Mείξη ή Μίξη

[Superfunk]

"Μειξη" ειναι, το οποιο σημαινει "αναμειξη, ανακατεμα".

 

οχι ειναι ΜΙΞΗ ηχου  και προερχεται απο το αγγλικο sound-ΜΙΧ.... ;D...τις ξενες λεξεις οταν τις μεταφερουμε στα ελληνικα τις γραφουμε με τον ΑΠΛΟΥΣΤΕΡΟ τροπο....εκτος και αν εκαναν και οι αρχαιοι μιξεις και ηχοληψιες...(οπως προφανως πιστευει ο πεντακαθαρος Ελλην Κυκλωψ απογονος του Περικλη... ;D)  

 

αντε να δουμε και τον ΜπαμπΙ τι λεει

 

μίγμα (το) βλέπε μείγμα

Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας Γεωργίου Μπαμπινιώτη

 

μείγμα (το) (μείγματος | -ατα, -άτων) 1. αυτό που προκύπτει, όταν δύο ή περισσότερα ρευστά υλικά αναμιχθυύν. ανακατευτούν: αυτό το κρασί είναι φτειαγμένο από μείγμα ροδίτη και μοσχοφίλερου || βάζετε το μείγμα στο ταψί και φουρνίζετε ΣΥΝ. κράμα, ανάμειξη 2. ΧΗΜ. το σώμα που προκύπτει ύστερα από την ανάμειξη η δύο ή περισσότερων στοιχείων ή χημικών ενώσεων, τα οποία δεν αλληλεπιδρυύν χημικά και είναι δυνατόν να διαχωριστούν με φυσικές μεθόδους: μείγμα μεταξύ στερεών ουσιών / στερεών και αερίων || τα θολά νερά των ποταμών είναι μείγμα στερεών και υγρών || ομογενές μείγμα / ετερογενές μείγμα 3. (μτφ.) καθετί το οποίο αποτελείται από ανάμειξη διαφορετικά στοιχεία: οι απόψεις του είναι ένα μείγμα λαϊκών προκαταλήψεων και ανατολίτικου μυστικισμού || το νέο μουσικό είδος δεν διεκδικεί πρωτοτυπία, πρόκειται για μείγμα αφρικανικών και καραϊβικών ρυθμών.

** σχόλιο λ. αναμειγνύω.

[ετυμ. < αρχ. μείγμα / μίγμα < μ(ε)ίγνυμι, βλ. κ. μειγνύω|. μειγνύω ρ. μετβ. {μόνο στον ενεστ.) (αρχαιοπρ.) αναμειγνύω, ανακατεύω]

Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας Γεωργίου Μπαμπινιώτη

 

αναμειγνύω ή αναμιγνύω; Το αρχ. ρ. μειγνύω (που σώζεται καλύτερα στο αρχαίο και σύγχρονο ρ. αναμειγνύω) και τα παράγωγά του ήδη στην Αρχαία γεννούν ζητήματα ορθογραφίας, πιθανώς και λόγω τού πρώιμου ιωτακισμού, τής συμπτώσεως στην προφορά τού -ει- με το -ι- Αν ληφθούν υπ’ όψιν η κατανομή των βαθμιδών τής ρίζας μειγ- στο ρήμα και στα παράγωγά του, καθώς και η γραπτή παράδοσή τους, κρίνονται ως ορθότερες οι εξής ορθογραφήσεις: (α) με -ει- (ανα)μειγνύω, (ανα)μείξω, (αν)έμειξα (β) με -ι- (ανα)μίχθηκα, (ανα)μιγμένος. Παράγωγα (α) με -ει- μείγμα και μείξη (ανάμειξη) (β) με -ι-. μικτός (ανάμικτος), επι-μιξία, μιγάς, αμιγής, μίγδην. Προκειμένου για το μείξη (αρχ. μείξις). θα μπορούσε μεν να δικαιολογηθεί η γραφή του ως μίξη (πολλά αρχαία ουσιαστικά σε -σ:ς σχηματίζονταν με το ασθενές θέμα: δόσις, θέσις, τάσις έναντι των δίδωμι, τίθημι, τείνω αλλά πνεύσις, ζεύξις, λήψις, πράξις). Ωστόσο μέσα από τη χειρόγραφη παράδοση φαίνεται προτιμότερη η γραφή με -ει- Ακόμη και το μικτός υπήρξε η τάση να γραφεί ως μεικτός, πράγμα που δεν επικράτησε τελικά

Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας Γεωργίου Μπαμπινιώτη

 

το (Α μεῑγμα, -ατος)· βλ. μίγμα.

