David Byrne: 'The internet will suck all creative content out of the world'

[trolley]

Πάντως καλλιτέχνης χωρίς αναγνώριση από ένα επίπεδο και πάνω δεν υφίσταται.

 

Υφίσταται.

Απλώς, στοχάζεστε με όρους ποπ κουλτούρας.

Στις εικαστικές τέχνες π.χ., όχι απλώς υφίσταται, αλλά σε δύσκολες περιόδους της ανθρωπότητας (hint: όπως τώρα π.χ.) είναι μάλλον ο κανόνας, όπως προκύπτει εκ' των υστέρων βέβαια.

[theoctapus]

Το να λέω στον εαυτό μου και σε μερικούς άλλους "είμαι καλλιτέχνης" δεν αρκεί. Μόνο αν η δουλειά μου αναγνωριστεί ως καλλιτέχνημα από έναν επαρκή αριθμό ανθρώπων μπορώ να θεωρηθώ ώς τέτοιος. Μέχρι να γίνει αυτό απλά κοροϊδεύω τον εαυτό μου.

 

Αν αφαιρέσουμε την αναγνώριση απ' την τέχνη τότε αυτή γίνεται κάτι εύκολο. Σιγά τα αβγά, γρατζουνάω μια κιθάρα στο youtube, μου πετάνε και κανά "wow, you rule dude" και voila, καλλιτέχνης. Αν όμως απαιτήσουμε την αναγνώριση τότε ξεχωρίζουν οι άντρες απ' τα αγόρια.

[theoctapus]

όπως προκύπτει εκ' των υστέρων βέβαια.

 

Αυτό είναι όμως το σημαντικό. Μέχρι τότε είναι καλλιτέχνης για τον εαυτό του άντε και για μερικούς άλλους. Αν όντως αξίζει θα γίνει αργά ή γρήγορα πιο γνωστός. Το πρόβλημά μας εδώ είναι αν υπάρχουν οι συνθήκες να γίνει. Δυστυχώς χωρίς παρά δεν υπάρχουν.

[trolley]

Αυτό είναι όμως το σημαντικό. Μέχρι τότε είναι καλλιτέχνης για τον εαυτό του άντε και για μερικούς άλλους. Αν όντως αξίζει θα γίνει αργά ή γρήγορα πιο γνωστός. Το πρόβλημά μας εδώ είναι αν υπάρχουν οι συνθήκες να γίνει. Δυστυχώς χωρίς παρά δεν υπάρχουν.

 

Στο πλαίσιο στο οποίο αναφέρεσαι (δηλαδή της ποπ κουλτούρας) αυτά είναι σωστά. Αλλά όροι όπως "καλλιτέχνης" κλπ, όχι απλά προϋπάρχουν της ποπ κουλτούρας αλλά μάλλον πλέον απάδουν αυτής, καθώς η τελευταία διολισθαίνει διαρκώς σε κάθε λογής πορνογραφία. Κοντολογίς, οποιαδήποτε σύνδεση της καλλιτεχνικής αξίας με δημοφιλία είναι άκυρη, έξω από το πλαίσιο στο οποίο αναφέρεσαι.

[neeq]

Αν αφαιρέσουμε την αναγνώριση απ' την τέχνη τότε αυτή γίνεται κάτι εύκολο. Σιγά τα αβγά, γρατζουνάω μια κιθάρα στο youtube, μου πετάνε και κανά "wow, you rule dude" και voila, καλλιτέχνης. Αν όμως απαιτήσουμε την αναγνώριση τότε ξεχωρίζουν οι άντρες απ' τα αγόρια.

 

Δηλαδή ο Χ μουσικός, με το Ψ τραγούδι, κάνει κάτι εύκολο οταν ειναι αγνωστος και γράψει το τραγούδι, αλλα γινεται ο Χ καλλιτεχνης και το Ψ καλλιτεχνημα, όταν το μάθει πολυς κοσμος? ???

[theoctapus]

Δηλαδή ο Χ μουσικός, με το Ψ τραγούδι, κάνει κάτι εύκολο οταν ειναι αγνωστος και γράψει το τραγούδι, αλλα γινεται ο Χ καλλιτεχνης και το Ψ καλλιτεχνημα, όταν το μάθει πολυς κοσμος? ???

 

Δεν με πιάνεις. Η διαδικασία της δημιουργίας πάντα έχει έναν βαθμό δυσκολίας. Όμως η διαδικασία δημιουργίας ενός έργου που θα προκαλέσει τον θαυμασμό ενός σεβαστού αριθμού ανθρώπων θέλει πολλά κότσια. Αυτό είναι κάτι πραγματικά δύσκολο. Η απαίτηση για αναγνωρισιμότητα αυξάνει την εκ των προτέρων δυσκολία μερικές τάξεις μεγέθους.

