Γιατί δεν πάω σε συναυλίες, live, gigs.

[LK]

Πάντως, επειδή αυτό είναι ένα μουσικό φόρουμ,

 

Forum μουσικής τεχνολογίας είναι.....just for the record.

[Nikolas]

Τυγχάνει το διδακτορικό μου (στη μουσική σύνθεση) να έχει μεγάλη σχέση με αυτό που συζητάμε...

 

Με λίγα λόγια:

 

Υπάρχουν 2 διαφορετικές τέχνες. Η τέχνη της ζωντανά εκτελεσμένης μουσικής, και της ηχογραφημένης μουσικής. Υβριδικές φόρμες, γενικά δε λειτουργούν και πολύ καλά, αν και υπάρχουν δείγματα.

 

Μια απλή παρατήρηση θα ήταν ότι η σχέση αυτών των παραπάνω 2 τεχνών, έχει παρόμοιους δεσμούς με αυτούς που έχουν τα ζεύγη "θέατρο-κινηματογράφος" και "ζωγραφική-φωτογραφία". Περίπου.

 

Η αρχή, λοιπόν, του θρεντ από τον Λάκη είναι, κατ'εμέ λανθασμένη. Γιατί θεωρεί τη μουσική ένα και το αυτό.

 

Πολύ λογικά (κατα΄τη γνώμη μου πάντα) απορρίπτει τη ζωντανή μουσική, ακριβώς γιατί διαφέρει με την ηχογραφημενη μουσική. Επίσης απορρίπτει την κοινωνική έκφραση της ζωντανής μουσικής (όπου υπάρχει αλληλεπίδραση μουσικών, συνθετών και κοινού, όλοι προς όλους) για την ασφάλεια της ηχογραφημένης μουσικής.

 

Δικαίωμά του, φυσικά. Τα υπόλοιπα είναι παραφιλολογίες. ;)

[LK]

Τυγχάνει το διδακτορικό μου (στη μουσική σύνθεση) να έχει μεγάλη σχέση με αυτό που συζητάμε...

 

Με λίγα λόγια:

 

Υπάρχουν 2 διαφορετικές τέχνες. Η τέχνη της ζωντανά εκτελεσμένης μουσικής, και της ηχογραφημένης μουσικής. Υβριδικές φόρμες, γενικά δε λειτουργούν και πολύ καλά, αν και υπάρχουν δείγματα.

 

Μια απλή παρατήρηση θα ήταν ότι η σχέση αυτών των παραπάνω 2 τεχνών, έχει παρόμοιους δεσμούς με αυτούς που έχουν τα ζεύγη "θέατρο-κινηματογράφος" και "ζωγραφική-φωτογραφία". Περίπου.

 

Η αρχή, λοιπόν, του θρεντ από τον Λάκη είναι, κατ'εμέ λανθασμένη. Γιατί θεωρεί τη μουσική ένα και το αυτό.

 

Πολύ λογικά (κατα΄τη γνώμη μου πάντα) απορρίπτει τη ζωντανή μουσική, ακριβώς γιατί διαφέρει με την ηχογραφημενη μουσική. Επίσης απορρίπτει την κοινωνική έκφραση της ζωντανής μουσικής (όπου υπάρχει αλληλεπίδραση μουσικών, συνθετών και κοινού, όλοι προς όλους) για την ασφάλεια της ηχογραφημένης μουσικής.

 

Δικαίωμά του, φυσικά. Τα υπόλοιπα είναι παραφιλολογίες. ;)

 

H πιο ενδιαφέρουσα τοποθέτηση που διάβασα.

Η καλλίτερα, η πιο ολοκληρωμένη , γιατί μερικά από όσα γράφεις, σε επιμέρους τοποθετήσεις αναφέρθηκαν από κάποιους.

 

Πολύ σωστή και η παρατήρηση σου ότι εγω (από δικό μου λάθος, έχεις δίκιο), στο αρχικό μου post, δεν έκανα τη διάκριση ηχογραφημένης και live μουσικής σαφή.