Πάπυρος – Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας

 

μίγμα

και μείγμα, το (Α μίγμα και μεῑγμα και αιολ. τ. μεῑχμα)· κάθε προϊόν ανάμιξης· || (νεοελλ.) 1. (χημ.) το προϊόν τής ανάμιξης περισσότερων σωμάτων, χωρίς να συντελείται χημική αντίδραση· 2. (φρ.) α) «μίγμα καύσιμο»· (τεχνολ.) μίγμα ατμών υγρού καυσίμου, όπως λ.χ. βενζίνης ή πετρελαίου με αέρα, το οποίο χρησιμοποιείται για την τροφοδοσία τών μηχανών εσωτερικής καύσης· β) «μίγμα πλούσιο»· (τεχνολ.) καύσιμο μίγμα που περιέχει ατμούς καυσίμου σε αναλογία μεγαλύτερη από την άριστη· γ) «μίγμα πτωχό»· (τεχνολ.) καύσιμο μίγμα που περιέχει ατμούς καυσίμου σε αναλογία σαφώς μικρότερη από την άριστη· δ) «μίγμα ψυκτικό»· (τεχνολ.) μίγμα στο οποίο οι ουσίες που συμμετέχουν στον σχηματισμό του προκαλούν υποβιβασμό τής θερμοκρασίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. μιγ- / μειγ- τού μίγνυμι / μείγνυμι + κατάλ. -μα. Βλ. ετυμολ. λ. μιγνύω].

Πάπυρος – Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας

 

[rtbmambas]

Σίγουρα έχεις δίκιο, άλλα όχι και "πονέσανε τα ματάκια μας" που ανέφερε κάποιος επειδή γράφτηκε η λέξη με τη μια εκ των δύο σωστών γραφών της.

 

Ακριβώς αυτό λέω ! Εγώ είμαι που έβαλα τον τίτλο και έγραψα μείξη άλλωστε !   ;)

[rtbmambas]

οχι ειναι ΜΙΞΗ ηχου  και προερχεται απο το αγγλικο ΜΙΧ....τις ξενες λεξεις οταν τις μεταφερουμε στα ελληνικα τις γραφουμε με τον ΑΠΛΟΥΣΤΕΡΟ τροπο....εκτος και αν εκαναν και οι αρχαιοι μιξεις και ηχοληψιες...(οπως προφανως πιστευει ο πεντακαθαρος Ελλην Κυκλωψ απογονος του Περικλη... ;D) 

 

Αφού οι αρχαίοι δεν έκαναν μίξεις ήχου και εσύ εννοιολογικά δεν βρίσκεις συγγένεια στην μείξη γενικά με την μείξη ήχου, τότε γιατί στο πληθυντικό βάζεις 'ει' στην κατάληξη  και δεν γράφεις μίξις ?  :P , μόνο αρχαιολάτρης δεν είμαι αλλά κακό πράγμα να επιμένεις έτσι σε κάτι τόσο απλό...

[ex-cyclops]

οχι ειναι ΜΙΞΗ ηχου  και προερχεται απο το αγγλικο ΜΙΧ....τις ξενες λεξεις οταν τις μεταφερουμε στα ελληνικα τις γραφουμε με τον ΑΠΛΟΥΣΤΕΡΟ τροπο....εκτος και αν εκαναν και οι αρχαιοι μιξεις και ηχοληψιες...(οπως προφανως πιστευει ο πεντακαθαρος Ελλην Κυκλωψ απογονος του Περικλη... ;D) 

 

Το mix είναι αντιδάνειο από το ελληνικό μίξη ή μείξη, τουτέστιν επέστρεψε στη γλώσσα προέλευσης. Και λέξεις που είναι αντιδάνεια τις γράφουμε στην αρχική τους γραφή. Εκτός κι αν βαριόμαστε γιατί προτιμούμε να γράφουμε για κσύλα.

