Tone VS Playability - τι λέτε;

[faltsoo]

+1

 

Παίρνοντας ως δεδομένο ότι μιλάμε για ηλεκτικά όργανα.

 

+11111

[Superfunk]

Εμενα παλι εχουν περασει απο τη...ζωη μου...γυρω στις 200 κιθαρες... ;D & ουτε ΜΙΑ δεν ειχε προβλημα Playability μια και σε ολες μπορουσα να κοψω σωστα το nut,να αλλαξω τα ταστα με αυτα που με βολευουν και να τους κανω το ιδανικο fret dress,crowning & leveling & να ρυθμισω το μπρατσο με το ελάχιστο relief & το saddle height ετσι ωστε να εξασφαλιζεται ενα ανετο action.

 

Δεν μπορω να καταλαβω ΓΙΑΤΙ να ταλαιπωρειται καποιος με ενα οργανο που εχει κακο playability & να μη το ....φτιαχνει..... απο τη στιγμη που του αρεσει τοσο πολυ ο ηχος του.

 

Εκτος και αν ΔΕΝ μιλαμε για Playability αλλα για το αν τα specs και η...γεωμετρια (scale &  neck shape,θεση μαγνητων και control knobs)  καποιου οργανο ΜΑΣ ΒΟΛΕΥOYN ...οποτε μιλαμε για ΑΛΛΟ πραγμα και εκει θα συμφωνησω οτι αν ΔΕΝ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ ενα οργανο και ανηκουμε σε αυτους τους κιθαριστες που δεν παιζουν το ιδιο καλα με καθε καλοσεταρισμενη κιθαρα (υπαρχουν παρα πολλοι κιθαριστες που προσαρμοζονται σε ΟΛΕΣ τις κιθαρες για αυτο αλλαζουν και κιθαρα σε καθε κομματι...ο Edge,ο Mark Ribbot,o Keith Richards & o Joe Perry ειναι τα πιο τρανταχτα ονοματα που μου ερχονται αυτη τη στιγμη στο μυαλο μια και παιζουν το ιδιο καλα σε μια tele με μπρατσο ροπαλο,σε μια LP με jumbo frets και σε μια Rickenbacker με μπρατσο μπουζουκι & ανυπαρκτα ταστα )  ...καλο ειναι να παιζουμε με ενα οργανο που ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ....

 

Παντως προσωπικα αν το οργανο ειναι καλοσεταρισμενο οτι γεωμετρια και specs & να εχει  δεν εχω κανενα προβλημα στο...παιξιμο.. μια και το συνηθιζω...με εξαιρεση της μεταλοκιθαρες που εχουν  πολυ επιπεδο radius & λεπτα μπρατσα και με κουραζουν μια και εχω ενα μικρο προβλημα τενοντιτιδας..αλλα ετσι και αλλοιως αυτες η κιθαρες απεχουν ..ετη φωτος απο αυτα που παιζω...

[Dreamdancer]

 

η "φωνή" της κιθάρας αυτής είναι ο ενισχυτής (αφού ως γνωστόν μέτρια κιθάρα σε πολύ καλό ενισχυτή >>>>>>> πολύ καλή κιθάρα σε μέτριο ενισχυτή).

 

 

Συμφωνω...Η φωνή ειναι ο ενισχυτης,το tone ειναι αυτο που παραγουν τα δαχτυλα σου αρα ειναι ΠΑΝΤΑ ιδιο σε ολες τις κιθαρες και το playability εχει να κανει ποιο πολυ με το setup που σημαινει οτι και αυτο ρυθμιζεται.Αρα το VS δεν πρεπει να υπαρχει παρα μονο σε πολυ extreme περιπτωσεις πχ υπερβολικα μικρα δαχτυλα και ροπαλογαιδουρομπρατσο ;D.Τοτε δεν υπαρχει καν διλλημα,προτιμας κατι αλλο κατι ποιο κοντα στις φυσικες σου δυνατοτητες ;).

[sfaku]

Γενικά αυτό δεν απαντιέται εύκολα.

 

Το playablitity είναι σχετικός όρος. Είναι θέμα συνήθειας, προτίμησης και εξάσκησης, ακόμη και σωματικής κατασκευής, το τι μας βολεύει. Πολλοί θέλουν αντίσταση από το όργανο για να αποδώσουν, άλλοι είναι αλαφροπάτηδες και άλλοι όπου γης και ταστιέρα :) (οι ευπροσάρμοστοι δηλαδή).

 

Προτιμώ κιθάρες που με δυσκολεύουν λίγο (11άρες) αν και τελευταία έχω αρχίσει να τα πηγαίνω καλά και με πιο μαλακά όργανα με 10άρες. Γενικά βλέπω ότι πολλοί μεγάλοι παίχτες έχουν τον ήχο τους είτε παίζουν με 7άρες είτε με 14άρες, οπότε προσπαθώ να μιμηθώ την προσαρμοστικότητά τους, αν και εγώ δεν είμαι και τόσο παίχτης (είμαι όμως μεγάλος.  ;D )

 

Μετά από αυτή την εισαγωγή θα έλεγα ότι προτιμώ τα όργανα να είναι σεταρισμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν "φωνή" και ας με δυσκολεύουν σε έναν λογικό βαθμό. Δηλαδή στο σετάρισμα σταματάω εκεί που νιώθω ότι ο ήχος αρχίζει να χάνει.

 

Διότι πολλές παράμετροι του σετάπ έχουν σημαντική επίδραση στον ήχο. Ειδικά αυτό που επιζητούν πολλοί παίχτες, το πολύ χαμηλό action, αλλάζει πολύ τον ήχο και συχνά τον καταστρέφει. Αν παίζεις μέταλ μπορεί να μη σε νοιάζει αλλά σε μια τέλε μπορεί να είναι καταστροφή. Υπάρχει μια χρυσή τομή (ή έστω επίχρυση  :) ) όπου έχεις την καλύτερη δυνατή ισορροπία.

 

Πάντως και η χρυσή τομή είναι υποκειμενική, έχω παρατηρήσει σημαντικές αλλαγές στον ήχο και στην αίσθηση της ίδιας κιθάρας (η οποία αίσθηση ψυχοακουστικά επηρεάζει και τον ήχο δευτερογενώς) ανάλογα με τη ρύθμιση. Δεν υπάρχουν δύο αποχρώσεις (εύκολο με κακό ήχο/δύσκολο με καλό ήχο) αλλά αρκετές ενδιάμεσες και είναι σημαντικό τι θέλουμε να παίξουμε, τι αίσθηση θέλουμε να παίρνουμε από το όργανο, τί ήχους προτιμάμε κλπ.

 

Αυτά όλα τα συνειδητοποίησα καλύτερα όταν ασχολήθηκα λίγο με το σετάρισμα.

[Miltos23]

Προσωπικα θεωρω οτι αν παιζεις καλα, οτι ποιοτητας οργανο και να πιασεις στα χερια σου θα παιξεις καλα. Ενταξει υπερβολη, αντε να χασεις ενα 10% απτο παιξιμο σου λογω δυσκολιας.

Συνεπως θα κοιταζα τον ηχο και μετα ολα ταλλα.

Και οπως εγραψαν και πιο πανω, θα το εβλεπα σαν προκληση για να γινω καλυτερος.

[dvat]

Βασιζόμενος στο αρχικό σενάριο του φίλτατου Ηλία, θα επέλεγα την κιθάρα που θα 'λάλαγε' καλύτερα. Η ζωή είναι μικρή για να έχουμε κακό ήχο, που λέει και ο φίλος μου ο Παναγιώτης Κ.  

 

Πριν από κάποια χρόνια, είχα θέμα με το playbility μιας κιθάρας. Δεν είχα παίξει παρά με λίγες και παρόμοιου στυλ κιθάρες. Πλέον, έχοντας παίξει και δοκιμάσει αρκετές και εντελώς διαφορετικού στυλ, προσαρμόζομαι σχετικά εύκολα σε οποιαδήποτε κιθάρα.

[Superfunk]

Μετά από αυτή την εισαγωγή θα έλεγα ότι προτιμώ τα όργανα να είναι σεταρισμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν "φωνή" και ας με δυσκολεύουν σε έναν λογικό βαθμό. Δηλαδή στο σετάρισμα σταματάω εκεί που νιώθω ότι ο ήχος αρχίζει να χάνει.

 

δεν υπαρχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ κανενας λογος ενα οργανο να μην ειναι σεταρισμενο ΑΚΡΙΒΩΣ οπως σου αρεσει και να μην εχει "φωνη",ακομα και με ΠΟΛΥ χαμηλο action ενα οργανο μπορει να εχει ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ φωνη φτανει να εχει πολυ καλο fret leveling....παρε μια οποιαδηποτε Boutique κιθαρα μικρου κατασκευαστη με μικρη γραμμη παραγωγης και ΧΡΟΝΟ για τελειο σετ απ (π.χ.Suhr) ή οποιαδηποτε "πλεκαρισμενη" κιθαρα και θα δεις τι εννοω... ;)...το ΙΔΙΟ αποτελεσμα μπορεις να εχεις αν πας ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ κιθαρα (χωρις σοβαρο κατασκευαστικο προβλημα ή twisted neck)  σε εναν ΚΑΛΟ μαστορα...

