Αρνητική Αξιολόγηση σε Αγγελία μετά την πώλησή τ&#

[hot_sauce]

Θα συμφωνήσω με τον OP περί αξιολόγησης πωλητών...

 

Αυτό που απαντάνε αρκετοί από κάτω είναι περί "αξιολόγησης συναλλαγής' κάτι που προφανώς δεν έχει νόημα μιας και συναλλαγή δεν έγινε ποτέ.

 

Αλλά μια αξιολόγηση "πωλητή" θα άξιζε μιας και, όπως ήδη αναφέρθηκε, αυτό που μετράει (για αρκετούς από εμάς πιστεύω) δεν είναι η συμπεριφορά του πωλητή μόνο μ'αυτόν που του έδωσε τελικά τα λεφτά του αλλά με όλους τους υπόλοιπους με τους οποίους επικοινώνησε....

 

Χαρακτηρίστηκε η αντίδραση του Μάριου υπερβολική αλλά αν βασιζόταν στην προφορική τους συμφωνία για ένα λάιβ? Μια ηχογράφηση? Οτιδήποτε τέλος πάντων. Εφ'όσον ο πωλητής του είπε πως "ναι,οκ, είναι δικό σου" όφειλε ή να του το δώσει ή, έστω, να τον ενημερώσει πως τα πράγματα άλλαξαν.

[nick_ls]

κοίτα έτσι που ...  

 

που στα 50 μου δεν μπορώ άλλο να της κρύβομαι... με βρίσκει παντού η πουτ@ν@.. ;D

 

 

Aνοίγεις κουβέντα που θα χρειαστεί ίσως και καμμιά βδομάδα, ώστε να καταλήξουμε ότι διαφωνούμε (χιούμορ κάνω). Παρά το χιούμορ, δεν μπορώ να μην παραδεχθώ ότι βάζεις δύσκολο ζήτημα και προσωπικά όταν κάποιος δηλώνει ότι διανύει την πέμπτη δεκαετία δεν μπορώ παρά να σκεφτώ διπλά και τριπλά αυτό που έχει να μου - μας πει.

 

Παρ' όλα αυτά θα σου πω τη γνώμη μου εκτιμώντας τη δική σου. Δεν το βλέπω ως λογική συμψηφισμού, το βλέπω πιο πολύ σα στάθμιση. Τι στάθμιση; Δηλαδή με όρους ποιο είναι το πρόβλημα, τι πρόβλημα δημιουργήθηκε και ποια μπορεί να είναι μία πιθανή λύση. Σκεπτόμενος λοιπόν ότι συνήθως στο smart.noiz πωλούνται πράγματα σχετικά χαμηλής αξίας, μεταξύ μη επαγγελματιών (εξ ου και η πρώτη μου ερώτηση στο φίλο που άνοιξε το ποστ ''ποια ζημία του δημιουργήθηκε από την ευκαιρία που έχασε - αν ήταν ευκαιρία που έχασε''), σκεπτόμενος επίσης ότι η πώληση δεν είχε ολοκληρωθεί (συνεπώς δεν έχουμε ούτε πώληση), σκεπτόμενος επίσης ότι ακούμε τη μία μόνο πλευρά, καταλήγω λοιπόν σταθμίζοντας τα όλα αυτά στο κεφάλι μου ότι η απάντηση είναι αυτή που έδωσα στην αρχή.

 

Δε λέω ότι σε όλες τις περιπτώσεις θα έδινα την ίδια απάντηση ή θα σκεφτόμουν το ίδιο, αλλά με βάση αυτά τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά απαντώ αυτό. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι η διαφορά στη βάση της σκέψης μας νομίζω είναι ότι απογυμνώνω τις πολιτικές-κοινωνικές προεκτάσεις από ένα τέτοιο ζήτημα. Δεν ξέρω κατά πόσο μία τέτοια συμπεριφορά μπορεί να έχει απόρροια τον ωχαδερφισμό, εκεί είναι που νομίζω ότι διαφωνώ μαζί σου, αν και με ''γαργαλάει'' αρκετά ο προβληματισμός που έθεσες. Δηλαδή για να το πω με μία πρόταση, πιστεύω ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα υπάρχει μόνο ένα ηθικό στοιχείο το οποίο κάμπτεται, το οποίο έχει μικρό αντίκτυπο.

