Ο yngwie malmsteen είναι σρέντερ;

[Sami Amiris]

Δηλαδή πόσοι δικαιούνται να έχουν άποψη για βιρτουόζους; Μόνο οι επιγής βιρτουόζοι; Μήπως παραγίνεται κλειστή κλίκα η άποψη;

 

Υπάρχει μια επιστήμη που λέγεται μουσικολογία, υπάρχει ένας κλάδος της μουσικής θεωρίας που λέγεται μορφολογία, υπάρχει η αισθητική, υπάρχει επίσης και μουσικοκριτική από ανθρώπους βαθείς γνώστες της μουσικής. Όλοι αυτοί οι τομείς παρέχουν εφόδια για να σχηματίσει κανείς άποψη και κρίση για οποιονδήποτε, όσο σπουδαίος και αν είναι.

 

Άρα, κατευθείαν μιλάμε για σπουδές, αίμα, ιδρώτα και χρόνια. Καμία αντίρρηση μέχρι εδώ. Δηλαδή υπάρχει μία. Ο Malmsteen ας πούμε δεν έφτιαξε εντελώς καινούρια μουσική per se. Επεξέτεινε τη μουσική σφαίρα της ηλεκτρικής κιθάρας, οπότε ο μουσικολόγος θα πρέπει να μπορεί να το κατανοήσει αυτό, το οποίο σημαίνει ότι θα πρέπει να έχει γνώσεις περί ηλεκτρικής κιθάρας ούτως ή άλλως. Και τα τεχνικά καθαρά ζητήματα, τα οποία είναι βέβαια ένας από τους λόγους που οι ίδιοι οι κιθαρίστες τον αντιγράφουν ανά τον κόσμο, όχι μόνο οι μουσικοί λόγοι, επίσης απαιτούν γνώσεις ηλεκτρικής κιθάρας για να κατανοηθούν. Αλλιώς πωφς θα κατανοήσει ο μουσικοκριτικός το τι ακριβώς έκανε ΚΑΙ ΠΩΣ, ώστε να καταλάβει τι απίστευτη επανάσταση έφερε στο όργανο, και κατ'επέκταση, τι καινούρια μουσική μπορεί να παιχτεί μετά από αυτόν, σε σχέση με πριν από αυτόν, τουλάχιστον στα πλαίσια της μουσικής για ηλεκτρική κιθάρα; Αν δε γνωρίζει από sweep, legato, διάφορες τεχνικές πένας, sweep-tap ή ό,τι άλλο, πως θα καταλάβει το εργαλείο με το οποίο το έκανε; Και αν τα ξέρει αυτά από μόνος του, παίζοντας κιθάρα, δεν θα τα ξέρει αυτομάτως καλύτερα;

 

Άλλο παράδειγμα: ο Art Tatum θεωρείται ίσως ο μεγαλύτερος jazz πιανίστας όλων των εποχών. Πολλοί τον κατηγορούσαν ότι έπαιζε πολλές νότες. Και έπαιζε. Γιατί θεωρείται ο μεγαλύτερος; Αν δεν είσαι ΚΑΙ τρελός γνώστης της jazz, και ΣΟΒΑΡΟΣ jazz πιανίστας, πολύ δύσκολα θα το καταλάβεις. Γιατί αν σου κάνω μια περιγραφή του στυλ «έπαιζε με το αριστερό ένα ολόκληρο σύστημα με συγχορδίες σε ανοικτή θέση δέκατης ή ενδέκατης που τους έκανε και voice leading, όπως έκαναν άλλοι με τα δύο χέρια ταυτόχρονα αργότερα, ανάμεσά τους και ο Oscar Peterson, την ώρα που έπαιζε εντελώς άσχετα και εξίσου δύσκολα με το δεξί την ίδια στιγμή», και δεν είσαι σοβαρά ενημερωμένος jazz πιανίστας, τι θα καταλάβεις; Θα μου πεις, αυτή είναι η ουσία του Tatum; Θα σου πώ ότι δεν είναι η ίδια η ουσία της μουσικής του, αλλά είναι η ουσία της τεχνικής του, και χωρίς αυτήν απλώς δεν θα ήταν αυτός που ήταν. Είχε το συγκεκριμένο εργαλείο, και μέσω αυτού έκανε τα υπεράνθρωπα που έκανε. Πως θα το καταλάβαινες αυτό χωρίς να ξέρεις πραγματικά για τι συζητάμε εδώ;