 

 

[Superfunk]

Ελα ομως που δεν υπαρχει αρχικη γραφη.... ;D

 

μίγμα (το) βλέπε μείγμα

Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας Γεωργίου Μπαμπινιώτη

 

μείγμα (το) (μείγματος | -ατα, -άτων) 1. αυτό που προκύπτει, όταν δύο ή περισσότερα ρευστά υλικά αναμιχθυύν. ανακατευτούν: αυτό το κρασί είναι φτειαγμένο από μείγμα ροδίτη και μοσχοφίλερου || βάζετε το μείγμα στο ταψί και φουρνίζετε ΣΥΝ. κράμα, ανάμειξη 2. ΧΗΜ. το σώμα που προκύπτει ύστερα από την ανάμειξη η δύο ή περισσότερων στοιχείων ή χημικών ενώσεων, τα οποία δεν αλληλεπιδρυύν χημικά και είναι δυνατόν να διαχωριστούν με φυσικές μεθόδους: μείγμα μεταξύ στερεών ουσιών / στερεών και αερίων || τα θολά νερά των ποταμών είναι μείγμα στερεών και υγρών || ομογενές μείγμα / ετερογενές μείγμα 3. (μτφ.) καθετί το οποίο αποτελείται από ανάμειξη διαφορετικά στοιχεία: οι απόψεις του είναι ένα μείγμα λαϊκών προκαταλήψεων και ανατολίτικου μυστικισμού || το νέο μουσικό είδος δεν διεκδικεί πρωτοτυπία, πρόκειται για μείγμα αφρικανικών και καραϊβικών ρυθμών.

** σχόλιο λ. αναμειγνύω.

[ετυμ. < αρχ. μείγμα / μίγμα < μ(ε)ίγνυμι, βλ. κ. μειγνύω|. μειγνύω ρ. μετβ. {μόνο στον ενεστ.) (αρχαιοπρ.) αναμειγνύω, ανακατεύω]

Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας Γεωργίου Μπαμπινιώτη

 

αναμειγνύω ή αναμιγνύω; Το αρχ. ρ. μειγνύω (που σώζεται καλύτερα στο αρχαίο και σύγχρονο ρ. αναμειγνύω) και τα παράγωγά του ήδη στην Αρχαία γεννούν ζητήματα ορθογραφίας, πιθανώς και λόγω τού πρώιμου ιωτακισμού, τής συμπτώσεως στην προφορά τού -ει- με το -ι- Αν ληφθούν υπ’ όψιν η κατανομή των βαθμιδών τής ρίζας μειγ- στο ρήμα και στα παράγωγά του, καθώς και η γραπτή παράδοσή τους, κρίνονται ως ορθότερες οι εξής ορθογραφήσεις: (α) με -ει- (ανα)μειγνύω, (ανα)μείξω, (αν)έμειξα (β) με -ι- (ανα)μίχθηκα, (ανα)μιγμένος. Παράγωγα (α) με -ει- μείγμα και μείξη (ανάμειξη) (β) με -ι-. μικτός (ανάμικτος), επι-μιξία, μιγάς, αμιγής, μίγδην. Προκειμένου για το μείξη (αρχ. μείξις). θα μπορούσε μεν να δικαιολογηθεί η γραφή του ως μίξη (πολλά αρχαία ουσιαστικά σε -σ:ς σχηματίζονταν με το ασθενές θέμα: δόσις, θέσις, τάσις έναντι των δίδωμι, τίθημι, τείνω αλλά πνεύσις, ζεύξις, λήψις, πράξις). Ωστόσο μέσα από τη χειρόγραφη παράδοση φαίνεται προτιμότερη η γραφή με -ει- Ακόμη και το μικτός υπήρξε η τάση να γραφεί ως μεικτός, πράγμα που δεν επικράτησε τελικάΛεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας Γεωργίου Μπαμπινιώτη

 

το (Α μεῑγμα, -ατος)· βλ. μίγμα.