 

Ο λόγος που ανέφερα τον ξένο είναι ότι πολλές φορές τους φέρνουμε σαν παράδειγμα σε διάφορα πράγματα που πράγματι, όπως δείχνει μέχρι στιγμής και η ιστορία αν θες, είναι (να το πω κομψά για να μην πυροδοτήσω άλλες συζητήσεις) πιο ''σκεπτόμενοι τις συνέπειες των πράξεων τους''. Παρ' όλα αυτά με τη σκέψη που ακολουθείς θα έπρεπε αν θεωρούμε ότι είναι σε κάθε έκφανσή της κοινωνικής-πολιτικής τους ζωής ''σωστότεροι'', ενώ για παράδειγμα συγκεκριμένα ας πούμε στην αγοραπωλησία μεταχειρισμένων μου φάνηκαν κακοί έως εκνευριστικοί. Αλλά βέβαια με το μικρό μου δείγμα δεν ξέρω κατά πόσο είναι αντικειμενικό αυτό που γράφω αλλά είναι ό,τι έχω, εκεί στηρίζεται η εμπειρία μου. Οπότε το point μου είναι ότι δεν ξέρω κατά πόσο σχετίζονται αυτά τα δύο που συνέκρινες.

 

Συγγνώμη που μακρυγόρησα απλώς ήθελα να εξηγήσω τους δικούς μου συνειρμούς καθώς ήμουν απότομος στην αρχή όπου σε καταχώρισα αυτομάτως ως υπερβολικό. Με φιλικό ύφος το έγραψα όπως είπα και πριν.

 

[npap]

κατ αρχήν (για να μη διαβάζω ξανά όλα όσα έγραψα κι είναι κι αρκετά ήδη παρότι Λάκων -τρομάρα μου- εκ μητρός), από ότι θυμάμαι απλά "διαπίστωσα" μία από τις κύριες πηγές της ελληνικής κοινωνικής παθογένειας με αφορμή το θέμα, χωρίς να μπω στη διαδικασία των συγκρίσεων με άλλους λαούς για να στηρίξω το (kate me) αυταπόδεικτο (δεν νομίζω να υπήρχε και λόγος άλλωστε)...

 

κατά δεύτερον καθόλου απότομος μην ανησυχείς... δεν παρεξηγήθηκα από τον χαρακτηρισμό...

 

και για να μην ανοίξουμε (ελπίζω) κουβέντα βδομάδας θα σου αναφέρω την διαβολικά συμπτωματική περίπτωση που βίωσα σήμερα το μεσημέρι και πυροδότησε τον κατι τις παραπάνω ζήλο μου...

 

εδώ και 3 βδομάδες πήρα την απόφαση να μεταφέρω την έδρα της επιχείρησης μου για πολλούς λόγους σε έναν ιδιόκτητο άλλο χώρο...

την ημέρα που επισκέφθηκα με την γυναίκα μου αυτόν τον χώρο για να δούμε σε τι κατάσταση βρισκόταν (μια και είχαμε καιρό περάσουμε), μας προσέγγισε μια κυρία της γειτονιάς ζητώντας μας να τον δει με πρόθεση να τον νοικιάσει...

τελικά αν και δεν είχαμε σκεφτεί την περίπτωση να τον αξιοποιήσουμε με αυτόν τον τρόπο μας δελέασε με την προσφορά της (προκαταβολή ενός χρόνου ενοικίων, δικά της έξοδα επισκευής κλπ) και συμφωνήσαμε προφορικά να της τον παραδώσουμε χθες που θα γυρνούσε από τις διακοπές της....

 

μη στα πολυλογώ αφού προσπαθώ από χθες να την βρω σε τηλέφωνα και παντού και είναι εξαφανισμένη, μαθαίνω ότι ενδιάμεσα βρήκε αλλού να νοικιάσει και ήδη έχει μεταφερθεί εκεί χωρίς φυσικά να μπει στον κόπο να μας ειδοποιήσει έστω και δια αντιπροσώπου...

εν τω μεταξύ εγώ ήδη με την ιδιοκτήτρια μου έχω συμφωνήσει παράταση της μίσθωσης στο γραφείο και φυσικά "ακυρώσει" τις προσφορές των φίλων για βοήθεια στην μετακόμιση όπως και άλλες διαδικαστικές κινήσεις που είχαν να κάνουν με την μεταφορά...

