Τι κλασική μουσική ακούτε τώρα.

[atreu73]

Αφού ο πρίγκηπας καρδινάλιος Κολλορέντο πέταξε τον φτωχό Μότσαρτ με τις κλωτσιές από το παλάτι του ο νεανίας υπέστη τέτοιο νευρικό κλονισμό που δύσκολα θα ξεχνούσε για το υπόλοιπο της ζωής του. Σαν αποτέλεσμα εκείνου του διωγμού ο νεανίας εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Βιέννη όπου και θα έβρισκε έναν καλό φίλο στο πρόσωπο του Βαρόνου Βαν Σβίτεν ο οποίος θα τον εισήγαγε στην μουσική των Μπαχ και Χάντελ.

Την ίδια εποχή γράφει στην αδελφή του:

 

" Σου στέλνω ένα πρελούδιο και φούγκα για τρεις φωνές. Είναι γραμμένο για την αγαπημένη μου Κονστάνσα που δεν δέχεται να ακούσει τίποτα εκτός από φούγκες, ειδικά του Χάντελ και του Μπαχ, και όταν μ' ακούει να τις παίζω, συνήθως από μνήμης, με ρωτάει αν έχω γράψει κι εγώ. Όταν της απαντώ "όχι" με μαλώνει και μου ζητά να γράψω μία για εκείνη."

 

Ένα μνημειώδες δίπτυχο έχει γεννηθεί. Μία νέα τέχνη μέσα από την οποία ξαναζεί η παλιά, εμπλουτισμένη με την τολμηρότητα και την εμπειρία που έχει καταφέρει να συσσωρεύσει στη διάρκεια της μικρής του ζωής.

   

 

[Alter]

Σταθερά μπαχ  ;D ειδικά φέτος που με λίγη τύχη πάω για πτυχίο κλασικής  :)

 

https://m.youtube.com/watch?v=ckLi4O7q5jI

[AntonisNik]

https://www.youtube.com/watch?v=qfh7MwKQY7U

[BillTrantos]

 

[Alex Raptakis]

 

[Alex Raptakis]

9 λεπτά πριν, BillTrantos είπε

 

Μπήκα, πόσταρα το από πάνω, και μετά είδα ότι πόσταρες το ίδιο φουλ ΛΟΛ

[BillTrantos]

13 λεπτά πριν, Alex Raptakis είπε

Μπήκα, πόσταρα το από πάνω, και μετά είδα ότι πόσταρες το ίδιο φουλ ΛΟΛ

Είδα ένα βιντεάκι πρόσφατα, έφαγα κόλλημα ως συνήθως και έκτοτε ακούω συνέχεια Μότσαρτ

 

Στη λούπα είναι και Μπαχ, Μπετόβεν, με πιο “ελαφριά” κάποια movie scores. 

[atreu73]

Αντίθετα με τις περισσότερες νύχτες που ο Θεός μιλούσε στον Μότσαρτ, ο Εωσφόρος έσκυψε και ψιθύρισε στο αυτί του απόψε: Γράψε κάτι για εμένα. Γράψε ότι ανώτερη απόλαυση για τον άνθρωπο από μια καλή αφόδευση δεν υπάρχει. Γράψε για τη μηδαμινότητα της ύπαρξης. Για τον χαμό της νιότης.

Ο Μότσαρτ ξύπνησε κεφάτος και απολαμβάνοντας μια ζεστή σοκολάτα συνέθεσε το 23ο κονσέρτο του για πιάνο. Η έναρξη χαριτωμένη, σχεδόν αόρατη, από ένα ιδιοφυές χέρι που στάζει μηχανικά μελάνι στο χαρτί.