 

Να θυμίσω ότι δεν μιλάμε γενικά για την παραγωγή τέχνης αλλά την σχέση της δημιουργίας με τα οικονομικά. Υπό αυτούς τους όρους η αναγνωρισιμότητα μπορεί κάλιστα να αποδώσει την ταμπέλα καλλιτέχνης ή και να την στερήσει (ή πιο σωστά να αποτρέψει την απόδοσή της).

[atreu73]

Υφίσταται.

Απλώς, στοχάζεστε με όρους ποπ κουλτούρας.

Στις εικαστικές τέχνες π.χ., όχι απλώς υφίσταται, αλλά σε δύσκολες περιόδους της ανθρωπότητας (hint: όπως τώρα π.χ.) είναι μάλλον ο κανόνας, όπως προκύπτει εκ' των υστέρων βέβαια.

 

Ακριβώς όμως αυτό το «εκ των υστέρων» δεν προδικάζεται. Κανείς δεν μπορεί να μας βεβαιώσει ότι τα έργα του μανάβη του Neeq σε 100 χρόνια από τώρα θα γίνουν αντικείμενο μελέτης, ούτε κι ότι θα επηρεάσουν εκατομμύρια.  

 

[mariostz]

Αν αφαιρέσουμε την αναγνώριση απ' την τέχνη τότε αυτή γίνεται κάτι εύκολο. Σιγά τα αβγά, γρατζουνάω μια κιθάρα στο youtube, μου πετάνε και κανά "wow, you rule dude" και voila, καλλιτέχνης. Αν όμως απαιτήσουμε την αναγνώριση τότε ξεχωρίζουν οι άντρες απ' τα αγόρια.

Γινεται ευκολο μονο αν βαζεις ευκολους στοχους. Αλλωστε δεν ειμαι υπερ κανενος διαχωρισμου, ουτε καποιας καστας. Θελω να πω οτι ολοι ειμαστε εν δυναμει καλλιτεχνες. Οι συγκρισεις με γιατρους, δικηγορους, υδραυλικους ειναι αρκετα ακυρες. Οπως ανεφερε και ενας φιλος πιο πανω αν θελαμε να το συγκρινουμε πιο κοντα στο παπαδιλικι ειναι. Απλα καποιοι λογω διαφορων συγκυριων, μαρκετινγκ, καταγωγης κλπ καταφερνουν να βγαλουν και τα προς το ζην απο αυτο. Θεωρεις δηλαδη πως ολοι ξεκινουν απο το ιδιο σημειο μηδεν και εχουν ιδιες δυνατοτητες; Μην μπερδευετε τον ορο "καλλιτεχνης" με τον "επιχειρηματιας".

[trolley]

Ακριβώς όμως αυτό το «εκ των υστέρων» δεν προδικάζεται. Κανείς δεν μπορεί να μας βεβαιώσει ότι τα έργα του μανάβη του Neeq σε 100 χρόνια από τώρα θα γίνουν αντικείμενο μελέτης, ούτε κι ότι θα επηρεάσουν εκατομμύρια.  

 

Δεν προδικάζεται, αλλά μπορεί να προβλεφθεί (πάνω σε αυτή την ικανότητα ήταν πάντα στηριγμένη η αγορά έργων τέχνης). Η ικανότητα πρόβλεψης αφορά στο επίπεδο παιδείας που έχει ο εκτιμητής και στην εμπειρία του. Ο Γιάννης Πετρίδης π.χ. έχει εξαιρετικό ιστορικό να προβλέπει ποιος νεο-εμφανιζόμενος τραγουδοποιός θα υπάρχει ακόμη μετά από 20 χρόνια και ποιος είναι περαστικός από το χώρο (το λέω σαν πρωτόλειο παράδειγμα, αν και στην περίπτωσή του ισχύει επαρκώς).

 

Μην χρησιμοποιούμε φραστικές υπερβολές (όπως τα "100 χρόνια" ή τα "εκ/ρια") διότι α) η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε ως δυνάμει καλλιτέχνες δεν είναι τόσο μακράς πνοής και β) δεν είναι σκοπός όλων να επηρρεάσουν εκ/ρια (εμένα π.χ. θα μου ήταν υπερ-αρκετό να επηρρεάσω κατ' αρχήν τα ανήψια μου).

 

 

 

[theoctapus]

Θελω να πω οτι ολοι ειμαστε εν δυναμει καλλιτεχνες.

 

Διαφωνώ απολύτως απόλυτα. Ακριβώς αυτή η έλλειψη ειλικρίνιας και αυτοκριτικής (γιατί περί αυτού πρόκειται) έχει δημιουργήσει τις συνθήκες για την γιγάντωση του απίστευτου όγκου κακής τέχνης που υπάρχει σήμερα. Περάστε μια βόλτα π.χ. από μια σχολή υποκριτικής και την επόμενη φορα που θα ανοίξετε την τηλεόραση μην απορείτε γι' αυτά που βλέπετε.

 

Είπαμε, είναι εύκολο να λες "είμαι καλλιτέχνης", η μαγκιά είναι να στο πούν άλλοι, πολλοί.