Προς το περιεχόμενο

Υπαρχει η κιθαρα πλεον σαν μουσικο οργανο;


Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Απαντήσεις 250
  • Πρώτη
  • Τελευταία

Περισσότερες συμμετοχές

Περισσότερες συμμετοχές

  • Moderator

Φιλε μου για αλλη μια φορα μετανοιωσα που μπηκα σε ενα θρεντ που μιλαει για αυτο το θεμα.Οντως σεαυτο εχεις δικιο.δεν με νοιαζει ουτε τι ακουει ο αλλος ή τι παιζει.εχω βρει τα γουστα μου χρονια.Αμα ξανασχολιασω σρενταδικο θρεντ να αλαξω γουστα και να αρχισω να ακουω σρεντερσ τελος.Απλα παρασυρομαι σαν αφηβος που ειμαι ακομα και τα χωνω.Που θα παει ομως θα ωριμασω και θα εκτιμησω και το ταπινγκ και το ενα εκατομυριο νοτες το δευτερολεπτο,αλλα μεχρι τοτε ΡΟΛ ΕΝ ΡΟΛΛ φιλε.Εκτιμαω παντως τα απειρα την δεξοτεχνεια πολλων μουσικων και κιθαριστων και πνευστων στη τζαζ.τσαρλι παρκερ ,ρεινχαρτ ,κολτρειν κτλ αλλα εκει νομιζω οτι ειναι αλλο πραγμα.Και μενα μου αρεσει να ακουω ωραιους παιχτες,αλλα ειμαι του τραγουδιου και τις συνθεσης.οχι βαζω μερικα εξυπνα ακορντα στη σειρα για να σολαρω.Αυτα και χαζομαρα που συμετειχα στο θρεντ ,απλα ειναι καλοκαιρι και βαριεμαι που και που ξες.

 

Μα γιατί να μπεις στον κόπο να το κάνεις αυτό;Εγώ αυτό δεν καταλαβαίνω.Εκτός άμα βγάζεις φράγκα πείθοντας κόσμο ότι ''Η Αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols''. ;D

 

Από τη στιγμή που όλοι περνάμε καλά με κάτι διαφορετικό,μελετάμε και παίζουμε διαφορετικά πράγματα,καλό θα ήταν να το αφήναμε εκεί.Θα μου πεις ''κουβέντα κάνουμε'',αλλά δυστυχώς συνήθως ξεφεύγει. :)

More is more. Yngwie Malmsteen

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Λοιπόν,για να τελειώνουμε μ' αυτό το αστείο...

Υπάρχει μία βασική διαφορά ανάμεσα σε αυτά τα δύο στυλ παιξίματος.

 

Στο ένα,ξέρετε,αυτό με το συναίσθημα,δεν χρειάζεται να υποβάλεις τον εαυτό σου σε κάποια τεχνική δοκιμασία για να γουστάρεις αυτό που ακούς.Πιάνεις το vibe και έφυγες.

 

Στο άλλο,ξέρετε,αυτό με τις ένα εκατομμύριο ανούσιες νότες,πρέπει να στρώσεις τον κώλο σου κάτω και να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι παίζει ο ψυχάκιας.Και αφού το καταλάβεις,το παίζεις όπως και στο βαθμό που μπορείς and then you get the big picture...Αυτός ο ηχητικός συρφετός όχι μόνο βγάζει πλέον νόημα αλλά κρύβει και θησαυρούς τους οποίους,αν δεν είχες ασχοληθεί,δεν υπήρχε ουδεμία περίπτωση να τους βρεις.

 

Για αυτό λοιπόν,επαναλαμβάνω,η άποψη ότι το "shredding"(τι όρος) είναι το ρεζιλίκι και η απαξίωση της ροκ κιθάρας είναι ό,τι πιο αβάσιμο,ανώριμο και εν μέρει κομπλεξικό μπορεί να διατυπώσει κανείς.

 

Άλλο το δεν μ' αρέσει,για τον οποιονδήποτε λόγο,και άλλο ο βιασμός της λογικής.