 

θα πρεπε λοιπόν εγώ τώρα να "σταθμίσω" τα γεγονότα και να "μεταφράσω" την κερδισμένη με "άγριο τρόπο" (20 χρόνια στην νύχτα ως μουσικός και ηχολήπτης) πίστη στον λόγο σε προσωπική αφέλεια μια και εμπιστεύτηκα λόγο, ζητώντας και συγνώμη από την κυρία που με έβαλε στην περιπέτεια δίνοντας της και δίκιο από πάνω?

 

τες πα...νάμαι λοιπόν σήμερα το απόγευμα να μπαίνω και λίγο στο noiz να ξεχαστώ και να πέφτω στο θέμα του φίλου μας, Αύγουστο μήνα που είναι μάλιστα παχιές οι "μύγες" ;D...

η συνέχεια παίχτηκε στην οθόνη σου και θα επιμείνω κλείνοντας ανεξαρτήτως "ειδικού βάρους" κάθε υπόθεσης στο:

 

Το ΔΙΚΑΙΩΜΑ μονομερούς ακύρωσης οποιασδήποτε προφορικής συμφωνίας ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ (αυτόματα) την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ (κατ ελάχιστον) της (κατά προτίμηση επιχειρηματολογημένης) ενημέρωσης του έτερου συμβαλλόμενου...

 

πόσο δε μάλλον από την στιγμή που ένας έγκριτος νομικός και συμφορουμίτης μας (ναι ξέρω εμένα περίμενε να τον διαφημίσω :P) επιβεβαίωσε και νομική ευθύνη πλέον της ηθικής...

 

τέλος παρότι όπως θα έλεγε και ο Βρετανός ξάδερφος του Αστερίξ: τα χρόνια μου είναι περισσότερα από τα δικά σου αλλά λιγότερα του Μαθουσάλα, θα "δασκαλίσω" για μια ακόμα φορά λέγοντας ότι οι νέοι άνθρωποι αν δεν επιδείξουν ΜΗΔΕΝΙΚΗ ανοχή παντού και πάντα (από την γκόμενα μέχρι τον "θαθα" πολιτικό αλλά ναι και τον πωλητή της κιθάρας) στην αθέτηση του λόγου, ΕΛΠΙΔΑ ντεν έκει καρδιά μου για κάτι καλύτερο από αυτό που τώρα βιώνουν...

 

 

ΥΓ...αν έφτασες διαβάζοντας μέχρι εδώ, επιμένεις ακόμα ότι εσύ "μακρυγόρησες"? ;D

 

[LK]

Λιγά παραπάνω πραγματάκια για την "Ευθύνη από διαπραγματεύσεις"

 

 

Οι αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών δεν διέπουν μόνο την έννομη σχέση που απορρέει από την κατάρτιση μιας σύμβασης, αλλά διατρέχουν και το στάδιο των διαπραγματεύσεων που προηγούνται της σύναψής της, δηλαδή το στάδιο της προσέγγισης των μερών προκειμένου αφενός να διερευνηθεί η δυνατότητα επίτευξης συμφωνίας και αφετέρου να καθοριστούν οι όροι που αυτή θα περιλαμβάνει.

 

Αυτό άλλωστε ορίζεται ρητώς από τις διατάξεις των άρθρων 197 και 198 του Αστικού Κώδικα, σύμφωνα με τις οποίες, τα μέρη οφείλουν αμοιβαία κατά τη διενέργεια των διαπραγματεύσεων για τη σύναψη μιας σύμβασης να συμπεριφέρονται σύμφωνα με την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη, ώστε όποιος κατά το στάδιο αυτό προξενήσει υπαίτια, και λόγω ακριβώς της μη τήρησης της ανωτέρω συμπεριφοράς, ζημία στον άλλον, υποχρεούται να τον αποζημιώσει και αν ακόμη η σύμβαση δεν καταρτίσθηκε.

 

Κατά συνέπεια, η κατάφαση της ύπαρξης ευθύνης από διαπραγματεύσεις υπόκειται σε τρεις βασικές προϋποθέσεις.

Καταρχήν η σχέση μεταξύ των μερών απαιτείται να εντοπίζεται στο στάδιο των διαπραγματεύσεων προς σύναψη σύμβασης. Το στάδιο αυτό θεωρείται ότι άρχεται, όταν εκδηλωθεί με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη και προφορικώς ή σιωπηρώς, ενδιαφέρον για τη σύναψη μιας σύμβασης και λήγει, είτε με την οριστική διακοπή των διαπραγματεύσεων, είτε με την κατάρτιση έγκυρης οριστικής σύμβασης ή και εγκύρου προσυμφώνου.

