Προς το περιεχόμενο

Ο yngwie malmsteen είναι σρέντερ;


Insectius

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Ρε παιδια εγω γιατι νομιζω οτι το θεμα ειναι:

 

1. Mου αρεσει ο μαλμστην. End of story.

2. ΔΕΝ μου αρεσει ο μαλμστην. End of story.

 

Περα απο αυτο, οποιαδηποτε  αρνητικη ΅κριτικη΅ εχει να κανει πλεον με τον ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ. Αν εμπιπτει στην πρωτη κατηγορια θα αντιδρασει ενω αν εμπιπτει στην δευτερη θα συμφωνησει.

 

Το θεμα της τεχνικης ειναι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ και ο σουηδος την ΕΧΕΙ. ΟΛΑ τα αλλα θεματα, τραγουδοποιιας (δεν θελω να πω συνθεσης), αισθητικης κτλ κτλ ειναι ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ και εκει η κουβεντα κανει απλα ΚΥΚΛΟΥΣ.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Απαντήσεις 115
  • Πρώτη
  • Τελευταία

Περισσότερες συμμετοχές

Περισσότερες συμμετοχές

Εικόνες

Θα επαναλάβω ότι η αξιολόγηση της μουσικής δεν είναι δικαίωμα των μουσικών -και συγκεκριμένα των εξαίρετων- αλλά όλων των ανθρώπων. Οι τυχάρπαστοι συμπεριλαμβάνονται στους ανθρώπους.

 

Θα συμφωνήσω.Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για αξιολόγηση(γούστο δηλαδή) αλλά για ξερολισμό και απαξίωση.

Κάνει διαφορά,δεν βρίσκεις;

 

Όλοι πρέπει να κρίνονται για αυτό που λένε και όχι για το μπαγκράουντ τους.

 

Έλα τώρα,δεν μπορεί να το πιστεύεις αυτό.

Η βαρύτητα μίας άποψης για ένα συγκεκριμένο ζήτημα είναι σε άμεση συνάρτηση με τη σπουδή επί του ζητήματος εκείνου που την εκφράζει.

 

Κάποιον που έχει να πει κάτι και το λέει,θα τον ακούσουμε.

Κάποιον που δεν έχει να πει κάτι αλλά πάλι το λέει,θα τον βάλουμε στη θέση του.

Σε αυτόν που δεν έχει να πει κάτι και δεν το λέει,του βγάζουμε το καπέλο.

...Υπό αυτό το πρίσμα,η γνώμη κάποιου για τα πράγματα είναι το background του.

 

Μάλιστα αν κρίνουμε από το μπαγκράουντ κινδυνεύουμε περισσότερο να πέσουμε σε λανθασμένες αποτιμήσεις, αφού εστιάζουμε στην αυθεντία και όχι στο λεγόμενο καθαυτό.

 

Αυτό έχει να κάνει με το πώς εκλαμβάνει ο κάθε ένας την κριτική που κάνει η εκάστοτε αυθεντία.

Θα ακούσω,φερ' ειπείν,έναν καταξιωμένο κριτικό κινηματογράφου.Αν αναφερθεί σε μία από τις αγαπημένες μου ταινίες με άσχημα λόγια, ε δεν θα πάω να τη σβήσω απ' τον σκληρό ούτε θα πάψει να μου αρέσει ποτέ.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως ο τύπος δεν έχει δει κάτι περισσότερο(ή λιγότερο) που εγώ απλά δεν μπορώ να εντοπίσω.Και εννοείται ότι η γνώμη του μετράει πιο πολύ από την δική μου.Γιατί αυτός δεν αξιολογεί απλά,όπως είπαμε παραπάνω,αλλά κρίνει με παραμέτρους που εγώ δεν έβαλα ποτέ.

 

Θα το πάω και ένα βήμα παραπέρα: κανονικά αν θέλουμε να κρίνουμε την κριτική, πρέπει να σκεπάσουμε το όνομα του κρίνοντα ακριβώς για να μην επηρεαζόμαστε από το "το είπε ο τάδε".

