Μια καινουργια ιδεα στιχων προς μελωποιηση

[Παντελης53]

1.Το ταξιδι

 

Ωραιο ηταν το ταξιδι

με της μητερας την ευχη,

ποτε κρασι,και ποτε ξυδι

μας ξεγελουσε η ζωη

 

Σαλπαραμε με καταιγιδα

με την οργη του κεραυνου

καραβι ηταν η ελπιδα

στα πελαγα του ταξιδιου

 

(Ρεφραιν)

Και μας ρωτουσε η γοργονα

για τον χαμενο βασιλια

Πως να χωρεσει τοσο αγωνα

της θαλασσας η αγγαλια

 

Σαλπαραμε για την Ιθακη

Διχως να δουμε τον καιρο

Μα πως βρεθηκαμε Γιωργακη,

σε μακρινο ωκεανο?

 

Στον υπνο βλεπαμε λιμανια

στο ξυπνο κυμματα πολλα,

μας κοροιδευανε τα αλανια

που'χαμε ονειρα τρελα.

 

(Ρεφραιν)

Και μας ρωτουσε η γοργονα

για τον χαμενο βασιλια

Πως να χωρεσει τοσο αγωνα

της θαλασσας η αγγαλια

 

Ωραιο ηταν το ταξιδι

με της μητερας την ευχη,

ποτε κρασι,και ποτε ξυδι

μας ξεγελουσε η ζωη

 

 

 

2. Πως να το πω τετοιο τραγουδι

 

Ελα φιλε μου Μιχαλη,

πιες ακομα'να κρασι

και να θυμηθουμε παλι

τη παλια μας προσευχη.

 

Πιες και γεια τα περασμενα,

για τα χρονια τα παλια,

για τα χρονια τ'αγιασμενα

στου θεου την αγκαλια.

 

  (Ρεφραιν)

Πως να το πω τετοιο τραγουδι,

που να βρω Θεε μου τετοια φωνη

με τετοιο φως τετοιο λουλουδι,

Που να βρω Θεε μου τετοια ψυχη.

 

Τα γερανια ανθισμενα,

Φλερταραν τις κερασιες.

Τ'αγγελουδια ερωτευμενα,

αφηναν τις εκκλησιες.

 

Τα σοκακια ασπρισμενα

με το ασπρο της καρδιας

ονειρα μπουμπουκιασμενα

τα παιδια της γειτονιας.

 

  (Ρεφραιν)

Πως να το πω τετοιο τραγουδι,

που να βρω Θεε μου τετοια φωνη

με τετοιο φως τετοιο λουλουδι,

Που να βρω Θεε μου τετοια ψυχη.

 

 

3. Η Ελενη

 

Ωραια ητανε τα πλοια

οταν σε πηγανε στην Τροια,

ανεμιζε ενα μαντιλι,

ευχες ψιθυριζαν τα χειλη.

 

Και δύο ναυτικα φεγγαρια

σε χασανε καλε στα ζαρια!

Το κυμα στ'ανοιχτα σε παει,

κι ο γλαρος σε αναζηταει.

 

  (Ρεφραιν)

Μα συ γυρνας στα παραμυθια,

εκανες μυθο την αληθεια.

Σε βλεπω μεσ' στις οπτασιες

στις ανθισμενες ορτανσιες.

 

Ηταν τα ονειρα κλαμμενα,

και τ'αγγελουδια λυπημενα,

κι η μυρτια με την αλοη,

αρχισανε το μοιρολόι.

 

Πηρε η πουλια τ'οραμα σου,

και τα ζουμπουλια τ'αρωμα σου.

Και γω και στο πονο και στο δακρυ,

σ'αναζητω στης γης τα μάκροι.

 

  (Ρεφραιν)

Μα συ γυρνας στα παραμυθια,

εκανες μυθο την αληθεια.

Σε βλεπω μεσ' στις οπτασιες

στις ανθισμενες ορτανσιες.

 

 

4.  Το πρωτο τραγουδι μου ερωτικο

 

Το πρωτο τραγουδι μου ερωτικο,

με της αγαπης την μελωδια.

Τραγουδαγα το σ'αγαπω,

κι ανθιζε θυμαμαι σαν γαζία.

 

Στο στιχο την φλερτάραν τα πουλια,

και ελαμπε μεσ΄ στο ρεφραιν σαν πούλια.

