Ιάννης Ξενάκης.

[theoctapus]

Για τους ανθρώπους που το βλέπουν έτσι, ναι.. πολύ καλά τα λες.

 

Εμένα π.χ. με ενοχλεί απίστευτα η εργασία διαφόρων δεξιοτεχνών της ηλεκτρικής κιθάρας, ας μην πούμε ονόματα και έχουμε καυγάδες.

 

Ο Ξενάκης είναι το ίδιο πράγμα, απλά το πεδίο από στο οποίο ασκεί τη δεξιοτεχνία του είναι τα Μαθηματικά (όλες οι δεξιοτεχνίες το κάνουν αυτό, σε κάποιο βαθμό).

 

Βέβαια ύψιστη μαγκιά θα ήταν να έχεις την δεξιοτεχνία ΚΑΙ να προσφέρεις ένα εύηχο αποτέλεσμα. Αλλά μάλλον είναι δύσκολο να το πετύχεις μ' αυτά τα μέσα.

 

Edit: Κάποιος θα μπορούσε να πεί ότι αυτό παθαίνεις όταν γράφεις μουσική χρησιμοποιώντας εργαλεία που δεν φτιάχτηκαν για δημιουργία μουσικής. Ναι, μπορείς να χτίσεις τοίχο με κουτάκια coca-cola αλλά υπάρχουν και τα τούβλα γι' αυτό.

[trolley]

Βέβαια ύψιστη μαγκιά θα ήταν να έχεις την δεξιοτεχνία ΚΑΙ να προσφέρεις ένα εύηχο αποτέλεσμα. Αλλά μάλλον είναι δύσκολο να το πετύχεις μ' αυτά τα μέσα.

 

Διάβασε το παρακάτω απόσπασμα συνέντευξης, για να δεις τι εστί Ξενάκης. Θα σου προκαλέσει ανάμικτα συναισθήματα.

 

Lansky: I have another question I'd like to ask. You're an architect, and mathematician, and philosopher, and composer, and it's obvious that you bring all these things to bear in your music, at least I like to think it's obvious. Now the question I have is, what do you expect of your audiences, in other words, since all these things are, in a sense, brought to bear in your music, what kinds of expectations do you have that listeners will, will...

 

Xenakis: That's an easy question.

 

Lansky: I'm glad I've got an easy one.

 

Xenakis: I don't care what they think. There are so many different kinds of audiences. I can't do a statistical thing: I prefer these audiences; therefore, I will write a specific music for them. No. The problem is what is the specific interest in what I am doing, and that's the important thing. And if the solutions are interesting, then perhaps there will be two or three people at the beginning, and then more than that. But who cares? I'll be dead in ten years, or maybe five, or maybe tomorrow. You are not responsible for what has been done. There are composers who write their compositions thirty years late. I don't believe in that because then they belong to a stratum that is in the past. If the public is interested in that, it is the public's fault.

 

Lansky: Let me make my question a little harder, then. One of the things that Roger was getting at in his question is that there is a conception of music and entertainment in which it's a one-time experience, in other words, people will turn on the television or watch a movie and basically go from beginning to end without having any difficulty understanding it; and it'll be something that they won't want to do again. Now, this is obviously, at least I think this is obviously, not the case with our music. I would state strongly that it's not the case with your music, because I would say, in many cases, your music is very difficult and it presents a great many challenges. Now, I can't believe that you do not regard yourself as challenging listeners to rise to the conceptions of your music.

 

Xenakis: My problem is not to challenge the listener, no, no. To challenge myself, yes. And that is the most difficult thing, to understand, to do, and not to be driven or absorbed by your success, by the thought of a possible success or of making money out of your music. That's very important. I think that at the conservatories, whatever, or the painting schools, or even the architectural schools, that's not clearly enough stated. That is, that what they are doing is for the sake of what they are doing, the object that they are doing, not to gain money or to be wealthy or to be glorious or, as I said before, to obtain the Nobel Prize. Many people are doing that, just that.

 

Lansky: I'm not talking about that. I'm talking about questions of understanding.

 

Xenakis: Once again, if I understand that (I think that everyone's like me; I'm not exceptional.), so everybody should understand that.

 

Lansky: Everybody should understand. If you understand it, everybody understands it.

 

Xenakis: Right.