 

Ο μουσικολόγος κρίνει συγκεκριμένα πράγματα σε συγκεκριμένη μουσική, συγκεκριμένης ηλικίας, που χρειάζεται συγκεκριμένα εργαλεία για να την κρίνεις. Και οι σοβαροί μουσικολόγοι ανά τον κόσμο είναι και μουσικοί. Για βγες από το Ωδείο της Μόσχας μουσικολόγος, να δεις τι εκπαίδευση τραβάνε! Αναλύουν ακουστικά 20 αιώνα με ένα άκουσμα, σαν μέρος εξετάσεων. Μουσικολόγος κανονικά μιλώντας δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα. Και είναι πολύ εξειδικευμένο. Ποτέ δε θα σου έλεγε κανονικός μουσικολόγος ότι μπορεί να έχει άποψη για όλα, χωρίς πραγματικά να γνωρίζει όλα τα εργαλεία, όπως σου έγραψα παραπάνω. Και μόνος του θα σου ζητούσε να τον διαφωτίσεις στο τεχνικό μέρος πριν έχει άποψη.

 

Με την ίδια έννοια, πραγματικά άποψη για τα νομικά έχει κάποιος με σοβαρές γνώσεις νομικής, αλλιώς απλώς ξέρει τι τον πειράζει και τι όχι. Σοβαρή άποψη για τη φυσική έχει κάποιος με σοβαρές γνώσεις φυσικής. Άποψη για τη ζωγραφική έχει κάποιος με σοβαρές γνώσεις ζωγραφικής, και αν είναι ο ίδιος τεχνικά καταρτισμένος ζωγράφος, ακόμη καλύτερη άποψη θα έχει, γιατί θα τα ξέρει από μέσα. Άρα ναι, η δυνατότητα να έχει σωστή άποψη, έχει εν πρώτοις να κάνει με το πόσο καλά ξέρεις το αντικείμενο, και όσο πιο απο μέσα το ξέρεις, τόσο μεγαλύτερο πλεονέκτημα έχεις για την δυνατότητά σου στην άποψη.

 

Άρα ναι, η άποψη είναι για κλειστή κλίκα. Το οποίο βέβαια θα έπρεπε να είναι έρεισμα για να μπούμε στην κλίκα με μελέτη και σοβαρή δουλειά. Σόρρυ, άποψή μου. :)

 

Οι απόψεις και οι κρίσεις δεν είναι δόγματα, δεν είναι κανόνες θετικής επιστήμης, αλλά μπορούν να έχουν μικρότερο ή μεγαλύτερο κύρος.

 

Η μουσικολογία είναι επιστήμη. Συνεπώς εν γένει είναι αντικειμενική, με την προσωρινότητα της επιστήμης. Άλλο η μουσικολογία, άλλο η μουσικοκριτική. Τεράστιο, αβυσσαλέο κενό ανάμεσά τους. Μην τα μπερδεύουμε!

 

Μπερδεύεις την ελληνική ξερολία με το δικαίωμα κριτικής πάνω σε έναν τομέα που είναι απριόρι υποκειμενικός ούτως ή άλλως. Ο καλός παίχτης που ίδρωσε και έφτασε τον Μάλμστιν (άραγε πώς μετριέται αυτό, από τις πωλήσεις δίσκων, τις νότες ανά sec ή τις στάλες ιδρώτα; ) δεν φέρνει στα ιδρωμένα χέρια του κανένα εχέγγυο ότι θα είναι πιο αντικειμενικός από τους άλλους.

