Είναι το ντύσιμο εργαλείο της "δουλειάς" μας;

[ex-cyclops]

Και η μουσική lifestyle και πουλ μουρ είναι.

Γιατί τη θεωρείς ανώτερη από τη ραπτική δεν κατάλαβα.

Άλλο ότι την προτιμάς ως τέχνη, εσύ προσωπικά.

 

Με συγχωρείς αλλά δε μπορώ να ασπαστώ την άποψή σου περί πουλ-μουρ και lifestyle. Θεωρώ τη μουσική (και τις άλλες τέχνες αλλά εδώ ας επικεντρωθούμε στη μουσική) πολύ ανώτερο από αυτό που έχει καταντήσει σήμερα να είναι, δηλαδή όχημα για κονόμα και κοινωνική καταξίωση ("λαλάκες κοιτάχτε πώς παίζω εγώ, φάτε τη σκόνη μου") και ανεύρεση γκομενακίων. Όχι από όλους, αλλά από τους περισσότερους που τη θεωρούν "δουλειά" και "επάγγελμα" και όχι καψούρα. Thank goodness που δε χρειάστηκε ούτε χρειάζεται να βιοποριστώ από τη μουσική, καθότι για μένα είναι καψούρα και όχι συναλλαγή για το οποιοδήποτε όφελος (πέρα από την ψυχική ανάταση που είναι προορισμένη να φέρνει).

[LK]

Όλα τα είδη τέχνηs έχουν τον ίδιο στόχο.

Να ερεθίσουν τον εγκέφαλο.

Αν η δίοδοs για το ερέθισμα είναι το αυτί ή το μάτι είναι δευτερεύον.

Αν θεωρείs τη ραπτική life style, με την απαξιωτική έννοια,αυτό μπορεί κάλλιστα να βρει εφαρμoγή και στη μουσική.

Φυσικά εγώ δέν θεωρώ την έννοια λάιφ στάυλ κάτι κακό.Τουναντίον.

[Thomsot]

δηλαδή όχημα για κονόμα και κοινωνική καταξίωση ("λαλάκες κοιτάχτε πώς παίζω εγώ, φάτε τη σκόνη μου") και ανεύρεση γκομενακίων. Όχι από όλους, αλλά από τους περισσότερους που τη θεωρούν "δουλειά" και "επάγγελμα" και όχι καψούρα.

 

Φιλως οι αρχαιοι ημων προγονοι (και οι επομενοι) λεγαν σε αυτες τις περιπτωσεις "το τερπνον μετα του ωφελημου"  ;D

 

[ThanosJ]

Όλα τα είδη τέχνηs έχουν τον ίδιο στόχο. Να ερεθίσουν τον εγκέφαλο. Αν η δίοδοs

για το ερέθισμα είναι το αυτί ή το μάτι είναι δευτερεύον.Αν θεωρείs τη ραπτική life style, με την απαξιωτική έννοια,αυτό μπορεί κάλλιστα να βρει εφαρμωγή και στη μουσική. Φυσικά εγώ δέν θεωρώ την έννοια λάιφ στάυλ κάτι κακό.Τουναντίον.

 

εξαρταται τι οριζεις ως λαιφ σταυλ.

[samy paraga]

Με συγχωρείς αλλά δε μπορώ να ασπαστώ την άποψή σου περί πουλ-μουρ και lifestyle. Θεωρώ τη μουσική (και τις άλλες τέχνες αλλά εδώ ας επικεντρωθούμε στη μουσική) πολύ ανώτερο από αυτό που έχει καταντήσει σήμερα να είναι, δηλαδή όχημα για κονόμα και κοινωνική καταξίωση ("λαλάκες κοιτάχτε πώς παίζω εγώ, φάτε τη σκόνη μου") και ανεύρεση γκομενακίων. Όχι από όλους, αλλά από τους περισσότερους που τη θεωρούν "δουλειά" και "επάγγελμα" και όχι καψούρα. Thank goodness που δε χρειάστηκε ούτε χρειάζεται να βιοποριστώ από τη μουσική, καθότι για μένα είναι καψούρα και όχι συναλλαγή για το οποιοδήποτε όφελος (πέρα από την ψυχική ανάταση που είναι προορισμένη να φέρνει).

