Κατασκευή εβένινου Neck through πράξη 1η

[fidelis]

Γεια σας αλάνια έχω νεότερα από την κατασκευή.

 

Το θερινό τμήμα/department του Αϊ Βασίλη μόλις πέρασε και με άφησε αυτό πάνω στο «κατά φαντασίαν» μου τζάκι.

 

01.

 

02.

 

03.

 

04.

 

Λίγο το γεγονός πως ήμουν καλό παιδί όλη τη χρονία....

Λίγο το γεγονός που του άφησα μισό μπουκαλάκι βότκα και χθεσινές παγωμένες προτηγανισμένες πατάτες δίπλα στο «κατά φαντασία» τζάκι μου πρέπει να λύγισαν τον άγιο και μου έφερε το δέμα 2 μέρες νωρίτερα από το αναμενόμενο.

 

Bonus της ημέρας ένα σετάκι .010 χορδές της rotosound. Άχρηστο μεν γιατί συνήθως παίζω με custom .012~.060 καλοδεχούμενο δε.

[fidelis]

Δεν έχασα δευτερόλεπτο κότσαρα κατ' ευθείαν τους μαγνήτες πάνω στην κατασκευή για να βεβαιώσω πως το ρουτάρισμα μου ήταν σωστό. Ευτυχώς τα Αγγλάκια είναι άψογοι στα στοιχειά που έχουν αναρτημένα στην ιστοσελίδα τους αναφορικά με τις διαστάσεις των προϊόντων τους και δεν χρειάζεται περαιτέρω δουλεία. Φυσικό ακόλουθο των παραπάνω να προβώ στην κόλληση της ταστιέρας στην κιθάρα.

 

01. Αφού κεντράρω την ταστιέρα πάνω στο μανίκι την σταθεροποιώ χρησιμοποιώντας χαρτοταινία. Μετά ξαναμετράω το «ξέφτι» αριστερά και δεξιά του μανικιού για να βεβαιωθώ ότι όντως είμαι απόλυτα κεντραρισμένος. Μικροδιορθώσεις χρειάστηκε να κάνω γιατί όλα τα επιμέρους τμήματα είναι καλό-γυαλοχαρτιαρισμένα και όσο να ναι γλιστράνε μεταξύ τους.

 

02. Ακολουθεί το τρύπημα δύο οδηγών 2mm ώστε να αποκλείσω οποιοδήποτε γλίστρημα κατά την συγκόλληση της ταστιέρας.

 

03. Μια τρύπα στο 3ο τάστο και μια στο 22ο

 

 

04. Οι τρύπες διαγώνια μεταξύ τους για μεγαλύτερη ασφάλεια

 

05. Οι προεκτάσεις των τρυπών πάνω στο μανίκι

 

06. Εφαρμογή κόλλας στην ταστιέρα

 

07. Περνάω τα καρφιά οδηγούς

 

08. Φέρνω πρόσωπο τα καρφιά με τις τρύπες

 

09. Ο πρώτος σφιγκτήρας μπαίνει στην θέση του

 

10. Ακολουθεί ο δεύτερος

 

11. Ούτω καθ' εξής

 

12. Επιτρέπω στην κόλλα να στεγνώσει

 

Ες αύριο τα σπουδαία με το σχηματισμό του λαιμού

[Vaggelis_Revolted]

Εξαιρετικός! Όχι μόνο για το ίδιο το εγχείρημα, αλλά και για το γεγονός οτι αφιερώνεις χρόνο να μας παρουσιάζεις αναλυτικά την όλη διαδικασία! Μπράβο, και καλή συνέχεια :)

[fidelis]

@Vaggelis_Revolted

Ευχαριστώ μαν, χαρά μου είναι να μοιράζομαι την κατασκευή με την κοινότητα.

 

Λοιπόν η κατασκευή συνεχίζεται στο κομμάτι του σχηματισμού του λαιμού όπως προανήγγειλα χθες. Η διαδικασία που ακολούθησα είναι ως εξής. Μέτρησα το πλάτος του μανικιού στο 3ο τάστο και στο ένωμα με το σώμα και χώρισα την απόσταση σε 4 ίσα κομμάτια. 'Ένωσα τις γραμμές με ένα χαράκι αλλά επειδή ο έβενος δεν επιτρέπει στις μολυβιές να γίνουν ορατές χρησιμοποίησα χαρτοταινία

01.

 

02. Με την ράσπα άρχισα σιγά σιγά να τρώω τον όγκου του ξύλου

 

03.

 

04.

 

05.

 

06.

 

07.

 

08. Η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε στην «απέναντι» πλευρά

 

09.

 

10.