 

Αυτό μετριέται από το πόσο καλά παίζει τα σόλο του πάνω από την ηχογράφηση. Επίσης ναι, έχει στα χέρια του τα εχέγγυα ότι ξέρει για τι μιλάει. Η αντικειμενικότητα ή υποκειμενικότητα είναι τελείως άλλο ζήτημα, αλλά τα κιθαριστικά εργαλεία σίγουρα τα έχει. Έχει όμως τα μουσικά; Γνωρίζει θεωρία; Ξέρει να αναλύσει μουσικά τις επιρροές; Ξέρει να σου πει τι πήρε και τι του έκανε και βγήκε αυτό που βγήκε; Αυτό είναι άλλο σετ ικανοτήτων, που επίσης κερδίζεται με χρόνια, ιδρώτα, αίμα κτλ. Και βέβαια τότε έχει καλύτερη άποψη από ότι πριν. Άρα η άποψη δεν είναι για ολους.

 

Εν κατακλείδι, κανείς δεν μπορεί να βγάλει συμπεράσματα για την κριτική από τον κρίνοντα. Μόνο από το περιεχόμενό της μπορεί να βγάλει συμπεράσματα.

 

Διαφωνώ. Θεωρώ ότι η πράξη χαρακτηρίζει, εκτός καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, βρασμού ψυχής, πολέμου κτλ, τον πράξαντα, αντίστοιχα και η κριτική τον κριτικό. Όπως ακριβώς όλοι γνωρίζουν τον κριτικό που έδωσε ένα αστέρι στον Chick Corea για το Now he sings... χαρακτηρίζοντάς τον coctail pianist παρακαλώ. Αυτά συμβαίνουν όταν πιστεύεις ότι έχεις δικαιώματα που δεν έχεις. Χαρακτηριστική περίπτωση.

 

Άποψή μου πάντα.

[sotiroubas]

Λίγο άσχετο με το θέμα, κάποτε πίσω στα 90's γνώρισα στο μουσικόραμα στην θεσσαλονίκη κάποιον Σάμι και μου έγραψε μια κασέτα... ;D με Vai, Malmsteen, που ήταν και κιθαρίστας και πληκτράς-πιανίστας?

Πιθανόν να είχε και μια Ibanez Jem 7άχορδη? παίζει να είσαι ο ίδιος αυτός Sami Amiris?? :)

 

 

ΥΓ από ότι θυμάμαι έπαιζε αυτός ο Σάμι απίστευτα  κιθαριστικά  πράματα  για την εποχή, παρόλο που φαινόταν ότι δεν ήταν κιθαρίστας ;D ;D

[Sami Amiris]

Ναι Σωτήρη, εγώ είμαι! Τι κάνεις;  :)

[ex-Ritchie77]

To ποσο μεγαλος ειναι καποιος στον τομεα του αποδεικνυεται απο το ποσο φανατικους φιλους εχει αλλα περισσοτερο απο το ποσο πιο φανατικους εχθρους εχει.

[sotiroubas]

Ναι Σωτήρη, εγώ είμαι! Τι κάνεις;  :)

Εντάξει τότε καλά σε κατάλαβα, μια χαρά με βρίσκω ;D 8)

[Superfunk]

Ο Malmsteen είναι σιγουρα ΤΡΟΜΕΡΟΣ κιθαριστας,τοσο τεχνικα οσο και στυλιστικα για το ΕΙΔΟΣ του,φυσικα τιποτα δεν μας απαγορευει να ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΣΤΕ το ειδος μουσικης που παιζει και οτι αυτο πρεσβευει τοσο αισθητικα όσο και "ιδεολογικα".

 

[Επισκέπτης]

Πολύ σωστοί ο Sami και ο Freerock.

 

-Ο Σουηδός, άλλαξε την ιστορία της ηλ.κιθάρας και αποτελεί σημαντικό κομμάτι της.

 

-Επηρέασε τους περισσότερους κιθαρίστες ανά τον κόσμο και αντιγράφτηκε όσο κανένας.

 

-Έχει γράψει κορυφαία τραγούδια, και κορυφαία σόλος που είναι αξιοζήλευτα πολλές φορές όχι για την ταχύτητα τους, αλλα για το note choice (βλ. you dont remember).

