Κουαρτέτο σε πολύ... φόρμα! Δείτε το!

[Nikolas]

Πάνο & Μάνο,

 

Μόνο και μόνο επειδή ασχολούμαι τόσο πολύ με τη "σύγχρονη κλασσική μουσική" νιώθω πολύ παράξενα με αυτά που λέτε. Όχι τόσο για το πρώτο σου ποστ, Πάνο, που είναι φανερό τι λες, αλλά για το δεύτερο περι "γκαρίδες, γρατζουνίσματα, φάλτσα και μ@λ@κίες" με κάνει να νιώθω αυτιστικό... (και μάλλον είμαι, καθώς και καρα-ρομαντικός).

 

Καταρχήν, λοιπόν, η σύγχρονη κλασσική δεν είναι μόνο "γκαρίδες, γρατζουνίσματα, φάλτσα και μ@λ@κίες" και αυτό μάλλον είναι μια μικρή μερίδα πλέον. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω επι τούτου, Μάνο. Αν εννοείς κάτι άλλο... ουπς...

 

Κατα δεύτερον, η απλοποίηση και η αηδοποίηση των κλασσικών κομματιών υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια και έχει γ@μήσει τη διδασκαλία (του πιάνου αν θέλεις, μιας και έχω μια ιδέα): Κλασσικά κομμάτια σε πολύ απλή μορφή για το παιδάκι να τα παίξει. Εμετό μου φαίρνει κάθε φορά που έχω να βάλω (ΠΑΛΙ) την 9η συμφωνία σε μονοφωνική version!

 

Αυτό που κάνουν τα κορίτσια εδώ είναι λίγος χαβαλές και αρκετό αυτάρεσκο show! Και στα δύο λεω ναι και δε με πειράζει (άλλωστε για αυτό το έβαλα εξ'αρχής). Αυτό που κάνουν το κάνουν καλά και το "I'll be Bach" μια χαρα δείχνει σε μια κοινωνία που λειτουργεί σε κλάσματα δευτερολέπτου στο φατσοβιβλίο!

 

Άλλωστε, αν υπάρχει η πιθανότητα οι καραγκιοζιές του Lang Lang να έχουν φέρει στα ύψη τις πωλήσεις των πιάνων τότε... δε μπορώ να πω ότι δεν αξίζει τον κόπο.

 

http://www.businessweek.com/articles/2013-09-19/czech-piano-maker-petrof-focuses-on-china-sales-to-survive

 

http://www.vocativ.com/world/china/steinway-sells-out-and-becomes-chinas-new-favorite-luxury-brand/

 

(για παράδειγμα).

 

Τώρα αν στη δική σας αισθητική το συγκερκιμένο βίντεο χτύπησε τόσο άσχημα, στη δική μου δε χτύπησε, σορρυ...

[moderato]

Δεν υπάρχει κανένας αυτισμός, ούτε καμιά φορμόλη. Όποιος θέλει να μπει στην ποπ κουλτούρα, και να πάρει τα 15 λεπτά του γινόμενος σούργελο, έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει, η πόρτα είναι ανοικτή και τα σκυλιά δεμένα. Έτσι και αλλιώς η "κλασσική μουσική" έχει τελειώσει εδώ και αιώνες

 

Η κλασσικη μουσικη αγαπητε manosx δεν εχει τελειωσει,γιατι 1) ολο το οικοδομημα της δυτικης μουσικης εχει τα θεμελια του στη κλασσικη μουσικη, οποιος θελησει να φτιαξει μια μελωδια και να βαλει δυο-τρια ακκορντα απο κατω θα ακολουθησει κανονες που φτιαχτηκαν...

ξερεις ποτε.

2) οποιος θελησει να ασχοληθει σοβαρα με την εκμαθηση ενος μουσικου οργανου θα παει σε ενα ωδειο και εκει θελει δε θελει θα μελετησει κλασσικα εργα γιατι περα απο τη τεχνικη που θα αποκτησει θα μαθει οτι η V πριν λυθει στην I μπορει να εχει μια πιο ενδιαφερουσα πορεια,

και ναι μπορει να το κανουν μερικοι συνθετες σημερα...αλλα μαντεψε απο ποιους το εχουν μαθει.

