Down the memory lane....

[pipityri]

Πήγα λοιπόν χθες κάτω στην αποθήκη να βάλω μια τάξη. Νταξει, της  π@@@ανας. Εκεί λοιπόν, ανάμεσα σε κούτες με φωτογραφίες από το Δημοτικό, αποδεκατισμένες ομάδες Subbuteo και σακούλες με βρεφικά παιχνίδια της κόρης μου, βρήκα και τις ντάνες με τα παλιά κιθαριστικά περιοδικά μου. Κυρίως Guitar Player, το παλιότερο από το 1985, με εξώφυλλο τον Stanley Jordan. Ολα διαβασμένα άπειρες φορές, μια εποχή που βέβαια δεν υπήρχε internet και που για πολλούς σαν και μένα ήταν η μόνη συστηματική επαφή με τον κόσμο εκεί έξω. Πολλά από τα τεύχη αγορασμένα, επίσης πολλά που μου είχε χαρίσει ο μπασισταράς φίλος μου ο Βαγγέλης ο Κολίρης, που πήγε νωρίς και πήγε άδικα.

 

Αρπαξα λοιπόν ένα στη τύχη και χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο σας παρουσιάζω τα περιεχόμενα...

 

Ιούνιος 89...cover story...Digital Magic, can one box do it all...αφιέρωμα στα high end πολυεφέ της εποχής...Roland M5, Korg A3,Scholz Rockman....παρουσιάζονται  και τεστάρονται.

 Στη στήλη της...αλληλογραφίας, φουντωμένη συζήτηση για το ποιοι είναι καλύτεροι..αυτοί που ξέρουν να διαβάζουν νότες ή οι άλλοι?

 Μεγάλη συνέντευξη του Larry Carlton που μόλις έχει ηχογραφήσει το On Solid Ground, κάνοντας ένα μεγάλο come back μετά τον πυροβολισμό που παρά λίγο να του στοιχίσει τη ζωή. Μεταξύ άλλων, μιλάει σχεδόν με  δέος για το πως ο Nathan East έπαιξε για τις ηχογραφήσεις ένα ιδιαιτέρως πολύπλοκο bass part απλά κοιτάζοντας το μια φορά.

  Σελίδα 58...η πρώτη στήλη του 22χρονου Paul Gilbert. Μας δείχνει για πρώτη και σίγουρα όχι για τελευταία φορά τα αγαπημένα του 3 notes per string patterns, αυτά με τα 6ηχα , καθώς και τα κολπάκια με τα string skipping arpeggios.

  Εκείνη την εποχή το περιοδικό είχε και το soundpage, κάτι σαν μικρό δισκάκι σε πάχος σελίδας που για να το ακούσεις το βαζες στο πικαπ πάνω σε έναν κανονικό δίσκο βινυλίου. Σε soundpage είχε πρωτοπαρουσιαστεί, ας πούμε, το Attidude Song του Vai.

Σε αυτό το τεύχος η σελίδα είναι αφιερωμένη στον Hendrix  και συγκεκριμένα στο πως χρησιμοποιούσε feedback, wah wah, whammy ακόμα και tapping. Το soundpage περιέχει παραδείγματα για κάθε τεχνική, αποσπάσματα από ηχογραφήσεις.

 Λίγο πιο κάτω, συνέντευξη του Carl Perkings και transcription του πρώτου σόλο απο το Blue Suede Shoes.

 Και συνέντευξη του Jerome Harris, jazz κιθαρίστας και μπασίστας, εξαιρετικός κύριος, τον γνώρισα από κοντά όταν έπαιξε με τον Jack Dejohnette στη Στέγη πριν μερικά χρόνια.

  Σελίδα 98..Master Series..μια στήλη για μεγάλα παιδιά, που είχε φιλοξενήσει μαθήματα του Abercombie, Ralph Towner, Joe Diorio, Gambale κλπ. Εδώ είναι ένα μάθημα του David Creamer για την χρήση 12φθογγων patterns στον αυτοσχεδιασμό. Ο Creamer έχει παίξει στο On the Corner του Miles και ήταν και δάσκαλος του Jason Becker . Αν θέλει κάποιος να ακούσει κάποια από αυτά τα 12φθογγα patterns  δεν έχει παρά να ακούσει το When You Wish Upon A Star από τον Becker,μια κορυφαία κιθαριστική κατάθεση, κατά την ταπεινή μου γνώμη.

  Η μόνιμη στήλη του Vai. Εδώ μας λέει για το ακόρντο που βρήκε για να αναπαραστήσει ηχητικά την αίσθηση του ανέμου στο πρόσωπο του. Τότε ανεμιστήρας, πάντα ανεμιστήρας...