 

-Πρίν κράξει κάποιος, καλό είναι να έχει κάνει ένα (1) σωστό bend στη ζωή του :)

 

 

 

 

[chris gti]

O Malmsteen είναι ο λόγος που ξεκίνησα να παίζω κιθάρα. Ταίλως.

Το παίξιμο, ο ΗΧΟΣ, η extra-large-ποζεριά, τα (παλιά) κομμάτια..

Ακόμα τον παρακολουθώ με ενδιαφέρον και τεράστιο σεβασμό, δεν μπορώ όμως να του συγχωρήσω την στασιμότητα (σε όλα τα επίπεδα) καθώς και τις τραγικές επιλογές του τα τελευταία 10-15 χρόνια.

 

[J's conspiracy]

Ο Satriani 19 χρονων ξεκινησε να μαθαινει κιθαρα  ;)

αυτο δεν ισχυει

[sfaku]

Άρα, κατευθείαν μιλάμε για σπουδές, αίμα, ιδρώτα και χρόνια. Καμία αντίρρηση μέχρι εδώ. Δηλαδή υπάρχει μία. Ο Malmsteen ας πούμε δεν έφτιαξε εντελώς καινούρια μουσική per se. Επεξέτεινε τη μουσική σφαίρα της ηλεκτρικής κιθάρας, οπότε ο μουσικολόγος θα πρέπει να μπορεί να το κατανοήσει αυτό, το οποίο σημαίνει ότι θα πρέπει να έχει γνώσεις περί ηλεκτρικής κιθάρας ούτως ή άλλως. Και τα τεχνικά καθαρά ζητήματα, τα οποία είναι βέβαια ένας από τους λόγους που οι ίδιοι οι κιθαρίστες τον αντιγράφουν ανά τον κόσμο, όχι μόνο οι μουσικοί λόγοι, επίσης απαιτούν γνώσεις ηλεκτρικής κιθάρας για να κατανοηθούν. Αλλιώς πωφς θα κατανοήσει ο μουσικοκριτικός το τι ακριβώς έκανε ΚΑΙ ΠΩΣ, ώστε να καταλάβει τι απίστευτη επανάσταση έφερε στο όργανο, και κατ'επέκταση, τι καινούρια μουσική μπορεί να παιχτεί μετά από αυτόν, σε σχέση με πριν από αυτόν, τουλάχιστον στα πλαίσια της μουσικής για ηλεκτρική κιθάρα; Αν δε γνωρίζει από sweep, legato, διάφορες τεχνικές πένας, sweep-tap ή ό,τι άλλο, πως θα καταλάβει το εργαλείο με το οποίο το έκανε; Και αν τα ξέρει αυτά από μόνος του, παίζοντας κιθάρα, δεν θα τα ξέρει αυτομάτως καλύτερα;

 

Άλλο παράδειγμα: ο Art Tatum θεωρείται ίσως ο μεγαλύτερος jazz πιανίστας όλων των εποχών. Πολλοί τον κατηγορούσαν ότι έπαιζε πολλές νότες. Και έπαιζε. Γιατί θεωρείται ο μεγαλύτερος; Αν δεν είσαι ΚΑΙ τρελός γνώστης της jazz, και ΣΟΒΑΡΟΣ jazz πιανίστας, πολύ δύσκολα θα το καταλάβεις. Γιατί αν σου κάνω μια περιγραφή του στυλ «έπαιζε με το αριστερό ένα ολόκληρο σύστημα με συγχορδίες σε ανοικτή θέση δέκατης ή ενδέκατης που τους έκανε και voice leading, όπως έκαναν άλλοι με τα δύο χέρια ταυτόχρονα αργότερα, ανάμεσά τους και ο Oscar Peterson, την ώρα που έπαιζε εντελώς άσχετα και εξίσου δύσκολα με το δεξί την ίδια στιγμή», και δεν είσαι σοβαρά ενημερωμένος jazz πιανίστας, τι θα καταλάβεις; Θα μου πεις, αυτή είναι η ουσία του Tatum; Θα σου πώ ότι δεν είναι η ίδια η ουσία της μουσικής του, αλλά είναι η ουσία της τεχνικής του, και χωρίς αυτήν απλώς δεν θα ήταν αυτός που ήταν. Είχε το συγκεκριμένο εργαλείο, και μέσω αυτού έκανε τα υπεράνθρωπα που έκανε. Πως θα το καταλάβαινες αυτό χωρίς να ξέρεις πραγματικά για τι συζητάμε εδώ;

