Ιάννης Ξενάκης.

[pipityri]

Με αφορμή την εκπληκτική συνέντευξη του Παπαθανασίου...σαν σήμερα

γεννήθηκε ο Ξενάκης, ένας άλλος Ελληνας που διέπρεψε εις την αλλοδαπή.

 

Εδώ, Ερμα, έργο για πιάνο γραμμένο το 1961.

 

[Jet72]

Πάντα είχα την γνώμη ότι ο Ι.Ξ. έκανε το όνομά του βασιζόμενος κυρίως στο γεγονός ότι ο πολύς κόσμος δεν μπορούσε να καταλάβει το περίβλημα της επιστήμης με το οποίο κουκούλωνε την τέχνη που υπηρετούσε (που πολλές φορές δεν θα ήθελα να την πω Μουσική αλλά μάλλον "Ηχητική").

Στην παραπάνω θέση βάλτε εισαγωγικά όπου εσείς νομίζετε...

 

 

Το παραπάνω σχόλιο μην το λάβετε ως αρνητικό, το λέω με πολύ σεβασμό για τον συγκεκριμένο Έλληνα που άφησε το αποτύπωμά του - ειδικά - στο εξωτερικό.

[neeq]

Το παραπάνω σχόλιο μην το λάβετε ως αρνητικό, το λέω με πολύ σεβασμό για τον συγκεκριμένο Έλληνα που άφησε το αποτύπωμά του - ειδικά - στο εξωτερικό.

 

Μα δεν είναι ντροπή να παραδεχτούμε το γεγονος πως μεγάλο ποσοστό του "κοινού" του Ξενάκη, απλά ακολούθησε το hype χωρις να καταλάβει ούτε νότα (και χωρίς να ακουσει ποτέ τη μουσική του ιδιωτικά).

 

Εγω προσωπικά αρνούμαι ακόμα να ασχοληθώ με τη μουσική του Ξενάκη, αναγνωρίζοντας ότι μπορεί να περιέχει βάθος, χωρις να το αντιλαμβάνομαι όμως (περα από τις ουάου παρτιρουρες :P )

 

[Jazzjoker]

Δε θυμάμαι αν το έχω ξαναγράψει εδώ αλλά η πρώτη επαφή μου με μουσική του Ξενάκη ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και έξω από οποιαδήποτε σχετική εμπειρία είχα έως τότε.

 

Πριν από αρκετά χρόνια, βρέθηκα στο Μέγαρο σε μια συναυλία ενός έργου του, το όνομα του οποίου δυστυχώς δε θυμάμαι. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι είχε πολλά κρουστά καθώς και φωνές και ότι σε καμία περίπτωση δε θα όριζα αυτό που συνέλαβαν τα αυτιά μου τότε ως "μουσική" με τη συμβατική έννοια του όρου. Ήταν ήχοι οι οποίοι δεν είχαν κανενός είδους προφανή σύνδεση μεταξύ τους ώστε να με οδηγήσουν να τους χαρακτηρίσω μουσικούς. Και όταν λέω "προφανή" εννοώ μια κάποια αρμονική ή/και μελωδική συνέχεια ή έστω κάποια αόριστα χαρακτηριστικά που να αναγνωρίζει το αυτί ως οικεία. Ήταν ήχοι.

 

Στην αρχή είχα βαρεθεί και υπέφερα. Μετά από λίγο όμως μου συνέβη κάτι πρωτόγνωρο. Ένιωσα μια ηρεμία και χαλαρότητα ενώ παράλληλα αποσυνδέθηκα από το περιβάλλον. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω καλύτερα. Τα μάτια μου άρχισαν να κλείνουν ακούσια, όχι από νύστα, αλλά γιατί κατά κάποιο τρόπο μου επιβαλλόταν. Και κατ' αυτόν περίπου τον τρόπο έβγαλα όλη τη συναυλία, σε μια κατάσταση για την οποία η κοντινότερη έννοια που μπορώ να βρω είναι η ύπνωση. Συναισθηματικά ήμουν κενός.

 

Όταν τελείωσε και πήγα να κάνω τον απολογισμό μου, θυμάμαι ότι τα ρήματα δεν έφταναν. Δηλαδή δεν ήξερα αν μου άρεσε ή δε μου άρεσε. Ή μάλλον καλύτερα δεν ετίθετο καθόλου θέμα γούστου-προτίμησης, ήταν κάτι άλλο. Το μόνο που καταλάβαινα ήταν ότι είχα μια κόπωση εσωτερική.

 

Μετέπειτα, δοκίμασα να ακούσω από το youtube έργα του Ξενάκη αλλά δεν μπόρεσα να μείνω ούτε ένα λεπτό.