Περαιτέρω απαιτείται η παράβαση των αρχών της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών από το ένα μέρος και μάλιστα με υπαιτιότητά του. Η αδικαιολόγητη διακοπή των διαπραγματεύσεων θεωρείται ότι αντίκειται στις αρχές αυτές, μόνο όταν οι διαπραγματεύσεις είχαν ουσιαστικά περατωθεί και υπολειπόταν η τυπική κατάρτιση της σύμβασης ή όταν υπήρχαν διαβεβαιώσεις, ότι η σκοπούμενη σύμβαση θα καταρτιζόταν οριστικά.

Το τρίτο και τελευταίο προαπαιτούμενο για την αποδοχή της συνδρομής ευθύνης σε μια συναλλακτική επαφή στο στάδιο των διαπραγματεύσεων είναι η επέλευση ζημίας στο μέρος που απέβλεψε καλόπιστα στην παραγωγή του σκοπούμενου δικαιοπρακτικού αποτελέσματος.

 

Ως ζημία από τις διαπραγματεύσεις νοείται αυτή που προκλήθηκε από τη διάψευση της εμπιστοσύνης του ζημιωθέντος, σχετικά με το ότι θα καταρτιζόταν η σύμβαση.

 

Η αποζημίωση καλύπτει μόνο το αρνητικό διαφέρον (ή διαφέρον εμπιστοσύνης), δηλαδή τη θετική ή αποθετική ζημία που επήλθε στον παθόντα αποκλειστικά για το λόγο ότι πίστεψε καλοπίστως στη επικείμενη σύναψη της σύμβασης, και όχι το διαφέρον εκπληρώσεως, αφού δεν είχε ακόμη συναφθεί σύμβαση μεταξύ των μερών.

 

Συνεπώς ο ζημιωθείς μπορεί να ζητήσει ό,τι θα είχε εάν δεν λάμβανε χώρα η αντισυναλλακτική συμπεριφορά από το έτερο μέρος, δηλαδή τόσο τη θετική ζημία, δηλαδή τη ζημία που υπέστη εξαιτίας δαπανών στις οποίες προέβη διότι πίστεψε ως επικείμενη τη σύναψη της σύμβασης, (π.χ. δαπάνες για τη σύναψη της σύμβασης, προκαταβολή κλπ.), όσο και το διαφυγόν κέρδος και ιδίως τη ζημία που υπέστη από το γεγονός ότι, υπολογίζοντας στη σύμβαση που ματαιώθηκε, αποποιήθηκε την πρόταση για κατάρτιση άλλης συμβάσεως  με τους ίδιους ή ευνοϊκότερους όρους.

 

Η ζημία, τέλος, πρέπει να βρίσκεται σε αιτιώδη σύνδεσμο προς την αθέμιτη ή αντίθετη προς την καλή πίστη και τα χρηστά ήθη συμπεριφορά του έτερου μέρους.

[ex-Ritchie77]

Υπάρχει η λεγόμενη "Ευθύνη εκ των διαπραγματεύσεων", Νίκο.

 

Γνωριζεις πολυ καλα οτι αυτο δεν ισχυει στη συγκεκριμενη περιπτωση.  :)

 

 

 

πόσο δε μάλλον από την στιγμή που ένας έγκριτος νομικός και συμφορουμίτης μας (ναι ξέρω εμένα περίμενε να τον διαφημίσω :P) επιβεβαίωσε και νομική ευθύνη πλέον της ηθικής...

 

 

επιβεβαιωσε τι? εδω γελαμε  ;D

 

 

εδώ και 3 βδομάδες πήρα την απόφαση να μεταφέρω την έδρα της επιχείρησης μου για πολλούς λόγους σε έναν ιδιόκτητο άλλο χώρο...

την ημέρα που επισκέφθηκα με την γυναίκα μου αυτόν τον χώρο για να δούμε σε τι κατάσταση βρισκόταν (μια και είχαμε καιρό περάσουμε), μας προσέγγισε μια κυρία της γειτονιάς ζητώντας μας να τον δει με πρόθεση να τον νοικιάσει...