 

Ο μουσικολόγος κρίνει συγκεκριμένα πράγματα σε συγκεκριμένη μουσική, συγκεκριμένης ηλικίας, που χρειάζεται συγκεκριμένα εργαλεία για να την κρίνεις. Και οι σοβαροί μουσικολόγοι ανά τον κόσμο είναι και μουσικοί. Για βγες από το Ωδείο της Μόσχας μουσικολόγος, να δεις τι εκπαίδευση τραβάνε! Αναλύουν ακουστικά 20 αιώνα με ένα άκουσμα, σαν μέρος εξετάσεων. Μουσικολόγος κανονικά μιλώντας δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα. Και είναι πολύ εξειδικευμένο. Ποτέ δε θα σου έλεγε κανονικός μουσικολόγος ότι μπορεί να έχει άποψη για όλα, χωρίς πραγματικά να γνωρίζει όλα τα εργαλεία, όπως σου έγραψα παραπάνω. Και μόνος του θα σου ζητούσε να τον διαφωτίσεις στο τεχνικό μέρος πριν έχει άποψη.

 

Με την ίδια έννοια, πραγματικά άποψη για τα νομικά έχει κάποιος με σοβαρές γνώσεις νομικής, αλλιώς απλώς ξέρει τι τον πειράζει και τι όχι. Σοβαρή άποψη για τη φυσική έχει κάποιος με σοβαρές γνώσεις φυσικής. Άποψη για τη ζωγραφική έχει κάποιος με σοβαρές γνώσεις ζωγραφικής, και αν είναι ο ίδιος τεχνικά καταρτισμένος ζωγράφος, ακόμη καλύτερη άποψη θα έχει, γιατί θα τα ξέρει από μέσα. Άρα ναι, η δυνατότητα να έχει σωστή άποψη, έχει εν πρώτοις να κάνει με το πόσο καλά ξέρεις το αντικείμενο, και όσο πιο απο μέσα το ξέρεις, τόσο μεγαλύτερο πλεονέκτημα έχεις για την δυνατότητά σου στην άποψη.

 

Άρα ναι, η άποψη είναι για κλειστή κλίκα. Το οποίο βέβαια θα έπρεπε να είναι έρεισμα για να μπούμε στην κλίκα με μελέτη και σοβαρή δουλειά. Σόρρυ, άποψή μου. :)

 

Η μουσικολογία είναι επιστήμη. Συνεπώς εν γένει είναι αντικειμενική, με την προσωρινότητα της επιστήμης. Άλλο η μουσικολογία, άλλο η μουσικοκριτική. Τεράστιο, αβυσσαλέο κενό ανάμεσά τους. Μην τα μπερδεύουμε!

 

Αυτό μετριέται από το πόσο καλά παίζει τα σόλο του πάνω από την ηχογράφηση. Επίσης ναι, έχει στα χέρια του τα εχέγγυα ότι ξέρει για τι μιλάει. Η αντικειμενικότητα ή υποκειμενικότητα είναι τελείως άλλο ζήτημα, αλλά τα κιθαριστικά εργαλεία σίγουρα τα έχει. Έχει όμως τα μουσικά; Γνωρίζει θεωρία; Ξέρει να αναλύσει μουσικά τις επιρροές; Ξέρει να σου πει τι πήρε και τι του έκανε και βγήκε αυτό που βγήκε; Αυτό είναι άλλο σετ ικανοτήτων, που επίσης κερδίζεται με χρόνια, ιδρώτα, αίμα κτλ. Και βέβαια τότε έχει καλύτερη άποψη από ότι πριν. Άρα η άποψη δεν είναι για ολους.

