''Eνα παιδι''

[sfaku]

Υψηλότατα τεχνικά στάνταρ (καμία έκπληξη  ;) ), χροιά που ακούγεται πολύ καλά και στα ελληνικά (για Αμερικάνος έχεις άψογη προφορά  ;D ) (συνέχισέ το), με μία μόνο παρατήρηση, την απόσταση ανάμεσα στο ύφος της μουσικής (ροκ μπαλάντα) και το ύφος των στίχων (διαβάζοντάς τους, θα φανταζόμουν άλλο "ντύσιμο", π.χ. ένα μίνιμαλ-σινεματίκ πιάνο ή κάτι που να ενισχύει τη δημιουργία εικόνων, οι οποίες είναι έντονες στους συγκεκριμένους στίχους).

 

[fusiongtr]

1. Το κομμάτι μου'βγαλε μια αίσθηση ευγνωμοσύνης που πρόλαβα ''γειτονιά'' , κρυφτό , αμπάριζα , ποδήλατα στους δρόμους , γκομενίζματα μέσα στα γιαπιά και πολλά άλλα . Νοσταλγία και συγκίνηση ρε Σταύρε

 

2. Άραγε τα παιδιά που μεγαλώνουν τώρα θα καταλάβαιναν τίποτα απ'όλα αυτά αν άκουγαν το κομμάτι σε 20 χρόνια ??  ::) ..... Ντεμεκ προβληματισμός θα μου πεις .... τα παιδιά είναι πάντα παιδιά ...... δε ξέρω .

Κώστα για να σχολιάσω το 1. κι εμένα αλλά μόνο στην αρχή και για λίγο.

Σχετικά με το 2. έβαλα σε κάποιες φίλες εικοσικάτι χρονών να το ακούσουν και ξετρελάθηκαν. Όταν τις ρώτησα κάποια πράγματα σχετικά με αυτά που αναφέρονται στους στίχους μου είπαν ότι δεν τα έχουν ζήσει.

 

Όμως, το θέμα εδώ (πράγμα που με άγγιξε πάρα πολύ στιχουργικά) είναι κάποιος ενήλικος, ο οποίος "για μια στιγμή" ζει-αισθάνεται όπως τότε που ήταν παιδί (μπορεί ακόμα να βιώσει τον εαυτό του ως παιδί), αλλά και τώρα ως ενήλικος, "διχάζοντας" την οπτική του.

 

Ο ίδιος άνθρωπος, όχι παιδιά άλλων εποχών.

 

Και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το πώς βιώνει (εσωτερικά) το τότε κοιτώντας το από το σήμερα.

 

Κάποιες φορές (λέει στο τέλος) ονειρεύεται πώς είναι πάλι στο ίδιο έρημο μισόχτιστο γιαπί (αυτό παραπέμπει άμεσα σε ένα παιδί που δεν θεωρείται ακόμα ολοκληρωμένη προσωπικότητα, δηλαδή μισόχτιστο αλλά έρημο, γιατί μεγάλωσε πια και δεν υπάρχει παιδί εκεί, κάτι λείπει).

Τότε λέει θα 'ταν γιορτή, δηλαδή να 'ταν παιδί, γιατί πολλοί ενήλικοι έχουν πετάξει το παιδί μέσα τους σε μια σκοτεινή γωνιά και το τιμωρούν (αν βέβαια ακόμα υπάρχει).

 

Εμένα αυτό μου έβγαλε, μαζί με μια αίσθηση ειλικρίνειας και προσωπικής συναισθηματικής "εμπλοκής" από την πλευρά του δημιουργού.

[AuditoryDriving]

Πολύ όμορφο, και ειδικά μπράβο για τους στίχους και τα φωνητικά (τα άλλα νταξ γνωστά) :):)

[samy paraga]

Κώστα για να σχολιάσω το 1. κι εμένα αλλά μόνο στην αρχή και για λίγο.

Σχετικά με το 2. έβαλα σε κάποιες φίλες εικοσικάτι χρονών να το ακούσουν και ξετρελάθηκαν. Όταν τις ρώτησα κάποια πράγματα σχετικά με αυτά που αναφέρονται στους στίχους μου είπαν ότι δεν τα έχουν ζήσει.

 

Όμως, το θέμα εδώ (πράγμα που με άγγιξε πάρα πολύ στιχουργικά) είναι κάποιος ενήλικος, ο οποίος "για μια στιγμή" ζει-αισθάνεται όπως τότε που ήταν παιδί (μπορεί ακόμα να βιώσει τον εαυτό του ως παιδί), αλλά και τώρα ως ενήλικος, "διχάζοντας" την οπτική του.

 

Ο ίδιος άνθρωπος, όχι παιδιά άλλων εποχών.

 

Και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το πώς βιώνει (εσωτερικά) το τότε κοιτώντας το από το σήμερα.

 

Κάποιες φορές (λέει στο τέλος) ονειρεύεται πώς είναι πάλι στο ίδιο έρημο μισόχτιστο γιαπί (αυτό παραπέμπει άμεσα σε ένα παιδί που δεν θεωρείται ακόμα ολοκληρωμένη προσωπικότητα, δηλαδή μισόχτιστο αλλά έρημο, γιατί μεγάλωσε πια και δεν υπάρχει παιδί εκεί, κάτι λείπει).

Τότε λέει θα 'ταν γιορτή, δηλαδή να 'ταν παιδί, γιατί πολλοί ενήλικοι έχουν πετάξει το παιδί μέσα τους σε μια σκοτεινή γωνιά και το τιμωρούν (αν βέβαια ακόμα υπάρχει).

