perfect pitch και ταλαντώσεις σε αργές συχνότητες.

[Insectius]

Πάνε πλέον αρκετά χρόνια από τότε που συγκατοικούσα με ένα παιδί με perfect pitch...

Μια μέρα καθώς έπαιζε στο αρμόνιο του κάποιες μελωδίες κάποια στιγμή αντιλήφθηκα πάνω στην κουβέντα ότι είχε perfect pitch δηλαδή καταλάβαινε νότες .Αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι πολλά από εκείνη την ημέρα εκτός του ότι είχα μείνει μακάκας!! :o :o :o  

Για πολύ καιρό είχα πεισμώσει και προσπαθούσα να καταλάβω πως το κάνει. Τον ρωτούσα συνέχεια,αλλά δεν μπορούσε να μου εξηγήσει .Του ήταν εντελώς απλό πχ έπαιζες μια συγχορδία και σου έλεγε :είναι κάτι σε ντο εεε έχει και μια σολ κτλ...

(είχε και  την πλάκα του το παιδί  πχ συχαινόταν τα 3/4 κτλ : έλεγε όχι όχι δεν μ'αρέσει!! >:( )

 

Τότε δεν είχα ασχοληθεί σοβαρά με ear training σε διαστήματα

οπότε είχα κάπως αγνό και αφελές  αυτί  ας  πούμε.

διάβασα λοιπόν κάτι άρθρα στο ίντερνετ για perfect pitch και παρομοιάζοντας τις νότες με χρώματα κτλ αλλά τζίφος .

 

 

Δεν θυμάμαι πώς αλλά κατέληξα ότι η όπως η συχνότητες με το διπλασιασμό τους  ή τον υποδιπλασιασμό τους παραμένουν οι ίδιες, ίσως αν τις υποδιαιρέσεις αρκετά να είναι "εύκολα αντιληπτές"

 

to make a long story short ... κατέληξα να κάνω κινήσεις με το χέρι και το δάχτυλο σε στυλ no no no (χεχε...) δηλαδή ουσιαστικά ταλαντώσεις τις οποίες κατάφερνα δεν ξέρω πως ,εύκολα να τις συντονίσω με την νότα που έπαιζε ο φίλος στο αρμόνιο .

 

προσπάθησα ανεπιτυχώς να απομνημονεύσω τις ταχύτητες της ταλάντωσης αν και έκανα κάποια πειράματα με τους χτύπους ενός ρολογιού( ξέρω εδώ με χάσατε ...  (Hertz δευτερόλεπτο και ιστορίες για τρελούς))  

 

Πάντως μια μέρα κάναμε μια  μίνι επίδειξη μπροστά σε κόσμο σε ένα αμφιθέατρο όπου είπα σε ένα άλλο φίλο να τραγουδήσει κάποια νότα χαμηλόφωνα σε μένα , εγώ έκανα την ταλάντωση με το χέρι και με κοιτούσαν σαν τρελό και ο φίλος με το μεγάλο αυτί στα 20 μέτρα βλέποντας την κίνηση μου έπαιξε την ίδια νότα στο πιάνο.

 

Αυτά ουφ ! Αν κάποιος έχει παρόμοια εμπειρία ή ξέρει τι φάρμακα να πάρω ας μου το πει  ;D

 

 

 

 

 

[Dreamdancer]

Πολυ ενδιαφεροντα αυτα που λες αλλα το αποτελεσμα ειναι οτι ειτε εκλαμβανοντας τα σαν χρωματα ειτε σαν συχνοτητες ταλαντωσης ειναι σχεδον αδυνατο να τα απομνημονευσεις.Η μονη ελπιδα(και λεμε ελπιδα γιατι και παλι δεν ειναι καθολου σιγουρο) για να το μαθει καποιος ειναι να ξεκινησει απο πολυ μικρο παιδακι με στοχευμενες ear training ασκησεις σαν παιχνιδια.Τοτε υπαρχει μια μικρη πιθανοτητα αλλιως δυσκολα.

 

Βεβαια το perfect pitch ειναι περισσοτερο party trick απο κατι φοβερα χρηστικό.Η μουσική ειναι intervals και αυτο σημαινει οτι που στην ουσια σε βοηθαει σαν μουσικο ειναι to  relative pitch κατα 99.9999.

 

Για καποιους βεβαια παιζει να αναπτυξουν κατι ενδιαμεσο:Αν καποιος πχ κανει εντατικο ear training για χρονια ισως καποια στιγμη να μπορεσει να αποκτησει perfect pitch αλλα μονο στο οργανο του.Πχ ειναι πιανιστας, ακουει ενα κομματι στο πιανο πιανει τα παντα ακριβως....αλλα αμα ακουσει πχ κιθαρα η σαξοφωνο αυτο χανεται ;).