 

.&-

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Shredding ειναι αυτο που ΔΕΝ μπορεις να παιξεις :P.Οπως πουτ.να ειναι αυτη που παει με ολους ΕΚΤΟΣ απο σενα.Αν πηγαινε και με σενα θα ηταν απλα..ευκολη ;).

 

Ποιο σοβαρα τωρα δεν εχει υπαρξει ποιο αχρηστος χαρακτηρισμος απο αυτη την λεξη.Δεν σημαινει απολυτως τιποτα μουσικα σε κανενα επιπεδο, ουτε ειδος μουσικης ειναι ουτε ορος, απλα δηλωνει τον κομπλεξισμο καποιων οταν συναντανε κατι που τους ξεπερναει.

 

Ηθελα να ξερα παντως αυτοι πχ της κλασσικης μουσικης δεν ειχαν μυαλο στην τσεφαλη τους....τι πηγαιναν και εγραφαν δεν ηξεραν οτι κατι αιωνες μετα θα εβγαιναν αψυχοι και σρενταδες απο κατι  bluesoπεντατονικακιδες που γουσταρουν  licks και ριφιες.Ταχυτητες αρπετζια(με α ;D) αρμονικες μελωδικες μινορε ακυρααααα......που ειναι η ψυχαρα ωρε?Ντροπη τους παντως και τους βγαλανε και συνθεταρες..δεν εμαθαν ουτε τα βασικα της μουσικης.... ;D ;D ;D

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΙΜΗΟ η αληθεια ειναι καπου στη μεση και αυτο γιατι εχουν δωθει εκατερωθεν αφορμες για επιχειρηματα.

Υπαρχουν πολλοι που αν παιξουν "περισσοτερες απο δυο νοτες" θα τους τρεχει το σαλακι απο την υπερπροσπαθεια, και υπαρχουν και πολλοι που αν παιξουν "λιγοτερες απο τρεις νοτες" θα αποκαλυφθει η πληρης ελλειψη εκφραστικοτητας.

 

Κατα τα αλλα οταν ερχομαστε πλεον στο θεμα "ακροαση", υπαρχουν σουπερ μουσικες και με "εκατομμυρια νοτες", οπως και με "δυο νοτες". Οπως υπαρχουν και "μαπα" και απο τα δυο ειδη.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Έχω την εντύπωση ότι αυτό που "ενοχλεί" στους σρεντερς δεν είναι τόσο η μουσικοτητα τους όσο η αισθητική τους, οσον αφορά την εικόνα τους. 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δηλαδη ΜΕΤΑ τα 80'ς και ποσο μαλλον απο τα 00'ς και μετα, υπαρχει στερεοτυπη αισθητικη του "σρεντερ", που ενοχλει κιολας???

 

Νταξει, υπαρχουν μερικα δευτεροτριτα τσουτσεκια τυπου rusty cooley ή luca turilli, αλλα αυτοι ειναι μαλλον η γραφικη εξαιρεση κι οχι ο κανονας.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δηλαδη ΜΕΤΑ τα 80'ς και ποσο μαλλον απο τα 00'ς και μετα, υπαρχει στερεοτυπη αισθητικη του "σρεντερ", που ενοχλει κιολας???

 

Νταξει, υπαρχουν μερικα δευτεροτριτα τσουτσεκια τυπου rusty cooley ή luca turilli, αλλα αυτοι ειναι μαλλον η γραφικη εξαιρεση κι οχι ο κανονας.

 

Γραφικός ο Turilli? Τον βλέπεις που σε αγριοκοιτάει?

 

official_photo16.jpg

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Έχω την εντύπωση ότι αυτό που "ενοχλεί" στους σρεντερς δεν είναι τόσο η μουσικοτητα τους όσο η αισθητική τους, οσον αφορά την εικόνα τους. 

 

Συγγνώμη αλλά και οι classic rock τυπάδες στερεότυπη, κακόγουστη, αισθητική έχουν. Αυτός ο τυπάς πιο πάνω είναι γατάκι σε σχέση με τον Ozzy στα καλά του.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επισκέπτης
Αυτό το θέμα είναι πλέον κλειστό για περαιτέρω απαντήσεις.

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου