εκτέλεση, αν υπάρχει λάθος, θα υπάρχει λάθος, ότι και να γίνει. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ. Επίσης, ανάλογα με το που κάθεσε ΣΙΓΟΥΡΑ μπορεί να έχεις και κακό ήχο.

 

Αντίστοιχα σε μία ηχογράφηση, όλα τα λάθη μπορούν, εν δυναμή να διορθωθούν, όπως και ο ήχος να είναι όπως τον περιμένεις, από τα ηχεία σου σωστά βαλμένα, κλπ...

 

Για να μη πω, το πολύ απλό: Πόσα θεατρικά έχουν γυριστεί ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ σε ταινία και έχουν πετύχει.

 

Και να σου πω και κάτι απλό: Σκέψου την κλασσική μουσική (που βασικά με αυτήν ασχολούμε). Αυτή έχει νόημα μόνο ως ζωντανή μουσική. Υπάρχει ΚΑΙ λόγω των περιορισμών των οργανοπαικτών, των οργάνων, κλπ. Είναι αυτό που σπουδάζουν οι συνθέτες, κοκ...

 

Και μετά πάμε, τα πετάμε σε ένα CD/Vinyl/Whatever και μιλάμε γιατί πέφτουν οι πωλήσεις...

 

Όπως ένας εικαστικός καλλιτέχνης δεν γίνεται να μην βρίσκει εικαστικό ενδιαφέρον στις μορφές απεικονισης, έτσι και ένας μουσικός δεν γίνεται να μην βρίσκει ενδιαφέρον στις μουσικές (που τουλάχιστον ως ρεύματα) τον ενδιαφέρουν καλλιτεχνικά.  

Το να λες ότι "δεν πάω στη συναυλία γιατί θα δω τον κύριο Παντοφλιάδη και θα πρέπει να τον χαιρετήσω" ή ότι "δεν πάω γιατί έχει πολύ κόσμο και μπορεί να κουραστώ και να πρέπει να καθίσω κάτω και θα μυρίζει και ο μπάφος του διπλανού" είναι μεν δεκτά ως δικαιολογίες, αλλά νομίζω ότι είναι και η μόνη ουσιαστική δικαιολογία για ένα τέτοιο thread.

 

Ωραία τα συζητάμε όλα τα υπόλοιπα, αλλά όχι και να ανάγουμε σε ...καλλιτεχνική επιλογή το ότι κάποιοι είμαστε πολύ κουρασμένοι, άφραγκοι ή δειλοί για να αποτολμήσουμε να πάμε σε μια συναυλία, ένα κονσέρτο ή performance! Kαι δεν εξαιρώ τον εαυτό μου, επειδή (κι αυτό μου συμβαίνει περισσότερο με τα σύγχρονα γκρουπ/καλλιτέχνες) θα πρέπει να με συγκινεί κάτι πάρα πολύ για να ξεκουβαλήσω να πληρώσω και να πάω στo gig του.

Εγώ πάω σε συναυλίες, γνωρίζοντας τι περιμένω, τι θα ακούσω (περίπου) και το γιατί θα πάω.

 

Ο Λάκης δήλωσε κάτι, και το δέχτηκα και είπα να πάω τη συζήτηση αλλού. Εσύ το βρήκες μπαρούφα. Τι να πω τώρα...

 

___________________________

 

Πάμε μια τελευταία φορά, μπας και το πιάσεις.

 

Για εμένα (προσωπική γνώμη, κλπ) η σχέση ηχογραφημένης με ζωντανή μουσική έχει κοινά στοιχεία με τη σχέση κινηματογράφου και θεάτρου, και φωτογραφίας με ζωγραφικής. Οι νεότερες τέχνες έχουν χρησιμοποιήσει την τεχνολογία (χωρίς την οποία ΔΕΝ υπάρχουν) για να δημιουργήσουν ένα νέο είδος τέχνης, σε σχέση με τις παλαιότερες.

 

Στην μουσική δεν υπάρχει (ακόμη) αυτός ο διαχωρισμός και άρα η όλη συζήτηση...

 

Διαφωνείς στο παραπάνω; Ή κι αυτό μπαρούφα είναι;

[nickel]

 

Για εμένα (προσωπική γνώμη, κλπ) η σχέση ηχογραφημένης με ζωντανή μουσική έχει κοινά στοιχεία με τη σχέση κινηματογράφου και θεάτρου, και φωτογραφίας με ζωγραφικής.

 

Θα διαφωνήσω εδώ με την αντιστοιχία φωτογραφίας / ζωγραφικής σε σχέση με την ηχογραφημένης / ζωντανής μουσικής.

 

Κάτι που θα αντιστοιχούσε θα ήταν η ζωγραφική μπροστά σε κοινό (πχ. από έναν που κάνει γρήγορες καρικατούρες μπροστά σου - μια μορφή περφόρμανς) με τη ζωγραφική όπου ο ζωγράφος έχει τον χρόνο να χρησιμοποιήσει χίλια-δυό χρονοβόρα εργαλεία και τεχνικές που ούτε φαντάζεται αυτός που θα δει το τελειωμένο έργο.

[mustafank]

(αν και στα όρια του εκτός θέματος)

 

@LK: όταν βρίσκεσαι σε κάποια κοινωνική εκδήλωση (όχι γάμος στο χωριο κτλ  ;D ...κάποια χοροεσπερίδα, ας πούμε), η μουσική, που ακούγεται, προτιμάς (έστω και με εικαστικά/κινηματογραφικά κριτήρια) να παίζεται από ζωντανή ορχήστρα ή από ηχοσύστημα;

[manosx]

 

 

;D

[LK]

(αν και στα όρια του εκτός θέματος)

 

@LK: όταν βρίσκεσαι σε κάποια κοινωνική εκδήλωση (όχι γάμος στο χωριο κτλ  ;D ...κάποια χοροεσπερίδα, ας πούμε), η μουσική, που ακούγεται, προτιμάς (έστω και με εικαστικά/κινηματογραφικά κριτήρια) να παίζεται από ζωντανή ορχήστρα ή από ηχοσύστημα;

Κυρίως με απασχολεί  η ένταση.