τελικά αν και δεν είχαμε σκεφτεί την περίπτωση να τον αξιοποιήσουμε με αυτόν τον τρόπο μας δελέασε με την προσφορά της (προκαταβολή ενός χρόνου ενοικίων, δικά της έξοδα επισκευής κλπ) και συμφωνήσαμε προφορικά να της τον παραδώσουμε χθες που θα γυρνούσε από τις διακοπές της....

 

μη στα πολυλογώ αφού προσπαθώ από χθες να την βρω σε τηλέφωνα και παντού και είναι εξαφανισμένη, μαθαίνω ότι ενδιάμεσα βρήκε αλλού να νοικιάσει και ήδη έχει μεταφερθεί εκεί χωρίς φυσικά να μπει στον κόπο να μας ειδοποιήσει έστω και δια αντιπροσώπου...

 

 

σε αυτη την περιπτωση εσυ εισαι ο πωλητης  ;) οποτε αν σου ξανασυμβει κατι τετοιο ξανα δε θα προσεξεις περισσοτερο? Ισως ο πωλητης που αναφερει ο ΟΡ να επεσε σε παρομοιες περιπτωσεις. Και εν πασει περιπτωσει δεν μπορουμε να κρινουμε καποιον χωρις να εχουμε ακουσει τη δικη του αποψη. Εγω κραταω αποσταση και απο τις 2 πλευρες

[ex-Ritchie77]

Λιγά παραπάνω πραγματάκια για την "Ευθύνη από διαπραγματεύσεις"

 

 

Οι αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών δεν διέπουν μόνο την έννομη σχέση που απορρέει από την κατάρτιση μιας σύμβασης, αλλά διατρέχουν και το στάδιο των διαπραγματεύσεων που προηγούνται της σύναψής της, δηλαδή το στάδιο της προσέγγισης των μερών προκειμένου αφενός να διερευνηθεί η δυνατότητα επίτευξης συμφωνίας και αφετέρου να καθοριστούν οι όροι που αυτή θα περιλαμβάνει.

 

Αυτό άλλωστε ορίζεται ρητώς από τις διατάξεις των άρθρων 197 και 198 του Αστικού Κώδικα, σύμφωνα με τις οποίες, τα μέρη οφείλουν αμοιβαία κατά τη διενέργεια των διαπραγματεύσεων για τη σύναψη μιας σύμβασης να συμπεριφέρονται σύμφωνα με την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη, ώστε όποιος κατά το στάδιο αυτό προξενήσει υπαίτια, και λόγω ακριβώς της μη τήρησης της ανωτέρω συμπεριφοράς, ζημία στον άλλον, υποχρεούται να τον αποζημιώσει και αν ακόμη η σύμβαση δεν καταρτίσθηκε.

 

Κατά συνέπεια, η κατάφαση της ύπαρξης ευθύνης από διαπραγματεύσεις υπόκειται σε τρεις βασικές προϋποθέσεις.

Καταρχήν η σχέση μεταξύ των μερών απαιτείται να εντοπίζεται στο στάδιο των διαπραγματεύσεων προς σύναψη σύμβασης. Το στάδιο αυτό θεωρείται ότι άρχεται, όταν εκδηλωθεί με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη και προφορικώς ή σιωπηρώς, ενδιαφέρον για τη σύναψη μιας σύμβασης και λήγει, είτε με την οριστική διακοπή των διαπραγματεύσεων, είτε με την κατάρτιση έγκυρης οριστικής σύμβασης ή και εγκύρου προσυμφώνου.

Περαιτέρω απαιτείται η παράβαση των αρχών της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών από το ένα μέρος και μάλιστα με υπαιτιότητά του. Η αδικαιολόγητη διακοπή των διαπραγματεύσεων θεωρείται ότι αντίκειται στις αρχές αυτές, μόνο όταν οι διαπραγματεύσεις είχαν ουσιαστικά περατωθεί και υπολειπόταν η τυπική κατάρτιση της σύμβασης ή όταν υπήρχαν διαβεβαιώσεις, ότι η σκοπούμενη σύμβαση θα καταρτιζόταν οριστικά.

Το τρίτο και τελευταίο προαπαιτούμενο για την αποδοχή της συνδρομής ευθύνης σε μια συναλλακτική επαφή στο στάδιο των διαπραγματεύσεων είναι η επέλευση ζημίας στο μέρος που απέβλεψε καλόπιστα στην παραγωγή του σκοπούμενου δικαιοπρακτικού αποτελέσματος.

