Ο ήχος μου και ο ήχος μου στη μπάντα

[panosprog]

Οι παλιοι κιθαριστες (αν επαιζαν και εκτος μπαντας, στο σπιτι τους ;D) δεν ειχαν και πολλες εναλακτικες για "φτιαξιμο" ηχου.

Ενας ηχος (ενοοω tone) εβγαινε ολος κι ολος απο τη κιθαρα, τον ενισχυτη και τα χερια τους.

Αν προσπαθουσαν να τον "πειραξουν", απλα θα τον χαλαγανε.

Αντε να παιζανε με κανενα πεταλακι για κανα εφφεδακι και με το vol pot για να κοβουν Gain.

Aν ηθελαν αλλον τονο, επαιρναν αλλο ενισχυτη και αλλη κιθαρα.

Αυτο το ''φτιαξιμο'' του ηχου μας εχει μαρανει ;D.Τωρα πως γινεται αυτοι με τους περιορισμους που πολυ σωστα εθεσες ειχαν ολοι ξεχωριστους λειτουργικους ηχους ενω οι σημερινοι με ολη την τεχνολογια να ακουγονται ολοι ιδιοι  ::)

[Gommer]

Αυτό ουσιαστικά που εννοώ είναι σε ποιο βαθμό θα δεχόμασταν να έχουμε έναν "κακό" ήχο - όταν τον ακούς μόνο του, στο σπίτι σου ή όταν στήνεις τον ήχο στο studio και/ή πάλκο (ο εν λόγω ήχος για τη διευκόλυνση της συζήτησης δεν επηρεάζει θέματα παικτικά όπως sustain, attack) - ο οποίος όμως θα καθότανε ιδανικά στη μίξη του λάιβ, της πρόβας ή ακομα και της ηχογράφησης.

 

Για να μιλήσω προσωπικά πολύ δύσκολα μπορώ να δεχτώ έναν ήχο που δεν με ικανοποιεί stand-alone. Αλλά ξέρω ότι μάλλον έχω άδικο.

 

Άμα είσαι team player, δηλαδή παίζεις σε μπάντα πρέπει να σε ενδιαφέρει ο ήχος της μπάντας πρώτα και μετά ο δικός σου. Αλλιώς μπορείς ελεύθερα να παίζεις με τον γαμάτο ήχο σπίτι σου. Υπάρχει χρυσή τομή? Σίγουρα. Ο εμπειρος παίχτης ξέρει να του αρέσει ο ήχος του και να μην χαλάει το σύνολο ;)Εμένα σαν μπαντόβιος με ενδιαφέρει καθαρά ο συνολικός ήχος.

[RayDTutto]

Εγώ επισης είχα το ίδιο πρόβλημα με έναν μπασίστα που παίζαμε μαζί, ο οποίος είχε ένα custom μπάσο με custom μαγνήτες και είχε τον "ήχο του και δεν ήθελε να τον χαλάσει". Ο ήχος του όμως ήταν ένρινος, πριμομεσαίος, και άφηνε τον συνολικό ήχο της μπάντας εντελώς κούφιο.

Όταν τον έπεισα και πήρε και ένα Squier Precision, γίναμε (άλλη) μπάντα.

[leon7pap]

Κατα την αποψη μου η κιθαρα ειναι ενα οργανο που "ζει" στε μεσαια...τα scooped tones σε συνθηκες μπαντας ειναι αυτοκτονια...(η ηχογραφηση ειναι αλλου παππα ευαγγελιο)οχι πολλα μπασα...εχουμε το μπασο και τη μποτα εκει...θα χαθουν...οχι πολλα πριμα...εχουμε τα πιατινια και την φωνη εκει...θα ακουστει βαβουρα...αρα τι μενει?Ημουν κ εγω απο αυτους με τους ΓΑΜΑΤΟΥΣ ηχους στο δωματιο οι οποιοι με την μπαντα γινονταν "μαραμενη μου γαρδενια"...Τωρα ειμαι απο αυτους που εχουν αλλα presets στο ΒΕΔΡΟΥΜ και αλλα στη μπαντα...και το tweaking δεν σταματαει ποτε!

[Earendil]

Πολύ ενδιαφέρον thread.