[Infernalgr]

To perfect pitch είναι στην ουσία ενα πολυ καλο ειδος μνημης... οπως εμεις μπορει να θυμόμαστε και να αναπαράγουμε στο κεφαλι μας την χροιά της φωνης του φιλου μας του Μητσου, ετσι κι αυτοι με perfect pitch εκτος απ την χροιά θυμούνται και την συχνότητα... ετσι με το που την ακούνε την αναγνωριζουνε, ειτε ειναι φωνη ειτε οτιδηποτε αλλο.

[parasvag]

Μου φαίνεται πάρα πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία σου!

Κυρίως γιατί το απόλυτο αφτί είναι ικανότητα που εδρεύει τον ακουστικό φλοιό του εγκεφάλου (έχει βρεθεί άλλωστε οτι όσοι έχουν απόλυτο αφτί έχουν μεγαλύτερο δεξί ακουστικό φλοιό - η συσχέτιση με την έναρξη της μουσικής εκπαίδευσης σε μικρή ηλικία είναι μεγάλη, αλλά όχι απόλυτη) ενώ η κίνηση του χεριού στον κινητικό φλοιό. Περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση οτι η αντίληψη των χαμηλών συχνοτήτων γίνεται απο τον οπτικό φλοιό κατα βάση (ανεξαρτήτως είδους ερεθίσματος - οπτικό, ακουστικό ή ο,τι άλλο). Οπότε η επίδειξη που κάνατε στο αμφιθέατρο (πότε έγινε παρεμπιτόντως, και μήπως θα μπορούσατε να την ξανακάνετε;) αποτελεί μια πολύ ωραία επίδειξη ομαδικής πολυαισθητιριακής επεξεργασίας/ολοκλήρωσης μεταξύ ακουστικού, οπτικού και κινητικού σήματος σε "απόλυτο" βαθμό. Οι τομείς αυτοί (ακουστικός κινητικός και οπτικός) είναι που κυρίως ωφελούνται απο την μουσική εκπαίδευση άλλωστε.

Πολύ ενδιαφέρον indeed! 

Θα επανέλθω δριμύτερος... 

 

[bloody_sunday]

Εγώ υποθέτω πως ανήκω σε αυτούς που το έχουν εκ γενετής, πριν βρεθώ στο μουσικό περιβάλλον του ωδείου μου (5η δημοτικού κι έπειτα), στο οποίο θυμάμαι πως στο αρχικό τεστάκι μαζί με τα άλλα παιδάκια με κοίταξαν λίγο περίεργα. Αλλά μου έχει χρησιμεύσει πάρα πολύ. Ιστορίες διάφορες... ένας φίλος μου που εμφανιζόμασταν μαζί σε διάφορα μαγαζιά acoustic μερικά χρόνια πριν μου έκανε πλάκα: με έπαιρνε τηλέφωνο και πατούσε ένα τυχαίο πλήκτρο στο συνθ του, κι εγώ του έλεγα ποια νότα είναι (και μετά με έβριζε ;D ). Κι άλλες πιο embarrassing που δεν θα αναφέρω εδώ.

 

Βεβαια το perfect pitch ειναι περισσοτερο party trick απο κατι φοβερα χρηστικό.Η μουσική ειναι intervals και αυτο σημαινει οτι που στην ουσια σε βοηθαει σαν μουσικο ειναι to  relative pitch κατα 99.9999.

 

Όχι. Προσωπικά μου έχει χρησιμεύσει πάρα πολύ γιατί αναγνωρίζω αμέσως την κλίμακα που έχει ένα τραγούδι που ακούω και που καλούμαι - ή θέλω - να το παίξω αργότερα. Αυτό επίσης δεν λειτουργεί σκέτα ως πολύ απλή αναγνώριση διαστημάτων (που ούτως ή άλλως διδάσκεται) ή ως σχετικό pitch, πχ. να ξεκινήσουμε με την μπάντα ένα κομμάτι από φα και η τραγουδιάρα να το πει λίγο χαμηλότερα και να πω σε όλους ότι το θέλει από ρε ύφεση (αυτό είναι πολύ εύκολο για τους περισσότερους μουσικούς), αλλά και ως απόλυτο pitch, και μάλιστα προερχόμενο από οποιοδήποτε όργανο ή φωνή, και εννοείται όχι μόνο από αυτά τα οποία παίζω όπως λες. Μπορώ επίσης να τραγουδήσω μια νότα στο σωστό pitch χωρίς να έχω ακούσει καμία τονική αναφορά προηγουμένως. Αυτό δεν ξέρω αν είναι σπάνιο ή όχι, αλλά μου έχει αποδειχθεί επίσης πολύ βολικό.

