Τεχνικές εκμάθησης νέων κομματιών στα πλήκτρα.

[Παστίτσιός]

Γειά. :)

Αν θέλετε μοιραστείτε μαζί μας τί τεχνικές - μεθόδους κ.λ.π. χρησιμοποιείτε όταν θέλετε να μάθετε ένα νέο κομμάτι στα πλήκτρα σας, κυρίως για πιάνο ρωτάω.

[mustafank]

Το παλιό, εκείνον, καιρό, που έπαιζα πιάνο, η τεχνική, που ακολουθούσα ήταν η εξής:

 

μάθαινα, πρώτα, τα μέρη του δεξιού χεριού, μετά του αριστερού και κατόπιν, προσπαθούσα να τα συνδυάσω (όχι όλο το κομμάτι, με τη μία, αλλά, ανά 4-5 μέτρα).

 

Πάντα, χρησιμοποιούσα μετρονόμο. Στην αρχή, σε χαμηλή ταχύτητα και πολύ αργότερα, στην προτεινόμενη.

[manosx]

  Η λογική μου είναι ότι ξεκινάμε να το παίζουμε, και σε όποιο τμήμα "σκαλώσω" το λουπάρω μέχρι να βγει.  ;D Για μένα το σημαντικότερο είναι να βγάλεις το κομμάτι σωστά, γιατί αλλιώς θα "χτυπήσεις τοίχο". Δηλαδή θέλει ιδιαίτερη προσοχή στη δαχτυλοθεσία, γιατί όταν ξεκινάς να το βγάζεις παίζεις πιο αργά, και σε χαμηλές ταχύτητες είναι εύκολο να παρεισφρήσουν "μουτζουρωμένα" δάχτυλα, και μετά όταν θα ανέβει το τέμπο θα τα βρεις μπροστά σου. Οπότε μια έκδοση με μελετημένες προτάσεις για τη δακτυλοθεσία, βοηθάει σε σημεία που δυσκολεύεσαι, με το που σκαλώσεις ρίχνεις μια ματιά και προσαρμόζεσαι ανάλογα.

 

Επίσης με βοηθάει πολλές φορές να κάνω μια ανάλυση στη δομή, ώστε να "χωνέψω" καλύτερα τα sections στο κεφάλι μου, ή ακόμα και σημειωμένα σα "σκελετό" σε χαρτί, οι τυχόν (πραγματικές ) μετατροπίες συνήθως είναι ένα καλό reference point. Σε σημεία που δυσκολεύομαι με βοηθάει να κάνω και μια πιο λεπτομερή αρμονική ανάλυση.

 

 

Νομίζω ότι αν συνδυάσεις όλα τα "όπλα", δηλαδή να ακούσεις  το κομμάτι, να βλέπεις την παρτιτούρα, να καταλαβαίνεις τη δομή και την αρμονία, με αυτιά-μάτια-μυαλό η δουλειά γίνεται πιο εύκολα. Επίσης νομίζω ότι, από ένα σημείο και μετά, πρέπει να ψιλοβγαίνει το κομμάτι στα πρώτα βήματα, εντάξει δε λέω καλά και ντε prima vista, αλλά να κουτσοπαίζεται έστω και χάλια. Αν δυσκολεύεσαι υπερβολικά, και αργείς υπερβολικά βγάζοντας το ένα χέρι, και μετά με το ζόρι το άλλο κλπ, ίσως θα ήταν καλύτερο να συνεχίσεις τη μελέτη σου με κάτι πιο εύκολο, και να το αφήσεις το συγκεκριμένο για λίγο αργότερα. 

 

 

Αυτά όσο αφορά τα hardcore σκηνικά.  ;D Σε πιο βατά πράγματα, ή ακόμα και π.χ. σε ποπ κομμάτια που δεν είναι πιανιστικά αλλά γουστάρω να τα κοπανάω,  ;D μου αρέσει η δουλειά με το αυτί  ;D Με βάζει να σκέφτομαι κατευθείαν σε όρους αρμονίας, και τελικά είναι μια άσκηση που σε βοηθάει όχι μόνο στο να "ακούς" καλύτερα, αλλά και στο να σκέφτεσαι καλύτερα. Τολμώ να πω πως η θεωρία περισσότερο βοηθάει στο να βγάζεις πράγματα με το αυτί, παρά όταν τα διαβάζεις από το χαρτί, όπου μπορείς ενίοτε να τα πας μηχανικά ή/και ασυναίσθητα .