 

Έξυπνο αλλά δυνητικά επικίνδυνο.

Μπορεί,αν γνωρίζαμε το πνεύμα του κρίνοντος,να φιλτράραμε καλύτερα αυτό που ήθελε να πει και να μην το παρεξηγούσαμε.Κακιά στιγμή δηλαδή.

Ή μπορεί κάποιος άσχετος να έπαθε αναλαμπή.Κωλοφαρδία δηλαδή.

 

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μια άποψη που έχει δουλευτεί φέρει περισσότερη πληροφορία από μια πρόχειρη άποψη ακόμα κι αν ταυτίζονται. Άρα συμφωνώ με τον Grey.

 

Μάλιστα αν κρίνουμε από το μπαγκράουντ κινδυνεύουμε περισσότερο να πέσουμε σε λανθασμένες αποτιμήσεις, αφού εστιάζουμε στην αυθεντία και όχι στο λεγόμενο καθαυτό.

 

Γιατί να μην κάνουμε και τα δύο ταυτόχρονα; Και το background να αποτιμήσουμε ώστε να γίνει ένα "ζύγισμα" της γνώμης και το περιεχόμενο γιατί στην τελική ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να βρείς ορθές σκέψεις.

 

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να παίζεις εξαιρετικά καλή κιθάρα για να κρίνεις τον malmsteen όπως δεν χρειάζεται να είσαι και γαμώ τους μάγειρες για να ευχαριστηθείς ένα καλό φαΐ (ή να το φτύσεις στην πετσέτα). Αλλά μια επαφή με το άθλημα πρέπει να έχεις γιατί άλλη δυσκολία έχει το beef wellington άλλη το αυγό μάτι τα οποία μπορεί και να σ' αρέσουν εξίσου. ;)

 

Για τον malmsteen πάντως προσωπικά εχέσθη.

Ο Αριστοτέλης γίνεται κτήμα του Γερμανού που τον μελετά, όχι του Έλληνα που τον αγνοεί

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μεχρι καποια ηλικια ηταν απλα θεος. Μετα κουραστηκε και κουρασε ισως καποιους...

 

Οταν ομως ηταν νεος δεν τον εφτανε κανεις.

 

Δε νομιζω οτι θα μπορουσε καποιος να το περιγραψει καλυτερα

Make me fries...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Μεχρι καποια ηλικια ηταν απλα θεος. Μετα κουραστηκε και κουρασε ισως καποιους...

 

Οταν ομως ηταν νεος δεν τον εφτανε κανεις.

 

ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΟΜΩΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

EBMM John Petrucci 7

Jackson DK2

Yamaha Pacifica

ENGL Powerball-Invad

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Πάντως εδώ τους μαμάει αμφότερους τόσο από πλευράς καθαρά showmanship και από τεχνικής κατάρτισης.  ;D

 

 

 

Αν και φανατικος οπαδος και των τριων και κυριως του joe, συμφωνω με το φιλο οτι εδω τους εσκισε ο yngwie :P...εχει αλλο αερα βρε παιδι μου...και στη φρασεολογια και σε ολα...γεμιζει το stage λεμεεεεεε ;D ;D ;D..ποζερας ξεποζερας εγω γουσταρω καργα ;D ;D

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Ένας είναι ο Yngwie και δεν πρόκειται να ξαναβγεί τέτοιος παίκτης στο μέλλον. 8)

 

Αν μη τι άλλο έχει καταφέρει (άσχετα αν αρέσει ή δεν αρέσει σε κάποιους) να έχει προσωπικό στύλ και ήχο / και αυτό ίσως ένα από τα "βασικά συστατικά της επιτυχίας".

 

Με τρελαίνει το πως κάνει το picking του, με έναν τρόπο χαλαρό...

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου