Νέο άλμπουμ Pink Floyd ( ; )

[Nikolas]

λολ δε μπορω να καταλαβω ειλικρινα αν κανεις πλακα ή αν μιλας σοβαρα εδω....  :)

Θα σε αφήσω να ξενυχτάς τα βράδια για να βρεις αν το έλεγα σοβαρά ή όχι! ;) αχαχαχαχαχα

[ex-Ritchie77]

1) Ο δισκος θα εχει κομματια του Wright μεσα.

 

2) Ο Waters δε θα συμμετεχει ουτε θα γινει περιοδεια ( According to UK newspaper The Sun, Waters is not involved in the project. Also, the band has no plans to tour in support of the release.)

 

3)Το αγαπημενο μου κομματι απο αυτους ειναι το The Division Bell

[marathon]

Διαβάζοντας αυτό...

Τέλος το άλμπουμ θα είναι αφιερωμένο στην μνήμη του αποθανόντος  Richard Wright, καθώς από τα υπόλοιπα μέλη χαρακτηρίστηκε ως το κύκνειο άσμα του.

μου φαίνεται λογική η κυκλοφορία και η κοινή αποδοχή απο τα εναπομείναντα μέλη. Eτσι -νομίζω- πρέπει να τιμούνται φίλοι και συνεργάτες μιας ζωής.

[AuditoryDriving]

Θα σε αφήσω να ξενυχτάς τα βράδια για να βρεις αν το έλεγα σοβαρά ή όχι! ;) αχαχαχαχαχα

 

 

 

 

 

;D ;D ;D

[LuciferSam]

Λοιπόν, επειδή είσαι καλό παιδί (γατί, ήθελα να πω), επίτρεψέ μου (με όλο το σεβασμό), να στρέψω την προσοχή σου στην ουσία του Momentary Lapse Of Reason, ελπίζοντας ότι θα συμβάλλω στο να βελτιωθεί η σχέση σου με αυτό το ενδιαφέρον άλμπουμ.

 

Ο Gilmour, έχει μία περισσότερο τρυφερή / ανθρωπιστική ματιά στα θέματα με τα οποία καταπιάνεται στιχουργικά. Το Dogs Of War, είναι μία απλή, σχεδόν δημοσιογραφική, καταγγελία για τους πολεμολάγνους και τους πολεμοκάπηλους, της οποίας η μεστότητα υστερεί μεν απέναντι στις αντίστοιχες του Waters (ο οποίος βέβαια, το είχε κάνει επάγγελμα το να γράφει για τον πόλεμο), αλλά δε σημαίνει ότι είναι δίχως αξία.

 

Έχει προηγηθεί το υπέροχο "Learning To Fly", το πρώτο αισιόδοξο τραγούδι που υπέγραψαν οι Floyd μετά από πολλά-πολλά χρόνια ατόφιας Γουωτερικής μιζέριας, και - δόξα τω Θεώ - τα αυτιά μου σαν τέτοιο το υποδέχθηκαν όταν πρωτοάκουσα το δίσκο.

 

Μετά το μέτριο One Slip που ακολουθεί, έχουμε το On The Turning Away, μία θαυμάσια μπαλάντα από εκείνες που μόνο ο Gilmour μπορεί να τραγουδήσει, κάνοντας χρήση της ίδιας δημιουργικής φλέβας που εύκολα ανιχνεύεται πίσω από το θρυλικό Comfortably Numb, και η οποία εκδηλώθηκε πλήρως στο ασύλληπτης λυρικότητας High Hopes (του Division Bell).

 

Πρέπει όμως να φτάσει κανείς στη δεύτερη πλευρά του δίσκου, προκειμένου να αντιληφθεί πλήρως πόσο ζωντανοί είναι οι Pink Floyd, ακόμη και με τον Waters να λείπει. To ηχητικό πλεκτό του Yet Another Movie περνάει (και ξεχνιέται) εύκολα, αλλά μετά αρχίζει το τρίπτυχο του A New Machine (I) / Terminal Frost / A New Machine (II).

 

To α-κάπελα vocoder (ας σημειωθεί ότι ο Gilmour κατορθώνει να βγάλει πραγματικό αίσθημα, μέσα από αυτό το πράγμα), μιλάει για τον θάνατο : απηχώντας τις δημοφιλείς (στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη) ιδέες για την μετενσάρκωση, αφηγείται το δρώμενο από τη σκοπιά εκείνου που αναφέρεται ως ο "κάτοικος του σώματος", ο οποίος κατορθώνει να δει ότι ο επικείμενος θάνατός του (σώματος) δε συνεπάγεται τον εκμηδενισμό, αλλά το πέρασμα σε ένα επόμενο στάδιο ύπαρξης.

 

I have always been here

I have always looked out from behind these eyes

It feels like more than a lifetime

Feels like more than a lifetime

 

Sometimes I get tired of the waiting

Sometimes I get tired of being in here

Is this the way it has always been?

