Ηγγικεν η ώρα του ...Precision!

[il_dottore46]

Χαιρετώ άλλη μια φορά την παρέα του noiz!

 

Λίγα περί ιστορίας για αρχή. Παίζω με ένα Squier VM Jazz (maple body-maple fingerboard), που είναι και το μοναδικό μου. Αξιόλογο μπασάκι με (αρκετά) μελανό σημείο την ποιότητα κατασκευής του μπράτσου του. Δεν ξέρω αν αργότερα βελτιώθηκαν στον τομέα αυτό τα συγκεκριμένα αλλά το δικό μου ψιλοπάσχει. Του έβαλα και Dimarzio Model J's και είδα σημαντική βελτίωση στον ήχο απ'τους αναιμικούς 'μαμά' duncan designed. Αλλά αν δεν αλλάξει το μπράτσο και ίσως η γέφυρα δεν θα γίνει ένα πραγματικά καλό όργανο. Ίσως στο μέλλον.

 

Γιατί προς το παρόν έχω καταλάβει ότι τελικά είμαι precision τύπος και αυτόν τον ήχο θέλω. Παίζω indie rock/post punk (με πένα και σχεδόν πάντα με λιγότερο ή περισσότερο βρώμικα αν λέει κάτι...) στη μοναδική μπάντα που είμαι. Εδώ και αρκετούς μήνες που υπάρχει στο στούντιο ένα MIJ Precision του μπασίστα της άλλης μπάντας που μοιραζόμαστε το χώρο, έχω ερωτευτεί σφόδρα τα precision για διάφορους λόγους. Μάλιστα πριν λίγες μέρες ολοκλήρωσα τις ηχογραφήσεις των bass tracks για τον δίσκο μας και η πλειοψηφεία γράφτηκε με το εν λόγω P. Και 2 tracks με το δικό μου.

 

Οπότε λέω να μην το κουράζω άλλο και να αγοράσω ένα. Όλο αυτό για να σας ρωτήσω αν το road worn 50's αξίζει τα 1200 ευρώ που κοστίζει, τιμή thomann. Δεδομένου ότι είναι MIM και δεν έχει καν hard case, απλά με μια Fender gig bag έρχεται. Και του ότι στα ίδια πάνω κάτω χρήματα αγοράζεις ένα american standard και με βαλίτσα. Απλά έχω ερωτευτεί το συγκεκριμένο αλλά δεν θέλω να πληρώσω (πολύ) υπεραξία για το relicing και τα νιτρο φινιρίσματα. Ούτε με ενδιαφέρει αν το μπάσο μου δεν γράφει made in USA αλλά Mexico. Αρκεί να με ικανοποιεί.

Από ήχο στο youtube ακούγεται σούπερ (καλύτερο απ'το MIJ που παίζω στο στούντιο) αλλά ξέρω ότι το youtube δεν προσφέρεται για ασφαλή συμπεράσματα. Όπως και να χει ο ήχος αν δεν σου κάνει, με έναν άλλο μαγνήτη έρχεται εκεί που τον θέλεις. Κυρίως με νοιάζει η ποιότητα κατασκευής, δηλαδή το μανίκι να έχει ποιοτική ταστοδουλειά και να έχει ποιοτικό hardware. Όπου πάσχει το δικό μου δηλαδή. Όπως και αρκετά παλιότερα MIM Fender που έτυχε να παίξω κατά καιρούς.

 

Ποια η γνώμη σας?

[Terry RoscoeBeck5]

Ούτε με ενδιαφέρει αν το μπάσο μου δεν γράφει made in USA αλλά Mexico. Αρκεί να με ικανοποιεί.

 

Ποια η γνώμη σας?

 

Γιατρέ μου μπράβο, για την υγιή άποψη.

 

Άκου τώρα τι θα κάνεις- βασιζόμενος στο άνωθεν: Μην πάρεις «γουρούνι στο σακί» από τον Thomann.

 

Αγγελίες και βουρ για δοκιμές. Αυτό που θα σου κάτσει καλύτερα στο χέρι και στο αυτί.

 

Απλά ελπίζω να μένεις κάπου που αυτό θα είναι εφικτό. 

[Dinosp]

Γιατρέ μου μπράβο, για την υγιή άποψη.

 

Άκου τώρα τι θα κάνεις- βασιζόμενος στο άνωθεν: Μην πάρεις «γουρούνι στο σακί» από τον Thomann.

 

Αγγελίες και βουρ για δοκιμές. Αυτό που θα σου κάτσει καλύτερα στο χέρι και στο αυτί.