Στενάζαν και πλαντούσαν τα βιολιά,

και φύτρωναν μεσ' στα κουπλε ζουμπούλια.

 

(Ρεφραιν)

Και'γω ο Γιαννης ο μικρος,

εγινα μελωδος σπουδαιος.

Ο μυθος μου πραγματικος,

κι ο κοσμος γυρω μου ωραιος!

 

Το πρωτο τραγουδι μου ερωτικο,

ηταν σαν οραμα ωραια.

Θα το φωναξω και θα το πω,

δεν ηταν η κουλα η μοιραια.

 

Τραγουδαγε τις νυχτες την ευχη,

τραγουδαγα το ονειρο τις μερες.

Τα λογια μας στον ερωτα ωδη,

τραγουδι των αγγελων με φλογέρες.

 

(Ρεφραιν)

Και'γω ο Γιαννης ο μικρος,

εγινα μελωδος σπουδαιος.

Ο μυθος μου πραγματικος,

κι ο κοσμος γυρω μου ωραιος!

 

 

5. Χρονια πασκιζεις να με δεις

 

Περα στα ερημα ακρογιαλια,

στους καβους σαρωνουν οι τυφωνες.

Μα'γω με της καρδιας τα κυαλια,

κοιτω πανεμορφες γοργονες.

 

Φτιαχνω σιδερενια μπρικια,

και στο κυμα ταξιδευω.

Στον βυθο πολλα τα φυκια,

μα γοργονες 'γω γυρευω.

 

  (Ρεφραιν)

Χρονια πασκιζεις να με δεις,

με τα ματακια του μυαλου,

δεν θα μπορεσεις να με βρεις,

ειμαι αγαπη μου αλλου!

 

Εγω ταξιδι εχω παει,

σ'ονειρεμενες πολιτειες.

Στους δρομους κατι μου μεθαει,

στους δρομους με τις ακακιες.

 

Μεσα σε μεγαλα δαση,

πεταλουδες κυνηγαω,

και στου φεγγαριου την χαση,

τ'ονειρο μου σεργιαναω.

 

  (Ρεφραιν)

Χρονια πασκιζεις να με δεις,

με τα ματακια του μυαλου,

δεν θα μπορεσεις να με βρεις,

ειμαι αγαπη μου αλλου!

6. Του καημου μου κοριτσακι

 

Του καημου μου κοριτσακι,

ελα με το αερακι.

Να μ'ανοιξεις τα φτερα,

να σε παω μακρυα.

 

Να σε παω με τ'αγερι,

'κει που φεγγει το αστερι,

και με την αστροφεγγεια,

να σε φερω τα πρικιά.

 

  (Ρεφραιν)

Ελα σε παρακαλω,

να'σαι κυμα στο γυαλο,

και στον ασπρο τον αφρο σου,

να ασπρισω τ'ονειρο σου.

 

Του καημου μου περιστερι,

φερε μου το καλοκαιρι

ελα παρε τον καημο,

να τον ριξεις στο γκρεμο.

 

Ελα παρε και το δακρυ,

να το πας στης γης την ακρη,

και με την ανατολη,

θα σε φερω το φιλι.

 

(Ρεφραιν)

Ελα σε παρακαλω,

να'σαι κυμα στο γυαλο,

και στον ασπρο τον αφρο σου,

να ασπρισω τ'ονειρο σου.

 

 

  7.  Με το αστρο της αυγης

 

Με το αστρο της αυγης,

κινησα για το ταξιδι,

ειμουν αγουρο παιδι,

κι'ταν η ζωη παιχνιδι.

 

Επαιζα με τον Θεο,

τα πουλια και τα λουλουδια,

και ψηλα στον ουρανο,

παιζαν και τα αγγελουδια.

 

(Ρεφραιν)

Σεργιανουσα τα ονειρα μου

μεσα σ'ανθισμενους κηπους,

και χτυπουσε η καρδια μου,

με των λουλουδιων τους κτυπους.

 

Οταν ειμουνα παιδι,

ζουσα μεσ' στο παραμυθι,

ητανε κι αλλα παιδια,

το κουκι και το ρεβυθι.

 

Με μπογιες και με πηλο,

φτιαχναμε αλλιως τον κοσμο,

τον στολιζαμε θαρώ,

μ'ενα κλωναρακι διοσμο.