 

11. Η ίδια διαδικασία επαναλήφθηκε στην αριστερή πλευρά χρησιμοποιώντας σαν οδηγό την δεύτερη γραμμή που χάραξα στο μανίκι. Ξανά μανά το ίδιο στην δέξια πλευρά. Μετά από αυτή την μονοτονία αφαίρεσα τις χαρτοταίνιες και συνέχισα την επεξεργασία με ξύστρα γυαλόχαρτό και λίμες

 

12.

 

13.

 

14.

 

15.

 

16. Ο σχηματισμός του ενώματος με το σώμα έγινε χονδροειδώς με τα ίδια εργαλεία

 

17.

 

Δεν τελείωσα ακόμα το τελικό γυαλοχαρτιάρισμα αλλα είμαι κατά 90% στο τελικό σχήμα.

 

Αύριο θα συνεχίσω και ελπίζω να πάρω ένα καλό αποτέλεσμα

 

 

 

 

 

 

[Thanoszin]

Μπραβο Γιαννη.

Η διαμορφωση του μπρατσου (εκτος απο τις μετρησεις) θελει και feeling.

Και αυτο το εχεις.

[Άγιος]

Απο βαρος πως ειναι? με τοσο εβενο επανω

 

υποθετω οτι διαλεξες τον εβενο για το μανικι για να εχεις λεια αισθηση, ομως με γομαλακα πανω σε σφενταμι για παραδειγμα μπορεις να εχεις πολυ καλη αισθηση και να γλιτωσεις ολο αυτο το βαρος του εβενου, γενικα το ειδος των ξυλων για το καθε μερος των οργανων εχει ας πουμε σοφα καταληξει σε ορισμενα ειδη, απο χιλιαδες μαστορους που εχουν κανει χιλιαδες δοκιμες…..... επισης το σφενταμι δουλευεται και πολυ πιο ευκολα…

 

καλη επιτυχια

 

[johnathina75]

φανταστικη δουλεια.συγχαρητηρια.φτιαχνω και εγω την πρωτη μου κατασκευη αυτο τον και καιρο και ειναι μεγαλο κολλημα .....

[fidelis]

@Thanoszin

Ευχαριστώ Θάνο, έχεις απόλυτο δίκιο,μόνο με την αφή μπορείς να καταλάβεις το μανίκι. Το χέρι «βλέπει» αυτό που τα μάτια αδυνατούν.

 

@ blue monk

Δεν μπορώ να σου δώσω ακριβή απάντηση αυτή τη στιγμή για το βάρος. Την ζύγισα με φορεμένο το floyd rose, το sustain block, τα ελατήρια, το spring clamp, 2 εκ των κλειδιών και το nut χωρίς το τις βίδες 3,6 kg. Πιστεύω πως δεν θα ξεπεράσει κατά πολύ τα 4 κιλά.

 

Χρησιμοποίησα έβενο γιατί είναι ένα από τα σκληρότερα ξύλα (βουλιάζει στο νερό) έτσι ώστε να έχω μια κιθάρα που αν μη τι άλλο δεν θα ξεκουρδίζεται ποτέ. Έτσι και αλλιώς η αίσθηση θα πάει περίπατο μόλις εφαρμόσω το βερνίκι στο λαιμό. Ναι, ανήκω στην μειοψηφία που προτιμάει τα φινιρισμένα ;D.

 

Το έχω λάβει πολύ σοβαρά υπ' όψιν μου το βάρος έβενου για αυτό και εφάρμοσα πολλά μικρά «κολπάκια» για να αφαιρέσω το περίσσιο βάρος. Πρώτα απ' όλα το 25% της κατασκευής είναι από ανθρακόνημα. Με αυτό το τρόπο αφαιρώ ένα μεγάλο ποσοστό του βάρους συν του ότι γλιτώνω το έξτρα βάρος από ένα ατσαλένιο truss-rod. Δεύτερον, τo σχήμα του headstock είναι (κατά την γνώμη μου) από τα πιο έξυπνα κατασκευάστηκα γιατί μειώνει σημαντικά το βάρος, λόγω σχήματος, χωρίς να χάνει τίποτα από την λειτουργικότητά του. Να σημειώσω εδώ πως χρησιμοποίησα το σχήμα της κεφαλής που χρησιμοποιούσε η jackson μέχρι τα μέσα του '80 και όχι το «σύγχρονο» το οποίο τυγχάνει πιο ογκώδες. Επίσης το headstock είναι tapered δηλαδή το πάχος του είναι 16mm στο πρώτο κλειδί και 14mm στο 6ο.

 

Σίγουρα τα ξύλα που χρησιμοποιούνται στη οργανοποιία είναι επιλεγμένα για τις καλές τους επιδόσεις αλλά δεν συνερίζομαι το «σοφά» της υπόθεσης γιατί η μικρή μου εμπειρία μου υποδεικνύει πως έχουν επιλεχθεί περισσότερο λόγο logistics παρά οτιδήποτε άλλο.