 

Ας παραδεχτουμε ομως οτι αυτα που ειπα αφορουν μονο αυτους που θελουν να σπουδασουν μουσικη, και οτι τον υπολοιπο κοσμο δεν τον αφορα η κλασσικη μουσικη, δες αυτο το βιντεο(νομιζω εχει ξαναμπει στο φορουμ) μιλαει ενας μαεστρος και εξηγει πολυ καλυτερα απο εμενα γιατι θεωρει οτι η κλασσικη μουσικη αφορα ολο τον κοσμο

 

Εαν το βρισκεις πολυ γλαφυρο ακου τοτε μια διασκευη του δευτερου μερους της Παθητικης του Μπετοβεν...εαν εξακολουθεις να πιστευεις οτι κλασσικη μουσικη δεν μπορει να ειναι πηγη εμπνευσης σημερα ή οτι ειναι ''καραγκιοζια'' να αποδειδουμε ενα κλασσικο εργο με διαφορετικο τροπο...οκ...''ειμαστε σε αλλη σελιδα''  σεβαστο.

 

[cos_dr]

@Νικολας

 

Όσον αφορά στην προσωπική μου στάση, τα ίδια θα είχα γράψει (ή μάλλον, χειρότερα) αν ήταν "μαντράχαλοι", ίσως με λίγο διαφορετική διατύπωση. Σχετικά με το ότι σε άλλες παρόμοιες περιστάσεις, δεν τοποθετήθηκα, ε.. ας πούμε ότι δεν αφιερώνω τόσο χρόνο στο νοιζ, όσο κάποτε και διέφυγαν της προσοχής μου.

 

Επί της ουσίας, διαφωνώ με την ιδέα ότι το κλασσικό ρεπερτόριο (ή οι εκτελέσεις αυτού) χρειάζονται κάποια ανανέωση και μάλιστα αυτού του τύπου. Μαζί μου φαίνεται να συμφωνεί η μεγάλη πλειοψηφία των μαέστρων, δισκογραφικών εταιρειών, εκπροσώπων του ειδικού Τύπου και απλών ακροατών που έτυχε να συναναστραφώ.

 

Έχω παρατηρήσει δε, ότι τέτοια αιτήματα εκμοντερνισμού έρχονται συνήθως (και εγκρίνονται) από ανθρώπους που έχουν μάλλον περιστασιακή (στην καλύτερη) σχέση με αυτό το υλικό.

 

Θα ήταν ευχάριστο να εκπλαγούμε από ένα σύγχρονο συμφωνικό έργο, το οποίο θα ενσωμάτωνε επίσης σύγχρονες αισθητικές τάσεις με τρόπο καλόγουστο. Αλλά το να επιχειρούμε τέτοιες "μαγκιές" με το υλικό του Βιβάλντι ή οποιουδήποτε άλλου τέτοιου ογκόλιθου, ε... εντάξει, δεν το λες και καλλιτεχνία.

 

Πρόσφατα "πέτυχα" μία διαφήμιση ενός γιαουρτιού, όπου ο κ. Παπακαλιάτης επιχειρεί να πιστοποιήσει το κατανυκτικό περιβάλλον στο οποίο εμπνέεται χρησιμοποιώντας ως ηχητικό υπόβαθρο μία από τις σουίτες για τσέλο του Μπαχ... μόνο που κρίθηκε (προφανώς) δύσπεπτη, οπότε κάποιος της προσέθεσε και ένα ρυθμικό υπόβαθρο από αντίστοιχη συσκευή...

 

Αυτό είναι πορνογραφία (βλ. κατά Χατζηδάκι ορισμό), όχι καλλιτεχνία. Είναι η συνειδητή υποβάθμιση υλικού προκειμένου να φιλοδωρήσουμε τον θεατή με μία ψευδεπίγραφη αντίληψη ποιότητας, ελπίζοντας ότι η σκέψη του θα συμπεριλάβει και το ασβεστώδες υποπροϊόν που θέλουμε να πουλήσουμε.

 

Ως ακροατής, έχω αναπτύξει σθεναρές άμυνες απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, εδώ και πολλά χρόνια.

 

Αυτά.

 

:)

 

 

 

και ελεγα οτι γραφω εγω παραλληρήματα.

Φιλε... παραλληρείς.  χαχαχαχα

 

[trolley]

Μόνο και μόνο επειδή ασχολούμαι τόσο πολύ με τη "σύγχρονη κλασσική μουσική" νιώθω πολύ παράξενα με αυτά που λέτε. Όχι τόσο για το πρώτο σου ποστ, Πάνο, που είναι φανερό τι λες, αλλά για το δεύτερο περι "γκαρίδες, γρατζουνίσματα, φάλτσα και μ@λ@κίες" με κάνει να νιώθω αυτιστικό... (και μάλλον είμαι, καθώς και καρα-ρομαντικός).

Το δεύτερο ποστ στο οποίο αναφέρεσαι δεν το έγραψε ο Πάνος, αλλά ο Μάνος - μικρή, αλλά απαραίτητη διόρθωση. Συμφωνώ με την ουσία του ποστ πάντως, η οποία είναι ότι το σύγχρονο υλικό δεν συγκρίνεται με το υλικό των προηγούμενων αιώνων, παρ' ότι εγώ (όπως και εσύ, το ξέρεις άλλωστε) το παρακολουθώ και με ενδιαφέρει.

