Secondhand Love

[Jazzjoker]

Χαίρετε και καλή μας χρονιά. Σας παραθέτω μια μπαλάντα ακουστική κιθάρα-φωνή που αρχικά ηχογραφήθηκε ανήμερα πρωτοχρονιάς το βράδυ ενώ ήμουν σωματικά ολίγον υπό κατάρρευση λόγω της καταπόνησης των προηγούμενων ημερών. Η εγγραφή έγινε χύμα. Στα γρήγορα έστησα δυο μικρόφωνα και ό,τι γράφτηκε γράφτηκε.

 

Παραδόξως, σήμερα, αποφάσισα να ξαναγράψω και γενικώς έγινε πολύ πιο επιμελής δουλειά με πρώτο και σημαντικότερο το ότι έγραψα ξεχωριστά κιθάρα και φωνή ενώ στο τέλος έγινε και μια προσπάθεια μίξης. Το πρόβλημα είναι ότι έχω την εντύπωση πως το πρώτο take είναι καλύτερο, παρόλα τα προφανή θέματά του ενώ το δεύτερο στερείται αυθεντικότητας.

 

Βάζω τα takes με τη χρονολογική σειρά που γράφτηκαν αλλά φυσικά τα ακούτε με όποια σειρά θέλετε. Γράψτε, αν δε σας κάνει κόπο, ποιο σας άρεσε περισσότερο και γιατί καθότι εγώ δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός κριτής. Να συμπληρώσω επίσης ότι αν στη μίξη ηλεκτρικών κομματιών είμαι στο μηδέν, στα ακουστικά είμαι είμαι κάπου στο μείον είκοσι.

 

Πρώτο take: https://app.box.com/s/i4etvbioxw11fa9rrcma

 

 

Δεύτερο take:

 

Στο λινκ του δεύτερου βρίσκονται και οι στίχοι για όποιον θέλει.

[pipityri]

Ακουσα το πρώτο, άκουσα το δεύτερο και ξανάκουσα το πρώτο. Το πρώτο είναι, στα αυτιά μου, ανώτερο. Η ερμηνεία είναι όντως αυθεντική, το τέμπο ευέλικτο με πειστικό τρόπο. Δεν νομίζω πως μπορώ να ξανακούσω το δεύτερο.

 

Ωραίο τραγούδι, πολύ ωραίο. Ο στίχος με άγγιξε. Το αρμονικό μέρος crafty, το δεύτερο μέρος του κουπλέ όλα τα λεφτά.

 

Καλή χρονιά. :)

[Johnny.T]

Σπύρο Καλή χρονιά ,δαγκωτό το πρώτο φίλε.Ωραίο τραγούδι by the way.

[cigaret13]

Όταν ο Leonard Cohen συνάντησε τον Neil Young και τους κρυφάκουσε ο Jazzjoker ;D                                                      Δεν έπρεπε να γράψεις στο αρχικό σου ποστ τα περί σωματικής κατάρρευσης και τρόπου εγγραφής των κλιπακίων διότι τώρα δεν μπορώ να είμαι "αντικειμενικός κριτής" :P.  Η ζυγαριά γέρνει κατ' εμέ, σαφώς, στο πρώτο. Ίσως επειδή έχει περισσότερο "αίσθημα" στην φωνή, ίσως είναι ο "καθαρός" ήχος ακουστικής.

[gvour]

Ακουσα πρωτα το δευτερο και επειτα το πρωτο,μετα αλλη μια φορα με την ιδια σειρα.

Θα συμφωνησω με τους ανωθεν κυριους και συμφορουμιτες,το πρωτο μου αρεσε με διαφορα πολυ περισσοτερο.

Ισως ειναι η στιγμη,ισως και το γεγονος οτι στη δευτερη βερσιον επαιξες και τραγουδησες χωριστα και σε παει αλλου το πραγμα.

Κυριως στη φωνη που τουλαχιστον στ'αυτια μου εχει και τη μεγαλη διαφορα.