 

Χρειάστηκα κι εγώ πολύ καιρό για να μάθω τί να πειράζω και τί να μη πειράζω (και πότε). Βέβαια, όσο περισσότερο γράφεις ώρες πτήσης στο studio ή το live, τόσο πιο εύκολο είναι αυτο-ψηθείς ότι μπορείς να "το βρεις" μόνος στο σπίτι. Οι πιθανότητες είναι ότι δε μπορείς, κι όσο πιο έτοιμος είσαι να πεις στον εαυτό σου "πάρτα μαλ@κα" και να αναδιπλωθείς στο studio, τόσο πιο καλά θα υπηρετήσεις τη μεγάλη εικόνα. Και εννοείται πως γνώμες, συμβουλές, παπάτζα των γκουρού κλπ τα φιλτράρεις with a pinch of salt.

 

Αν "κάτι" κουμπώσει παρουσία άλλων, το σημειώνεις/αποθηκεύεις και το αφήνεις ως έχει. Κι αν στο σπίτι ακούγεται τόσο χάλια, ξηγιέσαι ένα preset Krabathor και σχωριούνται τα πεθαμένα σου.  :D

[npap]

Εχω ακουσει κιθαριστες να πηγαινουν στο στουντιο τα "φανταστικο ηχο" που εφτιαξαν σπιτι, και μολις αρχιζει να παιζει και η υπολοιπη μπαντα, να μην ακουγεται τιποτα οσο και να .... δυναμωνουν (η πρωτη κινηση που κανουν συνηθως)

 

χι χι χι... ;D

έχουν "μαραθεί" τόνοι @@ αλαζόνων κιθαροούγκανων ανά τον κόσμο σε ανάλογα σκηνικά... και πάντα το φχαριστιόμουνα ως αυτόπτης μάρτυς.... η νέμεσις της ψυχοακουστικής... είμαι κακός το ξέρω... 8)

 

τες πα να δοκιμάσω να γίνω λίγο χρήσιμος (ισοφαρίζοντας την κακεντρέχεια μου ελπίζω, γιατί πάντα ο ηχολήπτης υπερίσχυε του κιθαρίστα στο θυμικό μου)... :-[

 

προσωπικά για να φτιάξω με την ησυχία μου τον ήχο μου (στις περισσότερες των περιπτώσεων) χρησιμοποιούσα ένα απλό κόλπο...

 

έγραφα κατά την διάρκεια μιας πρόβας την μπάντα μου σε κάποια ενδεικτικά κομμάτια διαφορετικού ύφους χωρίς εμένα και έτσι τους "είχα" στο σπίτι μου να παίζουν αδιαμαρτύρητα όσες ώρες ήθελα για να πειραματιστώ με τα preset μου, πάντα με στόχο τον σεβασμό της "συνισταμένης" των επιμέρους οργάνων, που στην τελική θα ήταν και ο ήχος που θα έφτανε στο κοινό...

 

ΥΓ. εννοείται ότι "πείραγμα" επί το πλείστον χρειαζόταν αργότερα, αλλά στο χαλαρό πλέον και κυρίως σε μικροκούρδισμα χροιάς και όχι σοβαρών artifacts που προκύπτουν εύκολα σε συνθήκες "πίεσης" σε μια πρόβα όταν οι υπόλοιποι δεν έχουν δει το Θιβέτ ούτε σε χάρτη ή με τυφλές (κουφές καλύτερα) σόλο ρυθμίσεις στου σπιτ'... :)

[Ριχάρδος]

Φροντίζω πάντα, στην τελευταία πρόβα πριν από εμφάνιση, να έχω μαζί μου τον ενισχυτή που θα χρησιμοποιήσω στο λαιβ. Εκεί στήνω τον ήχο μου με βάση τις συνολικές ανάγκες της μπάντας όπως πολύ σωστά ειπώθηκε και παραπάνω. Επίσης φροντίζω να έχω μαζί μου στα λαιβ σημειώσεις για τα διαφορετικά settings πεταλιών που χρησιμοποιώ ανά κομμάτι.

[sfaku]

Ενδιαφέρον το θέμα και οι απόψεις.