 

 

Μερικές σκόρπιες σκέψεις, τίποτα σοβαρό, keep calm and practice

 

 

[pipityri]

  Η λογική μου είναι ότι ξεκινάμε να το παίζουμε, και σε όποιο τμήμα "σκαλώσω" το λουπάρω μέχρι να βγει.  ;D Για μένα το σημαντικότερο είναι να βγάλεις το κομμάτι σωστά, γιατί αλλιώς θα "χτυπήσεις τοίχο". Δηλαδή θέλει ιδιαίτερη προσοχή στη δαχτυλοθεσία, γιατί όταν ξεκινάς να το βγάζεις παίζεις πιο αργά, και σε χαμηλές ταχύτητες είναι εύκολο να παρεισφρήσουν "μουτζουρωμένα" δάχτυλα, και μετά όταν θα ανέβει το τέμπο θα τα βρεις μπροστά σου. Οπότε μια έκδοση με μελετημένες προτάσεις για τη δακτυλοθεσία, βοηθάει σε σημεία που δυσκολεύεσαι, με το που σκαλώσεις ρίχνεις μια ματιά και προσαρμόζεσαι ανάλογα.

 

Επίσης με βοηθάει πολλές φορές να κάνω μια ψιλοανάλυση στη δομή, ώστε να "χωνέψω" καλύτερα τα sections στο κεφάλι μου, ή ακόμα και σημειωμένα σα "σκελετό" σε χαρτί, οι τυχόν (πραγματικές ) μετατροπίες συνήθως είναι ένα καλό reference point. Σε σημεία που δυσκολεύομαι με βοηθάει να κάνω και μια πιο λεπτομερή αρμονική ανάλυση.

 

 

Νομίζω ότι αν συνδυάσεις όλα τα "όπλα", δηλαδή να ακούσεις  το κομμάτι, να βλέπεις την παρτιτούρα, να καταλαβαίνεις τη δομή και την αρμονία, με αυτιά-μάτια-μυαλό η δουλειά γίνεται πιο εύκολα. Επίσης νομίζω ότι, από ένα σημείο και μετά, πρέπει να ψιλοβγαίνει το κομμάτι στα πρώτα βήματα, εντάξει δε λέω καλά και ντε prima vista, αλλά να κουτσοπαίζεται έστω και χάλια. Αν δυσκολεύεσαι υπερβολικά, και αργείς υπερβολικά βγάζοντας το ένα χέρι, και μετά με το ζόρι το άλλο κλπ, ίσως θα ήταν καλύτερο να συνεχίσεις τη μελέτη σου με κάτι πιο εύκολο, και να το αφήσεις το συγκεκριμένο για λίγο αργότερα. 

 

 

Αυτά όσο αφορά τα hardcore σκηνικά.  ;D Σε πιο βατά πράγματα, ή ακόμα και π.χ. σε ποπ κομμάτια που δεν είναι πιανιστικά αλλά γουστάρω να τα κοπανάω,  ;D μου αρέσει η δουλειά με το αυτί  ;D Με βάζει να σκέφτομαι κατευθείαν σε όρους αρμονίας, και τελικά είναι μια άσκηση που σε βοηθάει όχι μόνο στο να "ακούς" καλύτερα, αλλά και στο να σκέφτεσαι καλύτερα. Τολμώ να πω πως η θεωρία περισσότερο βοηθάει στο να βγάζεις πράγματα με το αυτί, παρά όταν τα διαβάζεις από το χαρτί, όπου μπορείς ενίοτε να τα πας μηχανικά ή/και ασυναίσθητα .

 

 

Μερικές σκόρπιες σκέψεις, τίποτα σοβαρό, keep calm and practice

 

 

 

Εξεραιτικό post. Χρσιμότατος οδηγός μελέτης-και όχι μόνο για πλήκτρα.

[stavros_d80]

Γειά. :)

Αν θέλετε μοιραστείτε μαζί μας τί τεχνικές - μεθόδους κ.λ.π. χρησιμοποιείτε όταν θέλετε να μάθετε ένα νέο κομμάτι στα πλήκτρα σας, κυρίως για πιάνο ρωτάω.

 

Εξαρτάται το είδος της μουσικής ανά περίπτωση, η ερώτηση είναι πολύ γενική: πιάνο υπάρχει στη κλασσική μουσική, πιάνο έχουν οι Dream Theater & Nightwish και οι Πυξ-Λαξ πιάνο έχουν και η Πάολα με τον Ρέμο στο live, και στα πανηγύρια πιάνο από το Μ1 παίζουνε με τέμπα & delay, όλα πιάνα είναι εσύ σε πιο αναφέρεσαι?

 

σε όλα βοηθάει πολύ μία περίπτωση: να μπορείς να διαβάζεις παρτιτούρα και να έχεις γνώση της μουσικής θεωρίας εις βάθος έτσι ώστε να μπορείς να αποδίδεις σωστά τις λεπτομέριες, πέρα από την τεχνική στα δάχτυλα βεβαίως.

 

Επεξηγώ το ανα περίπτωση:

Η κλασσική μουσική είναι πολύ συγκεκριμένη στη τεχνική, στο ύφος στο πιάνο και στις νότες, είναι πολύ δύσκολο να παίξεις μόνο με το αυτί ολόκληρα κομάτια πχ Μπαχ απέξω, γίνεται αλλά είναι δύσκολο θέλει 2-3 νταν και 5-6 μαύρες ζώνες και κανα 2 καφέκίτρινες με 4-5 καρώ πουκάμισσα ;D (Nikolas που είσαιιιι!?)

 

Στα πιο εμπορικά κομάτια πχ ροκ, έντεχνο, σκυλάδικο κτλ δύσκολα θα κάτσει κάποιος να σου δώσει παρτιτούρα ή να βρεις ακόμη, αν πας στη Πάολα & στο Ρέμο θα στα δώσουν μεν γιατί είναι πολύ συγκεκριμένα τα μέρη που παίζεις και είναι μεγάλες πίστες (οπότε αν δεν διαβάζεις θα φας πόρτα) αλλά εάν πας σε κανα εντεχνάδικο και σκυλάδικο κακιάς ώρας και τους πεις για παρτιτούρα θα σε στραβοκοιτάξουν, οπότε εδώ χρειάζετια να ξέρεις οδηγό &  η παρτιτούρα σαφώς βοηθάει πολύ (εσένα) αλλά δεν θα κάτσει κανένας να τη διαβάσει εκεί τα πράγματα λειτουργούν πιο εμπειρικά με το αυτί. Τα κομάτια αλλάζουν τόσο γρήγορα και είναι τόσο καινούργια που δεν υπάρχουν ακόμη οι παρτιτούρες, τις έχει ο Κυριάκος Παπαδόπουλος στο στούντιο πρέπει να μπεις να τις κλέψεις :P, οπότε αν μεν διαβάζεις αλλά δεν έχεις αυτί πάλι πρόβλημα....

 

Δοκίμασε να πας σε κανα πανηγύρι και να ζητήσεις παρτιτούρα για πιάνο... ::) εκεί παίζουν εξολοκλήρου με το αυτί...

 

Οι σεσιονάδεις επαγελματίες μουσικοί στο 99,9% διαβάζουν (αυτοί δηλ που πάνε και γράφουν σε στούδιο δισκογραφία), οπότε εάν τους ρωτήσεις για τεχνική θα σου πουν "πάνε ωδείο και μάθε να διαβάζεις".

 

οπότε όπως καταλαβαίνεις ο δρόμος είναι ένας: πας από μικρός ωδείο μαθαίνεις σωστά να διαβάζεις παρτιτούρα κάνεις κλασσική, καταλαβαίνεις ότι με τη κλασσική δεν πας πουθενά, πας στα σκυλάδικα μαθαίνεις με το αυτί να παίζεις κ να βγάζεις οδηγούς, γνωρίζεις τον Πλιάτσικα κάνεις δίκσο και βγάζεις λεφτά (παλιά)!

