Ο Google boss μιλάει για την καινοτομία.

[S9F]

Πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση από ενα λαμπρό μυαλό.Η λέξη-κλειδί που κρατάω είναι η "listen" ή όπως είπε "listen to what other people say".The art of listening με άλλα λόγια.

 

Εξάλλου,αναρωτιέμαι πως "βλέπουν" τον κόσμο άνθρωποι με IQ προφανώς μακράν ανώτερου του μέσου όρου...

[Yannis Methenitis]

Βρε sfaku... στο Google δεν δουλεύεις, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν δουλεύεις.(απ΄όσο γνωρίζω) Πως τα ξέρεις αυτά;

Μήπως είναι κοινή γνώση που μου διαφεύγει ή μιλάς πιστεύοντας πως έτσι είναι; (20 χρόνια στα μεγαλύτερα ΜΜΕ, not counting Noiz).

[trolley]

Όταν όμως ένας μεγάλος επιχειρηματίας με όχημα μία 3λεπτη συνέντευξη υποννοεί ότι κατέχει το μυστικό της παγκόσμιας ανάπτυξης και καινοτομίας και φιλοδοξεί να δώσει συμβουλές σε κρατικές οντότητες για το πώς θα  πετύχουν αυτούς τους στόχους, ελπίζω να είναι αντιληπτό ότι βρισκόμαστε στην επικράτεια του μιντιακού τρίλεπτου, της corporate μεγαλοστομίας και όχι της σοβαρής ανάλυσης.

 

Αν είσαι έλληνας πολίτης, τότε έχεις ανεχθεί (και ανέχεσαι ακόμη) ανεπάγγελτους να εισηγούνται απόψεις που αναφέρονται σε "κρατικές οντότητες" δίνοντας "συμβουλές για το πως θα πετύχουν αυτούς τους στόχους". Συγκριτικά, ως ακροατής, θα έπρεπε να είσαι ευτυχής για την ευλογία στο να ακούς τέτοιου τύπου συμβουλές από κάποιον που αποδεδειγμένα ξέρει κάτι γι' αυτά τα πράγματα.

 

Όπως έλεγε και ο μέγας Pastorius "it ain't bragging if you can back it up", και αυτό απαντά και στον αφορισμό περί "παπαρολογίας" που διατύπωσες νωρίτερα.

 

 

[sfaku]

Βρε sfaku... στο Google δεν δουλεύεις, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν δουλεύεις.(απ΄όσο γνωρίζω) Πως τα ξέρεις αυτά;

Μήπως είναι κοινή γνώση που μου διαφεύγει ή μιλάς πιστεύοντας πως έτσι είναι; (20 χρόνια στα μεγαλύτερα ΜΜΕ, not counting Noiz).

Έχω δουλέψει στη διαφήμιση και έχω εικόνα της διαδικασίας της τηλεοπτικής παραγωγής και της σχετικής κειμενογραφίας.

 

Όταν πρέπει να μιλήσεις πολύ σύντομα και περιεκτικά, όπως ας πούμε στα στενά χρονικά πλαίσια ενός μίνι αφιερώματος- αυτό απαιτεί μεγάλη πυκνότητα διατύπωσης, πρόκειται για εξειδικευμένη εργασία που αναλαμβάνει κειμενογράφος.

 

Επιπλέον, χωρίς να έχω απτή απόδειξη, θεωρώ απίθανο ο ηγέτης ενός κολοσσού απλώς να λέει τη γνώμη του σε μια συνέντευξη, χωρίς την έγκριση κάποιου publicity team (έστω κάποιου chief consultant).

 

Όσο θεωρείς πιθανό να δώσει συνέντευξη κάπου ο Σαμαράς χωρίς την έγκριση του επικοινωνιολόγου του, άλλο τόσο πιθανό είναι να το κάνει και ο Σμιντ, ο οποίος αντιπροσωπεύει σχεδόν ένα ελληνικό ΑΕΠ σαν οικονομικό μέγεθος, συν πολύ μεγαλύτερο κύρος από έναν απλό ηγέτη μικρής χώρας.