 

Ως ζημία από τις διαπραγματεύσεις νοείται αυτή που προκλήθηκε από τη διάψευση της εμπιστοσύνης του ζημιωθέντος, σχετικά με το ότι θα καταρτιζόταν η σύμβαση.

 

Η αποζημίωση καλύπτει μόνο το αρνητικό διαφέρον (ή διαφέρον εμπιστοσύνης), δηλαδή τη θετική ή αποθετική ζημία που επήλθε στον παθόντα αποκλειστικά για το λόγο ότι πίστεψε καλοπίστως στη επικείμενη σύναψη της σύμβασης, και όχι το διαφέρον εκπληρώσεως, αφού δεν είχε ακόμη συναφθεί σύμβαση μεταξύ των μερών.

 

Συνεπώς ο ζημιωθείς μπορεί να ζητήσει ό,τι θα είχε εάν δεν λάμβανε χώρα η αντισυναλλακτική συμπεριφορά από το έτερο μέρος, δηλαδή τόσο τη θετική ζημία, δηλαδή τη ζημία που υπέστη εξαιτίας δαπανών στις οποίες προέβη διότι πίστεψε ως επικείμενη τη σύναψη της σύμβασης, (π.χ. δαπάνες για τη σύναψη της σύμβασης, προκαταβολή κλπ.), όσο και το διαφυγόν κέρδος και ιδίως τη ζημία που υπέστη από το γεγονός ότι, υπολογίζοντας στη σύμβαση που ματαιώθηκε, αποποιήθηκε την πρόταση για κατάρτιση άλλης συμβάσεως με ευνοϊκότερους όρους.

 

Η ζημία, τέλος, πρέπει να βρίσκεται σε αιτιώδη σύνδεσμο προς την αθέμιτη ή αντίθετη προς την καλή πίστη και τα χρηστά ήθη συμπεριφορά του έτερου μέρους.

Καταλαβαινεις βεβαια οτι μιλαμε για μια αγγελια ενος μεταχειρισμενου προιοντος οχι μεγαλης αξιας. Τι ζημία μπορει να επαθε ο ΟΡ? το κοστος μιας τηλεφωνικης κλησης? η ψυχολογικη ζημια επειδη δεν τελεσφορησε θετικα γι' αυτον η επικειμενη συναλλαγη?

[LK]

Γνωριζεις πολυ καλα οτι αυτο δεν ισχυει στη συγκεκριμενη περιπτωση.  :)

 

Εγώ απάντησα σε μια πολύ συγκεκριμένη ερώτηση του Νίκου (npap), η οποία ήταν ΑΠΛΗ και ΣΑΦΗΣ: "ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ"

 

Ούτε διάβασα όλο το thread , ούτε πρόκειται.

Αυτά που γράφω ισχύουν για όλες τις διαπραγματεύσεις.

 

 εδω γελαμε  ;D

 

 

Γιατί γελάτε ακριβώς;

Μήπως διαφωνείτε με τα άρθρα 197 και 198 του Αστικού Κώδικα;

 

[LK]

Καταλαβαινεις βεβαια οτι μιλαμε για μια αγγελια ενος μεταχειρισμενου προιοντος οχι μεγαλης αξιας.

ΔΕΝ κάνει ουδεμία τέτοια διάκριση ο νόμος.

 

Τι ζημία μπορει να επαθε ο ΟΡ? το κοστος μιας τηλεφωνικης κλησης? η ψυχολογικη ζημια επειδη δεν τελεσφορησε θετικα γι' αυτον η επικειμενη συναλλαγη?

 

Εξηγείται ανωτέρω ποιό είναι το το διαφυγόν κέρδος σε αυτό το στάδιο.

ΞΑΝΑ:

η ζημία που υπέστη κάποιος από το γεγονός ότι, υπολογίζοντας στη σύμβαση που ματαιώθηκε, αποποιήθηκε την πρόταση για κατάρτιση άλλης συμβάσεως με τους ίδιους ή ευνοϊκότερους όρους.