 

(Ρεφραιν)

Σεργιανουσα τα ονειρα μου

μεσα σ'ανθισμενους κηπους,

και χτυπουσε η καρδια μου,

με των λουλουδιων τους κτυπους.

[Nikolas]

Καλησπέρα.

 

Μπορεί να φανώ λίγο "καλόπαιδο", αλλά...

 

Αφού γράφεις στίχους, έχε το νου σου στα παρακάτω:

 

1. Δεν έχεις τόνους.

2. Το μελοποίηση, με "όμικρον" και το αγκαλιά με "κάπα" (και μιλάω εγώ που είμαι ο μέγας ανορθόγραφος)...

 

Συγνώμη...

[Johnny.T]

  Παντως γραφει στιχους,με ομορφα τοποθετημενες λεξεις και ομοιοκαταληξειες αβιαστες σχεδον.Δομημενα και δουλεμενα.Η ορθογραφια ειναι το τελευταιο πραγμα που παρατηρησα ,μιας και ο στιχος ειχε ροη.

  Σιγουρα δεν ειναι ο τροπος που γραφω, αλλα ηταν δουλεμενο και αρτιο σαν αποτελεσμα.

[Boomer13]

Πολύ ωραίοι στίχοι , θα τους έχω στο νου μου !

[Jazzjoker]

Γεια σου Παντελή και καλωσόρισες στο φόρουμ. Ξεκαθαρίζω ότι αυτά που θα σου γράψω είναι καθαρά προσωπικές απόψεις και προέρχονται από έναν άνθρωπο που παλιότερα έγραφε ελληνικό στίχο και σταμάτησε. Οπότε γράφω εκ του ασφαλούς, αλλά με φουλ καλή προαίρεση προς έναν στιχουργό που φιλοδοξεί να μελοποιηθεί:

 

Κατ' αρχάς, όπως είπαν και τα παιδιά πιο πάνω, έχεις μια άνεση στο μέτρο και την ομοιοκαταληξία. Πλην του "Το πρώτο τραγούδι μου ερωτικό" το μέτρο των στίχων σου είναι έτοιμο για μουσική.

 

Εκεί που θεωρώ ότι πάσχουν τα ποιήματά σου είναι στη θεματολογία. Με άλλα λόγια: ταξίδι, ευχή, καράβι, πέλαγα, Ιθάκη, λιμάνια, όνειρα, γοργόνα, αγκαλιά, λουλούδι, ψυχή, χείλη κλπ. είναι λέξεις/θέματα/εικόνες που (κατά την άποψή μου πάντα) στην ελληνική στιχουργική, έχουν εξαντληθεί. Δεκάδες ποιητές/στιχουργοί έχουν πάρει τη θεματολογία αυτή και την έχουν φτάσει στο απόγειό της τις περασμένες δεκαετίες. Ως αποτέλεσμα, τα πονήματά σου έχουν δύο μειονεκτήματα: Δεν έχουν προσωπικό χαρακτήρα και δεν είναι σύγχρονα. Το δεύτερο δεν είναι απαραιτήτως κακό αλλά αν θες να αγγίξεις (αρκετούς) ανθρώπους που ζουν στο σήμερα, δεν μπορείς έτσι.

 

Προσωπικά θεωρώ ότι αν θες να ξεχωρίσεις, πρέπει να ζοριστείς. Εγώ δεν τα κατάφερα και γι' αυτό τα παράτησα. Με άλλα λόγια, προσπάθησε να περιορίσεις την "εύκολη" θεματολογία και την επανάληψη αυτών των εννοιών/λέξεων που παραπέμπουν στον ρομαντισμό μιας άλλης εποχής, η οποία όπως αναφέρω και πιο πάνω, έχει περιγραφεί και τραγουδηθεί αρκούντως.

