Jazz Standards vs "μελωδιες-που-μεγαλωσαμε-μαζι"

[Chris Spy]

Ειναι ενα θεμα που με απασχολει καθως μελετω μονος μου την jazz κιθαρα και με ενδιαφερει πολυ η γνωμη της μουσικης κοινοτητας του noiz.

 

Η περιπτωση μου:

Αφ'ενος δεν βρισκω -σχεδον- κανενα ενδιαφερον να παιξω κομματια του αμερικανικου ρεπερτοριου, αφέτερου σαν ακροατης, απολαμβανω οποια jazz εκτελεση πολυ καλυτερα οταν ειμαι σε ενα βαθμο εξοικειωμενος με το αυθεντικο εργο.

 

Δεν θα ηταν πιο αποτελεσματικο η μελετη να γινεται πανω σε ενα κομματι του οποιου οι αλλαγες βγαινουν πιο φυσικα στον παιχτη, η μελωδια ειναι μερος της κουλτουρας του, κατα πασα πιθανοτητα γνωριζει τους στιχους και εχει ακουσει πολλες διαφορετικες ερμηνειες απο πολλους καλλιτεχνες; Αν μη τι αλλο ειναι ενα σημαντικο βημα πιο κοντα σε σχεση με ενα κομματι που πρακτικα δεν γνωριζε την υπαρξη του μεχρι τωρα.

 

Και ενας ακροατης δεν θα ειναι σε θεση να ψυχαγωγηθει καλυτερα οταν θα μπορει να καταλαβει την αρμονικη και αυτοσχεδιαστικη δουλεια του καλλιτεχνη καλυτερα εχοντας σαν βαση ενα μουσικο θεμα που θα του ειναι οικειο;

 

Το πρωτο πραμα που μαθαινει συνηθως καποιος οταν ξεκιναει το ταξιδι του στην jazz ειναι οι αλλαγες του autumn leaves, γιατι οχι καποιο απο τα γνωστα του Χατζιδακι, του Τσιτσανη, του Μαρκου ακομα ακομα. Μπορει σε καποιους να φανει αστειο αλλα γιατι να μην ειναι πιο αστειο αυτο που γινεται τωρα; Ηδη εχουν ακουστει jazz εκτελεσεις πανω σε ελληνικες μελωδιες και πολλα κομματια ειναι γραμμενα σε φορμες που σχεδον ζητουν μια jazz εκτελεση.

 

Η μονη λογικη εξηγηση που βρισκω ειναι οτι πρωτα ακους την jazz, μετα σου αρεσει η jazz και τελικα την μαθαινεις ομως πιστευω οτι ειναι δυνατον να σου αρεσει η αρμονια της jazz (ή τελικα της μουσικης του 20ου αιωνα, ποια η διαφορα;) χωρις να διατηρεις καμια ιδιαιτερη καψα για το διεθνες ρεπερτοριο της.

[Superfunk]

γιατι οχι καποιο απο τα γνωστα του Χατζιδακι, του Τσιτσανη, του Μαρκου ακομα ακομα. Μπορει σε καποιους να φανει αστειο αλλα γιατι να μην ειναι πιο αστειο αυτο που γινεται τωρα;

 

για τον απλο λογο οτι αυτα τα κομματια ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΖΑΖ ΑΡΜΟΝΙΑ....και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΖΑΖ,τα ακκορντα τους πχ ειναι κατα 99,9% απλα μινορε και ματζορε αντε και καμμια ντιμινουΐτα...ενω τα περισσοτερα λαϊκα ειναι γραμμενα πανω σε ανατολιτικους ΔΡΟΜΟΥΣ οι οποιοι δεν εχουν το "σκεπτικο" της τζαζ.

 

θα μου πεις τα περισσοτερα jazz stds δεν ειναι γραμμενα απο jazz μουσικους αλλα απο .....μισθωτους της Tin Pan Alley   αλλα εχουν την καταλληλη αρμονια (ασε που αντικειμενικα μαμανε και δερνουν ως συνθεσεις)

 

εδω μπορεις να δεις καποιες βασικες πληροφοριες για αυτα

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Jazz_standard

[Άγιος]

Το πρωτο πραμα που μαθαινει συνηθως καποιος οταν ξεκιναει το ταξιδι του στην jazz ειναι οι αλλαγες του autumn leaves, γιατι οχι καποιο απο τα γνωστα του Χατζιδακι, του Τσιτσανη, του Μαρκου ακομα ακομα.

