Η "καλή" μου κιθάρα...

[juan_de_viann]

Συζητούσαμε χθες με ένα φίλο κιθαρίστα, ο οποίος μου έλεγε για την "καλή του κιθάρα". Εν ολίγοις μου περιέγραφε τι μαγικό μουσικό ταξίδι βιώνει κάθε φορά που παίζει με αυτό το όργανο. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση και τον ρώτησα αμέσως, ήταν ότι ποτέ δεν τον είχα δει να παιζει live η να ηχογραφεί με αυτό. Μου απάντησε λοιπόν ότι δεν τη βγάζει ποτέ από το σπίτι . Βλέπετε του κόστισε αρκετά χιλιάρικα και χρόνια ψάξιμο και φοβάται. Φοβάται μην του την κλέψουν σε κάποιο tour, φοβάται τον οποιοδήποτε του ζητήσει να παίξει μαζί της, φοβάται και την παραμικρή γρατζουνιά που θα το κάνει να μην είναι πια “mint”. Εκείνο που του είπα είναι ότι θα έπρεπε να φοβάται ότι αυτές τις εποχές μπορεί ο επόμενος που θα το πάρει να έχει ένα mint όργανο (που θα έχει αγορασει για μεταχειρισμένο) και θα του δώσει το ξύλο της ζωής του!

Εσείς πως το βλέπετε το θέμα; Τον χρησιμοποιείτε κανονικά τον “καλό” σας εξοπλισμό;

[ierissiotis]

Τα όργανα φτιάχτηκαν για να παίζονται.Τι θα πει η < η καλή μου κιθάρα> Κυριακατικη? ;D

Ισα ισα αφου είναι η αγαπημενη του θα πρεπει να ασχολειται περισσότερο μαζι της.

[Jazzjoker]

Τα όργανα φτιάχτηκαν για να παίζονται.Τι θα πει η < η καλή μου κιθάρα> Κυριακατικη? ;D

Ισα ισα αφου είναι η αγαπημενη του θα πρεπει να ασχολειται περισσότερο μαζι της.

 

Κι εγώ αυτής της άποψης είμαι θεωρητικά. Πρακτικά όμως δεν... Δηλαδή πιάνω τον εαυτό μου να αποφεύγει να χρησιμοποιεί την καλή μου στρατ. Η πλάκα στη δική μου περίπτωση είναι ότι το mint condition ουδόλως με ενδιαφέρει. Επίσης το θέμα κλοπής το φοβάμαι το ίδιο για όλες τις κιθάρες. Γιατί την αποφεύγω λοιπόν; Εδώ είναι η μεγάλη ανωμαλία.

 

Αποφεύγω να χρησιμοποιώ γενικότερα τον εξοπλισμό με τον οποίο έχω τον καλύτερο ήχο για δύο διαστημικούς λόγους:

 

1. Θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος εξοπλισμός είναι "τερματισμένος" ηχητικά, δηλαδή δε γίνεται καλύτερος. Οπότε ασχολούμαι κυρίως με τα υπόλοιπα, ατελή κομμάτια και προσπαθώ να βρω τις μαγικές ρυθμίσεις που θα τα "τερματίσουν" κι αυτά.

 

2. Φοβάμαι ότι αν ακούω συχνά αυτόν τον σπάνια όμορφο ήχο, θα τον συνηθίσω και δε θα μου αρέσει πια.

 

Ορίστε ομολόγησα την αρρώστια μου.  ;D

[atreu73]

 

2. Φοβάμαι ότι αν ακούω συχνά αυτόν τον σπάνια όμορφο ήχο, θα τον συνηθίσω και δε θα μου αρέσει πια.

 

 

Μα ο "σπάνια όμορφος" ήχος θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα πολλών συντελεστών. Αυτό από μόνο του θα καθιστά την επανάληψή του δύσκολη.

 

[Jazzjoker]

Μα ο "σπάνια όμορφος" ήχος θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα πολλών συντελεστών. Αυτό από μόνο του θα καθιστά την επανάληψή του δύσκολη.

