Προσπαθώ να μου αρέσει μια μπάντα αλλά δεν...

[ThisIsSparta]

Μερικά πράγματα απλά δεν μπορείς και να τα εκτιμήσεις στην φάση που είσαι όταν τα ακούς.

Δεν μπορείς να ζητάς απο κάποιον που μόλις ανακάλυψε metallica και Judas priest και έχει κολλήσει με τέτοιο στυλ να ακούσει την ατμοσφαιρική ψυχεδέλεια των Floyd.. ίσως πιο μετά, ίσως ποτέ...δεν είναι υποχρεωμένοι όλοι να τους αρέσουν τα πάντα επειδή τους λένε κάποιοι άλλοι οτι είναι καλό..

Με αυτή την λογική θα ακούγαμε όλοι Πάνο Κιάμο γιατί αυτό ακούνε 80% των ελλήνων και παίζει συνέχεια το ράδιο...

 

_{Μ'αρέσει πολύ που συζητάμε τα αυτονόητα σε 6+ σελίδες.. ;D ;D}

[audiokostas]

Μερικά πράγματα απλά δεν μπορείς και να τα εκτιμήσεις στην φάση που είσαι όταν τα ακούς.

Δεν μπορείς να ζητάς απο κάποιον που μόλις ανακάλυψε metallica και Judas priest και έχει κολλήσει με τέτοιο στυλ να ακούσει την ατμοσφαιρική ψυχεδέλεια των Floyd..

 

_{Μ'αρέσει πολύ που συζητάμε τα αυτονόητα σε 6+ σελίδες.. ;D ;D}

 

Δεν συζητάμε (και ούτε ζητάμε τίποτα από κανέναν) αλλά παραθέτουμε τι έχει συμβεί στον καθένα πάνω στο αρχικό ερώτημα το οποίο μάλλον έχασες.

 

Να στο πω απλά με ένα παράδειγμα (αφού το παράδειγμα "της προσωπικής μπάντας" δεν έπιασε).

 

Υποτιθέστω ότι μου αρέσουν πολύ τα συγκροτήματα κλασσικού 60s rock με επιρροές από blues και βάλε μέσα λίγο ψυχεδέλεια και οπωσδήποτε γυναίκα τραγουδίστρια, screamer πληζ αν μπορείτε με τσαγανό στο live να ξεχειλίζει. Πέφτει λοιπόν στα χέρια μου ένα άλμπουμ από ένα γκρουπ που λέγεται Janis Joplin and Big Brother and the Holding Company. Πσσσ το όνομα γαμεί και όλα τα συστατικά είναι μέσα. "ΑΦΤΟ ΙΝΕ !!" αναφωνώ πριν η βελόνα πέσει στ' αυλάκι και ξέρω τι θα γουστάρω να πιπιλάω στη παρέα για τους επόμενους μήνες.

Το βάζω...και.....μπα δε λέει..... η τύπισσα παραφωνάζει και οι συνθέσεις παπάρια.

Μάλλον δεν το κατάλαβα καλά.

Πάμε ξανά ........... μπα......πέρασε και δεν ακούμπησε.

Τρίτη και φαρμακερή ............ άστο πάει αρχείο στο J.

 

Τα παραπάνω είναι fictional, χάριν παραδείγματος και δεν ισχύουν.

 

Στην περίπτωση μου βέβαια ίσχυσαν όταν πρωτοάκουσα πιτσιρικάς το Strange Days των Doors.

Άλλαξα γνώμη μετά από μερικά χρόνια όμως όταν ο κώδικας ανάγνωσής μου είχε μεταβληθεί.

 

Καλύτερα τώρα;  ;)

[ThisIsSparta]

Δεν συζητάμε (και ούτε ζητάμε τίποτα από κανέναν) αλλά παραθέτουμε τι έχει συμβεί στον καθένα πάνω στο αρχικό ερώτημα το οποίο μάλλον έχασες.

 

 

Όχι το διάβασα από την αρχή το θέμα, οκ, απλά είπα να πετάξω και εγώ την γνώμη μου  ;D ;D

 

Για να πω και εγώ την αμαρτία μου λοιπόν.