 

Τώρα, για το βίντεο, δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Ίσως εσύ, θα ήθελες να μου εξηγήσεις πως διαφέρει από τη διαφήμιση γιαουρτιού που ανέφερα. Πιστεύεις ότι θα είχε οποιαδήποτε σημασία αν οι κυρίες που βλέπουμε στο βίντεο, αντί Βιβάλντι έπαιζαν (με παρόμοια καμώματα) τη Λαμπάντα;

 

Όπως έγραψε και ο Μάνος, όποιος θέλει τα ολόδικά του 15 λεπτά δημοσιότητας (και μόνο αυτά) θα καταφεύγει σε όλο και περισσότερο δακτυλοδεικτούμενους ακροβατισμούς.

 

Για τη δική σου δουλειά, έχω επίσης εκφράσει άποψη. Δεν βλέπω τίποτε κοινό στη δική σου προσέγγιση με το σκεπτικό του βίντεο που παρέθεσες, νομίζω ότι κινείσαι πολύ σοβαρά και εγκρίνω (πάλι, όπως ξέρεις) το πως κινείσαι, σαν ακροατής πάντα.

[Haris]

@ manosx & trolley: Αυτό που διαβάζω στα ποστ σας είναι "η κλασική μουσική είναι πολύ σοβαρή και δεν μπορούμε να παίζουμε μαζί της". Όλα τα υπόλοιπα είναι - κατά τη γνώμη μου ατυχείς - προσπάθειες να στηρίξετε τον πιο πάνω ισχυρισμό.

 

 

Έτσι και αλλιώς η "κλασσική μουσική" έχει τελειώσει εδώ και αιώνες.

Υποθέτω, μάλλον ελπίζω, ότι αυτό είναι σχήμα λόγου.

[oselifer]

Και εμένα σα θέαμα μου φάνηκε εντελώς κακόγουστο.

Οι ικανότητες τους ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ είναι αδιαμφισβήτητες και ταυτόχρονα εντυπωσιακές,αλλά το show θα το χαρακτήριζα κιτς και άσχημα στημένο,τόσο που περίμενα να πεταχτεί ο κάτμαν απο καμια γωνιά!

 

Ας παίζανε κάτι pop..

Ένοιωσα σα να πήγα στην εκκλησία και ο παπας το είχε γυρίσει στο hip hop.

[Haris]

διαβαζοντας την συζητηση μου ηρθε στο μυαλο μια εικονα ηλιοκαμενων αυστριακων με ποδοσφαιρικες καλτσες  μεχρι τo γονατο και σανδαλια με σκρατς…………………. να μαλωνουν για το αν ο χιωτης επρεπε να βαλει τελικα την τεταρτη χορδη στο μπουζουκι.......

Καμία σχέση. Αυτό θα ίσχυε μόνο αν η "κλασική" μουσική είχε μείνει κλεισμένη μέσα στα σύνορα της Αυστρίας. Αντίθετα με την ελληνική λαϊκή μουσική, η κλασική έχει γίνει παγκόσμια εδώ και πολύ καιρό.

[Nikolas]

Το δεύτερο ποστ στο οποίο αναφέρεσαι δεν το έγραψε ο Πάνος, αλλά ο Μάνος - μικρή, αλλά απαραίτητη διόρθωση. Συμφωνώ με την ουσία του ποστ πάντως, η οποία είναι ότι το σύγχρονο υλικό δεν συγκρίνεται με το υλικό των προηγούμενων αιώνων, παρ' ότι εγώ (όπως και εσύ, το ξέρεις άλλωστε) το παρακολουθώ και με ενδιαφέρει.

Το ξέρω, αλλά υπάρχει ένα +1 από εσένα, στο συγκεκριμένο quote αν δε κάνω λάθος.

 

Τώρα, για το βίντεο, δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο. Ίσως εσύ, θα ήθελες να μου εξηγήσεις πως διαφέρει από τη διαφήμιση γιαουρτιού που ανέφερα. Πιστεύεις ότι θα είχε οποιαδήποτε σημασία αν οι κυρίες που βλέπουμε στο βίντεο, αντί Βιβάλντι έπαιζαν (με παρόμοια καμώματα) τη Λαμπάντα;

 

Όπως έγραψε και ο Μάνος, όποιος θέλει τα ολόδικά του 15 λεπτά δημοσιότητας (και μόνο αυτά) θα καταφεύγει σε όλο και περισσότερο δακτυλοδεικτούμενους ακροβατισμούς.

Τώρα θα το τραβήξω μακριά, τρολλάροντας (αν κι εσύ έχεις το όνομα, εγώ την χάρη).