[sfaku]

Αν είσαι έλληνας πολίτης, τότε έχεις ανεχθεί (και ανέχεσαι ακόμη) ανεπάγγελτους να εισηγούνται απόψεις που αναφέρονται σε "κρατικές οντότητες" δίνοντας "συμβουλές για το πως θα πετύχουν αυτούς τους στόχους". Συγκριτικά, ως ακροατής, θα έπρεπε να είσαι ευτυχής για την ευλογία στο να ακούς τέτοιου τύπου συμβουλές από κάποιον που αποδεδειγμένα ξέρει κάτι γι' αυτά τα πράγματα.

 

Όπως έλεγε και ο μέγας Pastorius "it ain't bragging if you can back it up", και αυτό απαντά και στον αφορισμό περί "παπαρολογίας" που διατύπωσες νωρίτερα.

Όπως δεν υπάρχει καμία συνταγή που να εξασφαλίζει την ιδιότητα του entrepreneur έτσι δεν υπάρχει καμία συνταγή που να εξασφαλίζει την ιδιότητα του πετυχημένου πολιτικού.

 

Το να είσαι entrpepreneur είναι το απόλυτο αγαθό στη δυτική οικονομία. Είναι συνώνυμο του sexy and beautiful and successful. Όλοι θέλουν να είναι αλλά μόνο αυτοί που είναι όντως τέτοιοι το πετυχαίνουν. Συμβουλές για το πώς να είσαι πετυχημένος entrepreneur θυμίζουν βιλία του τύπου "το νακ και πώς να το αποκτήσετε". Σε περίπτωση που δεν κατανοείτε τι λέω, ίσως χρειάζετε να τσεκάρετε τον όρο entrepreneur που χρησιμοποιεί με έμφαση ο Σμιντ.

 

Το γιατί μερικές χώρες έχουν περισσότερους και καλύτερους entrepreneurs από άλλους νομίζω μόνο τυχαίο δεν είναι. Οι ΗΠΑ μάλλον είναι το βασίλειο του entrepreneurship, μια χώρα που δημιουργήθηκε από τολμηρούς έποικους, δηλαδή entrepreneurs (περιπετειώδεις πιονέρους) και η οποία είναι εδώ και 200 χρόνια τουλάχιστον η Μέκκα του καινούργιου. Οι Αμερικάνοι έχουν το entrepreneurship στο πολιτισμικό τους DNA και προσφέρουν ταυτόχρονα το ιδανικό περιβάλλον για να ανθίσει αυτό.

 

Το πόσο χρήσιμα είναι αυτά που λέει ο Σμιντ σηκώνουν πολλή ανάλυση. Φερ' ειπείν, μπορούν όλες οι χώρες του κόσμου να θέσουν σαν στρατηγικό στόχο την "παραγωγή" entrepreneurship και innovation; Προφανώς για να είσαι ένας περιπετειώδης καινοτόμος και πρωτοπόρος, κάποιους πρέπει να αφήσεις πίσω, άρα δεν μπορεί να είμαστε όλοι πρωτοπόροι. Ποια στρατηγική λοιπόν πρέπει να ακολουθήσουν οι χώρες του τρίτου κόσμου π.χ. που δεν έχουν καμία ελπίδα να πρωταγωνιστήσουν στο συγκεκριμένο πεδίο;

 

Ακόμη, ημιπαραδοσιακές ημιαγροτικές χώρες όπως η Ελλάδα, τι ελπίδες έχουν να υποσκελίσουν πρωτοπόρες χώρες στο πεδίο του innovation; Για να μην πούμε ότι σε μια χώρα τόσο διαλυμένη σαν οικονομικό περιβάλλον οι περισσότεροι entrepreneurs δεν θα έμεναν, θα προτιμούσαν τη μετανάστευση.

 

Άρα ποιες και πόσες χώρες αφορά αυτή η στρατηγική, όπως τη διατυπώνει ο Σμιντ; Τι αξία θα είχαν τα λεγόμενά του πέραν του αυτονόητου το οποίο εκφράζουν;

 

θα επανέλθω λοιπόν στην αρχική μου φράση, για να προσθέσω ότι the proof of the pudding is in the eating. Το να είσαι πολιτικός ηγέτης είναι και αυτό σαν το νακ: ή το έχεις ή όχι. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ένας ανεπάγγελτος δεν μπορεί να είναι ικανός ηγέτης ούτε καμία απόδειξη ότι ένας πετυχημένος επαγγελματίας μπορεί να πετύχει ισοδύναμα αποτελέσματα στην πολιτική.