[TamTam]

Τυγχάνει το διδακτορικό μου (στη μουσική σύνθεση) να έχει μεγάλη σχέση με αυτό που συζητάμε...

 

Με λίγα λόγια:

 

Υπάρχουν 2 διαφορετικές τέχνες. Η τέχνη της ζωντανά εκτελεσμένης μουσικής, και της ηχογραφημένης μουσικής. Υβριδικές φόρμες, γενικά δε λειτουργούν και πολύ καλά, αν και υπάρχουν δείγματα.

 

Μια απλή παρατήρηση θα ήταν ότι η σχέση αυτών των παραπάνω 2 τεχνών, έχει παρόμοιους δεσμούς με αυτούς που έχουν τα ζεύγη "θέατρο-κινηματογράφος" και "ζωγραφική-φωτογραφία". Περίπου.

 

Η αρχή, λοιπόν, του θρεντ από τον Λάκη είναι, κατ'εμέ λανθασμένη. Γιατί θεωρεί τη μουσική ένα και το αυτό.

 

Πολύ λογικά (κατα΄τη γνώμη μου πάντα) απορρίπτει τη ζωντανή μουσική, ακριβώς γιατί διαφέρει με την ηχογραφημενη μουσική. Επίσης απορρίπτει την κοινωνική έκφραση της ζωντανής μουσικής (όπου υπάρχει αλληλεπίδραση μουσικών, συνθετών και κοινού, όλοι προς όλους) για την ασφάλεια της ηχογραφημένης μουσικής.

 

Δικαίωμά του, φυσικά. Τα υπόλοιπα είναι παραφιλολογίες. ;)

 

Nikola,

elaborate please...

 

// Μια απλή παρατήρηση θα ήταν ότι η σχέση αυτών των παραπάνω 2 τεχνών, έχει παρόμοιους δεσμούς με αυτούς που έχουν τα ζεύγη "θέατρο-κινηματογράφος" και "ζωγραφική-φωτογραφία". Περίπου. //

 

1) Ένας ζωγράφος δηλαδή δεν παέι σινεμά; :)

Και ένας κινηματογραφιστής δεν ζωγραφίζει;

 

 

Γράφεις επίσης: // Η αρχή, λοιπόν, του θρεντ από τον Λάκη είναι, κατ'εμέ λανθασμένη. Γιατί θεωρεί τη μουσική ένα και το αυτό. //

 

2) Ο Λάκης δεν θεωρεί τίποτα. Είναι, μάλιστα, σαφέστατος: "γιατί δεν παώ σε gigs, live, συναυλίες" τιτλοφορεί το θρεντ.

Εσύ αποσαφηνίζεις το τσουβάλιασμά του. Αλλά ακόμη κι έτσι, το να διαχωρίζεις (ορθά) το live από το studio με τον ισχυρισμό ότι αφορούν εντελώς διαφορετικά πεδία, είναι σα να μας λες ότι ένας studio παραγωγός όπως ο George Martin, ένας συνθέτης σαν τον Ξενάκη ή τον Στραβίνσκι δεν παρακολουθούσαν συναυλίες. Πράγμα το οποίο δεν ισχύει και το ξέρεις.

 

Την εποχή του Μότσαρτ δεν υπήρχαν ηχογραφήσεις. Πήγαινε όμως να δει έργα άλλων, όπως και άλλοι συνθέτες πριν και μετά από αυτόν, όχι;

 

 

[LK]

Για να προσπαθήσω να επαναφέρω το θέμα, εκεί που ευτυχώς το ξαναέφερε ο Νικόλας.

Η σύγκριση καρέκλας – μουσικής δεν ήταν τυχαία.

O όρος furniture music είναι δόκιμος, πρόχειρα μου έρχεται ο Erik Satie ως εκφραστής – συνθέτης του χώρου, τον οποίο απολαυβάνω.

 

Όρος, που αντιμετωπίζει τη μουσική σαν έπιπλο ή αρχιτεκτονικό όγκο καλλίτερα σε έναν χώρο (και κατά κύριο λόγο εκτελείτο ζωντανά- γι΄αυτό και η σύγκριση).

 

Ενδιαφέρουσες παραπομπές για το θέμα βρίσκουμε και στο βιβλίο του Georges Perec, 'Xορείες χώρων' (1974).

 

Να πώ και + 100 στον Trolley, που μου θύμισε τον Γιαννουλόπουλο.

 

[Nikolas]

Nikola,

elaborate please...

 

// Μια απλή παρατήρηση θα ήταν ότι η σχέση αυτών των παραπάνω 2 τεχνών, έχει παρόμοιους δεσμούς με αυτούς που έχουν τα ζεύγη "θέατρο-κινηματογράφος" και "ζωγραφική-φωτογραφία". Περίπου. //

 

1) Ένας ζωγράφος δηλαδή δεν παέι σινεμά; :)

Και ένας κινηματογραφιστής δεν ζωγραφίζει;

Δεν έχει καμμία σχέση το ένα με το άλλο...

 

Να σου απαντήσω με ερώτηση: Δηλαδή ο μουσικός δε βλέπει σινεμά, δε διαβάζει, δε περπατάει; κλπ...

 

άλλο ο θεατής, άλλο ο δημιουργός, που στο κάτω κάτω μπορεί να δημιουργεί σε πολλά επίπεδα και πεδία.

 

 

Γράφεις επίσης: // Η αρχή, λοιπόν, του θρεντ από τον Λάκη είναι, κατ'εμέ λανθασμένη. Γιατί θεωρεί τη μουσική ένα και το αυτό. //

 

2) Ο Λάκης δεν θεωρεί τίποτα. Είναι, μάλιστα, σαφέστατος: "γιατί δεν παώ σε gigs, live, συναυλίες" τιτλοφορεί το θρεντ.

Εσύ αποσαφηνίζεις το τσουβάλιασμά του. Αλλά ακόμη κι έτσι, το να διαχωρίζεις (ορθά) το live από το studio με τον ισχυρισμό ότι αφορούν εντελώς διαφορετικά πεδία, είναι σα να μας λες ότι ένας studio παραγωγός όπως ο George Martin, ένας συνθέτης σαν τον Ξενάκη ή τον Στραβίνσκι δεν παρακολουθούσαν συναυλίες. Πράγμα το οποίο δεν ισχύει και το ξέρεις.

Και πάλι δεν έχει σχέση.

 

Και μάλιστα ο Shostakovich και ο Prokofiev, για παράδειγμα γράψαν και κλασσική μουσική και μουσικη κινηματογράφου... κλπ... άρα;

 

Νομίζω ότι δεν έπιασες αυτά που λέω, ή τα έπιασες από άλλη σκοπιά.

[manosx]

Υβριδικές φόρμες, γενικά δε λειτουργούν και πολύ καλά, αν και υπάρχουν δείγματα.

 

 

 

 

 

Τα live με προηχογραφημένα  tracks είναι κανόνας σε μεγάλες ποπ παραγωγές. Και αυτό έχει να κάνει ακριβώς με τις διαφορές του live με το στούντιο. Από τη μία οι στούντιο τεχνικές είναι αδύνατο να αναπαραχθούν live (απλό παράδειγμα η αναστροφή της κυμματομορφής). Από την άλλη ο ακροατής έχει βρεθεί στο live ενώ πρώτα άκουσε το δίσκο και το video clip, οπότε για να μην υπάρξει "ξενέρωμα" μπαίνουν υβριδικές λύσεις.

 

Σε περίπτωση που δε γίνει αυτό, θα πρέπει όντως το γκρούπ να "βαράει καλά" live. Και αυτό είναι όντως κάτι το εντελώς διαφορετικό, σε ένα live των Metallica ας πούμε, δεν πρόκειται να ακούσεις τα εκπληκτικά δομημένα multitrack κιθαριστικά του black album, θα ακούσεις όμως το ίδιο το συγκρότημα το οποίο βαράει ακόμα καλύτερα  ;D γιατί είναι (ή ήταν) ένα γκρουπ που στα live γ***σε.

