Έχει νόημα;

[cigaret13]

Εγώ θα το πώ κι εσείς βρίστε με. Με την προϋπόθεση, πάντα, ότι αγαπάς την μουσική, μήπως να άλλαζες όργανο, από μπάσο σε κιθάρα ή πλήκτρα; Το ξέρω δεν είναι εύκολο, αλλά από τα λεγόμενα σου δεν βλέπω και πολύ "αγάπη" για το μπάσο! Πιό πολύ μου φαίνεται είσαι της παρέας στο στούντιο, της συναυλίας κ.τ.λ. παρά του οργάνου αυτού καθ'αυτού! Όλα αυτά φιλικά, από έναν 47χρονο πού παίζει "μόνος στο σπίτι".

[mustafank]

  Πάντως, όταν ήμουν σε παραπλήσια με τον ΟΡ φάση, προ διετίας, προσπάθησα (ανεπιτυχώς, λόγω δικών μου ελλιπών γνώσεων πάνω στην ηχογράφηση, DAW κτλ) να κάνω διαδικτυακό συγκρότημα, όπου δουλεύαμε πάνω σε δικό μας υλικό.

 

 

 

 

[marathon]

Εγώ θα το πώ κι εσείς βρίστε με.

Γιατί να σε βρίσουμε?...Εγώ του το είπα πριν από σένα :D

 

Υπάρχει και η άλλη λύση που εφαρμόζω...όταν είμαι σε τέτοια φάση (περίπου)...φτιάχνω μία καινούργια κιθάρα ;D ;D η οποία με προκαλεί να ξαναπαίξω...

[argytar]

Γιατί να σε βρίσουμε?...Εγώ του το είπα πριν από σένα :D

 

Υπάρχει και η άλλη λύση που εφαρμόζω...όταν είμαι σε τέτοια φάση (περίπου)...φτιάχνω μία καινούργια κιθάρα ;D ;D η οποία με προκαλεί να ξαναπαίξω...

 

+1

[gskar]

Το θέμα είναι τι ζητάς από τη μουσική. Αν αυτό που θες είναι η επαγγελματική ενασχόληση ή η συναναστροφή σου με άλλους ανθρώπους μέσω της μουσικής, τότε είναι δύσκολη η θέση σου και λογική η ερώτηση σου. Παίζεις και μπάσο βρε παιδί μου που είναι δύσκολο σαν σολιστικό όργανο και θέλει παρέα  ;)

Αν όμως η αγάπη σου για την μουσική είναι πιο μεγάλη οπότε τα δύο παραπάνω δεν είναι απαραίτητα προαπαιτούμενα, τότε δεν βρίσκω κάποιο λόγο να σταματήσεις.

Και αν συνεχίσεις να ασχολείσαι σοβαρά τότε θα σε βρει η μπάντα και όχι το αντίθετο :)

[trolley]

Είμαι 30 ετών, στο ξεκίνημα δημιουργήματος οικογένειας και με μια δουλειά που μου τρώει πολύ χρόνο από τη μέρα μου (και δεν αποφέρει και τίποτε σοβαρά λεφτά).

 

Είσαι στην αρχή μίας εξαιρετικής περιόδου της ζωής σου. Η "μουσική", τουλάχιστον έτσι όπως μας την περιγράφεις, είναι μία μάλλον εφηβική συνήθεια, παρά κάτι άλλο. Μην ανησυχείς, θα σε ξαναπιάσει, εκεί γύρω στα 42-46, όταν - με το καλό - θα έχεις ισιώσει το επαγγελματικό. Και τότε θα υπάρχουν μπύρες, και παρέες και όλα αυτα τα μνημειώδη. Δεν πρόκεται να στερηθείς τίποτε. Άντε, με το καλό.

 

 

[Emperor7]

    Εγω αυτο που εχω να πω ειναι οτι σε καταλαβαινω απολυτα. Εφαγα πολλα χρονια της ζωης μου γραφοντας μουσικη και κανοντας ονειρα μεχρι που ενας γ!@#!@ς ντραμερ αποφασιζε να τα ρισεταρει ολα. Γιατι παντα τα εφερνε η ζωη και κρεμιομουν απο τις ορεξεις του εκαστοτε παρακαλετου ντραμερ.

    Στα 28 μου αποφασισα οτι αρκετα περιμενα τα λαιβ και τις ηχογραφησεις στους ρυθμους του καθενα και αποφασισα να παρω την κατασταση στα χερια μου. Εγραψα , μαζι με τον μπασιστα μου με drum machine κατι πολυ αξιοπρεπες για τα δικα μου αυτια. Η καψα του live ειναι ομως παντα εκει και με απογοητευει το οτι δεν μπορεις να βρεις καποιον να συνεργαστεις,να σου προχωρησει το κομματι και να μοιραζεται την ιδια αγαπη (να το θεσω κομψα). Και δεν μιλαμε να βρεις τον ντραμερ των Nile ,αλλα εναν μουσικο και ΑΝΘΡΩΠΟ ανταξιο σου.