 

αν το πάρεις ανάποδα και γνωρίσεις πρώτα τον Πλιάτσικα σε κάποια φάση θα αναγκαστείς να πας να μάθεις μουσική για να συνεχίσεις γιατί θα πρέπει να συννενοείσαι με άλλους μουσικούς σεσσιονάδες και θα νιώθεις κατώτερος άσε που θα κοπανάνε καμιά ορολογία τζαζ μέσα και θα σε στέλνουν, οπότε αυτά που δεν έκανες μικρός στο ωδείο θα αναγκαστείς να πας να τα κάνεις μεγάλος.

 

το ίδιο ισχύει αν δεν γνωρίσεις ποτέ τον πλιάτσικα και κάνεις μόνος σου η με μπάντα οτιδήποτε σε οποιοδήποτε σημείο που θα σοβαρέψει ή όχι θα πρέπει να μάθεις να διαβάζεις δεν υπάρχει άλλη τεχνική, η άλλη του αυτιού είναι η υποδιέστερη και πιο χοντροκομένη του Διαβάζω αλλά απαραίτητη διδάσκεται έτσι και αλλιώς στη μουσική επιστήμη.

 

πιστεύω να σε κατατόπισα ;D

[Παστίτσιός]

Εξαρτάται το είδος της μουσικής ανά περίπτωση, η ερώτηση είναι πολύ γενική: πιάνο υπάρχει στη κλασσική μουσική, πιάνο έχουν οι Dream Theater & Nightwish και οι Πυξ-Λαξ πιάνο έχουν και η Πάολα με τον Ρέμο στο live, και στα πανηγύρια πιάνο από το Μ1 παίζουνε με τέμπα & delay, όλα πιάνα είναι εσύ σε πιο αναφέρεσαι?

 

Δεδομένου ότι το ρωτάω ξεκάθαρα ήδη, αναφέρομαι στο να μάθεις κάποιο νέο κομμάτι κυρίως για πιάνο ρωτάω! Άρα αφού ρωτάω κυρίως για πιάνο ρωτάω τότε κάποιο κομμάτι που είναι γραμμένο για πιάνο μάλλον και όχι που είναι γραμμένο για φλάουτο και το παίζουμε στο Μ1 με ψευδοφλαουτιστικούς ήχους φτιαγμένους από δήθεν αναλογικές κυματομορφές οι οποίες ώς ψηφιακές που είναι παριστάνουν την αναλογικούρα.

Τώρα αν το κομμάτι το έχεις σε παρτιτούρα και ανήκει στην τζάζ ή στην κλασική ή κάπου αλλού μικρή σημασία έχει, όσες τεχνικές αναφερθούν, καλό θα κάνουν, η γνώση δεν έβλαψε κανέναν. 8)

[stavros_d80]

Στη κλασσική χρειάζεται παρτιτούρα για πιστή απόδοση είναι δύσκολα τα κομάτια, περίπλοκα και μαγάλα με πολλές λεπτομέρειες για να παιχτούν με το αυτί.

 

Στη τζαζ υπάρχει ο αυτοσχεδιασμός και οι δρόμοι που χρησιμοποιούνται, σε κάποια έργα υπάρχει παρτιτούρα αλλά σε πολλά λάιβ κλασσικά ηχογραφημένα πχ Miles, Hancok είναι τελείως αυτοσχεδιασμοί.

 

Στις υπόλοιπες νορμάλ περιπτώσεις μέρη πιάνου ή ολόκληρα κομάτια μεμονωμένα για πιάνο που είναι ποπ, μπαλάντες, ροκ κτλ εγώ βγάζω πρώτα τα ακκόρντα στο αριστερό και μετά τη μελωδία στο δεξί.

 

όπου κολλάω το βάζω συνέχεια μέχρι να το βρω και παίζω από πάνω, αυτός πιστεύω είναι και ο συνηθέστερος τρόπος για όλα τα όργανα. ωστόσο με το αυτί μπορεί κάποιες φορές να σου ξεφύγει γιαυτό λέω ότι η παρτιτούρα βοηθάει πολύ σε πολλές περιπτώσεις.