 

 Στις τελευταίες σελίδες, που πάντα τις κοίταζα πρώτες, οι στήλες με τα μόνιμα μαθήματα...κάποιες για μπάσο (Nathan East, Jeff Berlin), για ethnic (ένα καταπληκτικό, συγκινητικό γράμμα από έναν κιθαρίστα από το Πακιστάν), Music Theory από τον John Duarte (ποιος είναι ο John Duarte???? google him!!!), η στήλη του Larry Coryell( δαχτυλοθεσίες για το No Mystery του Corea), του Tommy Tedesco(τα sessions για τον Indiana Jones με leader τον John Willams, για όνομα του θεού!!!) Και άλλα πολλά..

 

Στη Δισκοκριτική...μεταξύ άλλων, το When Dream and Day Unite, των Dream Theater...η κριτική κλείνει ως εξής...if this band continues to grow, stand back!

 

  Τέλος, ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στις διαφημίσεις....ο Ritchie Kotzen παίζει μόνο με Ibanez, το GSP-5 είναι...the biggest thing to happen to the guitar since electricity...ο Fripp φοράει Adamas, ο Slash Ernie Ball, ο Steve Morse κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό, το ίδιο και ο Neil Schon.

 Και στην τελευταία σελίδα, μια καταπληκτική διαφήμιση της Marshall...δείχνει μια χειροβομβίδα, κοντινό πλάνο...και από κάτω..

 

        Just because it's loud doesn't mean you'll want to listen to it.

 

Λοιπόν, αδέλφια μου αλήτες πουλιά, αύριο το πρωί την κάνω για κανα μπανάκι. Καλό καλοκαίρι σε όλους,

[fusiongtr]

Καλά μπάνια και .... μην ξανακατέβεις στην αποθήκη! ;D ;D ;D

[nickel]

Παίζει και να τό'χω αυτό το τεύχος  ;D

 

Και θυμάμαι κι εγώ πόσα πολλά έμαθα (ή απλά ήρθα σε επαφή) τότε με αυτά τα περιοδικά - κυρίως το Guitar Player, γιατι το Guitar World ήταν πιο περιορισμένο σε εύρος μουσικών ειδών κλπ. που κάλυπτε.

 

Και οι στήλες, ίσως απο τον Duarte να έμαθα πρωτη φορά να παίζω τα m7/maj7/dom7 χωρίς την 5η, απλά κ αγαπημενα  :D

 

έχω (ελπιζω κάπου) κ γω αρκετά soundpages εδώ κ εκεί, ακόμα θυμάμαι το σοκ του Cult of Personality των Living Colour, ή την καταστροφή με τον Danny Gatton σε εκείνο το "the best unknown guitarist in the world"

[AuditoryDriving]

Πήγα λοιπόν χθες κάτω στην αποθήκη να βάλω μια τάξη.

 

 

 

Λοιπόν, αδέλφια μου αλήτες πουλιά, αύριο το πρωί την κάνω για κανα μπανάκι. Καλό καλοκαίρι σε όλους,

 

Απίστευτο ποστ, τετοιοι συμφορουμιτες είναι η χαρά του να είσαι στο Noiz...

 

Ευχαριστούμε και καλά μπάνια, pipityri!!! :) :) :)

[cigaret13]

Ωραίο ποστ pipityri! Εγώ θα μείνω στα soundpages γιατί ήταν η πρώτη επαφή μου με τα backing tracks και τις ηχογραφήσεις. Εκεί κάπου στο '82-'83 αγόρασα ένα βιβλίο εκμάθησης Rock κιθάρας (Rock guitar λεγόταν ;D) που στο οπισθόφυλλο είχε ένα τέτοιο δισκάκι με 3 backing tracks, απλά 12μετρα (αργό, πιό γρήγορο, γρήγορο). Για μένα τότε, ήταν μια αποκάλυψη, ένας καινούριος κόσμος, επιτέλους άκουγα τον εαυτό μου με συνοδεία, σε ηχογραφήσεις που έκανα σε ένα Deck. Δύσκολες εποχές για έναν εκολαπτόμενο κιθαρίστα στην επαρχία, χωρίς βοήθεια! Σήμερα, πάντως, άν κάποιος θέλει να μάθει κιθάρα, μόνο με τα μαθήματα και τα βοηθήματα που παρέχει το internet, θα μάθει! Τότε δεν......ίσως για Punk να μπορούσε, αλλά μέχρι εκεί.... ::)    Καλά μπάνια.....και στα ρηχά... ;)

[dimsonic]

το guitar player ήταν σαν ευαγγέλιο τότε.

Το αγόραζα σταθερά μεταξύ 79-85...

Η στήλη του Tedesco ήταν απόλαυση.

Μάλιστα ο κερατάς έβαζε ακριβώς πόσα δολάρια εβγαλε, πόσες ώρες έπαιξε (με ακρίβεια δεκαδικού) και τα όργανα που έπαιξε. (τα οποία κανονικά ένας οποιοσδήποτε άλλος κιθαρίστας ούτε καν θα τα κοίταζε, όχι να τα πιάσει....)

Μου μείνανε μερικά τεύχη, καθώς αρκετά είχα δανείσει σε έναν φίλο που παίζαμε μαζί όταν ήμουν στην Λάρισα...

 

Αν ενδιαφέρεται κανείς για κανένα άρθρο και υπάρχει ευχαρίστως να σκανάρω...

[AuditoryDriving]

το guitar player ήταν σαν ευαγγέλιο τότε.

Το αγόραζα σταθερά μεταξύ 79-85...

Η στήλη του Tedesco ήταν απόλαυση.

Μάλιστα ο κερατάς έβαζε ακριβώς πόσα δολάρια εβγαλε, πόσες ώρες έπαιξε (με ακρίβεια δεκαδικού) και τα όργανα που έπαιξε. (τα οποία κανονικά ένας οποιοσδήποτε άλλος κιθαρίστας ούτε καν θα τα κοίταζε, όχι να τα πιάσει....)

Μου μείνανε μερικά τεύχη, καθώς αρκετά είχα δανείσει σε έναν φίλο που παίζαμε μαζί όταν ήμουν στην Λάρισα...

 

Αν ενδιαφέρεται κανείς για κανένα άρθρο και υπάρχει ευχαρίστως να σκανάρω...

 

 

Καμια σελίδα επιλογής σου απο κάτι που θεωρείς αξιοσημείωτο θα αξιζε να το σκαναρεις και να το ανεβασεις αν υπαρχει χρόνος... :)

 

Εγω τις προάλλες έπιασα ένα αγγλικο Mojo του 96 και περα απο την απιστευτη υλη, αισθητικη, μακροσυρτες συνεντευξεις κτλ ελεγα κατι ειναι παράξενο, κατι ειναι διαφορετικο.. μεχρι που καταλαβα οτι σε ολες τις διαφημισεις, αντι ν αλεει απο κατω μπειτε στο site μας για πληροφορίες, ελεγε παρτε μας τηλ στο 9324 2 234 1 κτλ κτλ... άκυρο βέβαια, απλώς παροτι μεγαλωσα σχεδον χωρίς ιντερνετ, μου κανε εντυπωση το γεγονος.. :)

[samy paraga]

  Σήμερα, πάντως, άν κάποιος θέλει να μάθει κιθάρα, μόνο με τα μαθήματα και τα βοηθήματα που παρέχει το internet, θα μάθει! Τότε δεν......ίσως για Punk να μπορούσε, αλλά μέχρι εκεί.... ::)     Καλά μπάνια.....και στα ρηχά... ;)

 

Ηγώ αγένητος ήμανε τότενες, αλλά δεν κακόπεσα που έμαθα μουόνο πανκ και παω και στα βαθιά, όχι σαν εσάς γερούνδια που κολυμπάτε στα ρηχά  8)

[dimsonic]

 

Καμια σελίδα επιλογής σου απο κάτι που θεωρείς αξιοσημείωτο θα αξιζε να το σκαναρεις και να το ανεβασεις αν υπαρχει χρόνος... :)

 

 

πολύ ευχαρίστως...

γιατί όχι  :)

[pipityri]

Κάνω ένα διάλειμμα από ανελέητη ρακοποσία  ;D για να σας ευχαριστήσω που διαβάσατε το post...

 

@Dimsonic..πόσο δίκιο έχεις, ήταν σαν ευαγγέλιο. Κάτι  εκπληκτικό ήταν οι συνεντεύξεις...πόσο χορταστικές ήταν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, μια του Pete Townshend που είχε παρουσιαστεί σε δύο συνεχόμενα τεύχη, τεράστια!

Και ναι, θα ήταν ωραία να ανέβαζες τίποτα. :)

 

@Nickel...ω ναι...το Cult of Personality...χαμός...και πολύ ωραία η συνέντευξη του Vernon Reid.

 

Να στε όλοι καλά. Πάω να συνεχίσω. ;D