 

Ελπίζω να βοήθησα.

 

@ johnathina75

Σε ευχαριστώ και με την σειρά μου να ευχηθώ καλές κατασκευές

Ελπίζω να αναρτήσεις σύντομα κάτι από την κατασκευή για να πάρουμε μάτι  ;)

 

[fidelis]

Πίσω στην κατασκευή.

 

01. Συνέχισα με τον σχηματισμό του λαιμού χρησιμοποιώντας λίμες ξύστρα και γυαλόχαρτο μέχρι να φέρω το προφίλ.

 

02. Έμεινα πολύ ευχαριστημένος με το D profile.

 

03. To έτριψα με διαδοχικά γυαλόχαρτά 36-60-100. Στο χέρι κάθετε πολύ καλά το προφίλ αλλά νομίζω πως θα το λεπτίνω ακόμα λίγο. Ίσως αύριο γιατί σήμερα κάηκα στο τρίψιμο  :P

 

04. Σήμερα μου ήρθε και δέμα από fu-tone οπότε ασχολήθηκα με το πέρασμα της γέφυρας. Τρύπησα και για το nut αλλά χρησιμοποίησα ένα παλαιότερο Ιαπωνικό nut R3 (takeuchi) επειδή περίμενα το original της schaller. Δυστυχώς αποδείχτηκε πως βιάστηκα... Το nut της schaller αν και κάθετε σωστά στο αριστερ/δεξιά, «κουμπώνει» 1mm πιο πίσω (προς τα κλειδιά) και τώρα πρέπει να γεμίσω τις παλιές τρύπες και να κάνω τις μετρήσεις για τις νέες, εκ νέου.

 

05. Τέσπα μικρό το κακό και διορθώνεται πολύ εύκολα, και αυτό μπαίνει στο πρόγραμμα για αύριο.

 

06. Επόμενο βήμα να πιάσω στο nut τις δύο Μι χορδές και να δω που ακριβώς πρέπει να τρυπήσω για τα ποδαράκια της γέφυρας.

 

07. Γνωρίζω εκ των προτέρων πως τα studs πρέπει να απέχουν 25" ίντσες από το ζυγό. Οπότε εφ' όσον βρω το αριστερά/δεξιά τρυπάω οδηγούς με τρυπανάκι 2mm και μετά με τρυπάνι φτερού 10mm ανοίγω την τελική τρύπα. Είναι ότι πιο τρομακτικό επιχείρησα να κάνω μέχρι στιγμής λόγω έλλειψης βάσης για το δράπανο. Κάθε 10ο του χιλιοστού κούνημα του χεριού θα μπορούσε να μεταφραστεί σε πανωλεθρία για την ανοιγόμενη τρύπα. Με πήρε τουλάχιστον μια ώρα για να έχω ένα απολύτως επαγγελματικό αποτέλεσμα, αλλά τελικά στέφθηκα με επιτυχία  ;D

 

08. Παίρνω το θυληκό του stud και το βάζω στην θέση του.

 

09. Χρησιμοποιώ μια καβίλια για να το καρφώσω χωρίς να το τραυματίσω

 

10. Βιδώνω και το αρσενικό stud, και επαναλάβάνω την ίδια διαδικασία για το δεξί ποδαράκι.

 

11. Τοποθετώ την γέφυρα πάνω στα ποδαράκια και ελέγχω την ευθυγράμμιση για μία τελευταία φορά.

 

12. Ναι είμαι έτοιμος  ;)

 

13. Σειρά είχε το τρύπημα για το spring clamp. Παρατηρείστε ότι το clamp είναι ορειχάλκινο ας είναι καλά ο Φου-Τόνης. Το τοποθετώ μέσα στην κοιλότητα και το κεντράρω, με ένα μαρκαδόρο σημαδεύω τα σημεία που πρέπει να τρυπήσω. Με ένα «σουβλί» μαρκάρω το κέντρο των κύκλων και είμαι έτοιμος να πάρω το τρυπάνι.

 

14. Πολύ απλή διαδικασία δεν νομίζω πως χρειάζεται να γράψω κάτι παραπάνω.

 

15. Τέλος χρησιμοποιώ τα «αθόρυβα» ελατήρια και τα ενώνω με το "L" shaped big brass sustain block του Φου. Οπτικά και μόνο αρχίσουν να μου τρέχουν τα σάλια  ;D

 

Αυτά για σήμερα, αύριο η «διαιτά» του λαιμού και το διόρθωμα του nut.

[theoctapus]

Είσαι μεγάλο μαστόρη ρε φίλε. Το συγκεκριμένο thread μου έχει αυξήσει τον ηδη μεγάλο σεβασμό που τρέφω για τους diyers ηλεκτρικών κιθαρων. Θέλει cojones.