[Dreamdancer]

 

Όχι. Προσωπικά μου έχει χρησιμεύσει πάρα πολύ γιατί αναγνωρίζω αμέσως την κλίμακα που έχει ένα τραγούδι που ακούω και που καλούμαι - ή θέλω - να το παίξω αργότερα. Αυτό επίσης δεν λειτουργεί σκέτα ως πολύ απλή αναγνώριση διαστημάτων (που ούτως ή άλλως διδάσκεται) ή ως σχετικό pitch, πχ. να ξεκινήσουμε με την μπάντα ένα κομμάτι από φα και η τραγουδιάρα να το πει λίγο χαμηλότερα και να πω σε όλους ότι το θέλει από ρε ύφεση (αυτό είναι πολύ εύκολο για τους περισσότερους μουσικούς), αλλά και ως απόλυτο pitch, και μάλιστα προερχόμενο από οποιοδήποτε όργανο ή φωνή, και εννοείται όχι μόνο από αυτά τα οποία παίζω όπως λες. Μπορώ επίσης να τραγουδήσω μια νότα στο σωστό pitch χωρίς να έχω ακούσει καμία τονική αναφορά προηγουμένως. Αυτό δεν ξέρω αν είναι σπάνιο ή όχι, αλλά μου έχει αποδειχθεί επίσης πολύ βολικό.

 

 

Ολα αυτα που λες τα κανει το σχετικο και οχι το απολυτο.Πχ το να αναγνωρισεις την κλιμακα εχει να κανει με τα χαρακτηριστικα διαστηματα που την αποτελουν πχ ακους πεντακαθαρα οτι ειναι αρμονικο μινορε.Το που θα ξεκινησεις εχει να κανει μονο με το απολυτο αν ειναι δηλαδη Ρε η Μι αρμονικο μινορε πχ κατι που ετσι και αλλιως οπως ειπες και εσυ μπορει να αλλαξει αναλογα με τις περιστασεις(βλεπε τραγουδιαρα ;D) αλλα και ειναι ευκολο να βρεθει αμεσως.Τα progressions παλι με το relative pitch τα καταλαβαινεις και οχι μονο αυτα αλλα και  οτιδηποτε εχει κανει με μελωδια η αρμονια.

 

Γιαυτο αλλωστε δεν υπαρχει καλος μουσικος χωρις τουλ καλο relative pitch.Aκομα και απολυτο pitch να εχεις αν το εχεις χωρις το σχετικο,τοτε ειναι κατα ενα μεγαλο ποσοσο αχρηστο ενω το αντιθετο δεν ισχυει ;).

[bloody_sunday]

Όπως είπες και εσύ, δεν υπάρχει τίποτε σχετικό όταν ακούει κάποιος πχ. ένα κομμάτι και λέει αμέσως "αυτό είναι σε ρε#" ή μια νότα σκέτη και λέει "αυτή είναι σολ". Για αυτήν την αναγνώριση μίλησα κυρίως. Αυτά που συζητάμε είναι και μερικοί από τους λόγους που η εκμάθηση πχ. ενός οργάνου όπως το theremin είναι πολύ δύσκολη υπόθεση, μιας και η τοποθέτηση του χεριού του pitch εξαρτάται από την αντίληψη αυτή. (Πάντοτε ήθελα να ασχοληθώ αλλά μέχρι στιγμής δεν το έχω κάνει... ίδωμεν).

[Dreamdancer]

Όπως είπες και εσύ, δεν υπάρχει τίποτε σχετικό όταν ακούει κάποιος πχ. ένα κομμάτι και λέει αμέσως "αυτό είναι σε ρε#" ή μια νότα σκέτη και λέει "αυτή είναι σολ". Για αυτήν την αναγνώριση μίλησα κυρίως. Αυτά που συζητάμε είναι και μερικοί από τους λόγους που η εκμάθηση πχ. ενός οργάνου όπως το theremin είναι πολύ δύσκολη υπόθεση, μιας και η τοποθέτηση του χεριού του pitch εξαρτάται από την αντίληψη αυτή. (Πάντοτε ήθελα να ασχοληθώ αλλά μέχρι στιγμής δεν το έχω κάνει... ίδωμεν).