 

:)

 

[atreu73]

Περί δεξιοτεχνίας ούτε λόγος φυσικά αλλά ειλικρινά τώρα. Ποιος από εμάς θα μπορούσε να ξεχωρίσει τις λάθος νότες;

 

[theoctapus]

Περί δεξιοτεχνίας ούτε λόγος φυσικά αλλά ειλικρινά τώρα. Ποιος από εμάς θα μπορούσε να ξεχωρίσει τις λάθος νότες;

 

Σωστό κι αυτό.

[Mike G]

Ερώτηση δικιά μου.

 

Μιας και είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποκρυπτογραφήσουμε τις επιρροές στη ''μουσικη'' του ξενάκη (δεν τη θεωρώ μουσική) δηλαδή δεν μπορούμε να πούμε με ακρίβεια πότε για παράδειγμα μία αλληλουχία νοτών είναι αποτέλεσμα του συχνωτικού τους εύρους, ή κάποιος μαθηματικός τύπος κ.ο.κ, αν βγώ εγώ, ο octapus, ο trolley και ο καθένας, και παίξουμε ένα random συνδιασμό από νότες, το πλασάρουμε σαν πειραματισμό τι πιθανότητες έχουμε για επιτυχία ή έστω κάποια επιφανειακή αναγνώριση ώστε τουλάχιστον να ενταχθούμε ως ομοϊδεάτες του Ξενάκη,και κάθε ξενάκη?

 

Ποιο απλά. Ποια είναι η λεπτή γραμμή ανάμεσα στην μπούρδα και το αριστούργημα?  ;D 

[theoctapus]

Ποιο απλά. Ποια είναι η λεπτή γραμμή ανάμεσα στην μπούρδα και το αριστούργημα?  ;D 

 

Γραμμή; Ποιά γραμμή; ;D ;)

[Mike G]

Γραμμή; Ποιά γραμμή; ;D ;)

 

Noμίζω ότι γενικά η όλη βαρύτητα που ενδεχομένως έχουν τέτοιου είδους καλλιτέχνες είναι αποτέλεσμα hype και τίποτα παραπάνω. Αμφιβάλλω ότι αν κάποιος άκουγε ένα τέτοιο μουσικό έργο και χωρίς να ξέρει το όνομα του καλλιτέχνη θα έλεγε ότι του άρεσε.

 

Προσωπικά, νιώθω ότι δεν έχει και μεγάλη διαφορά από το να περπατάω στο δρόμο και να ακούω δεξιά τον κάγκουρα που μαρσάρει το φτιαγμένο fiat cinquecento, τον φίλο μου να κλάνει, ένα μωρό να κλαίει και μία γάτα να νιαουρίζει,όλα ταυτόχρονα  ;D

 

Σε συναυλία του Ξενάκη μάλλον θα έβαζα τα ακουστικά στα αυτιά και θα έπαιζα μουσική από το κινητό μου  ;D

[theoctapus]

Mike υπάρχει κι αυτή η μαρτυρία που έχει την αξία της

 

Δε θυμάμαι αν το έχω ξαναγράψει εδώ αλλά η πρώτη επαφή μου με μουσική του Ξενάκη ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και έξω από οποιαδήποτε σχετική εμπειρία είχα έως τότε.

 

Πριν από αρκετά χρόνια, βρέθηκα στο Μέγαρο σε μια συναυλία ενός έργου του, το όνομα του οποίου δυστυχώς δε θυμάμαι. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι είχε πολλά κρουστά καθώς και φωνές και ότι σε καμία περίπτωση δε θα όριζα αυτό που συνέλαβαν τα αυτιά μου τότε ως "μουσική" με τη συμβατική έννοια του όρου. Ήταν ήχοι οι οποίοι δεν είχαν κανενός είδους προφανή σύνδεση μεταξύ τους ώστε να με οδηγήσουν να τους χαρακτηρίσω μουσικούς. Και όταν λέω "προφανή" εννοώ μια κάποια αρμονική ή/και μελωδική συνέχεια ή έστω κάποια αόριστα χαρακτηριστικά που να αναγνωρίζει το αυτί ως οικεία. Ήταν ήχοι.

 

Στην αρχή είχα βαρεθεί και υπέφερα. Μετά από λίγο όμως μου συνέβη κάτι πρωτόγνωρο. Ένιωσα μια ηρεμία και χαλαρότητα ενώ παράλληλα αποσυνδέθηκα από το περιβάλλον. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω καλύτερα. Τα μάτια μου άρχισαν να κλείνουν ακούσια, όχι από νύστα, αλλά γιατί κατά κάποιο τρόπο μου επιβαλλόταν. Και κατ' αυτόν περίπου τον τρόπο έβγαλα όλη τη συναυλία, σε μια κατάσταση για την οποία η κοντινότερη έννοια που μπορώ να βρω είναι η ύπνωση. Συναισθηματικά ήμουν κενός.

