Oi ποιο ΜΕΤΑΛ κλασσικοι συνθετες

[bouzoukleri]

Θα βγάλει την ίδια εντύπωση από Louis Armstrong όπως με Richie Beirach? Ή από Wynton Marsalis οπως με Vijay Iyer? ;H από Gonzalo Rubalcaba όπως με Claire Fischer? Ή από Keith Jarrett όπως με Art Tatum? Ή.. ή.. ή..

 

 

Aυτή η παράγραφός με αναγκάζει να προβώ σε ........ ποοοολλές ώρεες ακρόασης youtube .

Μια βδομάδα θα φτάσει ;            :)

[marathon]

 

Aυτή η παράγραφός με αναγκάζει να προβώ σε ........ ποοοολλές ώρεες ακρόασης youtube .

Μια βδομάδα θα φτάσει ;             :)

Όταν πας να σπουδάσεις, όλα αυτά μαθαίνεις, και φυσικά όσο προλαβαίνεις σε 4 χρόνια  + 2 για το master.

...είσαι σε καλό δρόμο! ;D ;D

[audiokostas]

Εγώ από την άλλη, χωρίς να έχω ούτε κατ' ελάχιστον τις θεωρητικές γνώσεις του Sami ή τις πλούσιες γνώσεις του περί δημιουργών της Jazz, μάλλον θα διαφωνήσω για τις δυνατότητες της (όποιας) Jazz να μιμηθεί την κλασσική σε αυτό που στα δυτικοανατραφέντα αυτιά και ηχητική αντίληψη θεωρείται (θετικά/ή αρνητικά) πομπώδες, επικό, μεγαλοπρεπές, ηρωικό κλπ κλπ.

 

Για την metal, όπως είπα και στο προηγούμενο post μου, πιστεύω ότι ούτως ή άλλως μιμείται την κλασσική για να επιτύχει κάτι ίδιο/αντίστοιχο.

 

Ελπίζω πίσω από την (κλασσικά Ελληνική) αντίφαση των λεγομένων μου (δεν γνωρίζω αλλά θα διαφωνήσω) να καταλαβαίνετε ίσως τι προσπαθώ να ψελλίσω.

[Dreamdancer]

 

Αυτό, λυπάμαι που στο λέω, αλλά δείχνει το πόσο λίγο δείχνεις να ξέρεις μουσική. Και δε στο λέω να σε προσβάλλω, αλλά λέω απλώς την αλήθεια. Υπάρχουν ματζόρε κομμάτια με απίστευτη θλίψη, όπως π.χ. τα θέματα του Ραχμάνινοφ που χρησιμοποιούν την Harmonic Major, και μινόρε κομμάτια που δεν έχουν πουθενά μία μεγάλη τρίτη μέσα τους αλλά έχουν πολύ κέφι, π.χ. τα μισά funk εκεί έξω. Η δε ελαττωμένη που αναφέρεις, χρησιμοποιείται πολύ στη swing μουσική σαν αντικατάσταση της I, δηλ. Io7 - I6, και ναι, ακούγεται μια χαρά χαρούμενη. Συνεπώς η χαρά και η λύπη έχουν να κάνουν όχι με το τι συγχορδία χρησιμοποίησες, αλλά με το συνολικό κλίμα του κομματιού. Αυτό που είπες είναι τελείως λάθος.

 

 

 

 

 

Ποιος μιλησε για κομματια?Ποιος για συγκρεκριμενα progressions, στυλ κτλ κτλ κτλ....Ξερεις να διαβαζεις ρε φιλε ναι η οχι? στο παραδειγμα μου αναφερθηκα σε ενα ακκορντο που θα βαλεις να παιχτει σαν τεστ ουτε σε στυλ ουτε σε μουσικη ουτε σε τιποτα.Ενα diminished ακκορντο η αρπισμα το λες χαρουμενο οταν το ακουσεις μονο του?Σε καμια περιπτωση.Γιατι εχει ενα συγκεκριμενο χαρακτηρα.....Ετσι και οι μουσικες εχουν συγκεκριμενο χαρακτηρα.Το αν η jazz θεωρει το πομπωδες και το επικο με την εννοια του υπερβολικου και δεν το συμπεριλαμβανει δε με απασχολει.Εγω παρατηρω οτι απλα δεν υπαρχει.