Πάπυρος – Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας

 

μίγμα

και μείγμα, το (Α μίγμα και μεῑγμα και αιολ. τ. μεῑχμα)· κάθε προϊόν ανάμιξης· || (νεοελλ.) 1. (χημ.) το προϊόν τής ανάμιξης περισσότερων σωμάτων, χωρίς να συντελείται χημική αντίδραση· 2. (φρ.) α) «μίγμα καύσιμο»· (τεχνολ.) μίγμα ατμών υγρού καυσίμου, όπως λ.χ. βενζίνης ή πετρελαίου με αέρα, το οποίο χρησιμοποιείται για την τροφοδοσία τών μηχανών εσωτερικής καύσης· β) «μίγμα πλούσιο»· (τεχνολ.) καύσιμο μίγμα που περιέχει ατμούς καυσίμου σε αναλογία μεγαλύτερη από την άριστη· γ) «μίγμα πτωχό»· (τεχνολ.) καύσιμο μίγμα που περιέχει ατμούς καυσίμου σε αναλογία σαφώς μικρότερη από την άριστη· δ) «μίγμα ψυκτικό»· (τεχνολ.) μίγμα στο οποίο οι ουσίες που συμμετέχουν στον σχηματισμό του προκαλούν υποβιβασμό τής θερμοκρασίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. μιγ- / μειγ- τού μίγνυμι / μείγνυμι + κατάλ. -μα. Βλ. ετυμολ. λ. μιγνύω].

Πάπυρος – Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας

 

πιασε το αυγο και κουρευτο...η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ πλειοψηφια των αρθρων γυρω απο τη μιξη ηχου καθως και των ΣΧΟΛΩΝ ηχοληψιας στην ΕΛΛΑΔΑ τη μΙξη ηχου την γραφουν ΜΙΞΗ....

 

[Waterfall-K]

Ρε Zuperfunk, αναρωτιεμαι αν διαβαζεις αυτα που παραθετεις απο τον Μπαμπινιωτη. Αφου στο γραφει καθαρα ο ανθρωπος, "Το αρχ. ρ. μειγνύω....[ετυμ. < αρχ. μείγμα / μίγμα < μ(ε)ίγνυμι, βλ. κ. μειγνύω|. μειγνύω ρ. μετβ. {μόνο στον ενεστ.) (αρχαιοπρ.) αναμειγνύω, ανακατεύω]", τι mixing και green horses μας λες? ;D

Οσο και να μη σ'αρεσει, οι λεξεις που εχουμε δανειστει απο τους Αγγλους ειναι μια σταγονα στον ωκεανο σε συγκριση με τις Ελληνικες λεξεις/ριζες που εχουν δανειστει αυτοι.

[Superfunk]

ξαναγυρισα on topic...ο ....γιατρος μου απαγορευει να μιλαω για την ορθογραφια της ΜΙΞΗΣ ΗΧΟΥ.    ;D

 

Τα παραπονα σου στους ΕΙΔΙΚΟΥΣ επι του θεματος που ελεγχουν τις...μΙξεις... ;D

 

http://athensmastering.com/mastering-3/%ce%ad%ce%bb%ce%b5%ce%b3%cf%87%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%af%ce%be%ce%b7%cf%82?lang=el

[sfaku]

Μια επιστημονική τοποθέτηση για τα ορθογραφικά του νήματος.

 

Χρειάστηκε να τσεκάρω τη βιβλιογραφία λίγο, διότι τα περισσότερα λεξικά προτείνουν μείξη, μείκτης κλπ, αλλά οι γραφές μίξη, μίγμα κλπ είναι και αυτές πολύ διαδεδομένες, με αποτέλεσμα να επικρατεί μια ορθογραφική θολούρα για τους σχετικούς τύπους.

 

Επίσης δύο λέξεις που περιπλέκουν πολύ την κατάσταση, είναι το μίξερ και το μιξάζ, που ως ξένες λέξεις γράφονται απλοποιημένα, με ι δηλαδή.

 

Ο Μπαμπινιώτης και το εγκυρότερο όλων των λεξικών μας κατά τη γνώμη μου, αυτό του ιδρύματος Τριανταφυλλίδη, προτείνει τις γραφές μεικτός, μείξη, μείγμα κ.λπ.

http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BE%CE%B7&dq=

 

Η γραφή με -ει- δικαιολογείται ως προερχόμενη από το μείγνυμι, που έχει θέμα μειγ-. Όμως...

 

Σπανιότατα (ίσως είναι η πρώτη φορά) διαφωνώ με τις γραφές που προτείνει το Λ. Τριανταφυλλίδη, που είναι το καλύτερο ελληνικό λεξικό -και διαθέσιμο online BTW. Αλλά εδώ όντως διαφωνώ.