 

[Άγιος]

Δεν υπαρχει περιπτωση αυτος ο ανθρωπος να ειναι με τα καλα του

[cos_dr]

Δεν υπαρχει περιπτωση αυτος ο ανθρωπος να ειναι με τα καλα του

 

χαχαχα σε σχεση με εμενα, ειναι μια χαρα.

 

[Στάθης Π.]

Δεν υπαρχει περιπτωση αυτος ο ανθρωπος να ειναι με τα καλα του

Ναι δεν ειναι και στα καλυτερα του κατι μετρα κατω απο τη γη  :P

 

O Ξενακης ηταν ενας δημιουργος με την ευρυτερη εννοια, δεν ξερω εαν θεωρουσε τον εαυτο του συνθετη με την εννοια που εχουμε συνηθισει. Προσωπικα τον εκτιμω για το εργο του και για την προσφορα του. Το οτι προσπαθουσε να συνδυασει επιστημη και τεχνη ειναι κατι αξιοθαυμαστο,ανεξαρτητα απο το αποτελεσμα,που κατα τη γνωμη μου ειναι εξαιρετικο(γενικοτερα οχι απαραιτητα μουσικα). Γενικα σκεφτοταν καινοτομες ιδεες, ηταν εμπνευστης της granular synthesis, της οποιας η φιλοσοφια ηταν κοινη με αυτη καποιων απο τα κτηρια που σχεδιασε. Ειναι τοσα πολλα τα πραγματα που μορουμε να γραψουμε για το εργο του,περαν απο τα εργα του στη μουσικη.Αν κατι μουσικα μου φανει εντελως διαφορετικο και αδιαφορο, θα εχω στα υποψιν μου πως αυτο ειναι λογω του οτι εξεταζε τα πραγματα απο μια εντελως διαφορετικη σκοπια και προσπαθουσε να τα αποτυπωσει με αυτον τον τροπο.

[mustafank]

 Τον Ιάννη Ξενάκη τον "γνώρισα" μέσω του (συγγραφέως, μεταξύ άλλων) αυτόχειρα αδερφού του, Τζέισον Ξενάκη, όταν, γύρω στα 18 μου, είχα διαβάσει το βιβλίο του "Χίππηδες και Κυνικοί":

 

http://www.politeianet.gr/books/9789607034335-xenakis-tzeison-apopeira-chippides-kai-kunikoi-163220

 

Για μένα, δεν είναι συνθέτης για όλες τις ώρες και γούστα και (συνήθως) αδυνατώ να κατανοήσω το νόημα των έργων του.

Ωστόσο, δε μπορώ να προβώ σε δηλώσεις τύπου "δεν είναι στα καλά του", απλά, πιστεύω ότι είναι σε άλλο μήκος κύματος/επίπεδο, από τον μέσο ακροατή.

 

 

 

[LK]

Αριστούργημα τo Video, μπράβο στον OP.

 

Σε όσους αρέσει αυτό το στυλ, προτείνω αυτό το LP

 

edit:

 

Προσωπικά τα τελευταία χρόνια, οι ήχοι με ενοχλούν.

Δεν έχει να κάνει με την ένταση των.

Αποφεύγω τα μέρη που υπάρχει εκπομπή ήχων και φυσικά ακούω πλέον (ως μουσική) πολύ συγκεκριμένα πράγματα, γιατί τα άλλα με ενοχλούν, κυριολεκτικά.

Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, και δεν με ενδιαφέρει να το ψάξω (ακόμα).

Μουσική σαν του Ξενάκη, ή σαν το LP που παρέθεσα, με ξεκουράζει αφάνταστα.

Δεν την προσεγγίζω σαν ήχο, αλλά σαν αρχιτεκτονικό όγκο, που συμπληρώνει τον χώρο ακρόασης.

 

[Gianniss]

Στην αρχή είχα βαρεθεί και υπέφερα. Μετά από λίγο όμως μου συνέβη κάτι πρωτόγνωρο. Ένιωσα μια ηρεμία και χαλαρότητα ενώ παράλληλα αποσυνδέθηκα από το περιβάλλον. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω καλύτερα. Τα μάτια μου άρχισαν να κλείνουν ακούσια, όχι από νύστα, αλλά γιατί κατά κάποιο τρόπο μου επιβαλλόταν. Και κατ' αυτόν περίπου τον τρόπο έβγαλα όλη τη συναυλία, σε μια κατάσταση για την οποία η κοντινότερη έννοια που μπορώ να βρω είναι η ύπνωση. Συναισθηματικά ήμουν κενός.

Τελικα κατι κανει κι ο Ξενακης, ε?  :)

Μπραβο pipityri και LK