μουσικοί, μουσική, βιομηχανία, mp3

[Heartcore]

Tα έχουμε πει, τα έχουμε συζητήσει, πολλά έχουν γραφτεί παρόλα αυτά τίποτα δεν έχει γίνει για να σταματήσει τη κατρακύλα που έχουν πάρει τα πράγματα.

 

Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Βγήκα τη περασμένη εβδομάδα παγανιά στα δισκάδικα στο κέντρο του λονδίνου να βρω κανα 2 cd από καινούργιες μπάντες που ξέρω ότι κυκλοφορήσαν ελληνικές και μη. Πήγα στα "ειδικευμένα" δισκάδικα, πήγα στα άλλα δισκάδικα -τίποτα.

 

Γυρνώντας σπίτι είπα να ρωτήσω να μάθω να δω τι παίζει. Εν ολίγης, ενώ κυκλοφόρησαν τα εν λόγω άλμπουμ σε ευρώπη και καναδά, μπορείς να τα βρεις είτε μέσω internet (και αν...) είτε αν το παραγγείλεις από κάποιο δισκάδικο γιατι δε βρίσκεται στα ράφια.

Δηλαδή υπογράφεις σε κάποια εταιρία, σου κυκλοφορεί το cd και στο κυκλοφορεί που, σε κανα 2 δισκάδικα και αυτό ήταν. ¶ντε μετά να βγάλεις άκρη.

 

Υπάρχουν τόσα συγκροτήματα και μουσικοί εκεί έξω που ίσως να αναλογόύν και σε αντίστοιχους οπαδούς ξεχωριστά. Από την με την έκρηξη της ψηφιακής μουσικής, ο ώριμος ακροατής κατάλαβε ότι δεν αξίζει να πληρώνεις για τα περισσότερα άλμπουμ στην αγορά. Κάποιοι άλλοι αποφασίσαν βέβαια να μην πληρώνουν για τίποτα από τότε και στο εξής.

Δυστυχώς λίγοι είναι αυτοί που δεν τα βάζουν όλα σε ένα καζάνι και εξασκούν το γούστο τους και τη κρίση τους και υποστηρίζουν αυτούς που πραγματικά αξίζουν.

 

Από την άλλη οι εταιρίες δεν λένε να το καταλάβουν αυτό και να αλλάξουν τη πολιτική τους.

Συνεχίζουν να υπογράφουν μετριότητατα συγκροτήματα, είτε επειδή μέσα στο δίσκο υπάρχει 1 ή 2 το πολύ κομμάτια, που ήταν σε κάποια συλλογή, τα έκανε remix o τάδε κτλ. Ακόμα και αν ο μουσικός/οι είχε κάποιες προοπτικές δεν υπάρχει περίπτωση να τις αναπτύξει στο μέλλον γιατί στην ουσία η εταιρία θέλει 1,2 κομμάτια να πουλήσει και δεν εστιάζει σε αυτά και όχι στο να βγάλει ένα καλό δίσκο, να κάνει μια καλή διανομή κτλ. Σε αυτή τη περίπτωση μπορεί να λειτουργήσει όπως η dance σκηνή. Να πληρώνει το συνθέτη για κάθε κομμάτι, να το παίρνει και να το κάνει ότι θέλει στο κάτω κάτω της γραφής. Όχι να γεμίζει την αγορά με σαβούρα και να πνίγει τα ελάχιστα καλά δείγματα που υπάρχουν.

 

Μετά σου λέει ότι με τα μ(α)π(α)3 κάνεις κακό στη μουσική βιομηχανία, μουσική, μουσικούς και κατ' επέκταση στον εαυτό σου.

΄

Μετά σου έρχονται τα τηλέ-τρομό-ρηάλιτη, να σε βγάλουν από τη δύσκολη θέση καταργόντας τη προσωπική σου κρίση και παίρνοντας αυτοί τις "δύσκολες" αποφάσεις για σένα.

 

Έρχονται και σου πουλάνε μετά mp3. Kαλό και αυτό. Είναι αυτή τελικά η λύση? Είναι σίγουρα ένα βήμα για τη διακίνηση της μουσικής και ιδεών, αλλά θέλουμε τελικά όλα να αρχίζουν και να τελειώνουν εκει?

Εγώ προσωπικά αν και έχω πληρώσει για ψηφιακή μουσική το έκανα πιο πολύ σαν μια κίνηση συμπαράστασης, παρ' όλα αυτά παραμένω πιστός στα βινύλια μου και τα cd & mp3 έρχονται 2α χωρίς να διακρίνω μεταξύ τους.

 

Να μιλήσουμε μήπως για την αυθεντικότητα της μουσικής σημέρα? Να μιλήσουμε μήπως για το πως η μουσική κατάντησε να φοριέται αντί να ακούγεται? Σίγουρα δεν είμαστε λίγοι που προβληματιζόμαστε για αυτά κάθε λίγο και λιγάκι. Αλλά πόσο ακόμα θα πρέπει να ανεχόμαστε όλα αυτά?Προσωπικά δεν ανέχομαι αυτό που αγαπάω περισσότερο να αγοράζεται και να πουλιέται και στη συνέχεια να πετιέται σαν να είναι ένα ευτελές ρούχο που το πήρες στη λαϊκή. Ίσως γιατί θυμάμαι ότι η μουσική κάποτε ήτανε τέχνη.

 

Πιστεύω πως μαζί με τα ξερά πρέπει να καούν και τα χλωρά. Δεν νομίζω ότι αξίζει να συντηρόυμε αυτό το καρκίνωμα απλά και μόνο για τις εξαιρέσεις.

Όπως η μουσική όλων των κλασσικών επιβίωσε χωρίς μεσάζοντες και λοιπές μαλ*κίες, πιστεύω ότι όσο υπάρχουν πραγματικοί ανθρώποι με πραγματικές αξίες που δεν εμφυτεύτικαν με το έτσι θέλω από κανέναν, η πραγματική μουσική θα μπορέσει να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες.

 

Πόσοι είναι αυτοί που εξασκούν μια εξαντλητική προπαγάνδα εις βάρος μας, μόνο και μόνο για να μας πείσουν ότι, ότι λάμπει είναι χρυσός ενώ είναι άνθρακας. Ενώ ο μόνος τρόπος που μπορούν έστω και πρόσκερα να λάμψουν είναι όταν καίγονται. :twisted:

 

Υστ. Sorry για τη τσατίλα αλλά....