 

Θα ήταν εντελώς ατυχές να θεωρήσει κανείς ότι αυτό το βίντεο πάει να σοκάρει; Ότι μπορεί να είναι ανάμεσα σε ένα κανονικό πρόγραμμα με Shostakovich, κοκ, και μετά πετάνε και αυτό μέσα; Σε ένα πνεύμα Avant Garde (concerto for toilet, helicopter quartet, κλπ);

 

Προσωπικά θεωρώ πως μάλλον είναι απίθανο να συμβαίνει το παραπάνω, Μάλλον έχουμε 4 τυχάρπαστες κοπέλες που κάναν κάτι που κάποιοι το βρίσκουν ενδιαφέρον, ωραίο, σέξι, και άλλοι όχι. Αλλά δε βλέπω γιατί δε θα μπορούσε κάτι τέτοιο, με κάποια τέτοια ακροβατικά, να έχει την αξία του; Το είπα και παραπάνω, έχει παραπάνω αξία το "I'll be Bach" με τη φάτσα του Μπαχ και του Σβατζενέγκερ παντρεμένες σε μια εικόνα;

 

Για τη δική σου δουλειά, έχω επίσης εκφράσει άποψη. Δεν βλέπω τίποτε κοινό στη δική σου προσέγγιση με το σκεπτικό του βίντεο που παρέθεσες, νομίζω ότι κινείσαι πολύ σοβαρά και εγκρίνω (πάλι, όπως ξέρεις) το πως κινείσαι, σαν ακροατής πάντα.

Το ξέρω και να το πω, μπας και υπάρχει κάποια παρεξήγηση: τα κορίτσια δεν είναι ξαδέρφες μου και δε με νοιάζει. Και σίγουρα καταλαβαίνω την διαφορά ανάμεσα σε αυτό που κάνω εγώ και αυτές. Αλλά αυτά που είπε ο Μάνος άγγιξε μια νότα μέσα μου (ή ένα cluster τέλος πάντων).

 

ΕΔΙΤ: Τώρα για το υλικό του σήμερα σε σχέση με το υλικό παλαιότερων εποχών, δε ξέρω τι να πω. Είναι φανερό ότι πιστεύω στη αξία του τι συμβαίνει σήμερα (αλλιώς δε θα έκανα αυτό που κάνω), και δε μπορώ να θεωρήσω ότι κάτι τελείωσε στο 1900 (ή 1913, ή ότι νά'ναι). Άλλωστε η κλασσική μουσική κινείτε με ταχύτητες κουτσής χελώνας, οπότε... άντε να περιμένεις 5 χρόνια για να οριστεί ως αριστούργημα το "People United Will Never Be Defeated" του Rzefsky... (spelling στο όνομά του νομίζω). Πού ΕΙΝΑΙ αριστούργημα, κατά την γνώμη μου για όλα αυτά που κάνει και λέει, αλλά πήρε 50+ χρόνια για ν' αρχίσει να παίζεται λίγο παραπάνω... Τουλάχιστον είναι ζωντανός ο συνθέτης ακόμα, οπότε κάτι πάει και έρχεται. Γιατί σε άλλες περιπτώσεις... μπρρρ...

[pipityri]

Αν και ήταν φανερό,για μένα, πως το θέμα εξ αρχής ήταν για χαβαλέ και τα πρώτα posts ήταν σε αυτό το πνεύμα, είναι ενδιαφέρον πως, όπως υπενθύμισαν οι Trolley και manosx,ακόμα και σε ένα τέτοιο θέμα υπάρχει μια οπτική γωνία πολύ σοβαρή. Αυτό είναι πολύτιμο, προάγει την επιστήμη.

 

Σχετικά με το αν το υλικό του παρελθόντος συγκρίνεται με αυτό της σύγχρονης μουσικής, διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις. Μόνο και μόνο λόγω της απουσίας χρονικής απόστασης ή ιστορικής προοπτικής. Στην πρεμιέρα της Ιεροτελεστίας είχε πέσει ξύλο, με τον Webern γελάγανε, ο Varese έκλαιγε όταν άκουσε τους χλευασμούς για το Poeme Electronique...πράγματα που σήμερα θεωρούνται σημαντικές κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος.

[Nikolas]

Ντάξει... ειμαι γελοίος αλλά αγόρασα πριν 2 βδομάδες (και μου ήρθε προχτές) αυτή τη μπλούζα: http://www.tonedeafstore.com/products/my-grandpa-beat-up-your-grandpa-shirt

 

χαχαχαχα!

 

Σπύρο: Συμπλήρωσα το ποστ μου για αυτά που λες στη 2η παράγραφό σου. Θενξ! :)