 

Διαφωνώ. Θεωρώ ότι η πράξη χαρακτηρίζει, εκτός καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, βρασμού ψυχής, πολέμου κτλ, τον πράξαντα, αντίστοιχα και η κριτική τον κριτικό. Όπως ακριβώς όλοι γνωρίζουν τον κριτικό που έδωσε ένα αστέρι στον Chick Corea για το Now he sings... χαρακτηρίζοντάς τον coctail pianist παρακαλώ. Αυτά συμβαίνουν όταν πιστεύεις ότι έχεις δικαιώματα που δεν έχεις. Χαρακτηριστική περίπτωση.

 

Άποψή μου πάντα.

Ένας μέτριος, ακόμη και  ένας κακός μουσικολόγος, μπορεί να καταλάβει άριστα τι σημαίνει Art Tatum. Φυσικά αν είναι εξειδικευμένος στη τζαζ (και δη στον Tatum) θα μπορεί να φτάσει σε εξαιρετικό βάθος παρατηρήσεων. Αλλά και να μην είναι, με δύο μέρες κοίταγμα στη βιβλιογραφία καταλαβαίνει μια χαρά. Διότι ως επιστήμονας έχει αντικείμενο την αποτίμηση της μουσικής, έχει μεθοδολογικά εργαλεία, έχει ένα σώμα γνώσης στο οποίο μπορεί να ανατρέξει.

 

Η μουσικολογία δεν είναι γυάλα. Εξειδικεύσεις υπάρχουν σαφώς και είναι βέβαιο ότι κάποιοι γνωρίζουν άριστα συγκεκριμένα αντικείμενα που έχουν επιλέξει. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά τα αντικείμενα είναι στεγανά σε άλλους μουσικολόγους.

 

Ακόμη, η μουσικολογία ανήκει στις ανθρωπιστικές επιστήμες και ως εκ τούτου δεν έχει ούτε θέλει να έχει αξιώσεις αντικειμενικότητας. Για αυτό και συναντάς τόσο συχνά αλληλοαντικρουόμενες απόψεις στις επιστήμες αυτές, οι οποίες δεν αφορούν βέβαια το αν ο Χ ή ο Ψ βιρτουόζος είναι καλαμπόρτζης, γιατί αυτά ασφαλώς δεν είναι επιστημονικά ερωτήματα αλλά ερωτήματα για φόρουμ.

 

Για να το επεκτείνω όμως: ακόμη όμως και ένας μέτριος μουσικός μπορεί να κρίνει έναν βιρτουόζο. Και να τον εκτιμήσει /αποτιμήσει. Χρειάζεται σίγουρα να έχει κάποια εμπειρία της δυσκολίας της τεχνικής, καλή γνώση του μουσικού ιδιώματος, να μη βλέπει έννοιες όπως sweep και tap πρώτη φορά στη ζωή του.

 

Τι ακριβώς όμως θα εμπόδιζε έναν κιθαρίστα που μελετάει lead 2-3 χρόνια με μέτρια αποτελέσματα, να αποτιμήσει κάτι πολύ ανώτερο τεχνικά, εφόσον διαθέτει την απαραίτητη νηφαλιότητα και αναλυτική σκέψη; Αυτό είναι που λείπει και είναι πολύ πιο δυσεύρετο, όχι τα τεχνικά γαλόνια. Ίσα ίσα αυτός που δυσκολεύεται, εκτιμά περισσότερο την τεχνική δεινότητα ενός αβίαστου ταλέντου. Εκτός αν είναι κομπλεξάρας, αλλά τότε το πρόβλημα δεν είναι η τεχνική του ανεπάρκεια, αλλά άλλες τέτοιες  ;)

 

Προφανως στηλιτεύεις, και σε κατανοώ, τον ελληνάρα. Αυτός και καλύτερα να παίζει από τον Μάλμστιν (αν και δεν υπάρχει "καλύτερα" κατά την γνώμη μου σε επίπεδο βιρτουόζων, η μουσική δεν είναι διαγωνισμός) πάλι ασόβαρος θα είναι. Αν όμως μπαίνει στο ίδιο σακούλι πάσα αρνητική κριτική επειδή δεν υπάρχουν τα απαραίτητα γαλόνια, είναι σαφές ότι μιλάμε για αφορισμούς.