+1 (και αν βρεις να δοκιμάσεις αυτα που θέλεις, σφύρα μου  ;D)

 

Παρτο αγόρι μου, με κλειστά μάτια σε sunburst - έρωτας ειναι αυτός (αν σκέφτεσαι για κόκκινο να το ξαναδούμε το θέμα σου ;D)

 

Μήπως όμως πρεπει να αλλάξεις τελείως και να πας σε αυτό?  ;D

 

 

ΥΣ1. Ειμαι παντελώς άσχετος με τα μπασικά - κακώς μιλάω

ΥΣ2. Ο τύπος στο βίντεο εχει ωραίο κανάλι με σπάνια μπασακια

ΥΣ3. Καταραμένο GAS

[Terry RoscoeBeck5]

+1 (και αν βρεις να δοκιμάσεις αυτα που θέλεις, σφύρα μου  ;D)

 

 

 

Όχι μπρε, βρίσκεις (αρκεί να κάνεις λίγο υπομονή).

 

Πάντα όλο και κάτι βγαίνει στις αγγελίες. Μια ματιά που έριξα τώρα στο τσακ μπαμ είδα ένα Mexico- που θέλει ο Γιατρός.

[Superfunk]

Παρε με κλειστα ματια το signature precission Mike Dirnt,Green Day,ειναι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτο που θες

[THEOD]

Τσιμπα αυτο και δε θα χάσεις . Ακριβώς το ίδιο έχω και εγω :D

 

http://smart.noiz.gr/details.php?id=192766

[sideFX]

Πριν 8 μήνες (αρχές Γενάρη) αγόρασα το Classic 50's Precision http://www.thomann.de/gr/fender_50s_precision_bass_2tsb.htm από το musicstore (ο Thomann εκείνη την εποχή δεν το είχε σε στοκ), χωρίς να το εχω δοκιμάσει. Γουρούνι στο σακί κοινώς. Υποθέτω πως θα γνωρίζεις ότι είναι το ίδιο όργανο με το Road Worn που σκέφτεσαι, με μόνες διαφορές το πολυεστερικό τελείωμα αντί για νίτρο και το relicing.

 

Πριν την αγορά είχα δοκιμάσει αλλα 2 P's ενός κολλητού, ένα "απλό" ΜΙΜ με αλλαγμένους μαγνήτες (SBP-3) του '10 ή '11, και ένα American Deluxe (active) του 2000. Το αμερικάνικο ήταν αρκετά ποιοτικό κατασκευαστικά αλλά από ήχο ήταν για κλάματα (ένεκα μόνο active, και έκανε και μισό εκατομμύριο τότε που το είχε αγοράσει ο φίλος...).

Το μεξικάνικο απο ήχο ήταν αρκετά καλό λόγω quarter pounders αλλά κατασκευαστικά υστερούσε, συγκεκριμένα στην ταστιέρα τα μισα τάστα εξείχαν και θέλανε μάζεμα (πράγμα που δεν έγινε ποτέ), και γενικότερα η όλη κατασκευή δε σου ενέπνεε ιδιαίτερη ποιότητα. Ένα Squier VM Jazz που είχα δοκιμάσει ήταν σαφώς πιο προσεγμένο κατασκευαστικά (και ο λαιμός του ήταν μια χαρά, δεν ήθελε δουλειά στα τάστα).

 

Το συγκεκριμένο Classic 50's το είχα βάλει στο μάτι και περίμενα μπας και το βρω σε καμια αγγελία για να το δοκιμάσω, αλλά δεν... οπότε μια μέρα το χτύπησα. Όταν ήρθε δεν πίστευα στα μάτια μου, ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ποιοτικά με το απλό MIM, λες και είναι από διαφορετικό εργοστάσιο! Βασικά ποιοτικά είναι εφάμιλλο του American Standard (το οποίο έπαιξα μετά, αφού είχα πάρει το δίκό μου). Η βαφή στο σώμα, η διαβάθμιση του burst, το tint στο λαιμό, τα μεγάλα κλειδιά, η vintage γέφυρα, αλλά κυρίως οι stock μαγνήτες.... μια λέξη μόνο: Η-Χ-Α-Ρ-Α!!!!  :o :o

 

Δεν έχω ακούσει καλύτερο ήχο από άλλο precision, οι μαμά μαγνήτες πατάνε κάτω τους scooped SBP-3 για πλάκα.

Και με δάχτυλα αλλά και με πένα ο ήχος είναι τόσο ζωντανός και "παχύς", χορταστικός και γρεζάτος.  Καυ*ερός με μια λέξη, απλά.

Στα θετικά να αναφέρω επιπλέον ότι είναι και σχετικά ελαφρύ.