 

Αν σε ενδιαφέρει το θέμα, δες και τις κάτωθι αποφάσεις Αρείου Πάγου και Εφετειακές:

ΑΠ 12/2006, ΑΠ 1242/2005, ΑΠ 1678/2001

ΕλλΔνη 45. 112, ΑΠ 1565/2000 ΕλλΔνη 42. 1290, ΑΠ 309/1996 ΕλλΔνη 38. 83, ΑΠ 1505/1988 ΝοΒ

38. 62, ΕφΠειρ 256/2005 ΠειρΝ 2005. 170, ΕφΑΘ 7315/1998 ΕλλΔνη 40. 190, ΕφΑΘ 6504/1995

ΕλλΔνη 38. 885, ΕφΘεσ 65/1994 Αρμ 1994. 1134, ΕφΑΘ 4913/1991 ΕλλΔνη 33. 881)

 

Και το ματαξαναλέω, ότι απαντώ στην ερώτηση του Νίκου, και δεν ανέλαβα την υπόθεση του OP, του οποίου το ιστορικό ουτε ΚΑΝ διάβασα (αλλά δεν παίζει και κανέναν ρόλο, διότι αυτό που έγραψα, ισχύουν ανεξάρτητα αν το διάβασα ή όχι).

 

Οι αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών στο στάδιο των διαπραγματέυσεων ΙΣΧΥΟΥΝ είτε διαπραγματευόμεθα την αγοραπωλησία μιας τσιχλόφουσκας είτε ενός αεροπλάνου.

 

Είτε μιλαμε για μεταχειρισμένα είτε για καινούρια.

 

Είστε νομικός Ritchie77;

 

[ex-Ritchie77]

LK σε συμπαθω αλλα ολα αυτα που γραφεις για τη συγκεκριμενη περιπτωση (που δεν εχεις διαβασει) ειναι τοσο λογικα οσο το να προσπαθεις να σκοτωσεις κουνουπι με καραμπινα (το οποιο δεν ειναι παρανομο) . Το τελευταιο δεν το καταλαβα, θα πρεπει να ειμαι νομικος για να σκεφτομαι λογικα?

[LK]

LK σε συμπαθω αλλα ολα αυτα που γραφεις για τη συγκεκριμενη περιπτωση (που δεν εχεις διαβασει) ειναι τοσο λογικα οσο το να προσπαθεις να σκοτωσεις κουνουπι με καραμπινα (το οποιο δεν ειναι παρανομο) . Το τελευταιο δεν το καταλαβα, θα πρεπει να ειμαι νομικος για να σκεφτομαι λογικα?

 

Μα και εσύ συμπαθής μου είσαι, φευ! Δεν τίθεται τέτοιο θέμα.

 

Τη διάβασα και την περίπτωση (με ανάγκασες) , και εφόσον ισχύει το ιστορικό (αυτό είναι δικονομικό θέμα-θέμα απόδειξης), έχουμε θέματα.

 

Μη σε παρασύρει το γεγονός, που το τονίζεις , ότι μιλάμε για πράγμα μικρής αξίας και μεταχειρισμένο.

 

Δεν είναι αυτό το θέμα.

 

Το θέμα είναι να δώσω μια απάντηση ΝΟΜΙΚΑ ορθή (με βάση το  αστικό δίκαιο).

 

Μπορεί αν ερχόταν ο OP , στο γραφείο μου, στην πράξη να μην γινόταν τίποτα, διότι "δεν αξίζει τον κόπο" , όπως μάλλον προσπαθείς να πεις (λόγω ποσού ενδεχομένως).

 

Μπορεί και να τον έπιανε το γινάτι και να το τραβούσε.

 

Who Knows, who cares.

 

Εγώ είμαι εδώ για να απαντάω ΟΡΘΑ και ΝΟΜΙΚΑ , σε ζητήματα που τίθενται.

Όχι να "αξιολογώ" αν μια υπόθεση αξίζει ή όχι να πάρει τη νομική οδό.

 

Και ναι, πρέπει να είσαι νομικός, για να με αμφισβητήσεις νομικά (αυτή την εικόνα μου έδωσες, χωρίς να στο καταλογίζω με πρόθεση, μπορεί εγώ να μην κατάλαβα καλά).

 

Μάλιστα , όχι ΜΟΝΟΝ πρέπει να είσαι νομικός για να με αμφισβητήσεις νομικά, αλλά θα πρέπει να το κάνεις και ΕΠΩΝΥΜΑ, όπως το κάνω και εγώ.

Κατά τα άλλα , ώς προείπα , η συμπάθεια είναι αμοιβαία.