Andrew's guitar restoration - Από τη Ρωσία με αγάπη!

[Ampelofilosofos]

Λόγω οικονομικής και χρονικής στενότητας φέτος δεν προέκυψε κάποια κατασκευή. Βεβαίως, και για έναν επιπλέον ρεαλιστικό λόγο: Έχω ήδη αρκετές κιθάρες, δε χρειάζομαι κι άλλη καινούρια! Το ρημάδι το GAS ωστόσο δε σταματάει να δουλεύει απο μέσα...

 

Να επανέλθω στο αρχικό θέμα:

Ο αγαπητός μου φίλος Ανδρέας είχε μια κιθάρα-παιδικό δώρο του παππού του, πρόσφυγας από την ΕΣΣΔ. (Εξ ου και ο τίτλος)

Επειδή λοιπόν δεν του προέκυψε ποτέ να μάθει να παίζει, μου τη χάρισε, μπας και πιάσει τόπο - και τον ευχαριστώ βεβαίως πάρα πολύ!

Η Ρωσίδα κυρία είναι όπως μοιάζει κατασκευασμένη όλη από ένα μαδέρι πιθανόν ελάτου. Ούτε quarter sawn-ούτε μ@κ@κίες... Μπράτσο bolt-on με dovetail. Ακόμα και η γέφυρα είναι βιδωμένη, ενώ για καβαλάρη έχει ταστο-σύρμα.

Μου θύμισε ρεμπετοκίθαρο προηγούμενων δεκαετιών. Δυστυχώς ο φίλος μου σαν "ήσυχο" παιδάκι είχε ξυλώσει την ετικέτα, οπότε δεν έχω την παραμικρή πληροφορία για κατασκευαστή, έτος κλπ... Αν κανείς οπτικά μπορεί να καταλάβει κάτι, ας βοηθήσει...

Όντας κιθάρα 30ετίας τουλάχιστον, είχε τα θεματάκια της, οπότε χρειαζόταν σινιάρισμα.

[Ampelofilosofos]

Το κυριότερο πρόβλημα ήταν η κλίση του μπράτσου, που δημιουργούσε ένα διαστημικό action... Η γέφυρα είχε ολίγον σηκωθεί. Τέλος το καπάκι είχε μια μεγαλούτσικη ρωγμή κατά μήκος των νερών, σκάσιμο λόγω ξηρότητας προφανώς (με κόκκινο κύκλο στη φωτό). Τέλος, κάποιες εμφανισιακές μικρο-ατέλειες.

Για το θέμα του λαιμού, αρχικά, φοβήθηκα ότι θα χρειαζόταν επαναδιαμόρφωση του dove-tail για να αλλάξει η γωνία και προσθήκη κομματιού για να έρθει σωστά το scale. Ευτυχώς, η βίδα στην ένωση λειτουργούσε σαν neck tilt, όσο την έσφιγγες, τόσο ανέβαινε σαν τραμπάλα το άκρο της ταστιέρας (και σαν "αντίβαρο" για να ισορροπεί χρησιμεύει η τάση των χορδών).

Με παίδεψε βέβαια πολύ η βίδα να βγει για να δω πώς διάολο ήταν η ένωση του λαιμού, καθώς το κεφάλι της δεν ταίριαζε με κανένα εργαλείο. Λίγο-λίγο ξέσφιξε με τανάλια... Τελικά την αντικατέστησα με άλλη σταυρόβιδα και πεταλούδα εσωτερικά.

[Ampelofilosofos]

Εν συνεχεία τρίφτηκε με ατσαλόμαλλο, για να καθαρίσουν κάποιοι λεκέδες από μπογιές (οικογένεια οικοδόμων βλέπεις) και γυαλίστηκαν τα τάστα τα οποία δεν είχαν ιδιαίτερη φθορά. Η ρωγμή "σφραγίστηκε" με κόλλα στιγμής. Περάστηκε τέλος με δύο χέρια βερνίκι νερού και απέκτησε μια απαλή γυαλάδα.

Πλέον, με τέρμα βιδωμένη τη βίδα του λαιμού, οι χορδές έβρισκαν στο τελευταίο τάστο, οπότε χρειαζόμουν ψηλότερο καβαλάρη. Η υποδοχή στη γέφυρα ήταν στενή, ίσα-ίσα

για το tang ενός τάστου, δε θα χωρούσε καβαλάρης του εμπορίου, χωρίς να κάνω κάποια παρέμβαση (κάτι που δεν ήθελα). Οπότε έγινε πατέντα με δύο κομμάτα σάντουιτς από μια παλιά τηλεκάρτα. ;D

Φρέσκιες χορδές και πλέον ήρθε στα ίσια της!!! 8)

[kwstas79]

Ωραία πράματα, εύγε νέε μου. ΚΛΙΨ;

 

Αν βρεις ένα λεπτό κομμάτι χαλκό ή αλουμίνιο και το χρησιμοποιήσεις στην θέση της τηλεκάρτας για τον καβαλάρη, πιστεύω πως θα ήταν καλύτερα. Από την άλλη βέβαια, με την τηλεκάρτα μιλάμε από 87% εώς 94% φτηνότερα, οπότε φαντάζομαι βολεύει σε αρκετές περιπτώσεις.

[Ampelofilosofos]

Συγνώμη καταρχήν για την αργοπορημένη απόκριση...

Ευχαριστώ Κώστα, ο μεταλλικός καβαλάρης όντως θα ήταν μια καλύτερη λύση. Θα έδινε και περισσότερα πρίμα! :P

Η όλη διαδικασία έγινε εντός ολιγοήμερης άδειας, κατά την οποία βρέθηκα στο πατρικό μου (Λάρσα ;D), οπότε έκανα την αναπαλαίωση με ό,τι είχα δαθέσιμο εκεί...

Η τηλεκάρτα ήταν πέρα από φτηνή και γρήγορη λύση, ήταν και εύκολη να τη διαμορφώσω. Για μέταλλα, θα'πρεπε να "μπλέξω" με μάστορα, με τόρνους κλπ. Δεν αποκλείεται να το κάνω πάντως κάποια στιγμή αργότερα.

Δυστυχώς, λόγω του περιορισμένου χρόνου, δε φρόντισα να φτιάξω κανένα κλιπάκι...

Η κιθάρα έμεινε εκεί, σε επόμενη επίσκεψη στα πάτρια, μπορεί (δεν υπόσχομαι σίγουρα)  να το τακτοποιήσω κι αυτό και να ξεθάψω το παρόν "νήμα".

Καλή συνέχεια σε όλους, καλό κουράγιο με τις ζιέστες για τους εντός των τειχών!!!