3 παλια κοματια σε βιντεο.

[Johnny.T]

  Χαιρετω εχω τρια θεματα καθαρα ορχηστρικα που τα χω καιρο ανεβασει με μια μορφη βιντεο στο Youtube.ΔΕν καθομαι να τα ποσταρω ενα ενα .Ολα μαζι και οποιος θελει ακουει.Ουτως ή αλλως δεν ανακαλυψα και την Αμερικη με αυτα.

 Μονο δυο λογια για το καθενα.

Το The Dope Road γραφτηκε μετα απο ακουσμα πολυ παλιο Link Wray .Τα παλια του και οχι τα πιο επομενα.

Το surfin bird ηθελα ετσι να πιασω την σερφιλα και θρασιλα καπως απο τα 80'ς

Και το τελευταιο ειναι ενα αρχαιο ριφ το οποιο το δουλεψα μια μερα ενα ξημερωμα με βροχη θυμαμαι ετσι ,χωρις τπτ .ολα one take .Διπλες σολοκιθαρες ,πιανα ,μπασα ολα χυμα.

Αυτα καλη ακροαση και ευαριστω .

 

 

[gvour]

Γουσταρα πολυ και τα τρια,το "almost" σκοτωνει!

[BillTrantos]

Καταρχάς συγχαρητήρια που συνθέτεις ολοκληρωμένα κομμάτια και όχι μόνο guitar parts. Εγώ ακόμα δεν έχω αξιωθεί για κάτι τέτοιο.

 

Και τα 3 κομμάτια έχουν σωστές βάσεις και ωραίες ιδέες, αλλά περισσότερο μου άρεσε το "Surfin' Bird", κυρίως για τα effects και την κλασική surf τεχνική και αισθητική.

[cos_dr]

Φυσικα ειναι παρα πολυ καλα. Παλυ καλη δουλεια.

Εισαι πολυ καλος (το ξέρουμε λολ)

 

Στο δρομο της dope ηθελα προσωπικα λιγο πιο γρηγορο το tempo

 

Το minute to eternity ειναι μαγεια, παιρνει σπλάχνα, λιγο πιο "φορτωμενο" με θεματα σε καποια μετρα το βρισκω απο οσο θα το ηθελα για να βαλω 10/10 , γι αυτο βαζω............. 9,5/10 :-)

 

Μπραβο ρε φιλε!!!

 

 

 

[geodimitri]

Γιώργο πολύ ωραία πράματα!

Μου άρεσε ιδιαίτερα το "An almost lonely minute to eternity"...ταξιδιάρικο, μαγευτικό. :)

[cigaret13]

Που είσαι ρε Γιωργάρα, καιρό έχεις να ανεβάσεις κάτι δικό σου....Και τα τρία tracks σπέρνουν, όλα πολύ ωραία θέματα με μια μικρή προτίμηση στο surfin'dead. Στο έχω ξαναπεί, εδώ είσαι....pure Rock & Roll.  Άξιος!

[Superfunk]

Ωραιοτατα και τα 3 παρα την μετρια παραγωγη.

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

Ωραια, με το πιο ωραιο το one take, θα συμφωνησω με τα παιδια. Αλλα ειπες θρασιλα και περιμενα θρας μεταλ.  ;D

[pipityri]

Μου άρεσε ιδιαίτερα το An Almost Lonely Minute To Eternity-ωραίο κλίμα,

πολύ, πολύ ωραίος τίτλος.

Τα άλλα δύο, συνεπέστατα στο στυλ τους-ακόμα και ως προς τη...ε...κάπως

χαλαρή προσέγγιση στο κούρδισμα :) (στο πρώτο). Το ισορρόπησες πάραυτα με

την εξαιρετική επιλογή φωτογραφιών του W.B. Αυτή με την Patti Smith είναι

από τις αγαπημένες μου.