 

Ο ΜΥΘΟΣ γυρω απο το  "κακο playability" εχει ξεκινησει απο το γεγονος οτι λιγες "εργοστασιακες" κιθαρες (ακομα και ακριβες) φτανουν στα μαγαζια καλα σεταρισμενες και ακομα λιγοτερες καλα σεταρισμενες για ΠΟΛΥ χαμηλο action (κατι που προϋποθετει εξαιρετικο fret leveling,crowning & καλα κομμενο nut) και ετσι πολλοι απειροι παικτες (ή..και εμπειροι που δεν ασχολουνται με τα...τεχνικα της κιθαρας)..μπερδευονται... ;D...και θεωρουν οτι υπαρχουν κιθαρες...με....εγγενες προβλημα....playability & κιθαρες που λογω καποιας..ΘΕΪΚΗΣ συγκυριας.."ΠΑΙΖΟΥΝ ΦΟΒΕΡΑ"... ;D..........σου εχω ομως καλα νεα τετοιες κιθαρες...ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.. ;D...τα παντα ειναι θεμα σετ απ.. ;)

 

Ειδικά αυτό που επιζητούν πολλοί παίχτες, το πολύ χαμηλό action, αλλάζει πολύ τον ήχο και συχνά τον καταστρέφει. Αν παίζεις μέταλ μπορεί να μη σε νοιάζει αλλά σε μια τέλε μπορεί να είναι καταστροφή.  

 

ισα ισα αν καποιος θελει κλασσικο country twang το ΠΟΛΥ χαμηλο action (ωστε να ΤΡΙΖΕΙ και λιγο η κιθαρα) ΕΠΙΒΑΛΕΤΑΙ.... ;D

 

 

[marathon]

Ρε γαμώτο, γιατί όλα ακούγονται το ίδιο όταν τα παίζω εγώ;   ???  ::)

Εμενα παλι εχουν περασει απο τη...ζωη μου...γυρω στις 200 κιθαρες... ;D & ουτε ΜΙΑ δεν ειχε προβλημα Playability

Δεν μπορω να καταλαβω ΓΙΑΤΙ να ταλαιπωρειται καποιος με ενα οργανο που εχει κακο playability & να μη το ....φτιαχνει..... απο τη στιγμη που του αρεσει τοσο πολυ ο ηχος του.

...το αυτό ;)...εκτός από κιθάρες που πραγματικά έχουν κάτι που "ενοχλεί"...π.χ. αυτή εδώ που έχω

...όπου οι μαγνήτες είναι πολύ κοντά και βρίσκουν τα δάκτυλα και η πένα μου...νομίζω ότι οι μόνες κιθάρες που θα μου δημιουργούσαν "πρόβλημα" Playability, είναι κάτι τέτοιες ;D ;D

[Jazzjoker]

Προσωπικώς, λόγω κάποιας ψυχογενούς ανωμαλίας που έχει να κάνει με το χαρακτήρα μου, τα όργανα που είναι πολύ βολικά στο παίξιμο με ξενερώνουν ή καλύτερα θεωρώ ότι έχουν "τιθασευτεί" και δεν πολυασχολούμαι μαζί τους.

 

Προφανώς λόγω της παραπάνω ανωμαλίας και πάλι, η σχέση μου με τις κιθάρες μου είναι δυναμική σε όλα τα επίπεδα. Άλλες φορές μου αρέσει ο ήχος της μίας και την ανακαλύπτω απ' την αρχή, άλλες φορές θέλω να σπάσω την άλλη γιατί δεν τα λέει όπως εχθές, άλλες φορές αυτή που με βόλευε δε με βολεύει πια και κλπ. κλπ. Τελευταίως, μου έχει γίνει συνειδητό ότι οι κιθάρες δεν αλλάζουν (σαν τις σχέσεις ένα πράμα) και αλλάζω εγώ. Τεράστια ανακάλυψη.  ;D

 

Οπότε η επιλογή μου στο αρχικό δίλημμα είναι σαφώς tone.

 

 

 

[fusiongtr]

Αν αισθάνομαι καλά παίζοντας μια κιθάρα, σπάνια θα έχω κακό tone.

Από την άλλη πάλι, την μια μέρα μου αρέσει ο ήχος μου, και την άλλη τον σιχαίνομαι.