Sound Of Cinema: The Music That Made The Movies

[bloody_sunday]

Tο σύστημα με το οποίο δούλευε ο Meisel ήταν μάλλον περίεργο. Καταρχήν ανέλυε το montage μερικών πολύ γνωστών βουβών ταινιών, εξετάζοντας το ρυθμό, τη συναισθηματική κλιμάκωση, και τη διάθεσή τους. Μετά έγραφε από ένα θέμα για την κάθε σκηνή. Τελικά, συνδίαζε τα ξεχωριστά θέματα χρησιμοποιώντας το ρυθμό, τις κορυφώσεις και την ανάπτυξη του οπτικού montage σαν τη βάση για την οργάνωση και δόμηση της μουσικής. Αυτό που ο Meisel προσπαθούσε να αποδείξει, ήταν ότι υπάρχει μια φορμαλιστική σχέση μεταξύ του montage του φιλμ και της μουσικής. Παρ΄ όλα αυτά όμως, χρησιμοποιώντας αυτό το σύστημα, δεν ήταν σίγουρο ότι όλα τα ''καλά'' φιλμς θα παρείχαν και μια συμπαγή μουσική δομή, αλλά τις περισσότερες φορές συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο δηλαδή χάος.

 

Το ωραίο κείμενο εδώ δεν εξηγεί το γιατί (παράλειψη μιας και αφήνει ένα τέτοιο σημαντικό αντεπιχείρημα αστήρικτο).

 

Στο ίδιο βιβλίο λέει για τη συνάντηση του με τον Meisel, που έγινε το 1926 στο Βερολίνο, με σκοπό να συζητήσουν τη μουσική για το ''Ποτέμκιν'' : Αυτή ήταν η κατηγορηματική μου απαίτηση. Να απορριφθούν συνηθισμένες μελωδικότητες, για τη σεκάνς της ''συνάντησης με το λόχο'', και να δοθεί υπόσταση σε αυτή την απαίτηση εδραιώνοντας μέσα στη μουσική όπως και μέσα στο φιλμ μουσικά περάσματα στα αποφασιστικά σημεία , δίνοντας μια νέα ποιότητα στη δομή του ήχου. Με αυτό τον τρόπο, το ''Ποτέμκιν'' ξέφυγε στιλιστικά από τα όρια της βουβής ταινίας με μουσική υπόκρουση και μπήκε στη σφαίρα του ηχητικού φιλμ, όπου οι μουσικές και οπτικές εικόνες, υπάρχουν μέσα σε μια αλληλένδετη ενότητα.

 

Εδώ δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει μια εννοούμενη διαφωνία μεταξύ των δυο τους, μιας και στο κείμενο αναφέρεται πως επιθυμούσαν να πετύχουν ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα και με την ίδια ακριβώς τεχνική. Ίσα ίσα που απ' ότι φαίνεται ο Meisel βρισκόταν σε αρκετά έως πολύ πιο προχωρημένο θεωρητικό αλλά και πρακτικό στάδιο υλοποίησης από τον Eisenstein.

 

Ακόμα και τα ηχητικά εφέ αντλούν τις ρίζες τους από πολύ παλιά. Επιγραφές της αρχαιοελληνικής περιόδου, περιγράφουν μια μέθοδο για την αναπαραγωγή του ήχου του κεραυνού στις τραγωδίες.

Aναφέρεται κάποια βιβλιογραφική πηγή για αυτό?

 

[cos_dr]

afto ine?

 

 

αυτο ειναι ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ. λολ

 

αλλα ωραια φανκια το κανανε. Σωστοι

[Τρώμε κάτι και συνεχίζουμε]

Νομίζω ότι από αυτό το θέμα λείπουν οι Μπιλ Κόντι και Έννιο Μορρικόνε.

Και μιας και ο Vangelis έχει ήδη αναφερθεί, ας μην ξεχνάμε τον ορχηστικό Μαέστρο Δημιουργό Βασίλη Πολυδούρη που δεν είναι πια μαζί μας.

 

Προσωπικά,μιας και με το παρόν επάγγελμα ασχολούμαι από το 2005, το να μεταφέρεις την εικόνα στο μουσικό πεντάγραμμο ή να συνοδεύσεις μια σκηνή, ή να ντύσεις μια ολόκληρη ταινία, είναι κάτι το πέρα από τα όρια της πραγματικότητας και της φαντασίας.Ειδικά όταν το έργο σου πρέπει να το ακούσουν άλλοι και να πειστούν χωρίς επιχειρήματα, και στο τέλος να σου πουν:''Αυτό είναι και αυτό θέλουμε.''.