[Johnny.T]

Παιδια προσπαθησα να κανω παραθεση στον καθενα τρεις φορες και γραφω και ξαναγραφω και ολο κατι γινεται .Λοιπον σας ευχαριστω ολους εναν προς εναν και θα απαντησω σε ενα ποστ σε ολους.

  Γιωργο gvour σε ευχαριστω πολυ φιλε μου να σαι καλα.

Bill.Οντως το Surfin Dead ειναι ενα κλασικο σερφ θεμα στα ολα του ηχητικα παικτικα και μου το εχουν πει και αλλοι.Τα τυμπανα ειναι μαπα ,αλλα νταξει.

Οσον αναφορα το θεμα της συνθεσης .Παντα με ενδιαφερει πρωτα η Εικονα οταν μιλαμε βεβαια και για ορχηστρικο θεμα που δεν εχει στιχους για να σε βαλουν σε μουντ.Και το αλλο ειναι η αρχη μεση και το τελος.Δηλ ο αλλος ασχετα μουσικου γουστου να εισπραξει κατι ολοκληρωμενο.

Κωστα cos σ ευχαριστω.Το almost οντως ειναι ενας μεγαλος αχταρμας με εξι οργανα που παιζουν συνεχεια στις ιδιες συχνοτητες χωρις καθολου δουλεια ,μονο ισορροπιση ας πουμε των φωνων.Εχει ομως αυτο το χαοτικο που γουσταρω το εισαι δεν εισαι ,δεν ξερω πως να το εξηγησω .Παντως ειναι φορτωμενο.

  Δημητρη σε ευχαριστω πολυ φιλε μου.

  Φωτη σε ευχαριστω ,νταξει γραφω και αλλα πραγματα αλλα η βαση ειναι τα Μπλουζ και η εξελιξη τους μεσα απο ροκ εν ρολλ φορμες ,παντα .Οσο μπορει να απλωσει το ειδος ,που εν τελη απλωνει πολυ.

  ΝΙκο ΣΦ.ΣΕ ευχαριστω ,Η παραγωγη απο οτι θυμαμαι ειναι χυμα ,ισοροπια λιγο στις κιθαρες ,λιγο παναρισμα και τελος .Ουτε eq ουτε κομπρεσορες ουτε τπτ.Φυσικα και ακουω οτι ειναι μετρια ολα.Αλλα τοτε δεν ξερω και δεν ηξερα ,ουτε τωρα ξερω και τα αφησα ετσι raw.

Κουφη Λεοπαρδαλη σε ευχαριστω φιλε.Με το θρασιλα εννουσα θρας γκαραζ και τετοια .Δεν παιζω μεταλ αδερφε.χαχαχαχαχαχα

  Πιπιτυρι Να σαι καλα σε ευχαριστω ,Τις ξεκουρδισιες δυστηχως δεν τις ακουω τοσο καλα ,δεν εχω και τα καλυτερα αυτια .Απο την αλλη υπερασπιζομαι και το αβαταρ name Τζονι θαντρες και αυτος λιγο πολυ τις ειχε τις ξεκουρδισιες του.αχαχχαχαχαχαχα.Οσο αναφορα την επιλογη του W.B στο θεμα ειχε να κανει με την σκεψη μου οτι ανθρωποι σαν αυτον με τον ενα η αλλο τροπο υπηρξαν διαφημιση της ηρωινης με τα αεργα τους και τον τροπο ζωης τους και με αυτον τον τροπο ισως πηραν και αρκετους που τους πιστεψαν στο λαιμο.Μιας και εισαι τζαζιστας δες το παραδειγμα του Τσαρλι παρκερ που ολοι πινανε πρεζα μετα νομιζοντας οτι θα παιξουν σαν και αυτον.Και φυσικα με ροκ εν ρολλ περσονες ισχυει το ιδιο.Δεν αμφισβητω το εργο του βεβαιως αλλα με βαζει σε σκεψεις .Τεσπα