γιατι jazz ομως?

[Superfunk]

γιατι jazz ομως?

 

και γιατι χι-τζαζ ?  ;D

[Άγιος]

και γιατι ΟΧΙ χι-τζαζ ?  ;D

ακριβως :D

[Superfunk]

Παντως εξω απο τη πλακα,προσωπικα θεωρω οτι οι 12 μηνες που ασχοληθηκα και εκανα καποια βασικα μαθηματα τζαζ κιθαρας ηταν οτι εξυπνοτερο εχω κανει ποτε στην κιθαριστικη ζωη μου.... ;)

[Jazzjoker]

Το πρωτο πραμα που μαθαινει συνηθως καποιος οταν ξεκιναει το ταξιδι του στην jazz ειναι οι αλλαγες του autumn leaves, γιατι οχι καποιο απο τα γνωστα του Χατζιδακι, του Τσιτσανη, του Μαρκου ακομα ακομα. Μπορει σε καποιους να φανει αστειο αλλα γιατι να μην ειναι πιο αστειο αυτο που γινεται τωρα; Ηδη εχουν ακουστει jazz εκτελεσεις πανω σε ελληνικες μελωδιες και πολλα κομματια ειναι γραμμενα σε φορμες που σχεδον ζητουν μια jazz εκτελεση.

 

Δε σε εμποδίζει κανένας να μάθεις τον απόκληρο του Τσιτσάνη αντί για το autumn leaves. Επίσης δε σε εμποδίζει κανένας να εναρμονίσεις το "χάρτινο το φεγγαράκι" σε jazz. Αν το ερώτημά σου είναι γιατί όσοι μελετούν τζαζ παγκοσμίως, ασχολούνται (τουλάχιστον στην αρχή) με τα standards και όχι με μουσικές του τόπου τους, η απάντηση είναι ότι στο πεδίο των standards υπάρχει άπειρο υλικό για μελέτη καθώς έχουν διασκευαστεί εκατοντάδες φορές το καθένα και κάθε διασκευή είναι σαν ένα νέο κομμάτι. Άλλη αρμονία, παραλλαγμένη μελωδία, άλλος ρυθμός, άλλη ενορχήστρωση ανάλογα με τον εκτελεστή. Και μόνο το γεγονός ότι μια διασκευή αντιμετωπίζεται ως ένα νέο κομμάτι ουσιαστικά, σε βάζει αμέσως αμέσως στο πνεύμα της jazz αντιμετώπισης απέναντι στη μουσική.

 

Επίσης, όπως ανέφερε κι ο Supefunk, τα standards έχουν αρμονία που εξυπηρετεί τη μελέτη και κατανόηση της jazz. Στους Τσιτσάνη, Βαμβακάρη και Χατζιδάκι, ζήτημα είναι αν θα βρεις ένα τραγούδι που να περιέχει μια τετράφωνη συγχορδία. Φυσικά, το τελευταίο σε τίποτα δε μειώνει την αξία τους και όπως είπα και πιο πάνω, δε σε σταματά κάτι από το να κάνεις δικές σου εναρμονίσεις σε "greek standards". Άσε που θα είναι και πολύ καλή μελέτη.

[Alter]

Αυτό σε κάποιο βαθμό γίνεται ήδη. Η ευρωπαϊκή τζαζ είναι αρκετά διαφορετική από την αμερικανική σαν σύνολο, και αρκετά μακρυά από την Αμερικάνικη παράδοση των μπλουζ και των στανταρτς. Εθνικ τζαζ υπάρχει παντού στον κόσμο, και στην Ελλάδα. Τώρα για τον λόγο που μελετά και ακούει κανείς τζαζ στανταρτς, ε,  αν ήθελες να μάθεις ρεμπέτικα δεν θα άκουγες τσιτσανη βαμβακαρη κτλ? Αν σου άρεσε η ρεγγε δεν θα ακουγες Τζαμαικανους καλλιτέχνες? Αν σου αρέσει το ροκ δεν θα ψάξεις αμερικανικά και αγγλικά γκρουπ ; κτλ..