 

Και γιατί να πας στο live, ή στο μέγαρο και να μην κάτσεις σπίτι; Η πρώτη απάντηση είναι εμφανής, και αφορά το κοινωνικό γεγονός, τι κάνετε, πως είσαστε, τα δέοντα στη σύζυγο και να με ψηφίσετε στας επομένας εκλογάς  ;D ;D ;D Το αφήνουμε αυτό.

 

Για μένα το ζήτημα είναι καθαρά ηχητικό, δεν συγκρίνεται ΚΑΝΕΝΑ σύστημα ήχου με το να σε διαπερνάνε χιλιάδες βατ, ή με την ακουστική ενός concert hall ή ενός ναού. Δεν υπάρχει σύγκριση καμία. Όταν μπιστάνε τα χάλκινα της συμφωνικής, όταν μουγκρίζει το μπάσο και σου στέλνει ριπές αέρα σε όλο το σώμα, όταν ενώνονται οι αρμονίες στην αντήχηση του ναού, αυτό δεν μπορείς να το ζήσεις σε κανένα σύστημα ακρόασης, όσα χιλιάρικα και να δώσεις.  

[LK]

 

 

Για μένα το ζήτημα είναι καθαρά ηχητικό, δεν συγκρίνεται ΚΑΝΕΝΑ σύστημα ήχου με το να σε διαπερνάνε χιλιάδες βατ, ή με την ακουστική ενός concert hall ή ενός ναού. Δεν υπάρχει σύγκριση καμία. Όταν μπιστάνε τα χάλκινα της συμφωνικής, όταν μουγκρίζει το μπάσο και σου στέλνει ριπές αέρα σε όλο το σώμα, όταν ενώνονται οι αρμονίες στην αντήχηση του ναού, αυτό δεν μπορείς να το ζήσεις σε κανένα σύστημα ακρόασης, όσα χιλιάρικα και να δώσεις.  

 

Σωστό , αλλά δύσκολο για τους εν Ελλάδι κατοικούντες.

 

Edit:

 

Όσο γι' αυτό.

 

 

 

 

Και γιατί να πας στο live, ή στο μέγαρο και να μην κάτσεις σπίτι; Η πρώτη απάντηση είναι εμφανής, και αφορά το κοινωνικό γεγονός, τι κάνετε, πως είσαστε, τα δέοντα στη σύζυγο και να με ψηφίσετε στας επομένας εκλογάς  ;D ;D ;D Το αφήνουμε αυτό.

 

 

 

Συμφωνώ. Το ανέφερα και εγώ στο αρχικό μου post.

Υπό συνθήκες θα πήγαινα εύκολα σε ένα τέτοιο δρώμενο, για καθαρά κοινωνικούς λόγους, επαγγελματικούς, κ.λ.π., πράγμα που έχω κάνει κατά το παρελθόν άλλωστε και φυσικά θα ξανακάνω.

[nick_ls]

Ερώτηση: ιδιαίτερα κάποιος που ασχολείται με μουσικά όργανα και πιο συγκεκριμένα με το παίξιμό τους, δεν το κάνει γιατί προσπαθεί να αναπαράγει με πολύ πολύ ευρεία έννοια, το feeling και το vibe ενός live gig; Ο σκοπός του να παίζεις ένα όργανο, (βαθιά μέσα μας) δεν προέρχεται από την ανάγκη να ακούσουμε ζωντανά τον ήχο; Συγκρίνεται εξάλλου ο ζωντανός ήχος με τον ηχογραφημένο;

 

Επιπλέον, όταν μαθαίνουμε ένα κομμάτι άλλου καλλιτέχνη αυτός δεν είναι ο σκοπός, δλδ η αναπαραγωγή του ήχου (γενικότερα του ήχου μέσα από τις νότες, όχι τεχνικά του ίδιου ήχου που έχει ο καλλιτέχνης) σε ζωντανή εκτέλεση; Νομίζω αυτός ακριβώς είναι και ο σκοπός του να παρευρεθεί κανείς σε μία συναυλία. Εγώ προσωπικά έτσι το βλέπω, θα μου φαινόταν αδιανόητο να μη λαχταράω να ακούσω ζωντανά τη μουσική που μου αρέσει και για την οποία αφιερώνω χρόνο.

