Περι συγχορδιών και αρμονίας

[nEwBiE]

Λοιπόν, θα αναγκαστώ να διαφωνήσω στη θεώρηση των συγχορδιών που προαναφέρθηκε …

 

Η διαφωνία μου έγκειται στο γεγονός ότι κάθε συγχορδία ορίζεται μονοσήμαντα από τα διαστήματα μεταξύ των βαθμίδων του …

 

(Για παράδειγμα, η τρίφωνη ματζόρε συγχορδία έχει ως ακολουθία τους αριθμούς 4-3-5 οι οποίοι εκφράζουν φυσικά ημιτόνια !! – πχ στη Ντο Ματζόρε έχουμε Ντο-Μι (Τρίτη) = 4 ημιτόνια, Μι-Σολ = 3 ημιτόνια και Σολ-Ντο = 5 ημιτόνια).

Με το ίδιο σκεπτικό, η ακολουθία 5-4-3 είναι η (δεύτερη) αναστροφή μιας ματζόρε συγχορδίας (και αντίστοιχα η 3-5-4 είναι η πρώτη Αναστροφή … ). Όλα τα παραπάνω νουμεράκια ισχύουν για διαστήματα μικρότερα του 12 (οκτάβα). Στα μεγαλύτερα, απλά αφαιρούμε το ν*12 !! πχ το διάστημα Ντο-Ρε μπορεί να είναι είτε 2 ημιτόνια ή 14 ημιτόνια ή 26 ημιτόνια κλπ ... θεωρείται ότι όλα τα προηγούμενα διαστήματα ανάγονται στα 2 ημιτόνια ...  ::)

 

Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι κάθε συγκεκριμένη ακολουθία διαστημάτων (πχ 4-3-5 – ανεξάρτητα από το τονικό ύψος –οκτάβα κλπ- συμπεριλαμβανομένων και των αντίστοιχων αναστροφών δηλ. 4-3-5 είναι ίδια με την 3-5-4) είναι η ΙΔΙΑ συγχορδία, τότε έχουμε :

 

Υπάρχουν ΜΟΝΟ 19 διαφορετικές ακολουθίες τριάδες διαστημάτων σε κάθε οκτάβα …  :o  ήτοι μόνο 19 διαφορετικές τρίφωνες συγχορδίες

 

(για τις τετράφωνες το νούμερο ανεβαίνει στις 38 … ακόμα το ψάχνω πάντως … )

 

/Πέτροc  8)

 

(ΠΣ. Θεωρώ ότι για παράδειγμα η συγχορδία Ντο ματζόρε μπορεί να έχει πάρα πολλές εκφράσεις πχ. C3E5G8 = C5E4G3 = C4E6G2 κλπ αλλά είναι η ίδια)

[pipityri]

Δεν καταλαβαίνω σε τι ακριβώς διαφωνείς. Επιπλέον,έχω την εντύπωση πως οι

διαφορετικές τρίφωνες συγχορδίες είναι 12-όταν αυτές εκφραστούν στην πιο

συνεπτυγμένη μορφή τους. (Allan Forte, pitch class sets, primary form κλπ).

[blue]

ή  εχουν δημιουργηθει με το αφτι, και κανεις δεν ξερει γιατι καποιοι ηχοι ακουγονται καλα μαζι ενω καποιοι αλλοι όχι…............

 

λεω να απαντήσω μερικώς σε αυτό, από τη σκοπιά (μου  :D) της ψυχοακουστικής, για όποιον μπορεί να ενδιαφέρεται.

 

η παράμετρος της υποκειμενικής "ευχαρίστησης" έχει βρεθεί πως συνδέεται με  τη "συμφωνία". Σύμφωνα με την ψυχοακουστική, η συμφωνία σε νότες που συνηχούν μπορεί να ιδωθεί ως απλότητα στο λόγο των θεμελιωδών συχνοτήτων αυτών των νοτών (πχ  η ταυτοφωνία έχει λόγο 1:1, η οκτάβα 2:1, η καθαρή 5η 3:2, κλπ), αλλά και φυσιολογικά, ως προς τoν τρόπο που αλληλεπιδρούν οι διάφορες συχνότητες που περιέχονται στο συνολικό ήχο με κάποιες δομές του αυτιού.

 

Σύμφωνα με τη δεύτερη προσέγγιση, το ίδιο διάστημα μπορεί να ακούγεται πιο ευχάριστο παιγμένο πχ από ένα πιάνο, συγκριτικά με το αν παιχτεί πχ απο μια κιθάρα, καθώς οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των συχνοτήτων από διαφορετικές "παλέττες" (χροιές) μπορεί να δημιουργούν διαφορετικές διαβαθμίσεις στην "εσωτερική διαφωνία", η οποία (ως διαφωνία) συνδέεται με τη δυσαρέσκεια.