 

Τέλος, και ο καλός μουσικοκριτικός είναι εν δυνάμει ένας μουσικολόγος, έχει εκπαιδευτεί να αναλύει τις τεχνικές, είναι εκπληκτικά εκπαιδευμένος ακροατής και πιθανότατα θα ξέρει και κάποιο όργανο - αλλά και να μην ξέρει θα ζει όλη του ζωή ανάμεσα σε μεγάλους μουσικούς που θα του μεταφέρουν τη δική τους εμπειρία. Θα είναι όλες οι κριτικές του σοβαρές και πετυχημένες; Μπορεί όχι. Μπορεί ναι. Πάντως οι μεγάλοι μουσικοκριτικοί περιορίζονται κατά βάση στο αισθητικό κομμάτι και μέσα από αυτό το φίλτρο περνούν σε τεχνικές παρατηρήσεις.

 

Έτσι, ο κύριος που χαρακτήρισε τον Chick Corea cocktail pianist προφανώς εξέφρασε όχι τεχνική άποψη αλλά αισθητική απέχθεια, και αυτή είναι φυσικά δικαίωμά του όπως αναγνώρισες κι εσύ, ή μήπως όχι; Γιατί φοβάμαι ότι μέσα από το point of view του μουσικού -και με τη βαρύτητα δοσμένη στο τεχνικό/ποσοτικό κομμάτι- προκύπτει συχνά μια διάθεση εξαντικειμενίκευσης συμπερασμάτων η οποία παραβλέπει ότι η μουσική είναι ζήτημα γούστου ακόμη και για τους ειδικούς/επιστήμονες/βιρτούοζους. Ουδείς abiasτος.

 

Για αυτό, ο κρίνων δεν κάνει την κριτική. Η κριτική κάνει την κριτική. Είναι εύστοχη; Έχει καλώς. Είναι άστοχη; Και ο καραβιρτουόζος να την έχει ασκήσει, πάλι άουτ θα είναι.

 

Έχω υποστηρίξει κι εγώ εδώ στο φόρουμ ότι δεν πρέπει να καταχρώμαστε το δικαίωμα της άσκησης άποψης, όταν ιδίως αμφισβητούμε αστήρικτα συνομιλητές που γνωρίζουν πολύ καλά το αντικείμενο και παραβλέπουμε πραγματικά αντικειμενικά ζητήματα και επιστημονικά facts. Αυτά βέβαια για την πυρηνική φυσική, τα γραμματικά φαινόμενα κλπ κλπ. Όχι για αισθητικά ζητήματα, από τα οποία είναι πολύ δύσκολο να απεμπλακεί η αποτίμηση της μουσικής και το προσωπικό πρίσμα. Στην τελευταία περίπτωση αφορίζουμε και κάνουμε την άποψη δικαίωμα μιας κλειστής ελίτ.

 

Ακριβώς εκεί είναι η ένστασή μου και όχι στην τεχνική δεινότητα του Μάλμστιν. Θα πρέπει να είναι κανείς βαριά μύωψ για να μην είναι σε θέση να παραδεχτεί ότι είναι φοβερά αντυπωσιακός τεχνίτης, ο πρώτος του είδους του, που δημιούργησε σχολή, τόσο αισθητικά όσο και παικτικά. Σαφέστατα έχει τη δική του χρυσή σελίδα στην ιστορία του οργάνου.

 

Από την άλλη το τρομακτικό clutter από σρεντάδες -που θεωρώ ότι αισθητικά, μουσικοιδεολογικά και γενικότερα είναι από τα άσχημα πράγματα που έχουν συμβεί στην ηλεκτρική κιθάρα-, η ερμηνεία drama queen, οι υπερβολές του νεοκλασικισμού κλπ κλπ προκαλούν σε πολύ κόσμο από αδιαφορία ως απέχθεια η οποία γίνεται bias και έτσι καταλήγουν κάποιοι σε ακραίες εκφράσεις, κυρίως από αισθητική εμπάθεια - γιατί όποιος προσπαθήσει να μιλήσει για τεχνική ανεπάρκεια του Μάλμστιν αυτογελοιοποιείται επιτόπου.