 

Δίνω ένα παράδειγμα που κατά την άποψή μου αποτελεί δείγμα σύγχρονης στιχουργικής με ισχυρή δόση πρωτοτυπίας, χωρίς φόβο χρήσης μη τυπικών λέξεων/εννοιών:

 

 

Εκείνη

 

Γεννιέσαι την έχεις μητέρα

πηδάς στον αέρα σκας στο πάτωμα

εκείνη σε βάζει στην κούνια

στα μάτια σαπούνια και γαλάκτωμα

 

Σου δείχνει πώς κάνει η πάπια

και μοιάζει με κάποια που `χες γκόμενα

στο μέλλον με τ’ άσπρα φωτάκια

και με τ’ αστεράκια τα φλεγόμενα

 

Μετά που σε στέλνουν σχολείο

στο δίπλα θρανίο εκείνη κάθεται

μικρή με τα ροζ κοκαλάκια

και τα ποιηματάκια που θα μάθετε

 

Για να σε προσέξει ρεψίματα κάνεις

χτυπιέσαι στους δρόμους πλακώνεσαι

της σπας με νεράντζια τα τζάμια

κι από την ταράτσα πηδάς και σκοτώνεσαι

 

Σηκώνεσαι κι είσαι δεκάξι

βαριέσαι στην τάξη γράφεις ποιήματα

το στήθος της θέλει να σπάσει

κυλιέται στα δάση και στα κύματα

 

Ποιος στίχος σου θα τη χωρέσει

που θέλει να αρέσει στους ακέφαλους

που δίνει φιλιά μες στα δόντια

κι ανοίγει τα πόδια σ’ άγνωστους φαλλούς

 

Την ψάχνεις το σκας απ’ το σπίτι

σε σέρνει απ’ τη μύτη αυτό το βάλσαμο

αυτή η μυρωδιά από γαζία

αυτή η τυραννία σε τραβά ενώ

 

Κανένας βοηθός δεν υπάρχει

να πει τι έχεις πάθει τι σε πόνεσε

κι εκείνη δε λέει να κοιτάξει

γκαζώνεις τ’ αμάξι χτυπάς και σκοτώνεσαι

 

Λοιπόν έχω βγάλει και δίσκο

και πάλι δε βρίσκω εκείνο που `θελα

πριν βγω στη σκηνή νιώθω χάλια

αδειάζω μπουκάλια με θολά νερά

 

Μα σαν το συγκρότημα βγαίνει

μπροστά φωτισμένη εκείνη κάθεται

χωρίς στα μαλλιά κοκαλάκια

χωρίς ποιηματάκια που θα μάθετε

 

Περνάω την κιθάρα στο βύσμα

με πιάνει ένα πείσμα απογειώνομαι

αρχίζω τον πρώτο μου στίχο

τρυπάω τον τοίχο και σκοτώνομαι

 

στίχοι/μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς

 

Παρέθεσα Δεληβοριά γιατί είναι τραγουδοποιός της γενιάς μου αλλά φυσικά δεν είναι ο μόνος και φυσικά υπάρχουν και παλαιότεροι. Π.χ. σχεδόν οτιδήποτε από Σαββόπουλο είναι, κατ' εμέ, στο ίδιο κλίμα.

 

 

Εύχομαι καλή χρονιά και καλή έμπνευση!

[manosx]

Εντάξει, τόσο χάλια σαν τους στίχους που έβαλε ο Jazzjoker δεν είναι,  ;D ;D ;D αλλά πρέπει ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ να κοπούν κάτι ζουμπούλια, κάτι ορτανσίες, κάτι ακακίες και γενικά όλα τα ζαρζαβατικά, συμπεριλαμβανομένου του κουκιού και του ρεβυθιού, γιατί νιώθω σα να μου την πέφτει καμιά 60άρα και άσχημη  ;D ;D ;D

[oselifer]

Σαλπαραμε για την Ιθακη

Διχως να δουμε τον καιρο

Μα πως βρεθηκαμε Γιωργακη,

σε μακρινο ωκεανο?

 

 

Στις περιπέτειες της Ελλάδας με τον παπανδρέου αναφέρεται ο στίχος;  ;D

[RayDTutto]

Στις περιπέτειες της Ελλάδας με τον παπανδρέου αναφέρεται ο στίχος;  ;D

 

Όχι. Αν ήταν έτσι, θα έλεγε:

 

Σαλπαραμε για την Ιθακη

Διχως να δουμε τον καιρο

Μα πως βρεθηκαμε Γιωργακη,

σε μακρινο ωκεανο?

στο Καστελλόριζο;

[Κβαντική Διεμπλοκή]

Εμένα πάντως μου αρέσουν.Και τους βρίσκω πρωτότυπους καθώς δεν είναι μόνο λέξεις που δίνουν την εικόνα αλλά όλο το ύφος.