Αθηνά Ρούτση-Δύο νέα τραγούδια.

[Jazzjoker]

Εξαιρετικά ενορχηστρωμένα και καλοπαιγμένα κομμάτια. Ακούω επίσης μια πολύ προσεγμένη παραγωγή με ωραίους ήχους και πολύ ωραία κιθάρα που είναι και ο τομέας μου. Περί προφοράς που αναφέρθηκε, προσωπικώς δεν ακούω κάτι που να ξενίζει.

 

Πέραν αυτών και όσον αφορά τις συνθέσεις, προσωπικά δε βρήκα κάτι ενδιαφέρον. Οι μελωδίες/αρμονίες μου δίνουν μόνιμα την αίσθηση ότι έχουν ξαναπαιχτεί και ενώ η τραγουδίστρια έχει προφανώς μια πολύ καλή φωνή, στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον, δεν ακούγεται να κάνει τα κομμάτια "δικά της" με έναν εσωτερικό ας πούμε τρόπο αλλά περισσότερο φαίνεται να αποδίδει ένα κολλάζ των φωνητικών επιρροών της. Βέβαια στο τελευταίο, βοηθάει και η θεατρική ερμηνεία που δεν είναι καθόλου του γούστου μου.

 

All in all θεωρώ ότι είναι σίγουρα μια αξιοπρόσεχτη δουλειά την οποία όμως προσωπικά δε θα άκουγα δεύτερη φορά.

 

 

[gvour]

Ωραια ειναι με προτιμηση στο Hide me.

Ομορφη η φωνη και ωραιο το παιξιμο,η προφορα πραγματι μπορει να μην ειναι τοσο καλη αλλα και του λογου μου δε με ενοχλησε.

Ισως εχει να κανει με το ειδος οπως προαναφερθηκε.

 

[pipityri]

Ευχαριστώ sfacu και Jazzjoker για τις αναλυτικές απαντήσεις και τις πολύ χρήσιμες επισημάνσεις. Τα περί πρωτοτυπίας-ή της απουσίας της-και ανατρεπτικότητας αποτελούν σίγουρα τροφή για σκέψη.

 

 

[fusiongtr]

Αφού ψειρίζουμε την μαϊμού, ας το κάνω κι εγώ.

 

Οι συνθέσεις είναι έτσι στημένες και ενορχηστρωμένες, ώστε η μπάντα να δημιουργεί το τοπίο στο οποίο η φωνή "δραματουργεί".

Μέχρι εκεί όλα καλά.

 

Όμως θα ήθελα (μου έλειψε αυτό) και το ανάποδο.

 

Να αφήνει η φωνή τον ανάλογο χώρο και στην μπάντα να "δραματουργήσει" (ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ), να αφεθεί λίγο πιο ελεύθερη, με κάποια ορχηστρικά κατά βάση μέρη, στα οποία η φωνή (αν είναι παρούσα θα λειτουργεί ως ένα όργανο της μπάντας) να "αβαντάρει" την έκπληξη που (κρίνοντας από τους μουσικούς που την αποτελούν) η μπάντα μπορεί να προσφέρει.

 

Ένα μεγαλύτερο πάρε - δώσε δηλαδή.

 

Να μην είναι η μπάντα "κορνίζα" για το πορτραίτο της φωνής.

 

Απλή πρόταση.

[pipityri]

Ξέρω ακριβώς τι εννοείς, και το ξέρεις! ;D Οσα λες, καθώς και όσα είπαν οι φίλοι παραπάνω,σχετίζονται με έναν γενικότερο προβληματισμό μου σχετικά με το πόσο δημιουργικός μπορείς να είσαι στα πλαίσια ενός στυλ που είναι κατά βάση ποπ, μιας δουλειάς που φιλοδοξεί να κινηθεί εμπορικά. να είναι radio friendly κλπ. Συνοπτικά, και για να χρησιμοποιήσω την ωραία μεταφορά σου, αν η επιλογή είναι να είναι η μπάντα η κορνίζα, κατά πόσο υπάρχει το περιθώριο αυτό το πάρε δώσε να γίνεται, ας πούμε, κάθετα.

 

Μου αρέσει πολύ αυτή η κουβέντα, το ξέρεις φαντάζομαι. ;)

[fusiongtr]

αν η επιλογή είναι να είναι η μπάντα η κορνίζα, κατά πόσο υπάρχει το περιθώριο αυτό το πάρε δώσε να γίνεται, ας πούμε, κάθετα.

Νομίζω ότι υπάρχει αυτό το περιθώριο, αλλά τον μεγαλύτερο ρόλο εκεί παίζει η (από μουσικής άποψης) σχέση των μουσικών μεταξύ τους, καθώς και οι μουσικές καταβολές του καθένα.

 

Είναι ζόρι πάντως.

 

Α, ξέχασα.

Έγραψες αυτό

στα πλαίσια ενός στυλ που είναι κατά βάση ποπ, μιας δουλειάς που φιλοδοξεί να κινηθεί εμπορικά. να είναι radio friendly κλπ.

Πρέπει να καθοριστεί (στο περίπου) η αγορά-στόχος.

Τι θα πει για σας radio friendly, και σε τι είδους ποπ κοινό (μάλλον προς το "έντεχνο" θα έλεγα) απευθύνεστε.

[pipityri]

Κι εγώ πιστεύω πως υπάρχει αυτό το περιθώριο, ευτυχώς δηλαδή.