Χειροκρότα λίγο ρε γύφτο...

[S9F]

Σπάνια κάποιος να μην είναι ρατσιστής, ή πιο σωστά να μην κάνει διακρίσεις. Συνήθως αυτοί που ενοχλούνται υπερβολικά από τον (ρατσιστικό είναι η αλήθεια ) όρο "γύφτος", με τη σειρά τους είναι ρατσιστές έναντι των εύπορων (φάτε τους πλούσιους), των Δυτικών (φονιάδες των λαών Αμερικάνοι), των φιλελεύθερων (αλήτες προδότες δεξιοί) κλπ κλπ κλπ

 

+1000

 

Κατά τα άλλα, "δεν είμαι γύφτος τέτοιος, είμαι γύφτος...πολιτισμένος!"  ;D :'( ;D

 

 

 

[atreu73]

Και σε αυτους

 

 

 

Μια μικρή ιστορία για τον Παλαμά που ίσως να είναι άσχετη αλλά νομίζω έχει ενδιαφέρον. Ο Δημήτρης Χορν λοιπόν, ήταν μέγας θαυμαστής του κι όταν ήταν πιτσιρικάς πολλές φορές τον ακολουθούσε ή αλλιώς έκανε stalking που θα λέγαμε και σήμερα.

 

Περίμενε η ευφυΐα εκείνου του μεγάλου ποιητή να ακτινοβολεί σε κάθε βήμα του και ίσως και λίγη από αυτή να ήταν κατά κάποιο τρόπο μεταδοτική.

 

Μια μέρα τον είδε να μπαίνει σε ένα τυράδικο και να βάζει το χέρι του μέσα στον τενεκέ με το τυρί, να κόβει ένα κομμάτι και να το χώνει στο στόμα του. Απογοητεύτηκε. Γέμισε αηδία. Δεν περίμενε σε καμιά περίπτωση από εκείνον τον μεγάλο ποιητή, το είδωλο και ίνδαλμά του να φερθεί σαν ένας τιποτένιος μουζίκος. Σαν ένας χωριάτης. Σαν ένας γύφτος.

 

Η αλήθεια είναι ότι ήταν μικρός τότε ο Χορν. Φαντάζομαι μεγαλώνοντας ανακάλυψε πως ένας άνθρωπος δεν χωρά μονάχα σε έναν ορισμό.

 

[trolley]

Δεν περίμενε σε καμιά περίπτωση από εκείνον τον μεγάλο ποιητή, το είδωλο και ίνδαλμά του να φερθεί σαν ένας τιποτένιος μουζίκος. Σαν ένας χωριάτης. Σαν ένας γύφτος.

 

Η αλήθεια είναι ότι ήταν μικρός τότε ο Χορν. Φαντάζομαι μεγαλώνοντας ανακάλυψε πως ένας άνθρωπος δεν χωρά μονάχα σε έναν ορισμό.

 

 

Ούτε καν σε επτά. :) :) :)

 

 

[fenderiarhs]

Ρώτησε ο φεντεριάρης αν πρέπει να χειροκροτούμε, ανεξάρτητα από το αν μας ικανοποιεί το αποτέλεσμα, και θέλω να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, εμμέσως απαντώντας και σε όλες τις υπόλοιπες : Ναι, αυτό κάνουμε.

 

Όταν παρακολουθούμε στίβο, ή οτιδήποτε άλλο, πάντοτε χειροκροτούμε την προσπάθεια, όχι το αποτέλεσμα, το οποίο άλλωστε μας είναι άγνωστο την στιγμή της προσπάθειας. Δικαιολογούμαστε να μην χειροκροτήσουμε (αν και, βέβαια, δεν θα περιμέναμε τρεις πράξεις...) μόνο αν ΔΕΝ υπάρχει προσπάθεια... στη συγκεκριμένη περίπτωση, ένεκα της θεματολογίας, του χώρου, των συντελεστών... τέτοιο θέμα δεν τίθεται.

 

Δεν ειμαι ακομα σιγουρος για κατι τετοιο. Το λεω αυτο γιατι η προσπαθεια στην τεχνη, ειναι κατι εντελως διαφορετικο σε σχεση με οποιαδηποτε αλλη δραστηριοτητα. Το "ευ αγωνιζεσθαι" δεν υπαρχει σαν εννοια στην τεχνη. You either do the trick or you die trying ειδικα σε επιπεδα που δεν ειναι το home studio του καθενος απο εμας.

 

Παροτι η παραγωγη, ο χωρος οι συντελεστες φανταζομαι μπορει να ειναι τετοιοι ωστε να αυξανονται δραματικα οι πιθανοτητες ενος καλου αποτελεσματος, ειμαι σιγουρος οτι και εσυ θα εχεις βρεθει στη δυσαρεστη και αμηχανη θεση, καποια φορα που οι ανεμοι ηταν ουριοι, η θερμοκρασια 22,4C και η πιεση 1atm να πεις "ουπς τι εγινε εδω ρε παιδια"?

 

 

Ο τελικός προσωπικός μας απολογισμός (αυτό που λέμε "μου άρεσε"), πρώτον δεν αφορά τους άλλους (σκοτιστήκανε, για την ακρίβεια των λεγομένων) και δεύτερον, συχνά είναι κάτι που προκύπτει πολλές ημέρες μετά την επαφή με την καλλιτεχνική προσπάθεια (π.χ. ακόμη δεν έχω συμπεράνει αν μου άρεσε μία συναυλία του Sun Ra που είχα παρακολουθήσει πριν τριάντα χρόνια).

 

 

Oντως ο προσωπικος απολογισμος δεν αφορα κανεναν αλλο, και σε αυτη την περιπτωση το "ας χειροκροτησω (και ας μην μου αρεσε)" εμπιπτει στην κατηγορια του savoir vivre για το οποιο ας γραψει κατι ο Ζαμπουνης. Εφοσον το savoir vivre ειναι, η θα επρεπε να ειναι δεδομενο, παραμενει το ερωτηματικο....αξιολογειται και με ποιο grade of approval μια παρασταση?

[trolley]

Δεν ειμαι ακομα σιγουρος για κατι τετοιο. Το λεω αυτο γιατι η προσπαθεια στην τεχνη, ειναι κατι εντελως διαφορετικο σε σχεση με οποιαδηποτε αλλη δραστηριοτητα. Το "ευ αγωνιζεσθαι" δεν υπαρχει σαν εννοια στην τεχνη. You either do the trick or you die trying ειδικα σε επιπεδα που δεν ειναι το home studio του καθενος απο εμας.

 

Παροτι η παραγωγη, ο χωρος οι συντελεστες φανταζομαι μπορει να ειναι τετοιοι ωστε να αυξανονται δραματικα οι πιθανοτητες ενος καλου αποτελεσματος, ειμαι σιγουρος οτι και εσυ θα εχεις βρεθει στη δυσαρεστη και αμηχανη θεση, καποια φορα που οι ανεμοι ηταν ουριοι, η θερμοκρασια 22,4C και η πιεση 1atm να πεις "ουπς τι εγινε εδω ρε παιδια"?

 

Oντως ο προσωπικος απολογισμος δεν αφορα κανεναν αλλο, και σε αυτη την περιπτωση το "ας χειροκροτησω (και ας μην μου αρεσε)" εμπιπτει στην κατηγορια του savoir vivre για το οποιο ας γραψει κατι ο Ζαμπουνης. Εφοσον το savoir vivre ειναι, η θα επρεπε να ειναι δεδομενο, παραμενει το ερωτηματικο....αξιολογειται και με ποιο grade of approval μια παρασταση?

 

Ευχαριστώ για την απάντηση, εν' τούτοις επιμένω να διαφωνώ στη φράση που επισημαίνω με bold : ορίζοντας το "ευ αγωνίζεσθαι" ως την ελάχιστη πειστική προσπάθεια, πιστεύω ότι όχι απλώς υπάρχει, αλλά έχουμε (όλοι μας) κάνει χρήση της ύπαρξης αυτής της δυνατότητας.

 

Τα παιδιά (π.χ.) που παρουσιάζουν κλιπάκια εδώ μέσα, κρίνονται κάποτε από το αποτέλεσμα, αλλά κατά 99,9% κρίνονται από την ανιχνεύσιμη ποιότητα στην προσπάθειά τους - αν δεν ανιχνευθεί.. τρώνε κράξιμο (και δικαίως).

 

[RayDTutto]

Δεν ειμαι ακομα σιγουρος για κατι τετοιο. Το λεω αυτο γιατι η προσπαθεια στην τεχνη, ειναι κατι εντελως διαφορετικο σε σχεση με οποιαδηποτε αλλη δραστηριοτητα. Το "ευ αγωνιζεσθαι" δεν υπαρχει σαν εννοια στην τεχνη. You either do the trick or you die trying ειδικα σε επιπεδα που δεν ειναι το home studio του καθενος απο εμας.

 

Διόρθωσε με αν καταλαβαίνω λάθος αλλά, σύμφωνα με αυτά που λες, δεν θα πρέπει να χειροκροτούμε κανέναν αν δεν ορίζει κάθε φορά εκ νέου το τέλειο ("the trick") καθώς he should die trying αν το τέλειο αυτό έχει ήδη ορισθεί; Π.χ. καμία σοπράνο δεν έχει θα έχει πια τύχη σε μια άρια που τραγούδησε η Κάλας μιας και απλά προσπαθούν να την φτάσουν και δεν τα έχουν καταφέρει; Πρέπει λοιπόν να χειροκροτούμε μόνο τους κορυφαίους των κορυφαίων;

[TamTam]

Επειδή ξέφυγε το thread επιτρέψτε μου πριν ξεφύγω κι εγώ, να θυμίσω οτι καταδικαστέα σύμφωνα με τον Ray DTutto που ξεκίνησε το thread (και με τον οποίο συμφωνώ μεχρι κεραίας), είναι η ελληναράδικη πρακτική να φεύγουν από την παράσταση λίγο πριν το τέλος (αυτό τέλος πάντων που ο κάθε γελοίος και καθυστερημένος πολιτιστικά κάτοικος του Ελλαδιστάν θεωρεί "τέλος", διότι συχνότατα, αυτό που χάνει είναι ίσως και η ακλύτερη στιγμή των παραστάσεων - δηλ. είτε το φινάλε, είτε το encore έτσι και μιλάμε για συναυλίες).

Σε αυτό πιστεύω ότι όλοι όσοι έχουμε υπάρξει καλλιτέχνες επί σκηνής ή απλώς με μια στοιχειώδη αστική/μουσική παιδεία, συμφωνούμε πως είναι τρισάθλιο.

 

Από κει και πέρα, το τι είναι γύφτος, τι ρομά και πόσο ήθελε να να τελειώσει το β' ημίχρονο είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Όλοι μπορεί να έχουμε φύγει από άσχημες ταινίες, παραστάσεις, κλπ - που μας δυσαρεστούσαν , κανείς δεν σε υποχρεώνει να μείνεις.

Το γεγονός όμως ότι μένεις μέχρι το τελευταίο λεπτό είτε επειδή δεν είδες τους περιστρεφόμενους δερβίσηδες, την αρκούδα που χόρεψε ή το αγαπημένο σου τραγούδι στο ενκόρ και "λυπάσαι τα λεφτάκια σου" ή που να τρέχεις τώρα και άσε μια που πλήρωσες και τη μπέιμπι σίττερ για τρεις ώρες στο σπίτι να μείνει με τα παιδιά, ε, είναι η χειρότερη διαστημική μαλαγανιά που σε χρίζει γύφτερμαν εσαεί.

Για να ξέρουμε και τι λέμε έτσι. Μιλάμε για ανθρώπους πνευματικά συγγενείς σε εκείνους που έκλεψαν τα κινητά και τις κάρτες των ανθρώπων που τους θεώρησαν "γύφτους" στο Σύνταγμα, έναν από τους πιο αξιοσέβαστους λαούς στον Αραβικό κόσμο, τους Σύριους πρόσφυγες, που όντες άνθρωποι οικογενειάρχες , με δουλειές, χρήματα και πολιτισμό, ήρθαν στο μπουρδελάκι μας να γλυτώσουν τις ζωές των παιδιών τους όπως πιθανόν θα έκανε ο καθένας από μας, και αφού τους σήκωσαν κακήν κακώς οι μπάτσοι από τα πεζούλια που κοιμόντουσαν στο Σύνταγμα για να τους "πετάξουν" μέχρι το αστυνομικό τμήμα, το έκλυτο ελληναριό τους τσίμπησε πιστωτικές και κινητά.

[Haris]

Η συνήθης υπερανάλυση to death σε ένα απλό και σαφές θέμα. Ο Ray μίλησε για τους διάττοντες που πάνε σε μια παράσταση χωρίς καμία επαφή ή ενδιαφέρον για το αντικείμενο για να συμπληρώσουν τον to-do κατάλογό τους, όπως εύστοχα ανέφερε ο Audiokostas.

Τι σχέση έχουν τώρα το πότε και γιατί πρέπει να χειροκροτήσουμε ή να γιουχάρουμε ή οι επιφανειακές πολιτικές ορθότητες, με την πολύ συγκεκριμένη περίπτωση του θρεντ;

Ναι εντάξει, ο τίτλος θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει το "γύφτος", είναι δημόσιο φόρουμ και όχι παρέα (βάλε κι εσύ κάτι άλλο βρε Ray, π.χ. "βόδι"* ;D) αλλά όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει ούτε ψήγμα ρατσιστικής διάθεσης στο συγκεκριμένο θέμα.

 

* Βέβαια μπορεί να είχες πρόβλημα με τη φιλοζωική κοινότητα. Σκατά, δεν βρίσκεις άκρη...

 

[RayDTutto]

Σκατά, δεν βρίσκεις άκρη...

Έτσι...

[TamTam]

Η συνήθης υπερανάλυση to death σε ένα απλό και σαφές θέμα. Ο Ray μίλησε για τους διάττοντες που πάνε σε μια παράσταση χωρίς καμία επαφή ή ενδιαφέρον για το αντικείμενο για να συμπληρώσουν τον to-do κατάλογό τους, όπως εύστοχα ανέφερε ο Audiokostas.

Τι σχέση έχουν τώρα το πότε και γιατί πρέπει να χειροκροτήσουμε ή να γιουχάρουμε ή οι επιφανειακές πολιτικές ορθότητες, με την πολύ συγκεκριμένη περίπτωση του θρεντ;

Ναι εντάξει, ο τίτλος θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει το "γύφτος", είναι δημόσιο φόρουμ και όχι παρέα (βάλε κι εσύ κάτι άλλο βρε Ray, π.χ. "βόδι"* ;D) αλλά όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει ούτε ψήγμα ρατσιστικής διάθεσης στο συγκεκριμένο θέμα.

 

* Βέβαια μπορεί να είχες πρόβλημα με τη φιλοζωική κοινότητα. Σκατά, δεν βρίσκεις άκρη...

 

 

Προειδοποίησα όμως! :)

Αντε ρε καλά μας Χριστούγεννα σε όλους