 

Η καλαισθησία έχει να κάνει με τα πάντα,είτε λέγεται μουσική,ντύσιμο,στήσιμο,έκφραση,στίχος κλπ κλπ. Ακόμη και ο βιοπορισμός που αναφέρεις απαιτεί να είσαι αξιοπρεπής και όχι ζήτουλας, όταν πρόκειται για καλαίσθητα άτομα :)

 

Με τον όρο καλαισθησία εννούμε κάτι σε γενικές γραμμές συμβατό, που οι πρωτοπόροι στο τομέα τους μπορούν να προσπαθήσουν να εξελίξουν και πέραν αυτού.....................και όχι ο κάθε πικραμένος που θέλει να διακριθεί εξ αιτίας της καγκουριάς του και μόνο αυτής.

 

Σίγουρα εμπλέκεται και το υποκειμενικό γούστο, αλλά στα σίγουρα,δεν θα φώναζα ένα χεβυμεταλλά να μου δώσει στυλιστικές συμβουλές για να πιάσω μια δουλειά στον κόσμο εκτός μέταλ ακροατηρίου ;D

[LK]

εξαρταται τι οριζεις ως λαιφ σταυλ.

Νομίζω ότι χρησιμοποιήθηκε ως έννοια "απαξιωτικά" (συνηγορεί σε αυτή την ερμηνεία η προηγούμενη λέξη "δεκανίκι") .

 

Εγώ ποτέ δεν τη χρησιμοποιώ.

 

Είναι σύνηθες όταν αναφερόμαστε στην ένδυση, να το θεωρούμε δευτερεύον,περιττό και "περιτύλιγμα", κάτι εντελώς άχρηστο, σε αντίθεση με τη μουσική που είναι υπέρτερη.

 

Nonsense, είναι και τα δύο τέχνες, υπάρχουν και καλές και κακές εκφράσεις τους.

Δεν μπορούν να συγκριθούν για το ποιά είναι ανώτερη, και κάλλιστα συνυπάρχουν εδώ και αιώνες (βλ. παράδειγμα Μότσαρτ).

[bloody_sunday]

Με συγχωρείς αλλά δε μπορώ να ασπαστώ την άποψή σου περί πουλ-μουρ και lifestyle. Θεωρώ τη μουσική (και τις άλλες τέχνες αλλά εδώ ας επικεντρωθούμε στη μουσική) πολύ ανώτερο από αυτό που έχει καταντήσει σήμερα να είναι, δηλαδή όχημα για κονόμα και κοινωνική καταξίωση ("λαλάκες κοιτάχτε πώς παίζω εγώ, φάτε τη σκόνη μου") και ανεύρεση γκομενακίων.

 

Συγχέεις ένα πολύ μικρό ποσοστό της μοντέρνας μουσικής (κατά πάσα πιθανότητα την ελληνική λαϊκοπόπ) με την υπόλοιπη πλειοψηφία της σε παγκόσμιο επίπεδο, και επίσης την - στοιχειωδώς απαραίτητη - παρουσίασή της σε σχέση με την κοινωνική της θέση και ερμηνεία.

[ex-cyclops]

Συγχέεις ένα πολύ μικρό ποσοστό της μοντέρνας μουσικής (κατά πάσα πιθανότητα την ελληνική λαϊκοπόπ) με την υπόλοιπη πλειοψηφία της σε παγκόσμιο επίπεδο, και επίσης την - στοιχειωδώς απαραίτητη - παρουσίασή της σε σχέση με την κοινωνική της θέση και ερμηνεία.

 

Μα ειδικά σ' αυτή την περίπτωση είναι γενικευμένη η κατάσταση. Τα περισσότερα είδη μουσικής παγκοσμίως - να μην μπω στον κόπο να αρχίσω να αναφέρω μουσικά είδη, γιατί θα ξημερώσουμε - πλέον είναι συνδεδεμένα με το πουλ μουρ. Σημειωτέον: όχι απλά με την εικόνα/καλαισθησία/κλπ, αλλά με το πουλ μουρ. Και φυσικά σαν γνήσιοι ουρακοτάγκοι που είμαστε ως λαός, και κατεξοχήν καραγκιοζάκια και επιδειξιομανείς όσο δεν πάει, όχι μόνο το μιμηθήκαμε, όχι μόνο το τραβήξαμε απ' τα μαλλιά, αλλά κυριολεκτικά το μαμήσαμε και ψόφησε.