 

Ζητησα δειγματα απο κατι αντιστοιχο και οντως απο κλασσικη ποσταριστηκε ενα δειγμα(μπορουν χιλιαδες) το ιδιο και απο μεταλ(εξισου).....μονο απο jazz περιμενω ακομα εστω και ΕΝΑ.

 

Εσυ λογω της αδυναμιας να προσφερεις αναλογο ηχητικο δειγμα κανεις δυο πραγματα στα post σου...

 

πρωτον.. προσπαθεις να απαξιωσεις το επικο και το πομπωδες με δηλωσεις του στυλ οτι και καλα θεωρειται υπερβολη απο πολλους η μιλας για σπαθακια και δρακους και

 

δευτερον...προσπαθεις να μας πεις οτι και η εννοια αλλα και ο συγκεκριμενος ηχος ειναι σχετικα.

 

Οπως βλεπεις ομως τα ηχητικα παραδειγματα σε διαψευδουν γιατι ενα περιεργο πραγμα ρε αδερφε, οταν μιλησαμε για αυτες τις εννοιες παραδειγματα απο κλασσικη και μεταλ ποσταριστηκαν χαλαρα(εκει φαινεται δεν υπαρχει προβλημα...ορολογιας ::)).Και ηταν με την εννοια που θεωρει ολος ο κοσμος(δηλαδη το ασπρο ειναι ασπρο και οχι κρυφοgay μαυρο  ;D).Αυτο δειχνει οτι ολοι ξερουν για τι πραγμα μιλαμε.Αντιθετα οι θιασωτες της τζαζ μονο ειρωνια χλευασμο και επαρση εφεραν στο τραπεζι αλλα ηχητικο δειγμα αντιστοιχο γιοκ(το πραγματικα ζητουμενο δηλαδη).

 

Βεβαια ειναι ποτε δυνατον να παραδεχτουμε ποτε οτι οντως κατι δεν ισχυει? οχι βεβαια θα χτυπηθουμε σαν τα χταποδια, θα αμφισβητησουμε ακομα και τις ιδιες τις εννοιες οταν δεν μας συμφερουν,θα πουμε το ασπρο μαυρο και αυτη ειναι αυτη η ελληναραδικη νοοτροπια που δεν...αντεχω εγω με τιποτα.

 

Α και κατι αλλο αν δεν θες να ξαποσταρεις μη ξαναποσταρεις.Τι δηλωνεις και μετα την επομενη στιγμη το αναιρεις....και να θυμασαι και κατι αλλο...."dissonance is not the new consonance" οσο και να χτυπιεσαι.

[LK]

Εμένα αυτό μια χαρά "επικό" και "πομπώδες"  μου κάνει.

 

(μπαίνουν σε εισαγωγίκα οι λέξεις, γιατί δεν ορίζονται σωστά)

 

[marathon]

Εμένα αυτό μια χαρά "επικό" και "πομπώδες"  μου κάνει.

Εσύ είσαι άσχετος...ασχολήσου με τη μόδα! ;D

[LK]

Εσύ είσαι άσχετος...ασχολήσου με τη μόδα! ;D

;D ;D ;D ;D ;D

Καλά εκεί σε πάω κόντρα ό,τι ώρα γουστάρΝεις.  ;D ;D ;D

 

Και μια αυτιά σε αυτό το album.

 

https://itunes.apple.com/us/album/living/id613022867

 

Υ.Γ.  για να δεις τι φωτογράφιζα το Σ/Κ.  ;D ;D ;D

[lgbesios]

έχω κάτι σε τζαζ....  οπερα κάνει....

[Grey]

Σαφώς και ο Sami έχει δίκιο.Πρέπει να έχει...Δεν μπορεί να υπάρξει αντίλογος.

 

Όσο όμως και αν σας φαίνεται περίεργο,έχει και Dreamdancer δίκιο.