 

Επίσης προσωπικά θεωρώ ότι η συναυλία είναι ο τρόπος να ''γνωρίσεις'' καλύτερα τον καλλιτέχνη, μόνο μέσα από μία συναυλία θα έρθεις πιο κοντά με τη σκέψη και το συναίσθημα του καλλιτέχνη (ή/και της μπάντας φυσικά) το οποίο αποτύπωσε στο 4-5λεπτο κομμάτι και στον 40-50 λεπτο album για παράδειγμα. Επίσης το μεγαλείο ενός τραγουδιστή - συγκροτήματος θα το διαπιστώσεις μόνο στο σανίδι.

 

Εγώ γενικότερα θεωρώ ότι η τέχνη έχει ως σκοπό να σου προκαλέσει ένα συναίσθημα, το οποίο μπορεί να το ''περάσει'' στον καθένα από εμάς μόνο μέσω της ζωντανής της αναπαραγωγής. Αυτή θεωρώ είναι και η πεμπτουσία της τέχνης.

Το θεωρώ κάτι αντίστοιχο με το σινεμά - θέατρο όπου εδώ σινεμά = cd και θέατρο = συναυλία. Συνήθως περιμένουμε να δούμε έναν ηθοποιό στο θέατρο προκειμένου να διαπιστώσουμε ταλέντο κλπ, χωρίς να υποτιμώ φυσικά τον κινηματογράφο σαν τέχνη, απλώς το θέατρο όπως και η συναυλία είναι η άμεση έκθεση του καλλιτέχνη στο κοινό του. 

[manosx]

Σωστό , αλλά δύσκολο για τους εν Ελλάδι κατοικούντες.

 

 

 

Προ κρίσης πάντως υπήρξαν κάποιες αξιόλογες επιλογές και στην Αφρικανική Ευρώπη  ;D ;D ;D

 

 

Ερώτηση: ιδιαίτερα κάποιος που ασχολείται με μουσικά όργανα και πιο συγκεκριμένα με το παίξιμό τους, δεν το κάνει γιατί προσπαθεί να αναπαράγει με πολύ πολύ ευρεία έννοια, το feeling και το vibe ενός live gig;

 

 

Όχι απαραίτητα, ή μάλλον όχι μόνο. Από τη στιγμή που σε κάθε σπίτι υπάρχει και ένα DAW  ;D ;D ;D θα μπορούσε κάλλιστα κάποιος να στοχεύει απευθείας στο recording. Και τολμώ να πω ότι πράγματι η προσέγγιση του παιξίματος είναι αρκετά διαφορετική, στο live δεν πρέπει να κολλάς σε τυχόν λάθη, στο studio θα κολλήσεις μέχρι να εξαλειφθούν  ;D ;D ;D

 

 

 

Συνήθως περιμένουμε να δούμε έναν ηθοποιό στο θέατρο προκειμένου να διαπιστώσουμε ταλέντο κλπ, χωρίς να υποτιμώ φυσικά τον κινηματογράφο σαν τέχνη, απλώς το θέατρο όπως και η συναυλία είναι η άμεση έκθεση του καλλιτέχνη στο κοινό του. 

 

Απλά ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ στον κινηματογράφο είναι το Α και το Ω. Στο cd είναι ο παραγωγός, και με αυτήν την έννοια πράγματι το να ψάχνεις τα plug in τρώει χρόνο από την βελτίωσή σου ως οργανοπαίκτης.