 

Για παράδειγμα είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσουμε χροιές τέτοιες ώστε το διάστημα της οκτάβας να ακούγεται διάφωνο. Σε αυτή την περίπτωση, το υποθετικό αυτό όργανο, θα πρέπει να παίξει σε διαφορετική κλίμακα από τη συγκερασμένη, για να ακουστούν "σύμφωνες" συνηχήσεις.

 

Δηλαδή, η σύντομη απάντηση στην ερώτηση "γιατι καποιοι ηχοι ακουγονται καλα μαζι" είναι γιατί αυτοί οι ήχοι συμπίπτει να διαθέτουν την κατάλληλη χροιά, και να παίζουν ένα κατάλληλα σύμφωνο διάστημα, σε μια κατάλληλη κλίμακα :)

 

Ψυχοακουστικά ακόμα, αλλά περισσότερο μουσικολογικά, στην "συμφωνία" συνεισφέρει πολύ το μουσικό "πλαίσιο" (κάτι δεν είναι ευχάριστο ή δυσάρεστο ξεκάρφωτα αλλά συγκρίνεται με το μουσικό του περιβάλλον). Υπάρχει η προσέγγιση της μελωδικής συμφωνίας η οποία εξετάζει το θέμα για διαδοχικές νότες (και όχι για νότες που συνηχούν), η λειτουργική συμφωνία, η αντιστικτική, κ.α. που υποστηρίζουν οτι τα ακουστικά χαρακτηριστικά είναι δευτερεύουσας σημασίας.

 

Τέλος, λιγότερο ψυχοακουστικά, και περισσότερο ψυχολογικά, φαίνεται να παίζει περισσότερο ρόλο στη διαμόρφωση του ποιά παράμετρος συνεισφέρει περισσότερο στην πρόκληση συναισθημάτων από τη μουσική, το σημασιολογικό περιεχόμενο (νόημα), η προσωπικότητα του αποδέκτη και οι μουσικές του προτιμήσεις.

 

Γύρω από το θέμα αλλά κάτω από αυτή την προσέγγιση, αναλύει πολλά αυτό το βιβλίο, από το οποίο ψιλοθυμάμαι τα παραπάνω

 

Κατά τα άλλα, ευχαριστούμε Sami Amiris :)

[GiannhsRaman12]

Πολύ χρήσιμο άρθρο,

Ευχαριστούμε

[Sami Amiris]

 

Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι κάθε συγκεκριμένη ακολουθία διαστημάτων (πχ 4-3-5 – ανεξάρτητα από το τονικό ύψος –οκτάβα κλπ- συμπεριλαμβανομένων και των αντίστοιχων αναστροφών δηλ. 4-3-5 είναι ίδια με την 3-5-4) είναι η ΙΔΙΑ συγχορδία, τότε έχουμε :

 

Υπάρχουν ΜΟΝΟ 19 διαφορετικές ακολουθίες τριάδες διαστημάτων σε κάθε οκτάβα …  :o  ήτοι μόνο 19 διαφορετικές τρίφωνες συγχορδίες

 

(για τις τετράφωνες το νούμερο ανεβαίνει στις 38 … ακόμα το ψάχνω πάντως … )

 

/Πέτροc  8)

 

(ΠΣ. Θεωρώ ότι για παράδειγμα η συγχορδία Ντο ματζόρε μπορεί να έχει πάρα πολλές εκφράσεις πχ. C3E5G8 = C5E4G3 = C4E6G2 κλπ αλλά είναι η ίδια)

΄

Η ερώτηση λοιπόν εδώ είναι το τι θεωρούμε συγχορδία: το αδιάτακτο ή το διατεταγμένο σύνολο; Όλη η set theory στηρίζεται στην έννοια του αδιάτακτου συνόλου. Τα voicings με τα οποία θα ασχοληθεί κανείς στη ζωή του όμως είναι όλα διατεταγμένα.

 

Όλες οι 12-φθογγικές σειρές, αν κανείς τις πάρει συμπιεσμένες στην οκτάβα, είναι απλώς η χρωματική. Όπως ακριβώς και οι 12-φθογγικές συγχορδίες, ή οι κλίμακες πολλών οκτάβων ή αντίστοιχες πολυσυγχορδίες που εξαντλούν τη χρωματική αμέσως. Κανείς όμως δεν τις χαρακτηρίζει χρωματική κλίμακα, αν και, εφόσον συμπιεστούν, αυτό ακριβώς είναι.

 

Στην πράξη, οι αποστάσεις παίζουν τεράστιο ρόλο. Η set theory φτιάχτηκε για να μελετηθεί η αρμονία της ατονικής κατά βάση μουσικής, ώστε να κατηγοριοποιηθούν όλες οι μη-συνηθισμένες της αρμονίες, σε ένα σύστημα σχετικά εύκολο στην κατανόηση. Με βάση τη set theory, τι θα έβγαινε για την τονική common practice αρμονία; Ελάχιστα sets με άπειρους κανόνες.

 

Εγώ υπέθεσα ότι μιλούσαμε για voicings και όχι για sets. Απλώς για να το ξεκαθαρίσω...