 

Και εξηγούμαι:

Πάρτε έναν απλό και ταπεινό ποπ/ροκ/μέταλ ακροατή.Με ούτε τρελλές γνώσεις για τη μουσική(θεωρία και μη) αλλά ούτε και στουρνάρι.Μια ωραιότατη μέση κατάσταση.

 

Βάλτε τον λοιπόν να ακούσει ένα "επικίζον" δείγμα jazz από αυτά που προτείνει ο Sami...Δεν υπάρχει περίπτωση έστω να ψυχανεμιστεί αυτήν την επικαλούμενη επικότητα.Το παραδεχόμαστε όλοι αυτό,νομίζω.

 

Πάρτε τώρα τον ίδιο άνθρωπο και εμφυτεύστε του το ένα δέκατο των μουσικών θεωρητικών γνώσεων του Κου Amiri.Θα ήταν πλέον πιθανό να αντιληφθεί αυτό το ηχητικό χαρακτηριστικό/trademark της κλασσικής και (λιγότερο)μέταλ μουσικής στο επιλεγμένο jazz κομμάτι;Nαι,θα ήταν.

 

Τι έχουμε λοιπόν;Τον ίδιο ακροατή,άνθρωπο,χαρακτήρα αλλά με εξελιγμένο τσιπάκι γνώσεων.Πριν και μετά.

Σίγουρα η άποψη του στη δεύτερη περίπτωση θα ήταν περισσότερο ψαγμένη και θωρακισμένη,σαν επιστημονικό αξίωμα ένα πράγμα.

 

Το ερώτημα όμως εξακολουθεί να υπάρχει...

 

Πόσο άδικο θα είχε στην πρώτη περίπτωση;

 

 

Y.Γ.Φίλε Dreamdancer,πιστεύω ότι δεν έχει νόημα να επανέλθεις σε μία απόλυτων όρων αντιπαράθεση.

[Dlydian]

Ειλικρινά οταν ξεκίνησα να διαβάζω αυτό το θρεντ δεν περίμενα αυτό που διάβασα.

 

7 γ@μημένες νότες είναι...και δεν ανήκουν σε κανέναν...απλά ο μουσικός τις συνδιάζει με ΟΠΟΙΟ τρόπο θέλει για να εκφράσει οτι θέλει.

 

Η μουσική είτε λέγεται ποπ, είτε ροκ, είτε κλασσική, είτε progressive, είτε black metal είτε δεν ξέρω εγω τι ονοματάκι θα αποφασίσει σε 5 λέπτα να την πει ένας γραβατομένος μαρκετίστας σε κάποια δισκογραφική για να μπορέσει να πουλήσει και να μετρήσει χρήμα, θα είναι πάντα μουσική.

 

Και αυτό που με τρελαίνει περισσότερο είναι οταν άνθρωποι που είναι πολύ καλοί γνώστες της μουσικής πέφτουν σε αυτό το τρυπάκι της ταμπελοποίησης.

 

Οταν συνηδειτοποιήσεις οτι εκει που άκουγες Μπαχ και ένιωθες καλά, την επόμενη στιγμή άκουσες στο ραδιόφωνο ένα ρεμπέτικο ή ένα techno τραγούδι ή ένα metal ή ενα δεν ξερω εγω τι και πάλι σου άρεσε αυτό που άκουγες, τότε καταλαβαίνεις τι εννοώ.

 

Και μη νομίζεις...είμαι σίγουρος οτι και ο πρίγκιπας ή ο κάθες ευγενής που έφερνε τον κάθε κλασσικό να του παίξει στο σαλόνι...σίγουρα μετά το τέλος θα πήγαινε μετά σε κανένα καπηλιό να ακούσει κάτι άλλο και να πιεί και να νιώσει κάποιο άλλο συναίσθημα.

 

Μην μπερδεύεστε παλικάρια...7 νότες είναι...καμία δεν είναι μεγαλύτερη της άλλης.

 

Ακούστε μουσική και αφήστε τις αντιπαραθέσεις σε αυτούς που βγάζουν λεφτά με το να σας έχουν σε μουσικές ομάδες.