 

 

Πας να αντικρούσεις τον ανορθολογισμό με λογικά επιχειρήματα.

[juan_de_viann]

Το μόνο που κατανοώ στην όλη φάση, είναι ότι η κιθάρα αγοράστηκε πολλά λεφτά τις καλές εποχές, και πλεον αν κατί γίνει θα είναι αδύνατη η αντικατάστασή της....

[Έκτορας]

Καλό το νήμα, θα ακουστούν πολλές απόψεις.

 

Για εμένα τα όργανα είναι για να παίζονται, τα πετάλια για να πατιούνται, τα αυτοκίνητα για να οδηγούνται και ούτω καθ'εξής. Δεν παίζω live, αλλά αν έπαιζα, θα έπαιρνα μαζί μου την "καλή" κιθάρα. Την οποία, ανάμεσα στα άλλα, λόγω αναβάθμισης την ηλεκτρικών της, την θεωρώ και πιο αξιόπιστη. Αν δεν αντέχεις να δεις μια κιθάρα σου να γρατζουνίζεται, καλύτερα να μην ξοδέψεις τα χρήματά σου από την αρχή να την αγοράσεις.

 

Δεν αντιμετωπίζω τα μουσικά όργανα σαν μουσειακά κομμάτια, αλλά σαν αυτό ακριβώς που είναι: εργαλεία. Των οποίων ο σκοπός είναι η χρήση.

 

Και σαν επέκταση αυτού, δεν με νοιάζει ούτε η αξία μεταπώλησης (αν και καταλαβαίνω απόλυτα κάποιον ο οποίος θα μετρούσε και αυτή την πολύ σημαντική παράμετρο στην απόφαση αγοράς του). Αναβάθμισα την Gibson μου (χωρίς εισαγωγικά το "αναβάθμισα") και δεν κράτησα τα αυθεντικά ανταλλακτικά παρ'οτι αντιλαμβάνομαι ότι στην περίπτωση μεταπώλησης πουλά καλύτερα το "all original parts". Δεν με απασχολεί. Για εμένα μετρά το πώς είναι το όργανο τώρα, που το κρατώ στα χέρια μου και τί κάνω με αυτό (ώπα, αυτό ακούστηκε βρώμικο...   ;D ).

 

 

[Earendil]

Χωρίς τη παραμικρή διάθεση να μηδενίσω τη κουβέντα, να σας πω ότι θυμήθηκα αυτό:

 

Αργα η γρηγορα πρεπει να διαλεξουμε στρατοπεδο: παιδι με παιχνιδια (αδιαφορο ποιας μαρκας) που τα λιωνει σα να μην υπαρχει αυριο η κατοχος αφυγραντηρα και συλλεκτικων μπαρμπι οσο πιο καλλοχτενισμενων γινεται που τις κραταει επειδη υπαρχει αυριο.

 

Αν με διαβάζεις, σ' αγαπάω ακόμα.

 

[Miltos23]

Αν δεν αντέχεις να δεις μια κιθάρα σου να γρατζουνίζεται, καλύτερα να μην ξοδέψεις τα χρήματά σου από την αρχή να την αγοράσεις.

 

 

Συμφωνω απόλυτα, γιαυτο ακριβώς και έδωσα την Gibson μου και παιζω με μια prestige  ;)

[roussos]

Λοιπον κι εγω παιζω με τις καλες μου κιθαρες παντου, κι ενω εχω θεμα με την αριστη κατασταση στην οποια θελω να βρισκονται, επιασα τον εαυτο μου να τις δανειζει οταν μου ζητηθηκε! Η υπολοιπη μπαντα παραξενευτηκε! Ευτυχως δεν ειχα καποιο ατυχημα. Παντως πιστευω οτι τα οργανα ειναι για να παιζονται. Απλως κουβαλαω μαζι μου βαση παντα, τσεκαρω τη ζωνη, μετα τη συναυλια τις σκουπιζω και τις βαζω στις θηκες τους. Και παραμενουν σε αριστη κατασταση, και τις χαιρομαι!