Επισης εδω η φωνη ακουγεται πολυ πιο σταθερη,παταει καλυτερα σε σχεση με καποια παλαιοτερα κομματια.

 

Καποια στιγμη μου ειχες πει οτι πετας αρκετα πραγματα πριν δημοσιοποιησεις κατι που κατα τη γνωμη σου αξιζει τον κοπο.Θα σου προτεινα να βαζεις περισσοτερα πραγματα να ακουμε-ασε ρε αδερφε το λαο(κριτη ;D) να σου πει αν αξιζουν ;D ;D-γιατι εισαι σπουδαια περιπτωση συνθετη,οχι οτι στα της κιθαρας πας πισω.Και δε μιλαω μονο για το νοιζ.

Εξαιρετικο για μια ακομη φορα.

 

 

 

[fusiongtr]

Διαβάζοντας αυτά που γράψατε, έκανα το εξής.

Τα έβαλα και τα δύο να παίζουν ταυτόχρονα και προσπάθησα να τα συγχρονίσω (Σπύρο αν δεν το έκανες ακόμα, κάνε το, να ακούσεις την μαγεία που άκουσα).

Υπέροχο κομμάτι, από έναν "εσωστρεφή", με φαντασία, πολύ ταλαντούχο, και με πολύ προσωπικό ύφος τραγουδοποιό, που η δημιουργικότητά του ξεπερνάει τα όρια του noiz.

Συμφωνώ με gvour.

 

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω εκτελέσεις, και οι δύο έχουν "κάτι" διαφορετικό, αν τις ακούσετε όμως μαζί .....

...... αλληλοσυμπληρώνονται.

[longshadow]

Για την φωνή και μόνο ψηφίζω το πρώτο (και σαν ερμηνεία και ηχητικά ...)

 

Πολύ ωραίο τραγούδι.  8)

[ez]

We have a unanimous decision  ;)!

Το πρώτο take είναι αυτό που κάθε αληθινό και με ουσία τραγούδι θέλει να είναι: one...

Δεν έχει απολύτως κανένα "θέμα", το όποιο "θέμα" το έχεις εσύ, το τραγούδι είναι υπέροχο -θα το ζήλευαν πολλοί διάσημοι κι "επώνυμοι"- και η απόδοση του ιδανική.

Την έχω πατήσει έτσι κι εγώ πολλές φορές στο παρελθόν...νομίζοντας και "διορθώνοντας"...

Το πιό δύσκολο κομμάτι στη διαδικασία της αυθεντικής δημιουργίας, νομίζω είναι η στιγμή που πρέπει να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να τον δεχτούμε στην ατελή μεγαλοσύνη του.

Όλα γίνονται πιό καθαρά κατόπιν.

Συγχαρητήρια για ένα -ακόμη- θαυμάσιο τραγούδι, ευχαριστώ.

 

[pipityri]

 

Το πιό δύσκολο κομμάτι στη διαδικασία της αυθεντικής δημιουργίας, νομίζω είναι η στιγμή που πρέπει να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να τον δεχτούμε στην ατελή μεγαλοσύνη του.

 

 

Αμήν.

[Jazzjoker]

Σας ευχαριστώ απείρως που επιβεβαιώνετε την αρχική μου εντύπωση και που βοηθάτε να ξεμπερδευτεί ένα κουβάρι που κουβαλάω μέσα μου από εχθές το βράδυ. Για τα τιμητικά σχόλια, δεν έχω τι να πω και δε λέω τίποτα γιατί κάθε φορά αισθάνομαι ανόητος όταν πάω ν' απαντήσω.

 

Για τους ενδεχόμενους μελλοντικούς ακροατές διευκρινίζω ότι μέσα στο επόμενο δεκάλεπτο και τα δύο links του αρχικού post θα παραπέμπουν στην ίδια ακριβώς εκτέλεση. Την πρώτη.  :)