Could it ever have been different?

 

Do you ever get tired of the waiting?

Do you ever get tired of being in there?

Don't worry, nobody lives forever,

Nobody lives forever

 

Η ιδέα ότι πρόκειται για ένα ενδιάμεσο στάδιο, υλοποιείται ηχητικά (!!!! και μόνο, δίχως στίχους) στο Terminal Frost, και επανέρχεται (από την ίδια vocoder φωνή) στο A New Machine (II).

 

I will always be here

I will always look out from behind these eyes

 

Ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμμερίζεται αυτές τις ιδέες, είναι αδύνατο να μη συνειδητοποιήσει ότι έχει παρακολουθήσει ένα μικρό φιλμ, τόσο ζωντανό (αν όχι περισσότερο) όσο εκείνα που σκάρωνε ο Waters, ο οποίος όμως ΠΟΤΕ δεν μπόρεσε να δει πέρα από την προσωπική του δυσαρέσκεια για όσα τον περιβάλλουν.

 

Εκεί που σκέπτεσαι τι μπορεί να ακολουθήσει αυτό το μικρό αριστούργημα, έρχεται το Sorrow, μονότονο, θλιμμένο και τόσο Pink Floyd όσο δεν αντέχεται.

 

Και εκεί τελειώνει - δυστυχώς - ο δίσκος.

 

Άντε, βαλ' τον τώρα να τον ξανακούσεις και μη λες τέτοια πράγματα, αλλιώς θα γράψω την ανάλυση μου ΚΑΙ για το The Division Bell.

 

:) :)

 

Να δώσω κι εγώ τα σέβη μου (αν και λίγο καθυστερημένα) για αυτήν την φοβερή ανάλυση.

Το παραδέχομαι πως ίσως ήμουν λίγο άδικος με το άλμπουμ. Δεν είναι τόσο κακό, αλλά, πραγματικά, δεν το θεωρώ τίποτα φοβερό. Κατ' εμέ, οι καλύτερες στιγμές του άλμπουμ είναι το learning to fly (το οποίο είναι πολύ καλό) και one slip. Mόνο εκεί νιώθω ότι γράφει με την καρδιά του. Τα άλλα (οι στίχοι κυρίως) μου φαντάζουν λίγο επιτηδευμένα...

[Επισκέπτης]

 

The Endless River has as its starting point the music that came from the 1993 Division Bell sessions, when David Gilmour, Rick Wright and Nick Mason played freely together at Britannia Row and Astoria studios.  This was the first time they had done so since the ‘Wish You Were Here’ sessions in the seventies.  Those sessions resulted in The Division Bell, the band’s last studio album.

 

In 2013 David Gilmour and Nick Mason revisited the music from those sessions and decided that the tracks should be made available as part of the Pink Floyd repertoire.  It would be the last time the three of them would be heard together.  The band have spent the last year recording and upgrading the music,using the advantages of modern studio technology to create The Endless River.

 

The Endless River is a tribute to Rick Wright, whose keyboards are at the heart of the Pink Floyd sound. It is a mainly instrumental album with one song, ‘Louder Than Words’, (with new lyrics by Polly Samson), arranged across four sides and produced by David Gilmour, Phil Manzanera, Youth and Andy Jackson.

 

Release date: 10 November 2014

 

CD

Hard cover bound book package with foil blocking on cloth spine. 16-page photo/credit booklet including previously unseen photographs from 1993 sessions.

 

LP

Heavyweight 180gr vinyl. Packaging: Gatefold sleeve, full colour inner bags, download card.

Full size, 11"x11" 16-page photo/credit booklet including previously unseen photographs from 1993 sessions.

 

Deluxe Box

Box includes 24-page photo/credit booklet in hard cover, including previously unseen photographs from 1993 sessions.

CD in full colour card wallet with full colour label.

DVD (NTSC) or BLU-RAY in full colour card wallet with full colour label.

3x Collectors’ full colour postcards, one of which with 3D Lenticular design.

DVD contains ‘The Endless River’ album in 5.1 Surround (Dolby Digital and DTS), plus stereo version in 48kHz/24 bit.

BLU-RAY contains ‘The Endless River’ album in high resolution 5.1 Surround (DTS Master Audio and PCM, 96/24), plus PCM stereo 96/24.

PLUS EXTRA non-album audio-visual material (approx. 39 minutes): 6 video tracks and 3 audio tracks, unavailable elsewhere.

Includes archive video material and still photographs shot at the original 1993 recording sessions.

 

 

 

 

 

 

www.pinkfloyd.com/theendlessriver

[alexmei]

[ThS]

[RockOn]

Δοθηκε πριν λιγες ωρες ενα ολακερο κομματι απτο Endless River,προσωπικα δεν μου αρεσε

 

https://soundcloud.com/ya-ar-asal/pink-floyd-louder-than-words

[Επισκέπτης]

Δεν ειναι κακο...

Προβλεπω να γινεται Hit.