 

Στα αρνητικά τώρα, το βασικότερο είναι το πλάτος του λαιμού στο nut (45mm) και η απόσταση των χορδών στα πρώτα τάστα. Αν έχεις μέτρια προς μεγάλα χέρια δε θα έχεις μεγάλο θέμα, συνηθίζεται. Αλλά το καταλαβαίνεις όμως, ειδικά αν προέρχεσαι από Jazz θα σε ξενίσει αρκετά στην αρχή. Υπ' όψην ότι όλα τα υπόλοιπα Precision (και το MiJ που παίζεις στο studio) είναι 41,3mm. Εγώ πήγα απ' το Stingray (43mm nut) στα 45mm και την καταλαβα τη διαφορά. Από 38 που είναι το jazz θα είναι μεγάλη η αλλαγή! Από την άλλη το σώζει κάπως ότι είναι σχετικά λεπτός ο λαιμός μπροστά πίσω (ταστιέρα-αντίχειρας), πάντως γρήγορο λαιμό δεν τον λες σε καμία περίπτωση, δεν ξέρω τι έχεις συνηθήσει να παίζεις στο jazz, αλλά το συγκεκριμένο P είναι πιο chill όργανο, πρέπει να πας με τα νερά του ;D

 

Το άλλο αρνητικό είναι ότι η μαλακή fender θήκη που δίνουν είναι σχετικά λεπτή και ολίγον τι γτπ για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν προστατεύει ιδιαίτερα και αν έχεις σκοπό να το βάζεις-βγάζεις στο αυτοκίνητο, και γενικά να το μεταφέρεις σε πρόβες, κτλ καλύτερα θα ήταν να έπαιρνες κάποια σκληρή θήκη, ή κάποια άλλη ώμου με πιο παχιά  επένδυση για προστασία.

 

Και τέλος, κάτι άλλο που προσωπικά με ενοχλεί (κάποιον άλλον μπορεί να μην τον πειράζει) αλλα λύνεται σχετικά εύκολα και με μικρό κόστος είναι το αλουμινένιο pickguard του, έχει αίσθηση σαν λίμα και κάθε φορά που βρίσκουν τα νύχια δεν είναι και οτι καλύτερο...  ::)

 

ΥΓ. Σορρυ για το σεντόνι....  :o

[Θανάσης Καλδής]

αγόρασα το Classic 50's Precision

Βασικά ποιοτικά είναι εφάμιλλο του American Standard

 

έχω και εγώ το classic 50's σε fiesta red χρώμα, και έχω και ένα am. std jazz του 2008. η αλήθεια είναι ότι το classic 50's είναι ωραίο όργανο, αλλά κάποια πραγματάκια στα αμερικάνικα είναι όντως καλύτερα. τα κλειδιά είναι καλύτερα, η high mass γέφυρα είναι πολύ καλύτερη. επίσης στο δικό μου υπάρχει και ένα ελάχιστο κενό στο σημείο που το μανίκι "κουμπώνει" στο σώμα χωρίς όμως αυτό να δημιουργεί κάποιο θέμα ή πρόβλημα σε εμένα. γενικά μάλλον τα αμερικάνικα έχουν μια πιο "στιβαρή" κατασκευή ή δίνουν αυτή την αίσθηση. οι μαγνήτες στο classic 50's είναι stock αμερικάνικοι precision γι'αυτό παίζουν όντως ωραία. πάντως οι bandmates μου είπαν να φέρνω το classic 50's precision για τα live. αυτό κάτι λέει.  

 

Το άλλο αρνητικό είναι ότι η μαλακή fender θήκη που δίνουν είναι σχετικά λεπτή και ολίγον τι γτπ για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.

 

+100%

[sideFX]

Καλησπέρα Θανάση,

 

Αυτό που αναφέρεις περί ποιότητας όσον αφορά στο hardware, να πω ότι είναι και λίγο θέμα γούστου. Κατα την ταπεινή μου άποψη πάντα, μην παρεξηγηθώ!  :)

 

