κΡόκκος τι Λωζάνης τι Κοζάνης (της Ραχήλ)...

[magna]

Δίκιο έχει σε κάποια πράγματα  αλλά αν το δούμε μουσικά το θέμα, έκανε μια τραλαλά τσίου τσίου διασκευή του κ@@@@ απ'την οποία χ@@@@κε στο τάλιρο και αντί να λέει ευχαριστώ πουλάει και μούρη.Οι Ειδικές Δυνάμεις έκαναν διασκευάρα btw.

[magna]

:)

[audiokostas]

Και για να ρίξω λάδι στη φωτιά, ο Παπαρόκκος έχει δίκιο.

Το κοινό που τον ακούει και τον ασπάζεται (και είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο θέλουμε να νομίζουμε), ξέρει το κομμάτι από αυτόν.

Οι γελοιότητες του τι ξέρει και τι γινόταν τότε, είναι από την προσωπική του πλευρά, που (με το μπαρδόν κιόλας στα παιδιά της επαρχίας) ειδικά στα 70s και αρχές 80s, ήταν πολύ διαφορετικό στα Εξάρχεια της Αθήνας από την Καλλιόπη της Λήμνου.

Ο καθείς και τα βιώματά του.

Και αν τον θεωρείτε γελοίο (μαζί σας) ακούστε και τον γιό του που πουσάρει απελπισμένα.

Πηγή γέλιου... ;D

 

Βέβαια με τον ίδιο τρόπο οι πιτσιρικάδες ξέρουν το Knockin On Heavens Door ότι είναι των Γκαζερόζες και όχι του Dylan (που ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν ότι το έγραψε για soundtrack ταινίας του Peckinpah). Και δεκάδες άλλα (I Fought the Law, When the Levee Breaks, Tainted love, Hey Joe .... κλπ κλπ)  ;)

 

Όπως μου είχε πει (φυσικά και χωρίς διάθεση χιούμορ) και ένας Άγγλος συμφοιτητής μου στην ερώτησή μου

"You know of course about Woodstock"

"Of course. I read Snoopy"

 

Γι αυτό λέω να μην κρίνετε εξ' ιδίων τα αλλότρια.

Και μην υποτιμάτε την έκταση της έλλειψης ιστορικότητας και γνώσης.

Η σοβαρότητα μας έχει αποχαιρετήσει εθνικώς εδώ και χρόνια.

[pipityri]

Για την ιστορία, το κομμάτι δεν είναι του Παύλου.Ειναι του σκηνοθέτη του

Ασυμβίβαστου-Θεοδωράκης,νομίζω. Ο ίδιος ο Παύλος το τραγούδι δεν το

πολυγούσταρε και ουδέποτε το έπαιξε σε συναυλία.

[THEOD]

λιγα με το ROCΚOS  8)

O ROCΚOS ειναι Θεος  8)

[Superfunk]

Για την ιστορία, το κομμάτι δεν είναι του Παύλου.Ειναι του σκηνοθέτη του

Ασυμβίβαστου-Θεοδωράκης,νομίζω.

 

Ανδρεας Θωμοπουλος λεγεται ο συνθετης/στιχουργος.

 

Ο ίδιος ο Παύλος το τραγούδι δεν το

πολυγούσταρε

 

καλα εκανε,το τραγουδι ειναι ψιλοαισχος... ;D

[atreu73]

Βέβαια με τον ίδιο τρόπο οι πιτσιρικάδες ξέρουν το Knockin On Heavens Door ότι είναι των Γκαζερόζες και όχι του Dylan (που ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν ότι το έγραψε για soundtrack ταινίας του Pekinpah)...

 

... Στην οποία ταινία έπαιζε και ο ίδιος ο Μπομπ Ντύλαν. Θα έπρεπε να δίνουν κάποιου είδους βραβεία ρε γαμώτη σε τύπους με τέτοιες ειδικές γνώσεις. Σαν να λέμε "nerd of the year" ή κάτι τέτοιο αλλά πιο καλό.

 

 

 

 

 

 

 

[JohnGam]

Ακόμα καλύτερα να πούμε πως στην Ελλάδα δεν υπήρχε ροκ... μέχρι που το τραγούδησε ο ΡΟΚος!

 

Έτσι είναι.

 

Πάρε και την επίσημη της wikipedia!

[audiokostas]

... Στην οποία ταινία έπαιζε και ο ίδιος ο Μπομπ Ντύλαν.

Ναι. Ο μύθος λέει ότι όταν ο ιδιόρυθμος Peckinpah είχε ακούσει τα κομμάτια (ιδιωτική ακρόαση)  του Dylan, βγήκε έξω δακρυσμένος και είπε στους υπέυθυνους "hire him" και έφυγε.

 

Όποιος έχει δει την ταινία (Pat Garrett and Billy the Kid) και ειδικά την σκηνή που ακούγεται το κομμάτι καθώς η γυναίκα (Katy Jurado) του σερίφη Colin Bear (Slim Pickens) τον πλησιάζει γονυπετής και τον κοιτάζει από απόσταση να αργοπεθαίνει (χτυπημένος θανάσιμα) δίπλα στη λίμνη και δεν έχει συγκινηθεί, δεν έχει αίμα μέσα του.

 

Αν υπάρχει η σκηνή στο Utube μην την δείτε. Δείτε την ταινία όλη.

Μπορεί να ναι λίγο ξεπερασμένη αλλά classic nonetheless.

[Jazzjoker]

Επειδή οδιοκώστας και ατρέου μας ταλαιπωράτε γιατί ανοίξατε διάλογο για μια ταινία αλλά δε μας λέτε ποια είναι, τη βρήκα εγώ:

 

http://www.imdb.com/title/tt0070518/?ref_=nm_flmg_act_7

 

Πέραν αυτού και για το "να μ'αγαπάς" έχω να πω ότι το τραγούδι είναι μια ωραία μπαλάντα που στην πρώτη εκτέλεση του Σιδηρόπουλου έχει και πολύ ορίτζιναλ ατμόσφαιρα αφού το τραγούδι είναι ερωτικό αλλά εκείνος το έλεγε με έμφαση στο εσωτερικό του χάλι παρά στο κορίτσι απέναντι (που είναι και ο σωστός τρόπος για όλα τα ερωτικά τραγούδια εδώ που τα λέμε). Κατόπιν έγινε τόσο δημοφιλές στους έφηβους, μελαγχολικούς κιθαρωδούς και τις παρέες τους που κάηκε.

 

Μετά το πήρε ο Ρόκκος και το είπε με αισθητική "μέλια και ρουμπίνια", του ανάβανε αναπτήρες και οι κοπελίτσες με τα υπερμίνι, τις γόβες που δεν περπατιούνται και που τις έβγαζαν για ν' ανέβουν πάνω στο τραπέζι στο επόμενο και το τραγούδι πέθανε.

 

Όσον αφορά το περιεχόμενο της συνέντευξης, διακατέχεται από μια αφέλεια που σχεδόν προκαλεί συμπάθεια.

 

Έδιτ: Ανακαλώ για οδιοκώστα που με πρόλαβε και έγραψε τελικά ποια είναι η ταινία.