    Μολις μπηκα σπιτι απο προβα που ειχα κανονισει με ντραμερ (απο το ωδειο μου κιολας) και απλα δεν ηρθε!Απλα. Εκατσα 1.5 ωρα και επαιζα ασκησεις αρπετζιο και πληρωσα και 15 ευρω.

 

  Σε καταλαβαινω απολυτα αδερφε μου και θα μπορουσα να σου μιλαω για ωρες. Ξερω τι ειναι να ακους ενα τραγουδι απιστευτο ,να κλεινεις τα ματια σου και να φανταζεσαι οτι εισαι εσυ αυτος που το παιζει και να σχεδιαζεις ακομα και τι κοπανημα και ποζερια θα κανεις παραλληλα. Ξερω τι ειναι να εισαι στην γωνια του κλαμπ με την μπαντα σου και να περιμενεις να ανεβεις πανω ορκισμενος οτι θα σπασεις τον σβερκο σου και θα σπασεις και τις 6 χορδες απο την τρελα.

 

Το μονο που θα σου πω ειναι οτι αξιζει να συνεχισεις να ψαχνεις. Και χρησιμοποιησε τον χρονο αυτον για να βελτιωθεις σαν μουσικος . Αξιζει. Και μεσα απο τα μαθηματα θα διχτυωθεις και ισως βρεις ατομα να παιξεις.

 

  Η μουσικη ειναι το τελευταιο μας καταφυγιο στην σαπιλα που ζουμε καθημερινα. Ειναι το μονο πραγμα που εναρμονιζεται με την ψυχη μας. Δεν το παρατας ποτε. Αν το αγαπας ειναι παντα εκει.  Σορυ για το μακροσκελες και καλη δυναμη!

 

ΥΓ. Οι ντραμερς παραλληλα με τα μαθηματα περνανε και καστινγκ ,ας μας πει καποιος φιλος!

[stavros911]

Αυτό ρε φίλε! Ντράμερ και τραγουδιστές, αυτή η μάστιγα...

 

Με μια δόση χιούμορ θα πω ότι το πρόβλημα με τους ντράμερ είναι ότι έχουν περίπου 70 μπάντες ταυτόχρονα και με τους τραγουδιστές το ίδιο συν ότι τις περισσότερες φορές χωρίς λόγο έχουν τα μυαλά πολύ πάνω από το κεφάλι τους.

 

Χθες είχα ραντεβού με ντράμερ για γνωριμία στις 6. Πάει 6+10 άφαντος, τηλεφωνώ και το κινητό κλειστό. Και όλα αυτά από τύπο που βάσει όσων είπαμε με μηνύματα, αμφιβάλω αν μπορεί να πιάσει μισό ρυθμό.

 

Τις προάλλες ραντεβού με τραγουδιστή. Καφεδάκι και κουβέντα, οκ δείγματα δεν είχε να μου δώσει πως τραγουδάει αλλά από κουβέντα φουλ. Και δώσ' του "δεν είμαστε πιτσιρίκια, να κάνουμε σοβαρή δουλειά, να μην είμαστε παραλίες κλπ". Ε μισή ώρα πριν την πρόβα τηλ "να ξέρεις κάτι έτυχε".

 

[LK]

Είναι δύσκολο να έχεις "κοινό όραμα" με κάποια/ον σε όλους τους τομείς της ζωής και σε όλα τα επίπεδα (επαγγελματικά/ συναισθηματικά/ διασκέδαση κ.ο.κ).

 

Αν βρείς "συνοδοιπόρους" έχειν καλώς.

Αν όχι , πορεύεσαι μόνος.

 

Εσύ κάνε αυτό που πρέπει να κάνεις.

Νόημα ΠΑΝΤΑ έχει. 

[John K]

Προσωπικά πάντως, λόγω λόγων (ή δικαιολογιών) γνωστών, παράτησα το μπάσο (σχεδόν τελείως) για 20 χρόνια πριν ξαναρχίσω στα 43 τα live. Το ίδιο κουλός πάντα, το ίδιο ευτυχής πάντα που χω φίλους να πίνουμε μπύρες παίζοντας live ή πρόβες.

 

Τα είπες όλα....ΤΕΛΟΣ!!!!!!!!!!!

 

Και απο κει και πέρα εξελίσσεις και το όργανο γιατί η μπάντα σε βοηθάει σε αυτο!!!!