 

Συμφωνω αλλα το perfect pitch για την μουσικη ειναι οτι το κερασακι για την τουρτα.Καλο ειναι να υπαρχει αλλα χωρις την τουρτα δεν λεει και πολλα.Πχ αν εχεις ενα ακκορντο πχ Αm13(σχεδον ολη η Λα Dorian κλιμακα) αυτος με φοβερο relative pitch αλλα καθολου perfect καταλαβαινει αμεσως οτι προκειται για m13 ακουει τα 1,b3,5,b7,9,13 πεντακαθαρα μεχρι και ποιο απο αυτα ειναι στο μπασο απλα δεν ξερει αν ειναι Αm13 η Βm13 η κτλ κτλ κτλ.Καποιος τωρα με ΜΟΝΟ Perfect pitch και καθολου relative ΔΕΝ καταλαβαινει οτι αυτο ειναι m13 ακκορντο ουτε ποια ειναι η b7 η η b3 απλα καταλαβαινει οτι υπαρχουν οι Λα,Ντο,Μι,Σολ,Σι,Φα# μεσα σε αυτο.Για να βγαλει συμπερασμα για τη σχεση τους και οτι αυτο ειναι m13 πρεπει να ανατρεξει στις θεωρητικες του γνωσεις.

 

Αυτο σημαινει οτι το relative pitch διαθετει τις περισσοτερες και τις ποιο χρησιμες πληροφοριες.Το perfect λειτουργει μονο με την προυποθεση οτι υπαρχει και καλο relative pitch απο πισω αλλιως δεν βοηθαει και πολυ.Το relative ζει χαλαροτατα χωρις perfect.To perfect οχι ;).

[blue]

o Levitin έχει δείξει πως perfect pitch διαθέτουν σε ένα βαθμό όλοι, ακόμα και οι μη μουσικοί. Ζήτησε από τους συμμετέχοντες στην έρευνά του να διαλέξουν ένα κομμάτι που το ξέρουν πολύ καλά και να το τραγουδήσουν. Αναλύοντας τις ηχογραφήσεις βρήκε οτι ένα μεγάλο ποσοστό το τραγουδούσε από το σωστό τόνο και οτι οι υπόλοιπες "απαντήσεις" κατανέμονταν γύρω από το σωστό τόνο με κανονικό τρόπο. Τελοσπάντων με αυτή τη μελέτη και άλλες κατέληξε οτι ίσως η ικανότητα του απόλυτου αυτιού είναι ψιλοκοινή, αλλά η ειδικότερη και δυσκολότερη να συναντάται (ικανότητα) είναι αυτή της ονομασίας των διαστημάτων, δηλαδή η αντιστοίχιση του αντιλήμματος (=προϊόν της αντίληψης) με την ονομασία του (ετικεττοποίηση).

 

Γι΄αυτό τα άρθρα στο ίντερνετ που υπόσχονται την κατάκτηση αυτής της ικανότητας προτείνουν στρατηγικές αντιστοιχίσεως των νοτών (ή των διαστημάτων) με άλλες διαδικασίες πέραν της ονομασίας (νότα με χρώμα (οπτική), διάστημα με οικείο κομμάτι (ear master), τόνος με κίνηση, κλπ). Η πολυαισθητηριακή ενοποίηση έχει δειχθεί με αρκετή σαφήνεια σε τρομπετίστες, οι οποίοι δίνουν μεγαλύτερες αποκρίσεις στον εγκεφαλογράφο στην περίπτωση που ακούν έναν τόνο και ταυτόχρονα δέχονται και έναν ερεθισμό στα χείλη, σε σύγκριση με τις περιπτώσεις που παρουσιάζεται μόνο το ένα από τα δύο ερεθίσματα, αλλά και από το άθροισμά τους.

 

Τελοσπάντων, για να μην το κουράζω, υπάρχει συγκεκριμένη (πολύ ενδιαφέρουσα) βιβλιογραφία/αρθρογραφία για το θέμα, πχ:

 

http://daniellevitin.com/levitinlab/articles/2008-Levitin-MMM.pdf

http://daniellevitin.com/levitinlab/articles/1999-Levitin-IJACS.pdf

 

 

[blue]

Αυτά που συζητάμε είναι και μερικοί από τους λόγους που η εκμάθηση πχ. ενός οργάνου όπως το theremin είναι πολύ δύσκολη υπόθεση, μιας και η τοποθέτηση του χεριού του pitch εξαρτάται από την αντίληψη αυτή. (Πάντοτε ήθελα να ασχοληθώ αλλά μέχρι στιγμής δεν το έχω κάνει... ίδωμεν).

 

και στο θέρεμιν (που είχα για λίγο καιρό) και ασχολήθηκα με τη μέθοδο του Thomas Grillo είδα οτι το πρόβλημα δεν είναι τόσο στο αυτί όσο το γεγονός οτι οι θέσεις των νοτών δεν είναι πάντα οι ίδιες, άρα πας πάντα ψάχνοντας (το πιο βασικό είναι να "κουρδίζεις" τη θέση σου πριν ξεκινήσεις). Αυτό που μάλλον εξασκείς είναι να ψάχνεις τις νότες πιο γρήγορα με καλύτερη χρήση του volume. Όλα αυτά με δεδομένο οτι ακούς καλά φυσικά.