 

Από την αρχαιότητα υπήρχε διπλή γραφή μίγνυμι και μείγνυμι. Ήδη στην αρχαιότητα υπάρχει διπλή γραφή μείξις και μίξις κλπ. Μάλιστα η γραφή με ι απαντά πολύ συχνότερα στα κείμενα.

 

Παράλληλα μια σειρά από λέξεις που προέρχονται από την ίδια ρίζα γράφονται σήμερα με -ι: μιγάς, μιγαδικός, αιμομιξία, αιμομικτικός, αιμομίκτης κλπ κλπ.

 

Η συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν είναι μία γλωσσολογική/ορθογραφική σπαζοκεφαλιά, αλλά κατά τη γνώμη μου η γραφή με ει δεν εξυπηρετεί τίποτε, διότι:

α) απέχει από τους αρχαίους τύπους που απαντούν συχνότερα

β) απέχει από πολλά ομόρριζα που γράφονται με ι δυσκολεύοντας την εκμάθηση της σωστής γραφής

γ) απέχει από πολλές ξένες αλλά συγγενικές λέξεις όπως μίξερ και μιξάζ.

δ) Εισάγει μια άνευ λόγου περιπλοκότητα στην ορθογραφία και αυτό δεν είναι επιθυμητό. Η ορθογραφία πρέπει να είναι ιστορική, αλλά νοικοκυρεμένη, και εδώ η τελική επιλογή του ΛΤ αλλά και του Μπαμπινιώτη (ει) δεν είναι καν ιστορικότερη, πόσο μάλλον νοικοκυρεμένη.

 

Προκαλεί έκπληξη σε πολλούς αμύητους, αλλά η ορθογραφία δεν είναι στατική ούτε όλοι οι λεξικογράφοι προτείνουν την ίδια γραφή, αντιθέτως πολλές φορές μια γραφή γίνεται αντικείμενο αντιπαράθεσης απόψεων.

 

Ακόμη, πολλοί εξαιρετικοί επιμελητές κειμένων, γνώστες σε βάθος της γλώσσας και της ορθογραφίας, συχνά αμφιταλαντεύονται για την ορθή γραφή και κάνουν δικές τους επιλογές, όχι αυθαίρετες βέβαια, αλλά μέσα από μια γκάμα επιλογών που δίνει η επιστήμη.

 

Προσωπικά για το μίξη και μικτός, θα επέλεγα τη γραφή με -ι ως επιστημονικά ορθότερη και πιο λογική.

 

Για όποιον θέλει να το ψάξει, ένα νήμα από το forum μεταφραστών:

http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=13694.0

[samy paraga]

Μια επιστημονική τοποθέτηση για τα ορθογραφικά του νήματος.

 

 

 

ΜΥΞΑ ανάγεται βεβαίως εις την ιατρικήν επιστήμη ;D ;D ;D

             Δέον όπως χορηγείται εις τον ασθενή αποχρεμπτικόν, δια την κένωση εκ των υπολλειμάτων παραγώγων των ασθενούντων βλεννογόνων

          Dr PHD Ξσυλίας και παραγώγων Paragas.

Ενέχει θέση ορθογραφικής συνταγής  

[atreu73]

Στο ετυμολογικό του Μπαμπινιώτη υπάρχει όντως μείξη και παραπέμπει στην μίξη.

Σε ένα άλλο λεξικό αρχαίων που βρήκα δεν υπάρχει. Εκεί υπάρχει μόνο μίξις.

Από όπου και προέρχονται:

μιξο-βοάς: διθύραμβος, αναμεμιγμένος με βοές

μιξο-θάλασσος: αυτός που συνουσιάζεται με την θάλασσα.

μιξ-οδία : εκεί όπου πολλοί δρόμοι συναντιούνται

Και φυσικά, το πολυαγαπημένο:

μιξο-λύδιος: μόνο κατά το ήμισυ λύδιος που δεν αφήνει πολλά περιθώρια πέραν της φυσικής μας επιδεικτικής και συνάμα ταπεινής παρουσίας στη γιορτή του Παν,  στο ιερό γλωσσολογικό θαύμα της πανο-λύδιας σχολής.

 

Στο μύξα-συνθετικό που αναφέρει ο Παράγκας να προσθέσω ότι τα ρουθούνια ονομάζονταν και μυξωτήρες.