 

Εμένα αυτό μου έβγαλε, μαζί με μια αίσθηση ειλικρίνειας και προσωπικής συναισθηματικής "εμπλοκής" από την πλευρά του δημιουργού.

 

 

Δεν ξέρω ποιοί τον πρόλαβαν ,αλλά εμένα ,αυτό μου έβγαλε το σχόλιο του Φούζιου  ;D ;D ;D

 

Παραταύτα έβαζε κάποιες ταινίες μαμάτες τότενες που δεν είχαμε σουλήνες και διαδύκτια και δορυφορικά.

Νομίζω ταιριάζει και με το νοσταλγικό κλίσμα  ;D του άσθματος ,που αμφιβάλω κατά πόσο και ο συνθέτης πρόλαβε  ;D ;D ;D

Τελικά μήπως  είμαι  συνομήλικος του Μαραθώνα?  ;D ;D ;D

[freerock1974]

για Αμερικάνος έχεις άψογη προφορά  ;D

;D ;D ;D ;D ;D ;D

 

Σωστη η σινεματικ προταση!

Η αληθεια ειναι οτι η αρχικη σκεψη ηταν το κομματι να αποδοθει μονο με ακουστικη κιθαρα.

Τελικα ντυθηκε με ''μπαντα'' γιατι θελησα να δωσω περισσοτερη ''ενταση'' και μια κορυφωση που δεν ξερω αν θα εβγαινε με μινιμαλ προσεγγιση.

 

Ευχαριστω πολυ για το σχολιο sfaku! :)

 

Όμως, το θέμα εδώ (πράγμα που με άγγιξε πάρα πολύ στιχουργικά) είναι κάποιος ενήλικος, ο οποίος "για μια στιγμή" ζει-αισθάνεται όπως τότε που ήταν παιδί (μπορεί ακόμα να βιώσει τον εαυτό του ως παιδί), αλλά και τώρα ως ενήλικος, "διχάζοντας" την οπτική του.

 

Ο ίδιος άνθρωπος, όχι παιδιά άλλων εποχών.

 

Και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το πώς βιώνει (εσωτερικά) το τότε κοιτώντας το από το σήμερα.

 

Κάποιες φορές (λέει στο τέλος) ονειρεύεται πώς είναι πάλι στο ίδιο έρημο μισόχτιστο γιαπί (αυτό παραπέμπει άμεσα σε ένα παιδί που δεν θεωρείται ακόμα ολοκληρωμένη προσωπικότητα, δηλαδή μισόχτιστο αλλά έρημο, γιατί μεγάλωσε πια και δεν υπάρχει παιδί εκεί, κάτι λείπει).

Τότε λέει θα 'ταν γιορτή, δηλαδή να 'ταν παιδί, γιατί πολλοί ενήλικοι έχουν πετάξει το παιδί μέσα τους σε μια σκοτεινή γωνιά και το τιμωρούν (αν βέβαια ακόμα υπάρχει).

 

Εμένα αυτό μου έβγαλε, μαζί με μια αίσθηση ειλικρίνειας και προσωπικής συναισθηματικής "εμπλοκής" από την πλευρά του δημιουργού.

:o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :-*

 

 

 

 

[freerock1974]

Νομίζω ταιριάζει και με το νοσταλγικό κλίσμα  ;D του άσθματος ,που αμφιβάλω κατά πόσο και ο συνθέτης πρόλαβε  ;D ;D ;D

Τελικά μήπως  είμαι  συνομήλικος του Μαραθώνα?  ;D ;D ;D

 

Τονε προλαβα παιδι...

 

Αντε για να μην παθεις καμια κριση βραδιατκο:

 

Eισαι οσο αισθανεσαι Σαμη μου. ;) :P ;D

[fusiongtr]

:o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :o :-*

Διαφωνείς κάπου φίλως? :D

[freerock1974]

Διαφωνείς κάπου φίλως? :D

Τουναντιον.

Ηθελα απλα να προσθεσω οτι η ανευ προηγουμενου αντισυμβατικα νοσταλγικη διαθεση του εσωτερικου γιγνεσθαι του δημιουργου μπορει εξαλλου να συγκρουσθηκε με την αντιθεση ενος κοσμου φτιαγμενου συμφωνα με τις επιταγες μιας κοινωνικης ολοτητας που ερχεται να διαπερασει την υποκειμενικοτητα οδηγωντας την σε μια εκ των εσω αυτοκριτικη που δινει ενα ραπισμα στο τωρα με οπλο την φαινομενικη αγνοτητα του χθες.

Το γιαπι,απο ημιτελες οικημα μετατρεπεται σε στιχουργικο οχημα μιας ανημπορης να σαρκασει φυσης...

Η πλαστικη μπαλα,το δεκαρικο,προιοντα μιας μιζερης αλλα και αποτυχημενης καπιταλιστικως κοινωνιας ολοκληρωνουν την α-φλεγματικη επιθυμια του καλλιτεχνη για εναν κοσμο χωρις παιδια φυλακισμενα μεσα σε ενηλικες.

:P :P :P :P  ;D ;D ;D ;D ;D ;D

:-* :-* :-* :-* :-* :-*

[gvour]

Ποιητες ειστε ρε σαν τον αποκατω:

[kostas80]

Παιδια δε ξερω αν το πιασατε αλλα ο Fusion δηλωσε οτι εχει φιλες 20κατι .