Τι εννοώ: Δεν ισχύει απαραίτητα ότι όσο πιο βαρια η γέφυρα, τόσο το καλύτερο. Είχα βρεί και διαβάσει κάπου ένα συγκριτικό που είχαν κάνει σε καμια 10ριά hi-mass γεφυρες και την κλασική "απλή" fender και οι διαφορές δεν ήταν μεγάλες, σίγουρα όχι όσο θα περίμενε ο κόσμος (ή έχει οδηγηθεί να περιμένει)... υπήρχε μια μικρή διαφορά στο sustain αλλά όχι κάτι το τρομακτικό. Έπρεπε να στήσεις αυτί και να συγκρίνεις τα 2 samples για να το καταλάβεις, και αυτό με νότες που κρατάγανε μισό λεπτό η καθε μία.... Σε νορμαλ συνθήκες παιξίματος (και αυτές σίγουρα δεν είναι να παίζεις μια νότα κάθε μισό λεπτό) δε νομίζω να μπορεί το 99,5% του κόσμου να καταλάβει διαφορά!! Το hype της όλης φάσης είναι αρκετά μεγαλύτερο από τις πραγματικές διαφορές. Και είναι και το εμφανισιακό, που οκ, είναι θέμα γούστου και ομορφιάς αλλά δεν είναι θέμα καλύτερο/χειρότερο λειτουργικά. Να αναφέρω εδώ βέβαια ότι οι καινούριες γέφυρες στα Am standard φαίνονται όντως σαν κόσμημα, και σου δημιουργούν μια εντύπωση ποιότητας. Τα κλειδιά όχι και τόσο, απλά είναι μικρά και υποτίθεται πιο ελαφριά. Αυτά όσον αφορά το αντικειμενικό του πράγματος.

 

Στο καθαρά υποκειμενικό τώρα, η πιο άσχημη γέφυρα που έχω δει από κοντά είναι η Βadass. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως παραλληρεί τόσος κόσμος για αυτήν... imho είναι το πιο κακόγουστο χοντροκομένο σχέδιο που έχει βγεί ποτέ σε γέφυρα, ένα τετράγωνο πράγμα όλο γωνίες και επίπεδες επιφάνειες σε ένα όργανο που είναι όλο καμπύλες. Αισθητικά απαράδεκτη! Την έχω δοκιμάσει σε όργανο και δεν κατάλαβα καμία διαφορά σε πραγματικές συνθήκες παιξίματος...  >:(

 

Οπότε και ερχόμαστε στο προκείμενο: δεν θα μπορούσα να φανταστώ σε ενα παραδοσιακό P όπως είναι το 50's που αντιγράφει το αρχαίο σχέδιο του '57 (με το πλατυ nut) μια hi-mass γέφυρα, fancy μικροσκοπικά κλειδάκια και άλλα φρου-φρου και αρώματα... Σε Jazz, πες οκ είναι πιο "μοντέρνο", κολλάνε περισσότερο. Στο Stingray μου (που έχει από το εργοστάσιο γέφυρα-άγκυρα και μικρά κλειδια) είναι ταιριαστά και δένουν όμορφα σαν σύνολο. To Presicion όμως που είναι και το παλιότερο σχέδιο το θέλω παραδοσιακό back to roots ένα πράγμα, και δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη και πιο ταιριαστή γέφυρα από αυτήν που φοράει ήδη. Για τον ίδιο λόγω προτιμώ τα κλειδιά που έχει με την μεγάλη βάση και το μακρύ "μίσχο".

 

Όσον αφορά τέλος στο neck socket στο δικό μου είναι τέλεια η εφαρμογή, χωρίς κανένα κενό. Mάλιστα θυμάμαι οταν ο κολλητός μου το 2000 είχε πάρει από το Στόλλα το American Deluxe Precision του, ο λαιμός είχε κενό 2 χιλιοστά στην μια μεριά και το όργανο το είχε πληρώσει μισό εκατομμύριο! Το πήγε πίσω και πήρε ένα άλλο που είχε και εκείνο κενό, ελάχιστο βέβαια αλλά ακριβώς δεν ήταν πάντως, και μιλάμε για την American Deluxe σειρά, made in USA κτλ...

[audiokostas]

Έχω δει πολλές, έχω εγκαταστήσει λιγότερες και έχω ακούσει από ελάχιστες έως καμία (δεν έχω μάθει ακόμα να ακούω γέφυρες).

 

Η προσωπική μου κατάληξη είναι ότι, αν δεν σε πειράζουν τα κωλoβιδάκια που εξέχουν όταν παίζεις με πένα και muteάρεις με χέρι στη γέφυρα, η κλασσική αρχαιολογία με τα τέσσερα threaded saddles είναι η καλύτερη.

 

Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν υιοθετούν όλοι τις εγκοπές που έχουν κάποια μοντέλα/εταιρείες  στο πίσω μέρος της γέφυρας προκειμένου να γίνει quick top load των χορδών. Τεσπά.

 

Δεν μου αρέσουν πλέον καθόλου τα string through bodies όταν μιλάμε βέβαια για μπάσα.... ;D

 

Σταύρο, καλόπαιχτο και καλοτάξιδο το P-Bass.

Έχεις δίκιο σ' αυτά που λες.

Νόμιζα ότι υπερέβαλλε ο Λευτέρης (lgbesios) αλλά είναι όντως πολύ ωραίο μπάσο.

Απλώς, όπως επεσήμανες, δεν μου κάνει λόγω παλουκομπράτσου.