Αν υποθέσουμε για την οικονομία της συζήτησης ότι είναι η ίδια, θα προτιμούσα το ηχοσυστημα στην περίπτωση που η ζωντανή  ορχήστρα δεν ήταν  διακριτικα εναρμονισμενη με τον χώρο  (ενδεικτικά  αναφέρω: να μην ηταν στο επίκεντρο,  να ταίριαζε  ενδυματολογικα, να είχε ελαχιστη διαδραση με τον κοσμο κ.ο.κ)

[mustafank]

Κυρίως με απασχολεί  η ένταση.

Αν υποθέσουμε για την οικονομία της συζήτησης ότι είναι η ίδια, θα προτιμούσα το ηχοσυστημα στην περίπτωση που η ζωντανή  ορχήστρα δεν ήταν  διακριτικα εναρμονισμενη με τον χώρο  (ενδεικτικά  αναφέρω: να μην ηταν στο επίκεντρο,  να ταίριαζε  ενδυματολογικα, να είχε ελαχιστη διαδραση με τον κοσμο κ.ο.κ)

 

Στο μυαλό μου είχα μια (τζαζ) ορχήστρα, όπως εκείνη, στην οποία είχες αναφερθεί ότι θα ήθελες να δημιουργήσεις, για να παίζει σε αντίστοιχους χώρους.

 

[LK]

Στο μυαλό μου είχα μια (τζαζ) ορχήστρα, όπως εκείνη, στην οποία είχες αναφερθεί ότι θα ήθελες να δημιουργήσεις, για να παίζει σε αντίστοιχους χώρους.

 

Το ίδιο ισχύει και εδώ.  Δεν παω πλεον σε τζαζ συναυλίες  επι τούτου,  αλλα με τις συνθήκες  που περιέγραψα απολαμβάνω παρα πολυ μια τζαζ περφορμανς στο lobby ή το μπαρ ενος π,χ ξενοδοχείου που έτυχε  να βρεθω (δεν πήγα  επί  τούτου εννοώ ). Δεν θυμάμαι  τι μπάντα  τζαζ ηθελα να κανω  ;D

 

Edit:

Τωρα θυμηθηκα.  ;D ;D

Ναι και γι αυτην το ίδιο ισχύει.

[Nikolas]

Θα διαφωνήσω εδώ με την αντιστοιχία φωτογραφίας / ζωγραφικής σε σχέση με την ηχογραφημένης / ζωντανής μουσικής.

 

Κάτι που θα αντιστοιχούσε θα ήταν η ζωγραφική μπροστά σε κοινό (πχ. από έναν που κάνει γρήγορες καρικατούρες μπροστά σου - μια μορφή περφόρμανς) με τη ζωγραφική όπου ο ζωγράφος έχει τον χρόνο να χρησιμοποιήσει χίλια-δυό χρονοβόρα εργαλεία και τεχνικές που ούτε φαντάζεται αυτός που θα δει το τελειωμένο έργο.

Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά ίσως εγώ να μην το εξήγησα αρκετά.

 

Το θέατρο και η ζωγραφική υπάρχουν εδώ και 1000ες χρόνια. Με χρήση των σχετικά "απλών" εργαλείων και τεχνικών τους (εννοώντας την τεχνολογία). Το ίδιο και η ζωντανή μουσική.

 

Ο κινηματογράφος, η φωτογραφία και η ηχογραφημένη μουσική ξεκίνησαν να υπάρχουν (ως τέχνες) λόγω της ανακάλυψης νέων τεχνολογιών. Η υπάρξή της βασίζεται σε πιο... προηγμένες τεχνολογίες σε σχέση με αυτές των πρότερων τεχνών, και επιπλέον οι τεχνικές τους σε αρκετό βαθμό έχουν να κάνουν ακριβώς με τις "νεές" αυτές τεχνολογίες.

 

Σκέψου το λίγο: Το να βάλεις μία κάμερα σε ένα θέατρο και να τραβήξεις το θεατρικό έτσι, δεν το κάνει ταινία. Πρέπει να παίξουν οι τεχνικές, πολυκάμερα, post production, εφέ (ακόμη και το πλέον απλό των αλλαγών πλάνων), κοκ για να λέγεται κάτι "ταινία". Αλλιώς... Το ίδιο και η φωτογραφία: Ναι, μπορείς να πάρεις μια φωτογραφία ενός πίνακα, αλλά αυτό μάλλον δε λέει τίποτα, εκτός αν αρχίσεις και παίζεις με το φακό, διαφράγματα, photoshop, κοκ.

 

Υπάρχει ένας καθαρός (σχετικά πάντα) διαχωρισμός μεταξύ των παλαιότερων και των νεότερων τεχνών, αλλά όχι σε σχέση με την ηχογραφημένη vs ζωντανή μουσική. Άρα, σύμφωνα με τα παραπάνω δε βλέπω κάποια αντίφαση στο να γουστάρει κάποιος την ηχογραφημένη μουσική, αλλά όχι τη ζωντανή. Πέραν από προσωπικές επιλογές και δικαιώματα, επιπλέον έχω και τα παραπάνω για να στηρίξω ακριβώς αυτήν την επιλογή του.

 

Φυσικά όλα αυτά είναι προσωπικές μπαρουφολογίες για κάποιους, αλλά τι να κάνουμε... Καλή Κυριακή σε όλους.