ΔΕΝ μπορώ να ακούσω με τίποτα (με τίποτα) όμως Bonamassa. Μου την σπάει η φάτσα του, η φωνή του, το στυλάκι που βγάζει κτλ κτλ κτλ. Παιχταράς ναι, αλλά δεν...

 

Από την άλλη μ'αρέσει πάρα πολύ το Master of the moon του Dio, που για κάποιο λόγο που δεν έχω καταλάβει όλοι το βρίζουν..Ε ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ, ΕΜΕΝΑ Μ'ΑΡΕΣΕΙ!!

 

ΑΑΑΑΑαααχχχχ....τώρα καλύτερα  :)

[audiokostas]

Όχι το διάβασα από την αρχή το θέμα, οκ, απλά είπα να πετάξω και εγώ την γνώμη μου  ;D ;D

ΑΑΑΑΑαααχχχχ....τώρα καλύτερα  :)

Καλά έκανες και ξαλάφρωσες αλλά ως αυθεντικός ballbreaker θα επισημάνω ότι στο παράδειγμα του Bonamassa δεν ισχύει το παρόν ερώτημα αφού είχες αποφασίσει πριν τον ακούσεις ότι είναι major χλαπάτσας.

 

Από την άλλη αν μου λες γουστάρω bluesrock heroes και δώσε μου σόλα και τσαμπουκοριφ και μόλις άκουσα για τον Καλοφαγά είπα "ΝΑΙ ! ΘΑ ΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΗΡΩΑΣ ΜΟΥ" αλλά μόλις τον άκουσα μου θύμισε το Aerolin αφού τραγούδαγε σαν 10χρονο με άσθμα και αντέγραφε όλα τα μπλουζοροκριφ με attitude φλωροκράτη που του μαθε ο blues dedicated δάσκαλος του από τα 7 του.Και κάποιος να του μιλήσει για τα γυαλιά του.... >:(

Τότε ναι. Το καταλαβαίνω.

[Επισκέπτης]

Αλλα το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ειναι αυτο των offspring όπου μετα απο μια προσεκτική πρώτη ακρόαση εστειλα το Lp φριζμπι απο το παράθυρο του τριτου ορόφου. Ήταν και δωρο του πατερα μου προσπαθώντας να με προσεγγίσει στην εφηβεία μου.

Το ιδιο εγινε με το CD "Σπυριδουλα - Νάυλον Ντεφια Και Ψoφια Κεφια", το οποιο ηταν δωρο μιας ξαδερφης μου. Αυτο το κομματι, το "Χουλλλιγκανς", ακομα το σκεφτομαι και θελω να βουτηξω καποιον απ'τον λαιμο. ;D Το CD αφου περασε μερικα τεστ (ανοιγμα τρυπων με βελονα, ξυσιμο επιφανειας κτλ) εφαγε σουτο (μυτο) απο το μπαλκονι του τριτου και κατεληξε στο τοτε μπροστινο οικοπεδο. 8)

 

Στο ερωτημα "Σας έχει τύχει;", θα απαντησω κι εγω οπως ο S9F, με μια διαφοροποιηση.  

Ναι. Όχι όμως με μπάντα, αλλά γενικότερα με την...

Ψυχεδελεια.

Δεν παλευεται με τιποτα λεμε, και εχω ακουσει τονους απ'αυτη, να'ναι καλα οι (καμμενοι) φιλοι μου. :-X

[theoctapus]

@audiokostas

Δεν σου αρέσουν οι Janis Joplin and Big Brother and the Holding Company και τέλος. Τι έγινε κι αν δεν σου αρέσουν; Επειδη φαίνεται να ταιριάζουν με τις προδιαγραφές των γούστων σου; Μήπως είναι κρίμα που δεν σου αρέσουν; Όχι βέβαια. Δεν σου αρέσουν. Τέλος. Moving on, nothing to see here ;D

[audiokostas]

@audiokostas

Δεν σου αρέσουν οι Janis Joplin and Big Brother and the Holding Company και τέλος. Τι έγινε κι αν δεν σου αρέσουν; Επειδη φαίνεται να ταιριάζουν με τις προδιαγραφές των γούστων σου; Μήπως είναι κρίμα που δεν σου αρέσουν; Όχι βέβαια. Δεν σου αρέσουν. Τέλος. Moving on, nothing to see here ;D

Ναι ρε συ, δεν είπε κανείς ότι πρέπει να χεις ενοχές.