 

Όταν τελείωσε και πήγα να κάνω τον απολογισμό μου, θυμάμαι ότι τα ρήματα δεν έφταναν. Δηλαδή δεν ήξερα αν μου άρεσε ή δε μου άρεσε. Ή μάλλον καλύτερα δεν ετίθετο καθόλου θέμα γούστου-προτίμησης, ήταν κάτι άλλο. Το μόνο που καταλάβαινα ήταν ότι είχα μια κόπωση εσωτερική.

 

Μετέπειτα, δοκίμασα να ακούσω από το youtube έργα του Ξενάκη αλλά δεν μπόρεσα να μείνω ούτε ένα λεπτό.

[odis13]

... αν βγώ εγώ, ο octapus, ο trolley και ο καθένας, και παίξουμε ένα random συνδιασμό από νότες, το πλασάρουμε σαν πειραματισμό τι πιθανότητες έχουμε για επιτυχία ή έστω κάποια επιφανειακή αναγνώριση ώστε τουλάχιστον να ενταχθούμε ως ομοϊδεάτες του Ξενάκη,και κάθε ξενάκη?

 

Εξαρταται και απο το ακροατηριο σου θα ελεγα. Ο χωρος ειναι γεματος "κομπογιαννιτες" αν θες, και απο την πλευρα των δημιουργων και απο την πλευρα των ακροατων. Δεν λειπουν ατομα που θα πλεξουν εγκωμια για μια οποιαδηποτε σαχλμαρα χαρην του ψευδο-intellectualism. Στο χωρο της μουσικης αυτης ομως υπαρχουν επισης και knowledgable ατομα που λογω τριβης και επαφης με το αντικειμενο δε θα διστασουν να θαψουν το Α ως σαχλαμαρα και να εξυψωσουν το Β ως αριστουργηματα ασχετως του οτι εγω και εσυ ισως θεωρουμε και τα δυο ισαξια ασημαντες τυχαιες αλληλουχιες θορυβων.

 

Mε λιγα λογια η γραμμη οχι απλα ειναι λεπτη αλλα και ιδιαιτερα θολη ενω δεν αποκλειεται και το ενδεχομενο να υπαρχει/μην υπαρχει σαν τη γατα του Σρεντιγκερ ;D ;D

 

 

Σε συναυλία του Ξενάκη μάλλον θα έβαζα τα ακουστικά στα αυτιά και θα έπαιζα μουσική από το κινητό μου  ;D

 

Eγω θα σου προτεινα να κανεις κατι σαν αυτο που περιεγραψε ο JJ νωριτερα, ποτε δε ξερεις. Στη χειροτερη δε θα παθεις και τιποτα που να μην διορθωνεται με μερικα Panadol.  ;D ;D

[Mike G]

Mike υπάρχει κι αυτή η μαρτυρία που έχει την αξία της

 

 

Σωστό αλλά και πάλι καταλήγει στο ότι το έργο του Ξ. δεν ακούγεται ;D ίσως κατάφερε και τα ακουσε στη συναυλία επειδή δεν είχε και άλλη επιλογή (αφού πλήρωσε  ;D ). Επίσης, ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει τη δυνατότητα να αποκόπτεται από την πραγματικότητα όταν κάτι πολύ βασανιστικό συμβαίνει στο σώμα, να υπνωτίζεται, για να μειώσει τις αρνητικές επιδράσεις πάνω του. Πχ αυτό συμβαίνει σε θύματα κακοποίησης  ;D  ;D Όπως όταν πήγα στα μπουζούκια και κάποια στιγμή η μουσική γύρω μου είχε εξαφανιστεί  ;D

 

(μην παρεξηγηθεί κανεις ;D)

 

Eγω θα σου προτεινα να κανεις κατι σαν αυτο που περιεγραψε ο JJ νωριτερα, ποτε δε ξερεις. Στη χειροτερη δε θα παθεις και τιποτα που να μην διορθωνεται με μερικα Panadol.  ;D ;D

 

Τόση ώρα που μιλάμε έχω κάνει ένα playlist και ακούω.  ;D ;D