 

Επιχειρείν και πολιτική είναι διακριτές τέχνες, παρά κάποιες αναλογίες στην άσκηση ηγεσίας. Καλός στρατηγός δεν σημαίνει απαραίτητα καλός ναύαρχος ή καλός βασιλιάς.

 

Μπορώ να δεχτώ ότι κάποιος που είναι πετυχημένος ηγέτης στο Α έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι πετυχημένος ηγέτης και στο Β,  αλλά εγγυήσεις δεν υπάρχουν.

 

Η μόνη αληθινή απόδειξη της πολιτικής ικανότητας είναι η άσκηση της εξουσίας στην πράξη. Και στην πράξη έχει αποδειχθεί ότι ικανοί ηγέτες έχουν πολλές και ποικίλες επαγγελματικές καταβολές, κάποιοι υπήρξαν και ανεπάγγελτοι.

[Waterfall-K]

Οι ΗΠΑ μάλλον είναι το βασίλειο του entrepreneurship, μια χώρα που δημιουργήθηκε από τολμηρούς έποικους, δηλαδή entrepreneurs (περιπετειώδεις πιονέρους)...

Ετσι λεγονται τωρα η πλεμπα της Ευρωπης και οι καθε λογης τυχοδιωκτες? "Τολμηροι εποικοι"?

Καλο.... ;D ;D

 

[Yannis Methenitis]

Έχω δουλέψει στη διαφήμιση και έχω εικόνα της διαδικασίας της τηλεοπτικής παραγωγής και της σχετικής κειμενογραφίας.

  Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. ::)

 

Τέλος πάντων ένα είναι σίγουρο... πως μια τέτοια συνέντευξη, αφήνει διαφορετικές εντυπώσεις ανάλογα απο που "έρχεσαι". (και τα φίλτρα σου - VCF, VCA κ.α.) ;)

 

 

[npap]

το ότι τον στηρίζει ένα επιτελείο που του προτάσσει επιλογές δεν του αφαιρεί ούτε την κρίση ούτε και τον τελικό λόγο...(όποιο "σύστημα" και να υπηρετεί)... εκτός αν τον βαφτίσουμε κι αυτόν ανέξοδα αχυράνθρωπο...οκ αν συνεχιστεί όμως αυτό το πανηγυράκι, με αναγωγή στην μονάδα θα μας μείνει ο σανός... και που στο διάολο είναι τα άλογα οέο? (για να μη πω για γαϊδούρια και παρεξηγηθώ ξανά ;D)

 

 

ΥΓ. εγώ από την άλλη συνγέροντα για κάτι ακόμα είμαι σίγουρος...

η δαιμονοποίηση ορατών και αόρατων "κέντρων" επί παντός "του" επιστητού, τελικά βολεύει, γιατί καταντά "ανορεξική" την έρμη την ατομική ευθύνη... αλλά δυστυχώς το "χτίσιμο" δεν ξεκινά ΠΟΤΕ από τα ρετιρέ...

 

[ez]

 

Τέλος πάντων ένα είναι σίγουρο... πως μια τέτοια συνέντευξη, αφήνει διαφορετικές εντυπώσεις ανάλογα απο που "έρχεσαι". (και τα φίλτρα σου - VCF, VCA κ.α.) ;)

 

 

Παράμετρος που συχνότατα δεν (συν)υπολογίζεται στις όποιες συζητήσεις...

Προσωπικά πάντως, τέτοιους τύπους (θέσης-άποψης-έκφρασης) σπανίως καταφέρνω να τους παρακολουθήσω επι μακρόν, μου είναι κατά κανόνα απο αδιάφοροι έως ενοχλητικοί, κάποιες φορές επιφυλάσσομαι καθότι δεν έχω τις γνώσεις ν'αναλύσω και να κριτικάρω τα λεγόμενα τους -όπως και πολλών αξιόλογων συμφορουμιτών που χαρίζουν χρόνο και σκέψεις σε ανάλογες κουβέντες- αλλά κατά βάση δεν τους εμπιστεύομαι, δε "μου το βγάζουν" αν θέλετε το συναίσθημα, αλλά μάλλον γι'αυτό παίζω μπλουζ  ;D...

[npap]

εμένα βέβαια το μπλουζ (σου), μου το "βγάζει" το συναίσθημα και πραγματικά θα με στεναχωρήσει αν έστω ψήγμα του δεν σου επιστρέφει  από τον τρόπο έκφρασής μου...