Απλώς λέμε.

Είδες τις μπότες στη βιτρίνα και είναι το σχήμα, το χρώμα και το υλικό (και η τιμή) που θες και μπήκες μέσα και τις φόρεσες, περπάτησες, ξαναπερπάτησες, ωραίες δείχνουν αλλά δεν κάθονται στο πόδι οι ρημάδες. Ρωτάς μήπως ξέρουν αν θα στρώσουν εκεί που δεν σου κάθονται, ξαναρίχνεις μια βόλτα και τις βγάζεις, τις δίνεις πίσω και "ευχαριστώ αλλά δεν μου κάθονται με την καμία".

Καθώς βγαίνεις, τις ξανακοιτάς στη βιτρίνα και λες "κρίμα ρε συ και είναι γαμώ τις μπότες" και φεύγεις για άλλα.

Δεν είπε κανείς ότι θα πας και για εξομολόγηση.

[Spyros Delta]

Φαίνεται αντιφατικό αλλά δεν είναι.

 

Κάθε φορά που απορρίπτουμε κάτι, χάνουμε ενδεχομένως ευκαιρίες για πνευματική ηδονή. Για αυτό καλό είναι να μην απορρίπτουμε με τη μία.

 

Μερικά ακούσματα (ή θεάματα, φαγητά κλπ) θέλουν πειθαρχία στην αρχή για να μας γίνει πιο αντιληπτή η γοητεία τους.

 

Υπάχουν δίσκοι που λατρεύω αλλά χρειάστηκαν αρκετές ακροάσεις. Αν τους είχα πετάξει μετά την πρώτη ακρόαση σήμερα δεν θα τους λάτρευα.

 

Υπάρχουν επίσης δίσκοι που μετά τις 4-5 φορές τα έχουν πει όλα και δεν τους ξανακούμε ποτέ, γιατί είναι ρηχοί.

 

Γενικά το γούστο δεν είναι κάτι τόσο στατικό και προκαθορισμένο. Δεν είναι κάτι έξω από εμάς. Υπόκειται και στην εξάσκηση και στην καλλιέργεια (ακόμη και στη διάθεση της στιγμής). Ισχύει για όλα σχεδόν: φαγητό, μουσική, ταινίες, θέατρο κλπ κλπ.

 

Επίσης το γούστο αλλάζει με τα χρόνια και καλό είναι να επανερχόμαστε σε πράγματα που απορρίπταμε πριν από πολύ καιρό.

 

Το δικό μου ζήτημα είναι η τζαζ. Δεν έχω συνδεθεί ακόμη με το είδος. Δεν του έχω διαθέσει όμως και πολύ χρόνο, γιατί έχω άλλες δικές μου εμμονές. Θα το κάνω κάποια στιγμή.

 

 

Υπο αυτο το πρισμα θα συμφωνησω.

Με αυτο το "προσπαθώ να μου αρέσει" στραβωσα.

Αν δεν μου αρεσει κατι προχωραω παρακατω, δεν "προσπαθώ μεχρι να μου αρέσει".

Αυτο ομως δεν σημαινει οτι δεν θα το ξανακουσω ποτε.

Φυσικα και μου εχει τυχει να μη μου αρεσει κατι και μετα απο καιρο που μπορουσα να το καταλαβω, να με τρελαινει.

[Spyros Delta]

Jeff Beck.

Προσπάθησα...

Χόνεστλι.

Γκρεμισες το μυθο που ειχα πλασει γαι σενα  ;D

[Κουφη Λεοπαρδαλη]

Χεντριξ, σιγουρα πρωτοποριακος αλλα hasn't aged well. Για μενα, σε συγκριση με τα συγχρονα ακουσματα, ενας μετριος το πολυ κιθαριστας.