[Chris Spy]

για τον απλο λογο οτι αυτα τα κομματια ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΖΑΖ ΑΡΜΟΝΙΑ

Προφανως δεν εχουν την λογικη του Coltrane ουτε του Miles Davis ομως, οπως ειδα και στο αρθρο που ανεφερες, υπαρχουν κομματια οπως το Summertime και διαφορα pop της εποχης τα οποια δεν χαρακτηριζονται και απο τον μεγαλο αρμονικο πλουτο. Επισης οταν λες jazz αρμονια εννοεις κατι παραπανω απο τα 2-5-1? Ειναι καπως υποκειμενικο αλλα δεν εχω βρει καποιο κομματι που να πω οτι μαμει και δερνει (και εκει ειναι που σκεφτομαι οτι ισως απλα να στερουμαι την ακροαση της αυθεντικης εκτελεσης)

 

Τωρα για την ελληνικη μουσικη, αν αφησουμε στην ακρη τα σκυλαδικα και τα πολυμετρικα εμβατηρια του 70, ακομα και οι εξευρωπαϊσμενοι ανατολιτικοι δρομοι χρησιμοποιουνται μεσα σε ενα αυστηρα "δυτικο" πλαισιο και πολλα ρεμπετικα ειναι σε ρυθμο χασαπικο και οχι καποιο 9αρι. Αυτο στην περιπτωση που δεν βλεπει καποιος το διαφορετικο ως ευκαιρια.

 

Το γεγονος επισης οτι τα ακκορντα ειναι τριφωνα στις περισσοτερες περιπτωσεις πιο πολυ χωρο αφηνει παρα περιοριζει (βεβαια αυτο εχει να κανει κυριως με την αισθητικη) πολλες φορες αλλωστε στην jazz η 7η μικραινει και η 3η μεγαλωνει ενω οι ψηλοτερες αρμονιες εχουν ακομα μεγαλυτερη ελευθερια.

 

Τώρα για τον λόγο που μελετά και ακούει κανείς τζαζ στανταρτς, ε,  αν ήθελες να μάθεις ρεμπέτικα δεν θα άκουγες τσιτσανη βαμβακαρη κτλ? Αν σου άρεσε η ρεγγε δεν θα ακουγες Τζαμαικανους καλλιτέχνες? Αν σου αρέσει το ροκ δεν θα ψάξεις αμερικανικά και αγγλικά γκρουπ ; κτλ..

Αυτο ειναι μια εξηγηση ομως προσωπικα θεωρω την jazz ως κατασταση, σχολη ή καπως ετσι και οχι σαν καποιο genre.

[Superfunk]

Ειναι καπως υποκειμενικο αλλα δεν εχω βρει καποιο κομματι που να πω οτι μαμει και δερνει

 

τι να πω αν θεωρεις οτι αυτα τα κομματια δεν μαμουν και δερνουν μαλλον θα πρεπει να επανεξετασεις τη ΣΥΝΟΛΙΚΗ σου σχεση με τη μουσικη  ;D

 

 

 

 

 

απο εκει και περα δημοκρατια εχουμε οτι θες παιζεις  ;)  

 

και πολλα ρεμπετικα ειναι σε ρυθμο χασαπικο και οχι καποιο 9αρι.

 

γιατι ειναι αυτοι οι δυο ρυθμοι "jazz" ?

 

ακομα και οι εξευρωπαϊσμενοι ανατολιτικοι δρομοι χρησιμοποιουνται μεσα σε ενα αυστηρα "δυτικο" πλαισιο

 

καλα βαλε ουσακ ή χιτζαζ σε εναν "δυτικο" (Αμερικανο ή Ευρωπαιο) και αν δε σε κοιταξει με απορια σου χαριζω 2 real books ;D ;D

 

Τωρα για την ελληνικη μουσικη, αν αφησουμε στην ακρη τα σκυλαδικα

 

τα σκυλαδικα ειναι πολυ πιο κοντα στη jazz απο οτιδηποτε αλλο ειδος ελληνικης μουσικης ,ετσι κι αλλοιως οι περισσοτεροι ελληνες "τζαζιστες" για να επιβιωσουν σε σκυλαδικα παιζουνε  ;D ;D ;D