Επομένως είναι κάτι γενικευμένο. Θα πρέπει κάποιος να ψάξει αρκετά για να βρει είδος σύγχρονης μουσικής που να μην προσπαθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να τραβήξει το θεατή με τον εντυπωσιασμό.

[bloody_sunday]

Σου ξαναγράφω πως συγχέεις την στοιχειωδώς απαραίτητη παρουσίαση της μουσικής σε σχέση με την κοινωνική της θέση και ερμηνεία. Όλοι οι λαοί παγκοσμίως την έχουν χρησιμοποιήσει για οποιαδήποτε δραστηριότητα μπορείς να φανταστείς - από "πουλ μουρ για να βρουν γκομενάκια" και ως επίδειξη του κοινωνικού, πνευματικού, ακτιβιστικού, λαογραφικού στάτους τους κλπ. μέχρι σε... τελετές επίκλησης πνευμάτων. Και ΦΥΣΙΚΑ πρέπει να προσελκυστεί από τους δημιουργούς το οποιοδήποτε target group με ανάλογη στοχευμένη στρατηγική, όπως και υπάρχει χώρος για οποιονδήποτε θέλει να "ντύσει" την μουσική αυτή με μια εικόνα, ένα ντύσιμο ή ένα θεματικό background (με παραδείγματα άπειρα). Τώρα αν θεωρείς τους μουσικούς που δίνουν μεγάλη βάση στην παρουσίαση αυτή ως ανίκανους, την παρουσίαση αυτή άχρηστη ή αποκλειστικά προσανατολισμένη στο "πουλ μουρ", απλά επαναϋπογραμμίζεται η εντελώς λανθασμένη και αστόχως γενικευμένη σου προσέγγιση.

[ex-cyclops]

Σου ξαναγράφω πως συγχέεις την στοιχειωδώς απαραίτητη παρουσίαση της μουσικής σε σχέση με την κοινωνική της θέση και ερμηνεία. Όλοι οι λαοί παγκοσμίως την έχουν χρησιμοποιήσει για οποιαδήποτε δραστηριότητα μπορείς να φανταστείς - από "πουλ μουρ για να βρουν γκομενάκια" και ως επίδειξη του κοινωνικού, πνευματικού, ακτιβιστικού, λαογραφικού στάτους τους κλπ. μέχρι σε... τελετές επίκλησης πνευμάτων. Και ΦΥΣΙΚΑ πρέπει να προσελκυστεί από τους δημιουργούς το οποιοδήποτε target group με ανάλογη στοχευμένη στρατηγική, όπως και υπάρχει χώρος για οποιονδήποτε θέλει να "ντύσει" την μουσική αυτή με μια εικόνα, ένα ντύσιμο ή ένα θεματικό background (με παραδείγματα άπειρα). Τώρα αν θεωρείς τους μουσικούς που δίνουν μεγάλη βάση στην παρουσίαση αυτή ως ανίκανους, την παρουσίαση αυτή άχρηστη ή αποκλειστικά προσανατολισμένη στο "πουλ μουρ", απλά επαναϋπογραμμίζεται η εντελώς λανθασμένη και αστόχως γενικευμένη σου προσέγγιση.

Πότε αναφέρθηκα σε "ανίκανους" μουσικούς, άμμεσα ή έμμεσα; Δε νομίζω ούτε να ανέφερα κάτι τέτοιο ούτε να το υποννόησα.

 

Επιπλέον να σου θυμίσω ότι στο προηγούμενο ποστ μου δεν αναφέρθηκα σε μουσικές για τις ανάγκες τελετών ή ντυσίματος ή θεματικού background όπως αναφέρεις, αλλά μίλησα για τις σύγχρονες μουσικές που προσπαθούν να προσεγγίσουν το θεατή, όχι με την αρτιότητά της ως σύνθεση, αλλά ως συνοδευτικό του θεάματος, το οποίο πλέον πλασάρεται ως κύριο συστατικό, με δευτερεύουσα τη μουσική. Και μη μου πεις ότι αυτό δε συμβαίνει σε σύγχρονα μουσικά είδη παγκοσμίως.

Εξάλλου η δεύτερη παράγραφος θεωρώ ότι είναι αρκετά σαφής:

 

Επομένως είναι κάτι γενικευμένο. Θα πρέπει κάποιος να ψάξει αρκετά για να βρει είδος σύγχρονης μουσικής που να μην προσπαθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να τραβήξει το θεατή με τον εντυπωσιασμό.