Στην δεύτερη κίνηση adagio παρουσιάζεται ο Εωσφόρος. Ακούγεται μεγαλόπρεπος και σαγηνευτικός. Δε διαφέρει πολύ η φωνή του με τη φωνή του Θεού. Ανορθόδοξα, εκφράζει λυγμό. Νοσταλγία για τους ουρανούς. Βαθιά ανάγκη επανένωσης με το θείο. Στην δεύτερη πράξη ο Μότσαρτ περιγελά τον Διάβολο. Στην τρίτη ξεκινά πάλι ο λυγμός του Εωσφόρου μα με κάτι που συμβαίνει μόνο στη μουσική ταυτόχρονα εκθέτοντας δύο παράλληλους διαλόγους ο Θεός απαντά στον Εωσφόρο, όχι αυστηρά. ούτε με αποστροφή: Είσαι ο αγαπημένος μου γιος. Η φωνή του είναι ακόμα πιο σαγηνευτική από αυτή του Εωσφόρου.

 

Εδώ το adagio από την εκθαμβωτική Khatia Buniatishvili:

 

 

 

Επεξεργασμένο 22 Μαρτίου 2021 από atreu73

[takisffff]

 

[mitsar]

Πολλές καλημέρες στην υποκοινότητα του noiz που άρχισε την μουσική της εκπαίδευση με κλασική μουσική και συνεχίζει να απολαμβάνει το είδος. Στο σπίτι μου υπήρχε πικάπ και καμιά κατοσταριά δίσκοι της Deutche και της Archiv, και μεγάλωσα με τους μεγάλους κλασικούς μουσουργούς, αλλά και την Avant Garde (Ligeti, Stockhausen, Χenakis etc) πριν τους εγκαταλείψω όλους για άλλες αναζητήσεις. Την εποχή που έδινα πανελλήνιες (1976) ήμουν αποφασισμένος και ήταν συμφωνημένο στο σπίτι ότι αν δεν περάσω στο Χημικό ή το Φυσικό, θα πήγαινα στο Παρίσι να σπουδάσω μουσική με τον Xenakis, αν και δεν ήξερα ούτε θεωρία ούτε έπαιζα κανένα όργανο. Δεν ευοδώθηκε το plan B, και γι'αυτό είμαι εδώ μαζί σας. Η μουσική εξακολουθεί να είναι το 50% της ζωής μου.

 

Λίγα ποστ πιο πριν κάποιος παρέθεσε μια εκτέλεση του Daniel Barenboim και ήθελα να επισημάνω ότι τρία βιβλία του έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά (βλ. https://www.skroutz.gr/books/search.html?keyphrase=barenboim).

Μου έχουν κάνει δώρο πριν λίγα χρόνια το "Μια ζωή στη μουσική"  και μπορώ να εγγυηθώ ότι ο άνθρωπος είναι ένας εκπληκτικός στοχαστής, μου προσέφερε εξαιρετικά και πρωτότυπα insights διασύνδεσης της Ζωής, της Σκέψης και της Μουσικής. Ανά περιόδους προσπαθώ να το τελειώσω αλλά συνέχεια το ξαναπιάνω από την αρχή, ως μία γραπτή Ημιτελής Συμφωνία.

 

Δεν ξέρω αν παραβαίνω κανόνες της υποκοινότητας, αλλά θεωρώ την minimal ambient (της σχολής Brian Eno και των διαδόχων του) ως κατ' εξοχήν κλασική μουσική, και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το ταξίδι στην Ανατολή που με εισήγαγε πριν χρόνια στον Harold Budd, υπό τους ήχους του οποίου κοιμάμαι ανελλιπώς κάθε βράδι τα τελευταία 15 χρόνια και συγκεκριμένα το John Foxx & Harold Budd - Translucence (https://www.discogs.com/John-Foxx-Harold-Budd-Translucence-Drift-Music/master/904540)

 

Το ταξίδι αυτό, η Kumbha Mela, άλλη μία πανάρχαια Ομηρική περι-πλάνηση, αποτελεί την αντανάκλαση πάνω στην επιφάνεια της Γης και του Νερού του Ηλιακού ενδεκαετούς Κύκλου (βλ. https://en.wikipedia.org/wiki/Kumbh_Mela).