 

Ως bedroom player που έχω όμως περάσει και από σχήματα, νομίζω ότι μπορώ να συνεισφέρω μερικά σέντια, χρήσιμα κυρίως για όσους κάνουν μουσική (υπνο)δωματίου.

 

Θα συνόψιζα το ζητούμενο στη φράση "ακούω-ρυθμίζω-προσαρμόζομαι γρήγορα".

 

Ο άνθρωπος είναι προσαρμοστικό ζώο, και αυτό ισχύει και για τις τέχνες του. Πρέπει να προσαρμοζόμαστε γρήγορα στο εκάστοτε μουσικό περιβάλλον. Άλλο το σπίτι και άλλο η πρόβα. Άλλο η πρόβα και άλλο η ηχογράφηση.

 

Δεν είναι ανάγκη να κουβαλάμε τους ήχους του σπιτιού στο στούντιο, ούτε το ανάποδο.

 

Πρέπει να ξέρουμε καλά τα μηχανήματά μας ώστε να κάνουμε το (αναπόφευκτο) tweaking πιο γρήγορα και αποτελεσματικά, ώστε να έχουμε τον ήχο που θέλουμε σε κάθε περίπτωση.

 

Να περνάμε από έναν ατμοσφαιρικό ήχο που μας εμπνέει να συνθέσουμε στο σπίτι μας, σε έναν πιο στριφνό ήχο που κόβει στη μίξη στην πρόβα (εδώ θα πω μόνο μια λέξη: μεσαία).

 

Προσωπικά με βοηθάει πολύ το looper να αποκτώ συναίσθηση του πώς γίνεται πιο σωστά το layering. Το looper με βάζει σε κατάσταση προσομοίωσης των συνθηκών πρόβας. Καταλαβαίνω καλύτερα τι κόβει στη μίξη και τι όχι, και έτσι γίνομαι καλύτερος στη διαδικασία "ακούω-ρυθμίζω-προσαρμόζομαι γρήγορα".

 

Ο ήχος μας δεν μπορεί να είναι παγιωμένος. Λόγω ψυχοακουστικής και μόνο, ο σημερινός γαμάτος ήχος μπορεί να σου ακούγεται χάλια αύριο. Επομένως καταλήγουμε και πάλι στο "ακούω-ρυθμίζω-προσαρμόζομαι γρήγορα".

[npap]

Ο ήχος μας δεν μπορεί να είναι παγιωμένος. Λόγω ψυχοακουστικής και μόνο, ο σημερινός γαμάτος ήχος μπορεί να σου ακούγεται χάλια αύριο. Επομένως καταλήγουμε και πάλι στο "ακούω-ρυθμίζω-προσαρμόζομαι γρήγορα".

 

σε αυτή  την παράγραφο τα λέει όλα (η τουλάχιστον πολλά) ο φίλος sfaku...

και το "ακούω-ρυθμίζω-προσαρμόζομαι γρήγορα" προϋποθέτει σίγουρα "ΣΠΟΥΔΗ"...

 

δεν είχα την πολυτέλεια να υπάρξω επαρκώς "bedroom player" (και είναι ο κύριος λόγος που έμεινα ένας απλά "καλός επαγγελματίας" και όχι ανάλογα καλός "παίχτης" ως κιθαρίστας) αλλά να προσθέσω (χωρίς να ακυρώνω τον τρόπο με το looper φυσικά) ότι ο σύγχρονος santa net claous προσφέρει και το "πανεπιστήμιο" των backing tracks, που θεωρώ σπουδαίο εργαλείο για την εξέλιξη ενός νέου κιθαρίστα σε όλα τα επίπεδα...

 

[Spyros Delta]

1. και το "ακούω-ρυθμίζω-προσαρμόζομαι γρήγορα" προϋποθέτει σίγουρα "ΣΠΟΥΔΗ"...

 

2. και το "πανεπιστήμιο" των backing tracks, που θεωρώ σπουδαίο εργαλείο για την εξέλιξη ενός νέου κιθαρίστα σε όλα τα επίπεδα...

 

+1000

Και με το 2ο να βοηθαει πολυ στο 1ο, οταν θα χρειαστει σε real situation